8ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 48°52′27″N 2°18′40″E / 48.87417°N 2.31111°E / 48.87417; 2.31111

8ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΠαρίσι
Διοίκηση
 • ΕπικεφαλήςJeanne d'Hauteserre (2014–2020)
Έκταση3,88 km²
Πληθυσμός35.123 (1  Ιανουαρίου 2021)[1]
Ταχυδρομικός κώδικας75008
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°52′27″N 2°18′40″E
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος

Το 8ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού (γαλλικά: Le 8e arrondissement de Paris ) είναι ένα από τα 20 διαμερίσματα της πρωτεύουσας της Γαλλίας. Η περιοχή συνήθως αναφέρεται ως Όγδοο.

Το διαμέρισμα, που ονομάζεται και Ελιζέ, βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Σηκουάνα και χαρακτηρίζεται από την πλατιά λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, που συνδέει την Αψίδα του Θριάμβου με την πλατεία Κονκόρντ. Στην περιοχή βρίσκονται πολλά πολυτελή καταστήματα και ξενοδοχεία πέντε αστέρων, αλλά και πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα καθώς και κυβερνητικά κτήρια, όπως το μέγαρο Ελιζέ, η επίσημη κατοικία του Προέδρου της Γαλλίας και το Υπουργείο Εσωτερικών, καθώς και επτά πρεσβείες χωρών της G20 και προξενεία.

Το 8ο είναι, μαζί με το 1ο, 9ο, 16ο και 17ο διαμέρισμα, μία από τις κύριες επιχειρηματικές περιοχές του Παρισιού.

Η αρχιτεκτονική κληρονομιά, η γοητεία των κήπων, οι παρελάσεις, τα μεγάλα γεγονότα που συμβαίνουν εκεί και η ποικιλία των αξιοθέατων καθιστούν το 8ο διαμέρισμα ένα από τα πιο τουριστικά και αντιπροσωπευτικά μέρη στο Παρίσι, που χαρακτηρίζεται ως «η πιο όμορφη πόλη του κόσμου».

Η περιοχή διασχίζεται από τον Ιστορικό άξονα του Παρισιού.

Τοποθεσία και πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάρτης του 8ου διαμερίσματος
Συγκοινωνία: Μετρό και Προαστιακός

Το 8ο διαμέρισμα του Παρισιού βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα. Συνορεύει δυτικά με το 16ο διαμέρισμα, βόρεια με το 17ο διαμέρισμα, ανατολικά με το 9ο και το 1ο διαμέρισμα, και νότια με τον Σηκουάνα και το 7ο διαμέρισμα.

Το διαμέρισμα εξυπηρετείται από τις γραμμές του μετρό 1, 2, 3, 6, 8, 9, 12, 13 και 14 που περνούν μέσω και κατά μήκος του. Η γραμμή Α του προαστιακού τρένου RER έχει μία στάση, στον σταθμό Σαρλ ντε Γκωλ-Ετουάλ. Το σιδηροδρομικό δίκτυο Τρανζιλιάν εξυπηρετεί επίσης την περιοχή, στον σταθμό Σαιν-Λαζάρ.

Η έκταση του 8ου διαμερίσματος είναι 3,88 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή του 8ου διαμερίσματος παλιά καλύπτονταν από δάσος κατά μήκος του Σηκουάνα και περιλάμβανε δύο χωριουδάκια: το Ρουλ και το Μονσώ.[2]

Γύρω στο 1667, ο βασιλικός σχεδιαστής κήπων Αντρέ Λε Νοτρ, κατόπιν αιτήματος του Λουδοβίκου ΙΔ', σχεδίασε τον σημερινό κήπο του Κεραμεικού και διαπλάτυνε ένα μικρό μονοπάτι που υπήρχε μέσα στο δάσος, ώστε να διευρύνει τον ορίζοντα του παλατιού, δημιουργώντας θέα προς τα δυτικά. Αυτό το δρομάκι αργότερα έγινε η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων.[3]

Τον 18ο αιώνα, κατά τη διάρκεια της εποχής του Διαφωτισμού και των τελευταίων Βουρβόνων, στην περιοχή του σημερινού 8ου διαμερίσματος κατασκευάστηκαν πολυτελή μέγαρα και κήποι.

Μετά τη Γαλλική Επανάσταση - ένα από τα ισχυρότερα σύμβολα της οποίας ήταν ο αποκεφαλισμός του Λουδοβίκου ΙΣΤ' που έλαβε χώρα στη σημερινή πλατεία Κονκόρντ - τα παλάτια και τα μέγαρα του 18ου αιώνα τροποποιήθηκαν και πλέον στεγάζουν σημαντικά κυβερνητικά κτήρια, όπως την Προεδρία της Δημοκρατίας ή το Υπουργείο Εσωτερικών.

Σήμερα, το 8ο διαμέρισμα οφείλει επίσης το κύρος του στις πολυάριθμες εταιρίες και στα πολυτελή καταστήματα που εκτείνονται κατά μήκος της λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων, στη λεωφόρο Μονταίνι ή στην οδό Βινιόν: οίκοι υψηλής ραπτικής, διάσημα παλαιοπωλεία αλλά και μουσεία, γκαλερί τέχνης, θέατρα και εστιατόρια.

Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 8ο διαμέρισμα έφθασε στον κορυφαίο πληθυσμό του το 1891, όταν είχε 107.485 κατοίκους. Το 1999, είχε σχεδόν το ένα τρίτο αυτού του αριθμού, 39.310 κατοίκους. Είναι ένα από τα λιγότερο πυκνοκατοικημένα διαμερίσματα του Παρισιού και περιέχει το 1,8% του συνολικού πληθυσμού του Παρισιού.

