Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νίζνι Νόβγκοροντ

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 7/12/2014.

Συντεταγμένες: 56°20′00″N 44°00′00″E / 56.333333°N 44°E / 56.333333; 44

Τύπος = Πόλη
Νίζνι Νόβγκοροντ
Φωτογραφίες από το Νίζνι Νόβγκοροντ
Σύμβολα
ΧώραΡωσία
Ομοσπονδιακό υποκείμενοΠεριφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ
Περιφερειακό διαμέρισμαπόλη του Νίζνι Νόβγκοροντ
Εσωτερική διαίρεση8 διοικητικά τμήματα
ΔήμαρχοςΓιουρι Σαλαμπαγιεβ
Πληθυσμός1.198.245 κάτοικοι (2025)
Πυκνότητα πληθυσμού2917,71 κάτ./τ.χλμ
Έκταση410.68 τ.χλμ
Υψόμετρο200 μ
Τηλεφωνικός κωδικός+7 831
Ταχυδρομικός κώδικας603000-603999
Ιστότοποςadmgor.nnov.ru
Νίζνι Νόβγκοροντ is located in Ρωσία
Νίζνι Νόβγκοροντ
Ρωσικές πόλεις στα Wikimedia Commons

Το Νίζνι Νόβγκοροντ[1] (ρωσικά: Ни́жний Но́вгород‎‎ , προφέρεται: [ˈnʲiʐnʲɪj ˈnovɡərət]) είναι πόλη στην κεντρική Ρωσία, διοικητικό κέντρο του ομοσπονδιακού διαμερίσματος Βόλγα και του Όμπλαστ του Νίζνι Νόβγκοροντ. Στα ρωσικά στην καθομιλουμένη αναφέρεται συχνά και ως Νίζνι[2]. Από το 13ο έως τον 17ο αιώνα ήταν γνωστό ως Νόβγκοροντ της Νιζόβσκιας γης (ρωσικά: Но́вгород Низо́вской земли́‎‎ ) ενώ από το 1932 έως το 1990 η πόλη ήταν γνωστή με το όνομα Γκόρκι (ρωσικά: Го́рький‎‎ ), προς τιμή του συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι που γεννήθηκε εκεί[3]. Είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη στο ομοσπονδιακό διαμέρισμα του Βόλγα και στον ποταμό Βόλγα, και έβδομη σε πληθυσμό πόλη στη Ρωσική Ομοσπονδία[4]. Ιδρύθηκε, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, στις 4 (10) Φεβρουαρίου του 1221[5] από τον πρίγκηπα Γιούρι Β΄ του Βλαντίμιρ ως συνοριακό φρούριο.

Βρίσκεται στο κέντρο της Πεδιάδας της Ανατολικής Ευρώπης στο λεγόμενο Βέλος των Ποταμών Οκά και Βόλγα (ρωσικά: Стрелка Оки и Волги‎‎ ), δηλαδή στο σημείο που συρρέουν οι δυο ποταμοί. Ο ποταμός Οκά χωρίζει την πόλη σε δύο μέρη: στην δεξιά όχθη βρίσκεται το ορεινό τμήμα των λόφων Ντιάτλοφ (ρωσικά: Дятловы горы‎‎ )[6] και στην αριστερή πεδινή όχθη του βρίσκεται η περιοχή Ζαρέτσναγια (ρωσικά: Заречная‎‎ ). Στην αριστερή όχθη του Βόλγα βρίσκεται το περίχωρο Μπορ (ρωσικά: Бор‎‎ ).

Το 1508-1515 χτίστηκε ένα πέτρινο φρούριο (κρεμλίνο), το οποίο από τότε δεν έχει καταληφθεί ποτέ. Το 1612 κάτω από τα τείχη του κρεμλίνου, ο Κουζμά Μίνιν μαζί με τον πρίγκιπα Ντμίτρι Ποζάρσκι, οργάνωσε τη Δεύτερη Λαϊκή Πολιτοφυλακή για να απελευθερώσει τη Μόσχα και το Βασίλειο της Ρωσίας από τους Πολωνούς και τους Λιθουανούς. Από το 2005 η Πλατεία Εθνικής Ενότητας (ρωσικά: Площадь Народного Единства‎‎ ) στο ιστορικό κέντρο του Νίζνι Νόβγκοροντ μνημονεύει αυτό το ιστορικό γεγονός.

Από το 1817, με τη μεταφορά της Εμπορικής Έκθεσης Μακάριεφ στην πόλη, η οποία προηγουμένως βρισκόταν κοντά στο Μοναστήρι Ζελτοβόντσκι Μακάριεφ (ρωσικά: Желтоводский Макариев монастырь‎‎ ), το Νίζνι Νόβγκοροντ ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1896 στην πόλη διεξήχθη η Πανρωσική Καλλιτεχνική-Εμπορική Έκθεση του Νίζνι Νόβγκοροντ η οποία έδωσε αφορμή για την ανάπτυξη του ρωσικού τραμ.

Το 1928 το Νίζνι Νόβγκοροντ συνδέεται με τις πόλεις Σόρμοβο και Κανάβινο την αριστερή όχθη του Οκά. Στη διάρκεια της σοβιετική εκβιομηχάνισης της δεκαετίας του 1930 στην πόλη χτίστηκαν μεγάλες βιομηχανίες μεταξύ των οποίων και το Εργοστάσιο Αυτοκινήτων του Γόρκι (ρωσικά: Горьковский автомобильный завод (ГАЗ)‎‎ )[7].

