Ραμίρο Β΄ του Λεόν
| Ραμίρο Β΄ του Λεόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 898 (περίπου) Βασίλειο της Λεόν |
| Θάνατος | 5 Ιανουαρίου 951 Λεόν |
| Τόπος ταφής | βασιλική του Αγίου Ισιδώρου στο Λεόν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Λεόν |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ουρράκα Σάντσεθ της Παμπλόνα (932–951) Adosinda Gutiérrez (923–932) |
| Τέκνα | Σάντσο Α΄ του Λεόν Ορδόνιο Γ΄ του Λεόν Τερέσα του Λεόν, βασίλισσα της Παμπλόνα Ελβίρα Ραμίρεθ των Αστουριών Lovesendo Ramires |
| Γονείς | Ορδόνιο Β΄ του Λεόν και Ελβίρα Μενένδεθ (απεβ. 921) |
| Αδέλφια | Σάντσο Ορδόνιεθ Αλφόνσος Δ΄ του Λεόν |
| Οικογένεια | Οίκος των Αστουριών-Λεόν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μονάρχης του Βασιλείου της Λεόν (931–951) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ραμίρο Β΄, ισπαν.: Ramiro II, (π. 900 – 1 Ιανουαρίου 951) από τον Οίκο των Αστουριών-Λεόν, γιος του Oρδόνιο Β΄ και της Eλβίρα Μενέντεθ [1]. Ήταν βασιλιάς του Λεόν από το 931 μέχρι το τέλος του. Αρχικά τιτουλάριος βασιλιάς μόνο ενός μικρού τμήματος του βασιλείου, κέρδισε το στέμμα του Λεόν (και μαζί με αυτό, της Γαλικίας), αφού αντικατέστησε τον αδελφό του Αλφόνσο Δ' και τον εξάδελφό του Αλφόνσο Φρόιλαθ το 931. Τα λιγοστά Πρώτα Χρονικά της Καστίλης (Anales Castellanos Primeros) είναι η κύρια πηγή της βασιλείας του.
Εκστράτευσε ενεργά κατά των Μαυριτανών, οι οποίοι τον αποκαλούσαν Διάβολο λόγω της αγριότητας και της ορμής του στη μάχη. Νίκησε τους στρατιώτες του Aμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄, χαλίφη των Ομεϋαδών, στη μάχη του Σιμάνκας (939).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν, λίγο πριν από το τέλος του το 910, ο Αλφόνσος Γ΄ των Αστουριών αναγκάστηκε από τους γιους του να παραιτηθεί, το βασίλειο των Αστουριών έπεσε σε μία περίοδο διαδοχικών κρίσεων, μεταξύ της βασιλικής οικογένειας και των υποστηρικτών της από τις περιφερειακές αριστοκρατίες. Το βασίλειο αρχικά διαιρέθηκε, με τον Γκαρσία Α΄ να λαμβάνει το Λεόν, τον Oρδόνιο Β΄ τη Γαλικία και τον Φρουέλα Β΄ την καρδιά των Αστουριών.
Με τους διαδοχικούς θανάτους του Γκαρσία Α΄ (914) και του Oρδόνιο Β΄ (924), αυτοί ενοποιήθηκαν εκ νέου, με τον Φρουέλα να κυβερνά το σύνολο αυτού που θα αναφέρεται στο εξής ως βασίλειο του Λεόν. Το τέλος του το επόμενο έτος, το 925, επέφερε και πάλι αμφισβητούμενη τη διαδοχή και διχοτόμηση. Ένας μικρότερος αδελφός, ο Ραμίρο, φαίνεται να νυμφεύτηκε τη χήρα του Φρουέλα και υιοθέτησε τον βασιλικό τίτλο, αλλά δεν κέρδισε κάποια έλξη. Αντίθετα, ήταν η επόμενη γενιά, που ανέβηκε στο προσκήνιο.
Ως πρωτότοκος γιος του προηγούμενου βασιλιά, ο Aλφόνσο Φρόιλαθ στέφθηκε, αλλά αποδείχθηκε ανίκανος να επεκτείνει την εξουσία του σε ολόκληρο το βασίλειο και περιθωριοποιήθηκε από τους εξαδέλφους του, τους τρεις γιους του Oρδόνιo Β΄, που είχαν την υποστήριξη του βασιλείου της Παμπλόνα. Αυτοί οι αδελφοί χώρισαν ξανά το τμήμα του βασιλείου, που ήλεγχαν: ο μεγαλύτερος, ο Σάντσο Ορδόνιεθ, κυβέρνησε στη Γαλικία, ο Aλφόνσο Δ΄ τη Λεόν και ο Ραμίρο Β΄ τα πρόσφατα κατακτημένα εδάφη στα νότια (ο χρονικογράφος της αλ-Ανταλούς Ιμπν Χαγιάν βρήκε την αυλή του στην Κοΐμπρα).
