Γέφυρα Αλεξάνδρου Γ΄ (Παρίσι)
Συντεταγμένες: 48°51′50″N 2°18′49″E / 48.8638995°N 2.313556°E
| Γέφυρα Αλεξάνδρου Γ΄ | |
|---|---|
 Η γέφυρα Αλεξάνδρου Γ΄ (Παρίσι) | |
| Διασχίζει | Σηκουάνα |
| Τοποθεσία | Παρίσι |
| Χαρακτηριστικά | |
| Αρχιτεκτονική | Αρ Νουβό |
| Συνολικό μήκος | 160 μέτρα |
| Πλάτος | 40 μέτρα |
| Αρχιτέκτονας | Joseph Cassien-Bernard |
| Σχεδιαστής | Ζαν Ρεζάλ, Αμεντέ Αλμπί |
| Αρχή κατασκευής | 1897 |
| Τέλος κατασκευής | 1900 |
| Εγκαίνια | Το 1900. Πριν την έναρξη της Παγκόσμιας Έκθεσης του Παρισιού. |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Είναι τοξωτή χαλύβδινη γέφυρα, επιβλητικά διακοσμημένη και ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού Σηκουάνα στο 8ο διαμερίσμα του Παρισιού, συνδέοντας την περιοχή των Ηλυσίων Πεδίων με το ιστορικό συγκρότημα κτηρίων όπου δεσπόζει το «Μέγαρο των Απομάχων» ( γαλλ. Les Invalides). Θεωρείται ιστορικό μνημείο της Γαλλίας[1].
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1896 αποφασίστηκε να χτιστεί η γέφυρα για να ανακουφίσει το Παρίσι από την κυκλοφοριακή συμφόρηση της εποχής και ταυτόχρονα θεωρήθηκε έργο υποδομής για την αναμενόμενη παγκόσμια έκθεση του 1900 που θα γινόταν στο Παρίσι[2]. Τον θεμέλιο λίθο τον θέτει ο Τσάρος Νικόλαος Β΄ και η γέφυρα ονομάζεται «Γέφυρα Αλεξάνδρου Γ΄» για να τιμηθεί το όνομα του Τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄ (πατέρα του Νικολάου Β΄), διότι είχε υπογράψει τη Γαλλορωσική συμμαχία του 1892. Την κατασκευή του έργου αναλαμβάνουν οι αρχιτέκτονες Μπερνάρ Κασιέ και Γκαστό Κουζίν καθώς και οι μηχανικοί Ζαν Ρεζάλ και Αμεντά Αλμπί, οι οποίοι παρουσιάζουν ένα σχέδιο της γέφυρας κατάλληλα κατασκευασμένης και διακοσμημένης ώστε να συμβολίζει τη Γαλλορωσική φιλία αλλά και ταυτόχρονα να αναδεικνύει τη θέα των ιστορικών κτηρίων της περιοχής[3]. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1897 και τελείωσε έγκαιρα το 1900 πριν από την έναρξη της παγκόσμιας έκθεσης του Παρισιού.
Διακόσμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις εισόδους της γέφυρας βρίσκονται τέσσερα αγάλματα λιονταριών και αμέσως μετά υψώνονται 4 υποστηρικτικοί πυλώνες 17 μέτρων, στην κορυφή των οποίων υπάρχουν τα επιχρυσωμένα χάλκινα αγάλματα φτερωτών Πηγάσων και της θεάς Φήμης. Στους πρόποδες των πυλώνων της δεξιάς όχθης βρίσκονται πέτρινα αγάλματα με αλληγορικές παραστάσεις που αναφέρονται στις περιόδους της γαλλικής ιστορίας, και συγκεκριμένα στην εποχή του Καρλομάγνου και της σύγχρονης Γαλλίας. Παρόμοια, στους πυλώνες της αριστερής όχθης οι παραστάσεις των αγαλμάτων αναφέρονται στην εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας, καθώς και στην εποχή της γαλλικής αναγέννησης. Τέσσερις περίτεχνοι πολυέλαιοι στα άκρα της γέφυρας και τριάντα δύο κηροπήγια κατά μήκος σε στυλ Αρ Νουβό φωτίζουν τη γέφυρα. Στο κέντρο της γέφυρας στις δύο πλευρές υπάρχουν χάλκινα αγάλματα των νυμφών. Η μία πλευρά με τις «Νύμφες του Σηκουάνα» και η άλλη με τις «Νύμφες του Νέβα» σε ένδειξη τιμής στη γαλλορωσική συμμαχία[4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ The national geographic traveler (1999). «Μνημεία της Διεθνούς Έκθεσης». Παρίσι. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. σελ. 150. ISBN 960-7538-71-4.
- ↑ lefildutemps.free.fr. «pont_alexandre3».
- ↑ Angia Sassi· Giorgio Faraggiana (2005). «Γέφυρα Αλεξάνδρου Γ΄». Γέφυρες. Αθήνα: Καρακωτσόγλου. σελ. 62. ISBN 9789606611230.
- ↑ Angia Sassi· Giorgio Faraggiana (2005). «Γέφυρα Αλεξάνδρου Γ΄». Γέφυρες. Αθήνα. σελ. 64. ISBN 9789606611230.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pont Alexandre-III στο Wikimedia Commons
|