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολόμου (1941—1945) η πόλη ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού[8], κι έτσι υπέστη τους πιο ισχυρούς βομβαρδισμούς σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή του Βόλγα. Μετά το τέλος του πολέμου η πόλη τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Λένιν.

Στις 20 Νοεμβρίου 1985, εγκαινιάστηκε το πρώτο τμήμα του μετρό στην πόλη. Το 2012, τέθηκε σε λειτουργία μια γραμμή τελεφερίκ που αποτελεί μέρος του συστήματος μεταφορών της πόλης. Το τελεφερίκ του Νίζνι Νόβγκοροντ έχει το μεγαλύτερο τμήμα πάνω από υδάτινη επιφάνεια χωρίς υποστηρίγματα στην Ευρώπη. Το 2013, τέθηκε σε λειτουργία ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος της πόλης.

Το 2018, η πόλη φιλοξένησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.

Το Νίζνι Νόβγκοροντ είναι ένα σημαντικό οικονομικό, βιομηχανικό, επιστημονικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό κέντρο της Ρωσίας, ο μεγαλύτερος συγκοινωνιακός κόμβος και το διοικητικό κέντρο του ομοσπονδιακού διαμερίσματος του Βόλγα. Τα ποτάμια του αποτελούν ένας από τους βασικούς τουριστικούς προορισμούς στη χώρα. Το ιστορικό τμήμα της πόλης είναι πλούσιο σε αξιοθέατα και αποτελεί δημοφιλές τουριστικό κέντρο.

Με το Διάταγμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας της 2ας Ιουλίου 2020, η πόλη έλαβε τον τίτλο «Πόλη της Εργατικής Ανδρείας» (ρωσικά: город трудовой доблести‎‎ )[9].

Ιδρύθηκε το 1221 ως Νόβγκοροντ (ρωσικά: Новгород‎‎ ), το οποίο ετυμολογικά σημαίνει νέα πόλη (από το ρωσικό новый που σημαίνει νέος και το город που σημαίνει πόλη). Ωστόσο, είναι πιθανό να πρόκειται για επανάληψη του ονόματος της πόλης Νόβγκοροντ στον ποταμό Βόλχοφ (ρωσικά: Во́лхов‎‎ ). Για τη διάκριση των δύο ομώνυμων πόλεων εισήχθη ο όρος "Νίζνι" (δηλ. κάτω) ο οποίος πριν το 14ο αιώνα χρησιμοποιούνταν μόνο περιστασιακά και μετά αποτέλεσε μόνιμο συστατικό του ονόματος της πόλης.

Συχνά θεωρείται ότι ο χαρακτηρισμός Νίζνι αναφέρεται στην πεδινή θέση της πόλης. Όμως στο Τοπονυμικό Λεξικό του Ποσπέλοβ[10] γίνεται αναφορά στην παρατήρηση του ιστορικού Ρισούνοφ (Н.Д. Русинов) ότι σε αυτή την περίπτωση θα χρησιμοποιούνταν το επίθετο Νίζοφσκι, δηλαδή η πόλη θα ονομαζόταν Νίζοφσκι Νόβγκοροντ (ρωσικά: Низовский Новгород‎‎ ). Αναφέρεται επίσης ότι στη Ρωσία το Νίζνι (κάτω) απαντάται συνήθως σε ζεύγος με το Βέρχνι (ρωσικά: верхний‎‎ , πάνω) και πόλεις με τέτοια προσωνύμια συναντώνται κατά μήκος ενός ποταμού. Κατά συνέπεια, κάποιο Βέρχνι Νόβγκοροντ θα έπρεπε να υπάρχει στις όχθες του ποταμού Βόλγα ή του ποταμού Οκά. Ο Ρισούνοφ θεωρεί ότι μια τέτοια πόλη μπορεί να είναι το Γκοροντέτς το οποίο χτίστηκε πριν το Νίζνι Νόβγκοροντ, και βρίσκεται πιο πάνω στον ποταμό Βόλγα, και μάλιστα κληροδότησε στο Ν. Νόβγκοροντ τον ιδιαίτερο αμυντικό του ρόλο. Υπάρχουν επίσης έμμεσες ενδείξεις ότι το Γκοροντέτς αρχικά ονομαζόταν Γκόροντ (δηλ. πόλη) και, ως εκ τούτου, θα μπορούσε να αντιπαραβληθεί με το Νέο Γκόροντ (Νόβγκοροντ).

Μια άλλη πιθανή ετυμολογία βασίζεται στην περιοχή Νιζόφσκαγια Ζεμλιά (ρωσικά: Низовская земля‎‎ ), δηλαδή της Κάτω Γης. Αυτό μπορεί να υποστηριχθεί από το ότι μέχρι και πριν το 1917 υπήρχε ο βασιλικός τίτλος του "μέγα κνιαζ του Νόβγκοροντ της Νιζόφσκαγια Ζεμλιά" (ρωσικά: Новаго́рода Низо́вскія земли́‎‎ , με την παλιά ορθογραφία πριν το 1917).

Στις 7 Οκτωβρίου 1932, για να τιμήσει τα 40 χρόνια λογοτεχνικής δραστηριότητας του Σοβιετικού συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι, γέννημα θρέμμα αυτής της πόλης, το Νίζνι Νόβγκοροντ μετονομάστηκε σε Γκόρκι, αν και ο ίδιος ήταν αντίθετος[11]. Ο συγγραφέας απαγόρευε στην οικογένεια και τους φίλους του να αποκαλούν το Νίζνι Νόβγκοροντ με το νέο του όνομα και γενικά δεν συμφωνούσε με την εκστρατεία για την μετονομασία πόλεων[12][13].

