Νύσα (μυθολογία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία, η ορεινή περιοχή της Νύσας που κατά τους μυθογράφους συσχετιζόταν με την Αιθιοπία, τη Λιβύη, την Τριβαλία, την Ινδία ή την Αραβία, ήταν το μέρος όπου οι νύμφες της βροχής, οι Υάδες, μεγάλωσαν τον θεό Διόνυσο, τον "Δία της Νύσας".

Επισκόπηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόλο που η λατρεία του Διονύσου έφτασε στην ηπειρωτική Ελλάδα από την Μικρά Ασία (όπου οι Χετταίοι αυτοαποκαλούνταν "Νέσοι" και η γλώσσα τους "Νέσιλι"), η τοποθεσία της Νύσας δεν θα μπορούσε παρά να ήταν μια φαντασίωση μιας ρομαντικής και απόμερης χώρας. Ίσως ακόμα και το όνομα Νύσα να εφευρέθηκε για να δοθεί εξήγηση στο όνομα του θεού. Ακόμα και ο Όμηρος αναφέρει το όρος Νύσειο όπου ο θεός Δίονυσος ανατράφηκε υπό την προστασία των νυμφών. Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς αναφέρει τα παρακάτω μέρη που προτάθηκαν από άλλους αρχαίους συγγραφείς ως την τοποθεσία του Νύσειου όρους: Αραβία, Αιθιοπία, Αίγυπτος, Βαβυλώνα, Ερυθρά Θάλασσα, Θράκη, Θεσσαλία, Κιλικία, Ινδία, Λιβύη, Λυδία, Μακεδονία, Νάξος, Συρία ή ακόμα και γύρω από τον Παγγαίο (μυθικό νησί νότια της Αραβίας). 'Οταν ο Διόνυσος επέστρεψε στον Όλυμπο από τη Νύσα έφερε μαζί του ενθεογόνο κρασί.

Σύμφωνα με τον Σερ Γουίλιαμ Τζόουνς, το "Μέρος" που θεωρούνταν από τους Έλληνες όρος στην Ινδία θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο όρος Μέρου που βρίσκεται κοντά στην πόλη της Ναισάντα ή Νύσα, γνωστή στους Έλληνες ως Διονυσιούπολη.

Κατά την Ελληνιστική περίοδο, η Νύσα προσωποποιήθηκε ως η κηδεμόνας του Διονύσου και λεγόταν ότι είχε θαφτεί στη Σκυθόπολη (Μπειτ Σεαν) στο σημερινό Ισραήλ, η οποία θεωρόυσε τον Διόνυσο ως ιδρυτή της.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]