Σονάτα για πιάνο No. 1 (Μπετόβεν)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Piano Sonata No. 1 (Beethoven)
Εκτέλεση της σονάτας από τον Πααβάλι Γιούμπανεν, διάρκειας 17 λεπτών
Έχετε προβλήματα με αυτό το αρχείο; Δείτε βοήθεια πολυμέσων.

Η Σονάτα για πιάνο No. 1 σε Φα ελάσσονα, οp. 2 No. 1 (γερμανικά: Sonate Nr. 1 f-moll, op. 2 No. 1‎‎)[α] είναι σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν για σόλο πιάνο, γραμμένη το 1795.[4] Ήταν αφιερωμένη, μαζί με τις άλλες δυο σονάτες του opus 2 του νεαρού συνθέτη (τις Σονάτες για πιάνο No. 2 και Νο. 3).[5] Το opus 2 τυπώθηκε στη Βιέννη το 1796.[6]

Μία τυπική εκτέλεση της σύνθεσης διαρκεί περίπου 17 με 20 λεπτά. Είναι χωρισμένη σε τέσσερα μέρη:

  1. Allegro (σε Φα ελάσσονα)
  2. Adagio (σε Φα μείζονα)
  3. Menuetto (σε Φα ελάσσονα) & Trio (σε Φα μείζονα) – Allegretto (σε Φα ελάσσονα)
  4. Prestissimo (σε Φα ελάσσονα).

Έχει επισημανθεί ότι η σύνθεση φέρει σε ορισμένα σημεία την επίδραση του Γιόζεφ Χάυντν.[7] Όπως έχει παρατηρηθεί από τον Άγγλο μουσικολόγο, συνθέτη και οργανίστα Μπάρυ Κούπερ, στις τρεις σονάτες του opus 2, πέρα από τον Χάυντν, ανιχνεύεται μικρή επιρροή από τις σονάτες του Μότσαρτ, περισσότερο όμως είναι επηρεασμένες από τα έργα του Μούτσιο Κλεμέντι.[8] Παραταύτα, οι συνθέσεις του opus φέρουν αδιαμφισβήτητα τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητας του Μπετόβεν, έχουν αυστηρή μορφή σονάτας και ξεφεύγουν από τα προγενέστερα, πρώιμα πιανιστικά έργα του, στις ελεύθερες φόρμες της φαντασίας και των παραλλαγών (βαριατσιόνες).[6]

H σονάτα δομείται στην ανοδική εξέλιξη ενός μοτίβου βασισμένου σε μια απλή τρίτη και σε ένα λυρικό θέμα, μεταπηδώντας από ελλάσονα σε μείζονα. Η μαεστρία του νεαρού Μπετόβεν σε ορισμένα σημεία της σύνθεσης δείχνει αδυναμίες ανάπτυξης, που ωστόσο η σημασία τους υποχωρεί καθώς το έργο προχωρά με έντονο πάθος και ορμή προς το φινάλε.[7]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Όπως και οι υπόλοιπες σονάτες για πιάνο του συνθέτη, αναφέρεται ως Sonate,[1] ως Klaviersonate,[2] ή Sonate für Klavier[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Βλ. στη σ. [12] του ένθετου βιβλίου στο L. v. Beethoven (1965). Die Klaviersonaten (11 LPs). Πιάνο: Wilhelm Kempff (αρ. κατ. 104901 -911). Deutsche Grammophon. 
  2. ↑ Βλ. Beethoven-Kempff: Klaviersonaten Nr. 1 & Nr. 2 (LP, 1956). discogs.com.
  3. ↑ Βλ. Beethoven-Gulda: Sonaten für Klavier Nr. 1, Nr. 2, Nr. 12 (LP, 1977). discogs.com.
  4. ↑ Βλ. στο έθνετο του Beethoven-Kempff (1965), ό.π.
  5. ↑ John Suchet. «Beethoven and Haydn: their relationship». Classic fM. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2017. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Joseph Müller-Blattau, «Beethovens Klavierwerk», στο έθνετο του Beethoven-Kempff (1965), σ. 1.
  7. ↑ 7,0 7,1 W. Kempff, «Die Klaviersonaten», στο έθνετο του Beethoven-Kempff (1965), σ. 1.
  8. ↑ Cooper, Barry (2008). Beethoven (αναθεωρημένη έκδοση). Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 63. ISBN 978-0-19-5313314. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Σονάτες για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
Nos. 1–10
(Opp. 2–14)
Nos. 11–20
(Opp. 22–49)
Nos. 21–32
(Opp. 53–111)
Αναρίθμητες (WoO)
Αμφίβολες (Anh.)
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σονάτα_για_πιάνο_No._1_(Μπετόβεν)&oldid=9593979"