Στο πλαίσιο της «διαδικασίας αναβίωσης των ιστορικών αρχικών ονομάτων»[14] που πραγματοποιήθηκε στα τέλη της περιόδου της περεστρόικα, κατόπιν πρότασης του Συμβουλίου Τοπωνυμίων του Σοβιετικού Πολιτιστικού Ιδρύματος[14],, σύμφωνα με το Διάταγμα του Προεδρείου του Ανώτατου Σοβιέτ της Ρωσικής ΣΣΔ αριθ. 250-1 της 22ας Οκτωβρίου 1990 «Για τη μετονομασία της πόλης Γκόρκι σε πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ και της περιοχής Γκόρκι σε περιοχή Νίζνι Νόβγκοροντ», η πόλη επέστρεψε στο ιστορικό της όνομα Νίζνι Νόβγκοροντ[15].

Το Νίζνι Νόβγκοροντ έχει διαφορετικές ονομασίες στις διάφορες γλώσσες των λαών του Βόλγα. Ενδεικτικά, στα Ανατολικά και Δυτικά Μάρι είναι Угарман[16], στα Κόμι είναι Макаръя[17], στη γλώσσα των Έρζια είναι Алоош[18], και στη γλώσσα των Τσουβάσιων είναι Чулхула[19].

Φυσικά και Γεωγραφικά Χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φωτογραφία του Νίζνι Νόβγκοροντ από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Το Νίζνι Νόβγκοροντ βρίσκεται στη συμβολή δύο από τις μεγαλύτερες πλωτές οδούς στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας - των ποταμών Βόλγα και Οκά.

Η έκταση της καθ' αυτώ πόλης είναι 410,68[20] χλμ². Η συνολική έκταση της αστικής κατοικημένης περιοχής, η οποία, εκτός από την ίδια την πόλη, περιλαμβάνει 20 ακόμη οικισμούς (μετά την προσάρτηση της επαρχιακής κοινότητας Νοβίνσκι — ρωσικά: Новинский сельсовет‎‎ — το 2020) είναι περίπου 515 km². Η έκταση αυτή περιλαμβάνει 465,82[21] χλμ² της περιοχής όπως είχε καταγραφεί πριν το 2020 και 48,74[22] χλμ² της μετέπειτα προσαρτηθείσας κοινότητας Νοβίνσκι (σύμφωνα με την ιστοσελίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης της πόλης, η προηγούμενη έκταση της αστικής περιοχής ήταν περίπου 460[23] χλμ², σύμφωνα με την Rosstat - 410,68[22] χλμ² χωρίς τις επαρχιακές κοινότητες και το επαρχιακό θέρετρο. Πριν από την προσάρτηση της επαρχιακής κοινότητας του Νοβίνσκι στην αστική περιοχή το 2020, 13 οικισμοί υπάγονταν στην πόλη[24].

Η πόλη εκτείνεται 20 χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού Οκά και περίπου 30 χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού Βόλγα[25]. Στην αστική περιοχή υπάρχουν 33 λίμνες και 12 ποτάμια[26]. Το ύψος του ορεινού τμήματος της πόλης είναι μεταξύ 100 και 200 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Η αριστερή όχθη έχει υψόμετρο 70-80 μέτρα. Το ιστορικό κέντρο βρίσκεται στο ορεινό τμήμα. Κατά την ιστορική εξέλιξη της πόλης τα περισσότερα προαστιακά χωριά και κωμοπόλεις ενσωματώθηκαν στην πόλη. Τα όρια της πόλης εκτείνονται μέχρι το γειτονικό το Μπορ (τα σύνορα εκτείνονται κατά μήκος του δίαυλου ναυσιπλοΐας Βόλγα), και των χωριών Κουζμίνκα (ρωσικά: Кузьминка‎‎ ), Νικούλσκογιε (ρωσικά: Никульское‎‎ ) Αφόνινο (ρωσικά: Афо́нино‎‎ ) Ουτέτσινο (ρωσικά: Уте́чино‎‎ ) Ανκουντίνοφκα (ρωσικά: Анкуди́новка‎‎ ) Όπιτνι (ρωσικά: Опытный‎‎ ) Τσερεμίσκι (ρωσικά: Черемисский‎‎ ) Σαντόφσκι (ρωσικά: Садовский‎‎ ) Ρουμιάντσεβο (ρωσικά: Румя́нцево‎‎ ) Νοβίνκι (ρωσικά: Новинки‎‎ ) Τζερζίνσκ (ρωσικά: Дзержи́нск‎‎ ) και Μπολσόε Κοζινό (ρωσικά: Большо́е Козино́‎‎ ). Στην αστική περιοχή του Νίζνι Νόβγκοροντ περιλαμβάνονται επίσης οι πόλεις Κστόβο (ρωσικά: Ксто́во‎‎ ) και Μπογκορόντσκ (ρωσικά: Богоро́дск‎‎ ).

Η αστική περιοχή του Νίζνι Νόβγκοροντ συνορεύει με το Μπορ στα βορειοανατολικά, την περιοχή Κστόφσκι στα νοτιοανατολικά, την περιοχή Μπογκορόντσκι στα νοτιοδυτικά, την περιοχή Ντζερζίνσκι στα δυτικά και την περιοχή Μπαλαχίνσκι στα βορειοδυτικά[27]. Το Νίζνι Νόβγκοροντ βρίσκεται 400 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας και μοιράζονται ένα διάδρομο μεταφορών[28].

