Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το θέμα του παρόντος λήμματος μπορεί να μην ικανοποιεί τα κριτήρια της εγκυκλοπαιδικότητας σύμφωνα με τις οδηγίες της Βικιπαίδειας.
Αν θέλετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα έτσι ώστε να είναι κατανοητό ότι ανταποκρίνεται στα κριτήρια. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι πιθανόν να γίνει ανακατεύθυνση, να συγχωνευθεί ή να διαγραφεί βάσει των κριτηρίων περί μη εγκυκλοπαιδικότητας.
Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών
Συμφωνική ορχήστρα
ΊδρυσηΝοέμβριος 2016, πριν 7 έτη (2016-11)
ΈδραΧώρος Τέχνης και Πολιτισμού «Άρτεμις»
Κύριος διευθυντήςΒύρων Φιδετζής
Ιστοσελίδαapho.gr

Η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών είναι ελληνική συμφωνική ορχήστρα με έδρα τον Άλιμο και ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 2016, με κύριο στόχο της να ερμηνεύει, να ηχογραφεί και εν γένει να προβάλλει την έντεχνη μουσική που δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε εντός ή εκτός των ελληνικών συνόρων από Έλληνες ή ελληνικής καταγωγής συνθέτες.

Αποτελεί δημιουργία ιδιωτικής πρωτοβουλίας και έχει ήδη διαγράψει μια σημαντική διαδρομή στο ελληνικό καλλιτεχνικό στερέωμα. Στις συναυλίες της περιλαμβάνεται κατά κανόνα τουλάχιστον ένα ελληνικό έργο, όπως και έργα του διεθνούς ρεπερτορίου που, παρόλη την αξία τους είναι ελάχιστα γνωστά στο ελληνικό κοινό. Πολλά από τα έργα που εκτελούνται από την ορχήστρα έχουν ανακαλυφθεί και αποκατασταθεί από την μουσικολογική έρευνα που υλοποιείται µε διάφορες μορφές και σε διάφορα επίπεδα στα ελληνικά πανεπιστήµια. Πρόεδρος της ορχήστρας είναι ο Νίκος Μαλιάρας, καθηγητής Ιστορικής Μουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και καλλιτεχνικός διευθυντής ο αρχιμουσικός Βύρων Φιδετζής. Έδρα της ορχήστρας είναι ο Χώρος Τέχνης και Πολιτισμού «Άρτεμις».

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έλληνες συνθέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει ερμηνεύσει σπάνια έργα των Νικόλαου Χαλικιόπουλου-Μάντζαρου, Νικολάου Τζανή-Μεταξά, Παύλου Καρρέρ, Ιωσήφ-Μιχαήλ Στρατίκου, Δημητρίου Λιάλιου, Διονυσίου Ροδοθεάτου, Μανώλη Καλομοίρη, Βασίλη Καλαφάτη, Νίκου Σκαλκώτα, Δημήτρη Μητρόπουλου, Γιάννη Α. Παπαϊωάννου,[1][2] Θεόδωρου Καρυωτάκη, Ανδρέα Νεζερίτη, Ναπολέοντα Λαμπελέτ, Δημητρίου Ανδρώνη, Γεωργίου Αξιώτη, Διονυσίου Βισβάρδη, Δημήτρη Θέμελη, Περικλή Κούκου, Πέτρου Πετρίδη, Θόδωρου Αντωνίου, Γιώργου Τσοντάκη,[3][4] Φίλιππου Τσαλαχούρη, Αντώνη Καρατζίκη, Γιώργου Χατζηνάσιου, Θεόφραστου Σακελλαρίδη, Γιώργου Σισιλιάνου, Μάρκου Μαστρεκίνη και άλλων Ελλήνων συνθετών της σύγχρονης περιόδου, αλλά και πολλά έργα ρεπερτορίου.

Έχει πραγματοποιήσει πολλές πρώτες παγκόσμιες εκτελέσεις ελληνικών έργων, όπως το Requiem του Δημητρίου Λιάλιου,[5][6] έργο του 1889, το οποίο παρέμεινε για 130 περίπου χρόνια, ανεκτέλεστο και τη Συμφωνία σε Σι ελάσσονα της Ελένης Λαμπίρη. Τον Δεκέμβριο του 2019 παρουσίασε συναυλιακά τη δραματική όπερα του Παύλου Καρρέρ «Μαρία Αντωνιέτα»,[7] έργο που δεν είχε ακουστεί για περίπου 140 χρόνια.[8] Τον Οκτώβριο του 2021 παρουσίασε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση, την έως πρότινος θεωρούμενη χαμένη όπερα του συνθέτη της Επτανησιακής Σχολής Νικολάου Μεταξά-Τζανή «Μάρκος Μπότσαρης».[9] Η παραγωγή έγινε σε συνεργασία με τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με τη στήριξη της Περιφέρειας Αττικής.

Στην πρώτη της εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μετά από πρόσκληση του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής», η Φιλαρμόνια συμμετείχε στον εορτασμό για τη συμπλήρωση 20 ετών από τη λειτουργία της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη» με την πρώτη πανελλήνια εκτέλεση δύο νεοαποκαλυφθέντων έργων του Νίκου Σκαλκώτα.[10] Τον Ιούνιο του 2018 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζοντας μετά από 70 χρόνια σιωπής την όπερα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Περουζέ».[11][12][13][14][15] Τον Ιούνιο του 2021, επίσης στο Ηρώδειο και στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσίασε το σύνολο των 36 Ελληνικών Χορών για ορχήστρα του Νίκου Σκαλκώτα στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

Τον Ιανουάριο του 2020 ιδρύθηκε και λειτούργησε το Σύνολο Ποικίλης Μουσικής της Φιλαρμόνιας, μια ορχήστρα που ειδικεύεται σε συναυλίες και ηχογραφήσεις ελαφράς μουσικής, και έχει ήδη εμφανιστεί στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Περιοδεία στην Κίνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020, η Φιλαρμόνια πραγματοποίησε 18ήμερη περιοδεία στην Κίνα, ως προσκεκλημένη των υπηρεσιών του κινεζικού Υπουργείο Πολιτισμού και διεθνών καλλιτεχνικών γραφείων. Πραγματοποίησε συνολικά 11 συμφωνικές συναυλίες σε 10 πόλεις με εορταστικό πρόγραμμα.