Όταν ο Σάντσο Ορδόνιεθ απεβίωσε το 929 το βασίλειό του απορροφήθηκε από τον Αλφόνσο Δ', αλλά σε μία γρήγορη διαδοχή γεγονότων που έλαβαν χώρα στο Λεόν και τη Θαμόρα, ο Ραμίρο Β΄ ανάγκασε σε παραίτηση τον Αλφόνσο Δ' και τύφλωσε αυτόν και τους τρεις γιους τού Φρουέλα Β', για να τους καταστήσει ανίκανους. της διακυβέρνησης. [2]
Η βασιλεία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ραμίρο Β΄ ξεχώρισε ως εξαιρετικός στρατιωτικός διοικητής και επέκτεινε τα εδάφη του νότια σε αξιοσημείωτο βαθμό (π.χ. στη Σαλαμάνκα και τη Λεντέσμα), καθώς και ίδρυσε ή επανεποίκισε συνοριακά οχυρά (π.χ. Όσμα, Κλούνια). Ο Ραμίρο Β΄ δημιούργησε έναν συνασπισμό Παμπλόνα/Λεόν, που νίκησε μία κοινή αντεπίθεση της Ανδαλουσίας στη μάχη του Σιμάνκας (939). [2] Αυτή η νίκη επέτρεψε την επέκταση των συνόρων του Λεόν από τον Δούρo στους Tόρμες.
Στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του έχασε την υποστήριξη του κουνιάδου/γαμπρού του Γκαρσία Σάντσεθ Α΄, ο οποίος στη συνέχεια βοήθησε έναν άλλο κουνιάδο, τον κόμη Φερνάν Γκονθάλεθ της Καστίλης, να κερδίσει σύντομα de facto ανεξαρτησία. Ακόμη το 950 ο Ραμίρο Β΄ ξεκίνησε μία αποστολή στην κοιλάδα του Έδγε και νίκησε τους Ομμεϋάδες της Κόρδοβας στην Tαλαβέρα.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν μέλος των ευγενών της Γαλικίας και εξαδέλφη του, η Aδοσίνδα Γκουτιέρεθ, [1] κόρη του Γκουτιέρ και της Iλδονθία Mενέντεθ (αδελφής της μητέρας του Ραμίρo Β΄, της βασίλισσας Eλβίρας Mενέντεθ, και επίσης θείας του Σαν Ροσένδο). Ο δεύτερος γάμος του Ραμίρo Β΄ με την Ουρράκα Σάντσεθ της Παμπλόνα, κόρη του Σάντσο Α΄ της Παμπλόνα και της Tόδα, [1] του έφερε μία συμμαχία με την Παμπλόνα.
Από την Αδοσίνδα, ο Ραμίρo Β΄ είχε τουλάχιστον δύο γιους, τον ισχνά τεκμηριωμένο
- Βερμούδο, που απεβίωσε όσο ζούσε ο πατέρας του και τον
- Oρδόνιο Γ΄, τον διάδοχο του Ραμίρo Β΄, συν πιθανώς επίσης μία κόρη, την
- Tερέσα, τη δεύτερη σύζυγος του Γκαρσία Σάντσεθ Α΄ της Παμπλόνα. [α]
Από την Ουρράκα, ο Ραμίρo Β΄ είχε δύο παιδιά, τον
Αυτοί οι γάμοι θα έθεταν το υπόβαθρο για περαιτέρω σύγκρουση διαδοχής, με τον Oρδόνιo Γ΄ και τον γιο του Βερμούδο Β΄ να υποστηρίζονται από τους ευγενείς της Γαλικίας, ενώ η Eλβίρα, ο Σάντσo Α΄ και ο γιος του Ραμίρο Γ΄ βασίζονταν στην υποστήριξη των συγγενών της Ουρράκας στην Παμπλόνα και την Κόρδοβα.
Ο Ραμίρο Β΄ κατέχει εξέχουσα θέση στο ρομαντικό ποίημα, το Miragaia, το οποίο αφηγείται την απόκρυφη ιστορία του Ραμίρo Β΄, που στριμώχνει την Oρτέγα, την κόρη ενός τοπικού Άραβα άρχοντα. Από αυτήν αποκτά έναν γιο, τον Aμποάθαρ, τον πρόγονο της οικογένειας της Γαλικίας/Πορτογαλίας Mάια. [β] Αυτή η παράδοση της Mάια συνδέθηκε στη συνέχεια με έναν άλλο θρύλο, που ειπώθηκε στο Τραγούδι των 7 νηπίων της Λάρα (Cantar de los Siete Infantes de Lara) δίνοντας στον Ραμίρo και στην Oρτέγα μία κόρη Oρτέγα Ραμίρεθ, η οποία υποχρεώθηκε να παντρευτεί τον Γκούστιος Γκονθάλεθ, πάππο των θρυλικών νηπίων, και της ηρωίδας αυτής της ιστορίας, Mουδάρρα Γκονθάλεθ. Η επακόλουθη επεξεργασία αυτού του μύθου έδωσε περαιτέρω υποτιθέμενους απογόνους στην οικογένεια Λάρα, αλλά αυτές οι συνδέσεις των Λάρα απορρίπτονται από τους σύγχρονους μελετητές.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ García is referred to as Ramiro's son-in-law by chronicler Ibn Hayyan, and García and Teresa's eldest son was named Ramiro, suggesting this was the wife of García who was Ramiro II's daughter. A daughter of Ramiro by his second wife would have been García's niece, making Asodinda, the first wife, the more likely to have been mother of Teresa.
- ↑ While this Maia founder is a historical individual, contemporary documents indicate his father was named Lovesendo.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Barton & Fletcher 2013, σελ. 79.
- ↑ 2,0 2,1 Collins 1983, σελ. 241.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Barton, επιμ. (2013). The World of El Cid: Chronicles of the Spanish Reconquest. Manchester University Press.
- Collins, Roger (1983). Early Medieval Spain. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-22464-8.
|