Σονάτα για πιάνο No. 11 (Μπετόβεν)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Σονάτα για Πιάνο No. 11 σε Σι ύφεση μείζονα, Op. 22 (αγγλικά: Piano Sonata No. 11, γερμανικά: Nr. 11 in B-Dur) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη το 1800 και δημοσιευμένη δύο χρόνια αργότερα. Ο Μπετόβεν τη θεωρούσε μία από τις καλύτερες πρόωρες σονάτες του, όμως και αρκετές άλλες ήταν γνωστές στο κοινό.[1] Ο εξέχων Βρετανός μουσικολόγος Ντέιβιντ Τόβεϊ είχε πει για τη σονάτα: το έργο αυτό είναι η κορύφωση της πρόωρης περιόδου του Μπετόβεν. Στις νέες του σονάτες ο Μπετόβεν άρχισε να πειραματίζεται αρκετά.[1]

Η Σονάτα αποτελείται από το τέσσερα μέρη:[2] Ι. Allegro con brio - 4/4 σε Σι ύφεση μείζονα, ΙΙ. Adagio con molto espressione - 9/8 σε Μι ύφεση μείζονα, ΙΙΙ. Menuetto - 3/4 σε Σι ύφεση μείζονα και ΙV. Rondo: Allegretto - 2/4 σε Σι ύφεση μείζονα. Μία τυπική εκτέλεση της σονάτας διαρκεί περίπου 25 με 30 λεπτά.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 "Artur Pizarro — The Beethoven Sonata Cycle", BBC (accessed August 3, 2015).
  2. Cummings, Robert. "Piano Sonata No. 11 in B Flat Major, Op. 22 (1800)" in All Music Guide to Classical Music: The Definitive Guide to Classical Music, p. 108 (Chris Woodstra, Gerald Brennan, Allen Schrott eds., Hal Leonard Corporation, 2005).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]