Παναγιούδα Λέσβου

Παναγιούδα Λέσβου
Map
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Βορείου Αιγαίου
Δήμος	Μυτιλήνης
Γεωγραφία
Νομός	Λέσβου
Πληθυσμός
Μόνιμος	982
Έτος απογραφής	2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας	81100
Τηλ. κωδικός	2251

Ερειπωμένο ελαιοτριβείο ή σαπωνοποιείο στην Παναγιούδα.

Η Παναγιούδα είναι ένα σχετικά μικρό παραθαλάσσιο χωριό 6 χλμ. βόρεια της πόλης της Μυτιλήνης και έχει πληθυσμό περί τους 705 κατ. (2001) και κύρια ασχολία των κατοίκων είναι το ψάρεμα. Υπάρχουν σαν αξιοθέατα ο Ι.Ν. των Γενεθλίων της Θεοτόκου, αναπαλαιωμένα παλιά ελαιοτριβεία και η πλακόστρωτη παραλιακή οδός κατά μήκος του μικρού λιμανιού της.

Ο οικισμός της Παναγιούδας, ουσιαστικά είναι ένας προσφυγικός οικισμός "εσω-νησιωτικής" και Μικρασιατικής προσφυγιάς. Άρχισε να χτίζεται το 1867 από "πρόσφυγες" κατοίκους του γειτονικού οικισμού του Αφάλωνα, καθώς τότε ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε πολλές απ' τις κατοικίες τους στο χωριό, και ο νεόδμητος αυτός οικισμός ονομάστηκε τότε "Νεοχώριον" ή "Νέος Αφάλων". Αρκετά αργότερα, το 1924 ήρθαν περίπου 100 πρόσφυγες από τα απέναντι Μικρασιατικά παράλια και έκτισαν τα σπίτια τους δημιουργώντας τον "Οικισμό Αλιέων" ή "Συνοικισμό".

Στα βόρεια όρια του οικισμού, υπάρχει ο συνοικισμός "Καλαμιάρης", από τον οποίο κατάγεται ο Παναγιώτης Αλεπουδέλλης, πατέρας του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη και όπου βρίσκονται ορισμένοι εναπομείναντες από τους ονομαστούς τριώροφους Πύργους (κατοικίες) των αρχών του 20ου αιώνα. Στο ίδιο μέρος υπάρχει και το σχετικά άγνωστο Φοινικόδασος Καλαμιάρης ή της Παναγιούδας αποτελούμενο από Phoenix canariensis.

Το χωριό οφείλει το όνομα του στον Ι.Ν της Παναγίας που σημαίνει "Μικρή Παναγία" (ντοπιολαλιά:"Παναγιούδα"). Αυτός ο ναός χτίστηκε το 1896 από τον μεγάλο Λέσβιο αρχιτέκτονα της εποχής: Αργύρη Αδαλή, με γοτθικού ρυθμού τρούλο όπως και του Αγίου Θεράποντος στην Μυτιλήνη και των Ταξιαρχών στο Καγιάνι.

Πηγές

• www.mytilene.gr [1]