Το Νίζνι Νόβγκοροντ βρίσκεται στη ζώνη ώρας της Μόσχας (UTC+03:00)[29][30]. Σύμφωνα με την ισχύουσα ώρα και το γεωγραφικό μήκος, η μέση ώρα μεσημεριού στο Νίζνι Νόβγκοροντ είναι στις 12:04.

Το Νίζνι Νόβγκοροντ είναι χτισμένο στη συμβολή δύο ποταμών: του Οκά και του Βόλγα. Αυτή η τοποθεσία έκανε την πόλη το σημαντικότερο ναυτιλιακό κέντρο της χώρας[31]. Ο Βόλγας χωρίζει το Νίζνι Νόβγκοροντ από το Μπορ και τα περίχωρά του. Πριν την κατασκευή οχυρωματικών έργων στις όχθες των ποταμών, την άνοιξη τα ποτάμια πλημμύριζαν τεράστιες περιοχές στην εμπορική έκθεση του Νίζνι Νόβγκοροντ και την περιοχή του Νίζνι Ποσάντ στο ιστορικό κέντρο της πόλης[32].

Το 1834 στο Νίζνι Νόβγκοροντ άνοιξε ο πρώτος μετεωρολογικός σταθμός. Έναν αιώνα αργότερα μετατράπηκε στο Τμήμα Υδρομετεωρολογικών Υπηρεσιών του Γκόρκυ που από το 1978 μετονομάστηκε σε Τμήμα Υδρομετεωρολογίας και Περιβαλλοντικού Ελέγχου Άνω Βόλγα[33][34].

Το κλίμα του Νίζνι Νόβγκοροντ είναι εύκρατο και ηπειρωτικό με κρύους παρατεταμένους χειμώνες και ζεστά και σχετικά σύντομα καλοκαίρια. Λόγω των μεγάλων διαφορών στο ανάγλυφο του εδάφους, το πεδινό τμήμα της πόλης στην αριστερή όχθη της Οκά (περιοχή Ζαρέτσναγια) είναι κάπως θερμότερο από το ορεινό τμήμα το οποίο, κατά μέσο όρο, δέχεται 15-20% περισσότερες βροχοπτώσεις ετησίως. Οι μακροχρόνιες-μέσες μηνιαίες θερμοκρασίες στα πεδινά κυμαίνονται από -11,6°C τον Ιανουάριο έως +18,4°C τον Ιούλιο, και στα ορεινά από -12°C τον Ιανουάριο έως +18,1°C τον Ιούλιο[34]. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι +4,8°C και η μέση ταχύτητα ανέμου είναι 2,8 m/s (10,1 χλμ/ώρα). Η μέση ετήσια υγρασία του αέρα είναι 76%. Η πόλη βρίσκεται στη συμβολή δύο μεγάλων ποταμών σε μια βαλτώδη περιοχή, επομένως παρατηρούνται συχνές ομίχλες και υπάρχει υψηλή σχετική υγρασία το καλοκαίρι.

Το Νίζνι Νόβγκοροντ έχει μέση συνολική ετήσια ηλιοφάνεια 1775 ώρες. Η μέγιστη διάρκεια ημέρας είναι τον Ιούνιο (17 ώρες, 44 λεπτά) και η ελάχιστη είναι το Δεκέμβριο (6 ώρες, 52 λεπτά)[35]. Η συννεφιά τον χειμώνα είναι αρκετά υψηλή: το 75-80% του χρόνου ο ουρανός καλύπτεται από σύννεφα, και από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο η πιθανότητα καθαρού ουρανού φτάνει το 49-56%. Την περίοδο φθινοπώρου-χειμώνα, ο ουρανός συχνά καλύπτεται από σύννεφα, αλλά το πρωί και κατά τη διάρκεια της ημέρας ο ουρανός καθαρίζει. Την άνοιξη και το καλοκαίρι, αντίθετα, από το πρωί έως το μεσημέρι ο ουρανός είναι καθαρός και προς το βράδυ εμφανίζονται σωρείτες (σύνεφφα τύπου cumulus)[36].

Λόγω της ηπειρωτικής φύσης του κλίματος, σε σχέση με τη Μόσχα η θερμοκρασία στο Νίζνι Νόβγκοροντ είναι ελαφρώς υψηλότερη το καλοκαίρι και χαμηλότερη το χειμώνα. Την άνοιξη, θερμοκρασίες άνω του μηδενός συνήθως παρατηρούνται γύρω στις 5 Απριλίου και διαρκούν μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Κατά μέσο όρο, η βροχόπτωση είναι 653 mm ετησίως, με μεγαλύτερες τιμές τον Ιούλιο (75 mm) και μικρότερη τον Μάρτιο (40 mm). Κατά μέσο όρο, 180 στις 360 ημέρες συνοδεύονται από υετό σε κάποιο βαθμό. Οι χιονοπτώσεις αρχίζουν τον Οκτώβριο, αλλά ένα σταθερό κάλυμμα χιονιού σχηματίζεται στα τέλη Νοεμβρίου και διαλύεται μέχρι τα μέσα Απριλίου. Κατά κανόνα, η θερμοκρασία τον χειμώνα παρουσιάζει μικρές διακυμάνσεις και είναι -20 έως -10°C. Ωστόσο, δεν είναι σπάνιες και πιο ακραίες χαμηλές θερμοκρασίες περί το -30 °C — ή και έως -40 °C τον Ιανουάριο — λόγω των απότομων θερμοκρασιακών μεταβολών που είναι χαρακτηριστικές του ηπειρωτικού κλίματος. Σπανίως παρατηρούνται χειμερινές καταιγίδες (συγκεκριμένα καταιγίδες σημειώθηκαν στις 27 Νοεμβρίου 1940, 30 Νοεμβρίου 1951, 14 Φεβρουαρίου 1960 και 3 Δεκεμβρίου 1962).

