Φίλιππος Α΄ του Ναμύρ
| Φίλιππος Α΄ του Ναμύρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1174[1][2] Βαλανσιέν |
| Θάνατος | 15 Οκτωβρίου 1212 Βαλανσιέν |
| Αιτία θανάτου | δυσεντερία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Ναμύρ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία της Γαλλίας (1206–1212)[3] |
| Γονείς | Βαλδουίνος Ε΄ του Αινώ και Μαργαρίτα Α΄ της Φλάνδρας |
| Αδέλφια | Γιολάντα της Φλάνδρας Ισαβέλλα του Αινώ Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης Ερρίκος της Φλάνδρας |
| Οικογένεια | Οίκος της Φλάνδρας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φίλιππος Α΄ του Ναμύρ ή Φίλιππος ο Ευγενής (1175 - 9 Οκτωβρίου 1212) Μαργράβος του Ναμύρ (1195 - 1212) από τον Οίκο της Φλάνδρας ήταν δεύτερος γιος του Βαλδουίνου Ε΄ κόμη του Αινώ και της Μαργαρίτας Α΄ κόμισσας της Φλάνδρας. Ο Φίλιππος Α΄ ήταν αδελφός των πρώτων αυτοκρατόρων της Λατινικής Αυτοκρατορίας Βαλδουίνου Α΄ και Ερρίκου. Η δίδυμη αδελφή του ήταν η Γολάντα. Ο Βαλδουίνος Ε΄ ήταν γιος του Βαλδουίνου Δ΄ κόμη τού Αινώ και της Αλίκης του Ναμύρ.
Μαργράβος του Ναμύρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βαλδουίνος Ε΄ πολέμησε στο πλευρό του θείου του Ερρίκου Δ΄ κόμη του Ναμύρ & τού Λουξεμβούργου για την ανεξαρτησία του Ναμύρ από το Λουξεμβούργο (1190 - 1194). Ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Γερμανίας ανακήρυξε το Ναμύρ ανεξάρτητη μαργραβία και την παραχώρησε στον Βαλδουίνο Ε΄ (1189), έτσι ο Βαλδουίνος Ε΄ το κληροδότησε στον γιο του Φίλιππο Α΄ (1195).[4] Ο Θεοβάλδος Α΄ του Μπαρ, που είχε νυμφευτεί την κόρη του Ερρίκου Δ΄, την Ερμεσίνδη, αμφισβήτησε την κατοχή του Ναμύρ από τον Φίλιππο Α΄ και του επιτέθηκε με στρατό.[5] Ο πόλεμος κράτησε τρία χρόνια με νικητή τον Φίλιππο Α΄ (1196 - 1999). Τελικά η Συνθήκη του Ντινάντ αναγνώρισε τον Φίλιππο Α΄ ως μαργράβο του Ναμύρ (26 Ιουλίου 1199).[5]
Αντιβασιλιάς της Φλάνδρας και του Αινώ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο μεγάλος αδελφός του Βαλδουίνος Α΄ αναχώρησε για τη Δ΄ Σταυροφορία και άφησε στον Φίλιππο Α΄ την αντιβασιλεία και την κηδεμονία στις θυγατέρες του Ιωάννα και Μαργαρίτα Β΄.[6] Ο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας του κήρυξε τον πόλεμο και τον αιχμαλώτισε· τον απελευθέρωσε υπό την προϋπόθεση να του στείλει τις μικρές ανιψιές του στην Γαλλική Αυλή και να νυμφευτεί ο ίδιος ο Φίλιππος Α΄ τη Μαρία, κόρη του του Φιλίππου Β΄ και της τρίτης συζύγου του Αγνής της Μερανίας.[7][8] Η συμφωνία με τον Γάλλο βασιλιά δεν άρεσε καθόλου στους βαρόνους της Φλάνδρας και του Αινώ, που επαναστάτησαν εναντίον τού Φιλίππου Α΄ και τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την αντιβασιλεία.
Στο Ναμύρ ο Φίλιππος Α΄ κυβέρνησε σαν δίκαιος και ευσεβής ηγεμόνας, που μεσολαβούσε πάντα για να λύσει ειρηνικά τις διαφορές μεταξύ των βαρόνων. Απεβίωσε από δυσεντερία (9 Οκτωβρίου 1212), αφού διάδοχο όρισε τη δίδυμη αδελφή του αυτοκράτειρα Γιολάντα, η οποία παραχώρησε το Ναμύρ στον μεγαλύτερο γιο της Φίλιππο.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε τη Μαρία των Καπετιδών, κόρη τού Φιλίππου Β΄ της Γαλλίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11361.htm#i113604. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/220794.
- ↑ p11361.htm#i113604. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Freed 2016, p. 475.
- ↑ 5,0 5,1 Gade 1951, p. 74-75.
- ↑ Spiegel 1993, p. 41.
- ↑ Baldwin & 1986, p. 203.
- ↑ Bradbury 1998, p. 284.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Baldwin, John W. (1986). The Government of Philip Augustus: Foundations of French Royal Power in the Middle Ages. University of California Press.
- Bradbury, Jim (1998). Philip Augustus: King of France 1180-1223. Taylor & Francis.
- Freed, John B. (2016). Frederick Barbarossa: The Prince and the Myth. Yale University Press.
- Gade, John A. (1951). Luxembourg in the Middle Ages. E.J. Brill.
- Spiegel, Gabrielle M. (1993). Romancing the Past: The Rise of Vernacular Prose Historiography in Thirteenth Century France. University of California Press.41