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Skalkottas: Orchestral Works (BIS, 2020)
  • Kalafati: Symphony in A Minor, Legende & Polonaise (NAXOS, 2020)
  • Η Άλωση της Τριπολιτσάς (Γιώργος Κατραλής) (Δημος Τρίπολης, 2021)
  • Apnea (2021). Διαδικτυακό άλμπουμ με έργα Λιάλιου, Σκαλκώτα, Βάρβογλη και Τσαλαχούρη
  • Dimensions Vol. 2: "Bonsai Down" του Bill Whitley (Navona, 2019)
  • Prisma, Vol. 4: "A Laura" (Navona, 2020)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Δοντάς, Νίκος (23 Απριλίου 2017). «Συμφωνικός Θρύλος - Πατριωτικός Καλομοίρης». Καθημερινή. 
  2. ↑ Σβώλος, Γιάννης (4 Απριλίου 2017). «Η άνοιξη της Φιλαρμόνια». Εφημερίδα των Συντακτών. 
  3. ↑ Δοντάς, Νίκος (28 Ιανουαρίου 2019). «Ελάσσονα έργα του Σκαλκώτα και συνθέσεις του Τσοντάκη». Καθημερινή. 
  4. ↑ Σβώλος, Γιάννης (29 Ιανουαρίου 2019). «Αφιέρωμα Σκαλκώτα μέσω... Αμερικής». Εφημερίδα των Συντακτών. 
  5. ↑ Σβώλος, Γιάννης (2 Μαΐου 2017). «Παγκόσμια πρώτη για το "Ρέκβιεμ" του Λιάλιου». Εφημερίδα των Συντακτών. 
  6. ↑ Δοντάς, Νίκος (23 Απριλίου 2017). «Ιστορικό ελληνικό Ρέκβιεμ σε παγκόσμια πρώτη». Καθημερινή. 
  7. ↑ Δοντάς, Νίκος (23 Δεκεμβρίου 2019). «Η "Μαρία Αντωνιέτα" του Καρρέρ στο φως έπειτα από 135 χρόνια». Καθημερινή. 
  8. ↑ Χωριατάκης, Ευτύχιος Δ. (14 Φεβρουαρίου 2020). «Πρώτες και δεύτερες ευκαιρίες στην όπερα: "Λεπορέλλα" - "Μαρία Αντωνιέτα"». Αθηνόραμα. 
  9. ↑ Χωριατάκης, Ευτύχιος (21 Δεκεμβρίου 2021). «Ο Μάρκος Μπότσαρης ως πηγή μελοδραματικής έμπνευσης: με αφορμή τις πρόσφατες παρουσιάσεις ομότιτλων έργων των Καρρέρ και Μεταξά-Τζανή». Αθηνόραμα. «Σε μουσικό επίπεδο, η μελωδική τρίπρακτη όπερα (από την οποία δεν σώζεται η τελευταία πράξη) αποκάλυψε έναν τεχνίτη της σύνθεσης, αν και όχι πάντοτε εμπνευσμένο δημιουργό. Τα πρότυπα και οι επιρροές του ιταλικού μπελ-κάντο ήσαν και πάλι εμφανή, προβλήθηκαν δε με διαύγεια από την ανεπίληπτη (ιδίως στα χάλκινα πνευστά!) Φιλαρμόνια υπό την προσεκτική διεύθυνση του Καθηγητή Νίκου Μαλιάρα, που είχε φανερή έγνοια να συντονίσει τα επί σκηνής δρώμενα και μιαν ευάριθμη ομάδα συντελεστών (μονωδούς, χορευτές και την -κάπως άγουρη ακόμη- Μικτή Χορωδία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών).». 
  10. ↑ Σβώλος, Γιάννης (23 Οκτωβρίου 2018). «Καλομοίρης: ο Ευρωπαίος, Βαλκάνιος, Έλληνας!». Εφημερίδα των Συντακτών. 
  11. ↑ Κιουσόπουλος, Δημήτρης (16 Αυγούστου 2018). «"Περουζέ": μια όπερα σαν ελληνική ταινία». www.andro.gr.  H παράμετρος |url= είναι κενή ή απουσιάζει (βοήθεια)
  12. ↑ Καράμπελας-Σγούρδας, Κωνσταντίνος Π. (14 Ιουλίου 2018). «Απολαυστική "Περουζέ" του Σακελλαρίδη στο Ηρώδειο». Critic's Point. 
  13. ↑ Δοντάς, Νίκος Α. (16 Ιουλίου 2018). «Η νοσταλγική "Περουζέ" συναντά το σημερινό κοινό». Καθημερινή. 
  14. ↑ Δαμιανίδη, Άννα (19 Ιουνίου 2018). «Μορφές πατριωτισμού». Εφημερίδα των Συντακτών. 
  15. ↑ Χωριατάκης, Ευτύχιος (18 Ιουλίου 2018). «Επιτυχής αναβίωση της μυθικής "Περουζέ" του Σακελλαρίδη». Αθηνόραμα. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φιλαρμόνια_Ορχήστρα_Αθηνών&oldid=9882105"