Την άνοιξη, ο υετός είναι χαμηλότερος. Η άνοιξη είναι σύντομη, το χιόνι αρχίζει να λιώνει στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου και μέχρι τα τέλη Απριλίου συνήθως έχει λιώσει εντελώς. Το καλοκαίρι ξεκινά στις αρχές Ιουνίου όταν οι θερμοκρασίες σταθεροποιούνται περίπου στους 15 °C. Οι υψηλότερες θερμοκρασίες παρατηρούνται συνήθως το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου. Η μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι είναι 15 έως 20 °C. Το καλοκαίρι οι βροχές είναι σύντομες, ενώ ισχυρές βροχοπτώσεις παρατηρούνται για διάστημα 20 ημερών και μπορεί να συνοδεύονται από καταιγίδες οι οποίες ενδέχεται να συνοδεύονται από θυελλώδεις ανέμους. Τον Σεπτέμβριο η θερμοκρασία πέφτει απότομα· μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου πέφτει κάτω από τους 10 °C. Το φθινόπωρο συνοδεύεται από συνεχόμενες βροχοπτώσεις. Η ανάπτυξη των φυτών σταματά περί τις 10 Οκτωβρίου. Στα τέλη του φθινοπώρου, ο καιρός γίνεται συννεφιασμένος και βροχερός[35].

Κλιματικά δεδομένα Νίζνι Νόβγκοροντ 1881-2010 (ακραίες τιμές από το 1835)
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) 5.7 7.0 17.3 26.3 32.5 36.3 38.2 38.0 31.0 24.2 13.8 8.5 38,2
Μέση Μέγιστη °C (°F) −5.9 −5.3 1.1 10.9 18.7 22.6 24.7 22.1 15.6 8.0 −0.5 −4.7 8,9
Μέση Μηνιαία °C (°F) −8.9 −8.7 −2.6 6.1 12.9 17.2 19.4 16.9 11.1 4.7 −2.8 −7.4 4,8
Μέση Ελάχιστη °C (°F) −11.6 −11.7 −5.8 2.1 7.9 12.6 14.8 12.6 7.6 2.1 −4.8 −9.9 1,3
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) −41.2 −37.2 −28.3 −19.7 −6.9 −1.8 4.6 0.9 −5.5 −16 −29.4 −41.4 −41,4
Υετός mm (ίντσες) 47 38 37 36 46 76 73 69 61 64 55 55 657
% υγρασίας 86 81 74 64 60 69 70 74 79 82 87 86 76
Μέσες ημέρες βροχόπτωσης 5 4 5 13 17 19 18 18 18 18 10 6 151
Μέσες ημέρες χιονόπτωσης 28 24 18 7 1 0.1 0 0 1 8 20 26 133
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας 43 79 145 196 275 287 280 238 152 81 38 25 1.839
Πηγή #1: pogoda.ru.net[37]
Πηγή #2: NOAA (sun 1961–1990)[38]

Οι χώροι πρασίνου (πάρκα, δάση, κ.α.) καταλαμβάνουν το ένα πέμπτο της έκτασης της πόλης. Κυριαρχούν τα μικτά δάση.

Κήποι, πλατείες, λεωφόροι, πάρκα και δάση καταλαμβάνουν το ένα έβδομο ολόκληρης της πράσινης έκτασης του Νίζνι Νόβγκοροντ - περίπου 1400 εκτάρια. Το μεγαλύτερο πάρκο είναι το «Ελβετία» το οποίο καταλαμβάνει 380 εκτάρια[39].

Υπάρχουν περισσότερα από 15 πάρκα στο Νίζνι Νόβγκοροντ και για 8 από αυτά έχουν δημιουργηθεί επιχειρήσεις συντήρησης. Τα πιο διάσημα πάρκα είναι το Σόρμοφσκι (ρωσικά: Сормовский‎‎ ), το Πάρκο Αυτοκινητοβιομηχανίας (ρωσικά: Автозаводский‎‎ ), το «Ελβετία» (ρωσικά: Швейцария‎‎ ), το Πούσκιν (ρωσικά: Парк Пушкина‎‎ ), το Κουλίμπινα (ρωσικά: Кулибина‎‎ ), το Πάρκο Πρωτομαγιάς (ρωσικά: Парк имени 1 Мая‎‎ ) και το «Ντούμπκι» (ρωσικά: Дубки‎‎ ).

Περιβαλλοντική κατάσταση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Νίζνι Νόβγκοροντ, όπως και σε κάθε άλλο μεγάλο βιομηχανικό κέντρο, υπάρχουν προβλήματα περιβαλλοντικής ρύπανσης. Από την ανθρωπογενή ρύπανση έχουν επηρεαστεί τα υπόγεια ύδατα, μικρά υδάτινα σώματα, και οι κύριες πηγές υδροδότησης — οι ποταμοί Βόλγας και Οκά[26][40][41]. Εξαιτίας του υδροηλεκτρικού σταθμού στο Βόλγα (ρωσικά: Нижегородская ГЭС‎‎ ) και της απόρριψης λυμάτων στον ποταμό, ο Βόλγας έχει υψηλή βακτηριακή μόλυνση, η οποία δεν επιτρέπει τη χρήση του για ψυχαγωγικούς σκοπούς και αναγκάζει το πόσιμο νερό να χλωριώνεται σε αυξημένες δόσεις. Από την αντίδραση του χλωρίου με οργανικά λήμματα προκύπτουν καρκινογόνες χλωροοργανικές χημικές ενώσεις[42].