Σύμφωνα με την απογραφή του 1999, ήταν ο τόπος απασχόλησης περισσότερων ανθρώπων από οποιοδήποτε άλλο ενιαίο διαμέρισμα της πρωτεύουσας.

Έτος Πληθυσμός Πυκνότητα

(κάτ. ανά χμ²)

1872 75.796 19.535
1891 107.485 27.695
1954 80.827 20.832
1962 74.577 19.216
1968 67.897 17.495
1975 52.999 13.656
1982 46.403 11.956
1990 40.814 10.516
1999 39.310 10.130
2009 40.278 10.381

Συνοικίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι 4 συνοικίες του 8ου διαμερίσματος

Κάθε ένα από τα 20 διαμερίσματα του Παρισιού χωρίζεται σε 4 συνοικίες. Οι 4 συνοικίες του 8ου διαμερίσματος:

  • Συνοικία των Ηλυσίων Πεδίων (Σανζ Ελιζέ)
  • Συνοικία του Φωμπούρ ντυ Ρουλ
  • Συνοικία της Μαντλέν
  • Συνοικία της Ευρώπης

Σύμφωνα με την επίσημη αρίθμηση των συνοικιών του Παρισιού, οι συνοικίες του 8ου διαμερίσματος έχουν τους αριθμούς από 29 έως 32.

Σημεία ενδιαφέροντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ορόσημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσεία και γκαλερί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Γκραν Παλαί
Το Πετί Παλαί
Η γέφυρα Αλεξάνδρου Γ'.
  • Το Γκραν Παλαί. Κατασκευάστηκε για την Παγκόσμια έκθεση του 1900 και σηματοδότησε τη μετάβαση από την κλασική στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Συνδυάζει την πέτρινη κλασσική πρόσοψη με μεταλλικές κατασκευές αρ ντεκό. Στις τέσσερις γωνίες της εξαιρετικής τέχνης γυάλινης οροφής ορθώνονται κολοσσιαία μπρούτζινα αγάλματα που αναπαριστούν τέθριππα άρματα. Είναι ιστορικό μνημείο από το 2000.[4]
  • Το Πετί Παλαί. Κατασκευάστηκε συγχρόνως με το Γκραν Παλαί για την παγκόσμια έκθεση του 1900 για να στεγάσει μια μεγάλη συλλογή έργων τέχνης. Σήμερα στεγάζει το Μουσείο Καλών Τεχνών της Πόλης του Παρισιού. Υπάρχει μόνιμη έκθεση έργων τέχνης, που συμπληρώνεται από προσωρινές εκθέσεις.[5] Είναι ιστορικό μνημείο από το 1975.[6]
  • Παλαί ντε λα Ντεκουβέρτ. Είναι μουσείο επιστημονικών ανακαλύψεων και στεγάζεται σε μία πτέρυγα του Γκραν Παλαί. Περιλαμβάνει δύο μεγάλους ορόφους με αίθουσες αφιερωμένες σε διάφορους κλάδους της επιστήμης, όπως η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά και οι επιστήμες της ζωής, καθώς και ένα πλανητάριο.
  • Το μουσείο Σερνυσί. Παρουσιάζει συλλογές έργων ασιατικής τέχνης, κυρίως από την Κίνα, Ιαπωνία και Κορέα.[7]
  • Το μουσείο Ζακμάρ-Αντρέ. Περιλαμβάνει συλλογή έργων της ιταλικής Αναγέννησης και της γαλλικής τέχνης του 18ου αιώνα, ταπισερί και έπιπλα.[8]
  • Το μουσείο Νισίμ-ντε-Καμοντό.[9]

Πάρκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πάρκο Μονσώ. Είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του Παρισιού, ζωγραφισμένο από τον Μονέ πολλές φορές.[10] Είναι ένας χώρος πράσινου στη μέση του πολύβουου Παρισιού. Δημιουργήθηκε το 1860 κατά τον μεγάλο μετασχηματισμό του Παρισιού από τον βαρόνο Οσμάν.

Είναι ασυνήθιστο στη Γαλλία λόγω του «Αγγλικού» ύφους του, και είναι σε αντίθεση με άλλα παριζιάνικα πάρκα, όπως οι κλασικά σχεδιασμένοι κήποι του Λουξεμβούργου και ο κήπος του Κεραμεικού, παραδοσιακοί κήποι Γαλλικού ύφους. Στο πάρκο περιλαμβάνεται μια συλλογή αρχιτεκτονικών στοιχείων, μεταξύ των οποίων μια αιγυπτιακή πυραμίδα, ένα κινεζικό κάστρο, ένας ολλανδικός ανεμόμυλος και ένα κορινθιακό περιστύλιο.

Γέφυρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η γέφυρα Αλεξάνδρου Γ'. Κατασκευάστηκε για την Παγκόσμια έκθεση του 1900 και είναι η πιο εντυπωσιακή γέφυρα του Παρισιού, διακοσμημένη με λάμπες σε στυλ αρ ντεκό, γλυπτά αγγελάκια με νύμφες και φτερωτά άλογα στις άκρες της. Είναι ταξινομημένη ως ιστορικό μνημείο από το 1975.[11]
  • Πον ντε λ'Αλμά
  • Η γέφυρα Κονκόρντ
  • Η γέφυρα Ενβαλίντ (των Απομάχων).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]