Σιδηροδρομικός Σταθμός Ιτεών
Συντεταγμένες: 38°12′43″N 21°43′07″E / 38.211844°N 21.718527°E
 |
Το θέμα του παρόντος λήμματος μπορεί να μην ικανοποιεί τα κριτήρια της εγκυκλοπαιδικότητας σύμφωνα με τις οδηγίες της Βικιπαίδειας. |
| Ιτιές | |
|---|---|
| Πληροφορίες | |
| Περιοχή | Ιτεών & Σουνίου, Ιτιές, Πάτρα, Αχαΐα |
| Γραμμές | Πάτρα - Κυπαρισσία |
| Λειτουργία | |
| Έναρξη λειτουργίας | 29 Φεβρουαρίου 2020 |
| Διαχειριστής | ΤΡΑΙΝΟΣΕ |
| Επίπεδα | 2 |
| Τύπος δόμησης | Στο έδαφος |
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Ιτεών είναι σιδηροδρομικός σταθμός στις Ιτιές,[1] συνοικία της Πάτρας στο νότιο δημοτικό διαμέρισμα. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 29 Φεβρουαρίου 2020 και εξυπηρετείται από τα τοπικά τρένα ανάμεσα στην Πάτρα και την Κάτω Αχαΐα του Προαστιακού Σιδηροδρόμου Πάτρας[2][3]. Οι συνοικίες που εξυπηρετεί είναι οι Ιτιές, ο Κόκκινος Μύλος, η Λεύκα, τα Αναπηρικά, οι εργατικές κατοικίες «ΠΑΤΡΑ VIII» στον Γλαύκο και η Κρύα Ιτεών.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε παρακείμενη θέση του σταθμού, επί της οδού Σουνίου προς τα Αναπηρικά Ιτεών, βρίσκονται τα ερείπια του εγκαταλελειμμένου κτίσματος της παλιάς σιδηροδρομικής στάσης Ιτεών της μετρικής γραμμής προς την Κυπαρισσία. Ο παλιός σταθμός λειτούργησε για πρώτη φορά στις 15 Δεκεμβρίου 1888.[4] Άγνωστο πότε έπαψε να λειτουργεί. Επίσης, μέχρι το 1917 οι Ιτιές ήταν ο τερματικός σταθμός του τραμ Πατρών, όταν ο τροχιόδρομος καταργήθηκε, ωστόσο η γραμμή του τραμ τερμάτιζε επί της παραλιακής οδού (τότε: Οδός Ιτεών, νυν: Ακτή Δυμαίων), στο ύψος της νυν Πλατείας Ιτεών, ακολουθώντας άλλη χάραξη από αυτή της προϋπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Έμπροσθεν των πρώην εγκαταστάσεων του ΑΣΟ και του ενοριακού ναού Αγίου Γεωργίου Ιτεών και Κόκκινου Μύλου και όπισθεν των εργατικών κατοικιών «ΠΑΤΡΑ II».
- ↑ Προαστιακός Πάτρας. trainose.gr. Ανακτήθηκε: 29/2/2020.
- ↑ Ξεκινούν, στις 29 Φεβρουαρίου, τα νέα δρομολόγια του Προαστιακού από-προς την Κάτω Αχαΐα. metaforespress.gr. Ανακτήθηκε: 29/2/2020.
- ↑ Φορολογούμενος, φύλλο 720 (16 Δεκεμβρίου 1888), σελ. 4.