Στρέλκα του Νίζνι Νόβγκοροντ
Πανοραμική φωτογραφία από το Βέλος (ρωσικά: Стрелка‎‎ , "Στρέλκα") του Νίζνι Νόβγκοροντ
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: Η ενότητα χρειάζεται επιμέλεια. Δείτε σελίδα συζήτησης.
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.

Η εμφάνιση της πόλης και το πριγκιπάτο του Νίζνι Νόβγκοροντ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τον 9ο αιώνα πραγματοποιήθηκε ο σλαβικός εποικισμός των εδαφών κατά μήκος του ανώτερου Βόλγα, που κατοικείτο έως τότε από φινοουγγρικούς λαούς. Μέχρι το τέλος του 11ου αιώνα, ολόκληρος ο άνω ρους του Βόλγα ανήκε στη Ρωσία, σχεδόν έως το στόμιο του Οκά. Τα όρια της Βουλγαρίας του Βόλγα άρχισαν λίγο χαμηλότερα, και η δεξιά όχθη του Βόλγα μέχρι το στόμιο του Σούρα κατοικήθηκε από τους Ερζιανούς. Ταυτόχρονα, το Γκοροντγιέτς ήταν η «τελευταία» σλαβική πόλη επί του Βόλγα έως το 1221.

Το 1221 ο πρίγκιπας Γιούρι Β΄ του Βλαντίμιρ ίδρυσε στη συμβολή του Βόλγα και του Οκά ένα προπύργιο για την υπεράσπιση των συνόρων του πριγκιπάτου του Βλαντιμίρ από τους Μοκάν, τους Ερζιανούς, τη Μάρι και τους Βούλγαρους με το όνομα Νόβγκοροντ της γης Νίζοβ. Οι Νοβογκόριοι ονόμασαν το πριγκιπάτο του Βλαντιμίρ «Γη Νίζοβσκαγια», αργότερα αυτό το όνομα μετατράπηκε σε Νίζνι Νόβγκοροντ και παρέμεινε στον αυτοκρατορικό τίτλο μέχρι το 1917.

Κατά την περίοδο του φεουδαρχικού κατακερματισμού, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν εναλλακτικά το μεγαλύτερο μέρος των αρχηγών του Σούζνταλ και του Βλαντιμίρ. Το 1350 η πόλη έγινε η πρωτεύουσα του ανεξάρτητου πριγκιπάτου Νίζνι Νόβγκοροντ, το οποίο κατέλαβε ένα τεράστιο έδαφος και ανταγωνίστηκε τη Μόσχα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περιοχές του Νίζνι Νόβγκοροντ άρχισαν να ζουν ενεργά.

Το 1392 (αλλά τελικά μόνο το 1425 υπό τον Βασίλι Κιρντιάπα), κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των εδαφών του πριγκηπάτου της Μόσχας, το Μεγάλο Δουκάτο του Νίζνι Νόβγκοροντ προσαρτήθηκε στα υπάρχοντα της Μόσχας και η ίδια η πόλη έγινε το κέντρο της ίδιας περιοχής όνομα.[43]

Περί το 1469 ο Αφανασιγι Νικιτιν επισκέφθηκε την πόλη και το ανέφερε στις ταξιδιωτικές του σημειώσεις «Περπατώντας στις Τρεις Θάλασσες».

Κάτω από τον Ιβάν Γ΄ και τον Βασίλι Γ΄, η πόλη έπαιξε το ρόλο συνοριακού σταθμού με το Καζάν Χανιάτ, είχε μόνιμο στρατό και ήταν τόπος συγκέντρωσης πολεμιστών κατά τη διάρκεια εκστρατειών εναντίον του. Το 1500-1511, αντί του υπάρχοντος ξύλου, χτίστηκε η πέτρα Νίζνι Νόβγκοροντ Κρεμλίνο. Μετά την εκστρατεία του Βασίλι Γ΄ Χανάτο του Καζάν, το 1523, η πόλη του Βασιλείου (τώρα Βασιλσουρσκ) ιδρύθηκε στον ποταμό Σουρα, στον οποίο μεταφέρθηκαν τα συνοριακά καθήκοντα και με την κατάκτηση του Καζάν και του Αστραχάν από τον Ιβάν IV, τα σύνορα στο Βόλγα εξαφανίστηκαν εντελώς. Το 1565, αφού ο Τσάρος Ιβάν ο Τρομερός διαίρεσε το ρωσικό βασίλειο σε οπρίτσνινα και ζεμσετσεινα, ο Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε μέρος της ζεμσετσεινα.[44]

Κατά τη διάρκεια της Εποχή των Αναστατώσεων, ο Νίζνι Νόβγκοροντ, μαζί με την Τριάδα-Σέργιος Λαύρα, συνέχισαν να παρέχουν υποστήριξη στη Μόσχα, που καταλήφθηκε από την Κοινοπολιτεία. Ο αποφασιστικός ρόλος στην απελευθέρωση από τους πολωνούς-λιθουανικούς εισβολείς διαδραμάτισε η πολιτοφυλακή του Νίζνι Νόβγκοροντ του 1612 υπό την ηγεσία του επικεφαλής του Νίζνι Νόβγκοροντ zemstvo Κοζμά Μινίν και του πρίγκιπα Ντμίτρι Ποζάρσκι.

Τον 17ο αιώνα το εκκλησιαστικό σχίσμα που συνέβη στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπό τον Πατριάρχη Νίκωνα οδήγησε στον σχηματισμό πολυάριθμων οικισμών Παλαιών Πιστών στην περιοχή του Νίζνι Νόβγκοροντ, και ειδικά στον ποταμό Kerzhenets. Για την εξάλειψη του σχίσματος στη Νίζνι το 1672, ιδρύθηκε η Επισκοπή Νίζνι Νόβγκοροντ και Αλατίρ, επικεφαλής της οποίας μέχρι το 1719 ήταν Μητροπολίτης.[45]

Ρωσική αυτοκρατορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύρια πλατεία Ευαγγελισμού

Ως αποτέλεσμα των διοικητικών-εδαφικών μεταρρυθμίσεων του Πέτρου Α΄, το 1708 η περιφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε μέρος της επαρχίας του Καζάν. Στις 26 Ιανουαρίου 1714 έγινε το κέντρο της ομώνυμης επαρχίας. Στη συνέχεια, από τη μεγαλύτερη επαρχία του Καζάν, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ξεχωρίζει, συμπεριλαμβανομένων των Αρζάμας, Αλατύρ, Μπαλάχνα, Βασίλης, Γκορόκοβιτς, Μουρόμ, Γιουριεβέτς, Γιαντρίν, οι κάτω άκρες των ποταμών Κγιερζγιενετσ και Βγιετλουγκα.[46] Στη δεκαετία του 1720 δημιουργήθηκαν στην πόλη δημοτικό σχολείο, τα σλαβικά-ρωσικά και τα ελληνικά σχολεία, και το 1721 ο Αρχιεπίσκοπος Πιλιτριμ άνοιξε το Θεολογικό Σεμινάριο Νίζνι Νόβγκοροντ. Στις 23 Απριλίου (4 Μαΐου) 1733, ιδρύθηκε αστυνομική δύναμη στην πόλη. Ο πρώτος αρχηγός της αστυνομίας του Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν ο συνταξιούχος λοχαγός του στρατού Γκριγκόρι Ράτκοφ.[47]

Στις 20-21 Μαΐου 1767 πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη του υψηλότερου προσώπου στην πόλη: της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β΄. Η αυτοκράτειρα, σε μια επιστολή προς τον Κόμη Πανίν, έδωσε μια χαμηλή εκτίμηση της ανάπτυξής της:

Ως αποτέλεσμα, ο κυβερνήτης Γιακόφ Αρσενέφσκι διατάχθηκε να καταργήσει το ακριβές σχέδιο του Νίζνι Νόβγκοροντ, βάσει του οποίου δημιουργήθηκε ένα νέο σχέδιο πόλεως στην Επιτροπή της πρωτεύουσας για την κατασκευή της Αγίας Πετρούπολης και της Μόσχας. Στο έργο συμμετείχαν γνωστοί πολεοδόμοι Το σχέδιο εγκρίθηκε από τη Διοικητική Γερουσία και εγκρίθηκε από την Αυτοκράτειρα στις 13 Απριλίου 1770. Σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να εμφανιστούν διάφορα κοινωνικά και πολιτιστικά ιδρύματα: το πρώτο νοσοκομείο της πόλης και το πρώτο φαρμακείο, το πρώτο επαρχιακό τυπογραφείο στην περιοχή του Βόλγα, το πρώτο δημόσιο θέατρο με μια ομάδα ηθοποιών.[48]

Κύρια εκθεσιακή κατοικία

Το 1817, η μεγαλύτερη έκθεση στη Ρωσία μεταφέρθηκε από την πόλη του Μακάριεφ, χάρη στην οποία ξεκίνησε η ταχεία οικονομική ανάπτυξη της πόλης και των παρακείμενων οικισμών. Η διαρρύθμιση των εκθεσιακών χώρων στην χαμηλή αμμώδη όχθη του Oka ήταν ένα εξαιρετικό έργο αστικής ανάπτυξης που δημιουργήθηκε υπό την ηγεσία του Αβγκουστιν Μπγιετανκουρ: σκάφη τεχνητού καναλιού, δημιουργία συστήματος αποχέτευσης. Το συγκρότημα της έκθεσης Νίζνι Νόβγκοροντ περιελάμβανε την Κεντρική Έκθεση, την Ορθόδοξη Παλιά Έκθεση και τους Καθεδρικούς Ναούς της Νέας Έκθεσης, ένα σουνιτικό τζαμί, μια αρμενική εκκλησία, το Μπολσόι, και ένα τσίρκο. Χάρη στην έκθεση, ο Νίζνι Νόβγκοροντ πήρε το ψευδώνυμο "η τσέπη της Ρωσίας".

Το 1834-1841, πραγματοποιήθηκαν μετασχηματισμοί πολεοδομικού σχεδιασμού στο Νίζνι Νόβγκοροντ, οι οποίοι εξακολουθούν να καθορίζουν την εμφάνιση και την υποδομή του ιστορικού κέντρου: τοποθετήθηκαν αρκετές ράμπες που συνδέουν την Κάτω και την Άνω Ποσάντ (ένας από αυτούς, ο Ζελένσκι, έσκαψε στην πλαγιά του το βουνό του Κρεμλίνου). Έχουν κατασκευαστεί αναχώματα Κάτω Σαφρόνοβσκαγια και άνω Γκεοργκιέφσκαγια. Από τη γη που συλλέχθηκε κατά την κατασκευή της καταγωγής Ζελένσκι, ένα φράγμα Λικοβ χύθηκε στην τοποθεσία μιας παλιάς ξύλινης γέφυρας πάνω από τα Ποσιαγινα. Μια στρατιωτική φρουρά τοποθετήθηκε στο Κρεμλίνο, για την οποία βγήκαν τελικά κτίρια κατοικιών από εκεί. Το Κρεμλίνο έγινε το στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο της πόλης.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις εμφανίστηκαν σε κοντινά χωριά: ένα μηχανολογικό εργοστάσιο στο Σορμοβο και ένα μεταλλικό εργοστάσιο στο Καναβινο (τώρα είναι αστικές περιοχές). Το 1861, ένας από τους πρώτους στη χώρα, χτίστηκε εδώ ο σιδηρόδρομος Μόσχας-Νίζνι Νόβγκοροντ. Το 1880, ιδρύθηκε μια ανταλλαγή εμπορευμάτων.

Το 1896 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη έκθεση ρωσικής τέχνης και βιομηχανίας στη Ρωσία στο χωριό Κανάβινο, με την ευκαιρία της μεγάλης κλίμακας έργων βελτίωσης στην πόλη: οργανώθηκε η κίνηση του πρώτου ηλεκτρικού τραμ στη Ρωσία, κατασκευάστηκαν τελετές από το Κάτω στο Άνω Ποσάντ, ένα νέο κτίριο του θεάτρου της πόλεως.[49]

Η εξέγερση του Δεκεμβρίου του 1905 στο Σόρμοβο

Τον Δεκέμβριο του 1905 πραγματοποιήθηκε εξέγερση των εργαζομένων στο εργοστάσιο στο Σορμοβο και το Καναβινο. Αν και γρήγορα καταστάλθηκε από την αστυνομία, οι εφημερίδες της εποχής σημείωσαν ευρεία δημόσια υποστήριξη για τις ενέργειες των απεργών.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν γεμάτος πρόσφυγες από τα δυτικά της αυτοκρατορίας. Χάρη στον κυβερνήτη Αλεκσεγι Γκιρσ το 1915 κοντά στο Νίζνι Νόβγκοροντ, κατασκευάστηκε το τηλεφωνικό εργοστάσιο Siemens & Halske. Επιχειρήσεις, ιδρύματα και εργοστάσια άμυνας (συμπεριλαμβανομένων των εργοστασίων Ρίγα "Φγιελζερ" και "Ετνα") εκκενώθηκαν στην πόλη. Το 1916, το πανεπιστήμιο του Νίζνι Νόβγκοροντ άνοιξε και το Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Βαρσοβίας (το οποίο έγινε η βάση του μελλοντικού Ινστιτούτου Πολυτεχνικών Γκόρκυ) εκκενώθηκε. Για να το τοποθετήσουμε, ο αρχιτέκτονας Βλαντιμιρ Ποκροβσκιγι σχεδιάζει ένα ολόκληρο συγκρότημα εκπαιδευτικών, διοικητικών και βοηθητικών κτιρίων. Η κατασκευή τους δεν ολοκληρώθηκε πλήρως λόγω των επαναστατικών γεγονότων που εκτυλίσσονται στη χώρα. Για τον ίδιο λόγο, η κατασκευή ενός ναού για σχεδόν χίλιους ανθρώπους στο ρωσικό μπαρόκ στιλ του τέλους του 17ου αιώνα, καθώς και τα έργα του αρχιτέκτονα Νικολαγι Στρελετσκιγι το 1913-1915 - μια γέφυρα απορροής στον Οκά και σήραγγα κάτω από το Βόλγα με εντολή της Μόσχας-Καζάν Σιδηροδρομική Εταιρεία - δεν πραγματοποιήθηκε.

Στις αρχές Απριλίου 1917, δημιουργήθηκε η επαρχιακή εκτελεστική επιτροπή του Νίζνι Νόβγκοροντ της προσωρινής κυβέρνησης. Στα μέσα Μαρτίου ιδρύθηκε επίσης το επαρχιακό συμβούλιο των βουλευτών αγροτών και ξεκίνησε μια περίοδος διπλής εξουσίας.

Σοβιετική περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το φθινόπωρο του 1917, η σοβιετική δύναμη ιδρύθηκε στην πόλη. Τότε η πόλη συγκλονίστηκε από αναταραχές, εμφύλιους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1929, η Περιφερειακή Επιτροπή Νίζνι Νόβγκοροντ ιδρύθηκε στην πόλη. Κατά την περίοδο της νέας οικονομικής πολιτικής, η έκθεση Νίζνι Νόβγκοροντ αναβίωσε για λίγο. Ωστόσο, με την έναρξη της εκβιομηχάνισης τη δεκαετία του 1930, η έκθεση έκλεισε ως «κοινωνικά εχθρικό φαινόμενο».

Το 1929, οι οικισμοί Σορμοβο και Καναβινο καταργήθηκαν, η επικράτειά τους, μαζί με άλλους οικισμούς, συμπεριλήφθηκε στο μεγάλο Νίζνι Νόβγκοροντ, το οποίο από τότε άρχισε να χωρίζεται σε περιοχές. Την ίδια χρονιά, η επαρχία Νίζνι Νόβγκοροντ καταργήθηκε και η Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε το κέντρο της περιοχής. Στις 7 Οκτωβρίου 1932, η πόλη μετονομάστηκε σε Γκόρκυ.[50]

Ανακοίνωση για την παράδοση της Ναζιστική Γερμανία στην πλατεία Μινιν και Ποζαρσκιγι στις 9 Μαΐου 1945

Η τέταρτη δεκαετία του 20ού αιώνα χαρακτηρίστηκε από την ταχεία ανάπτυξη της βιομηχανίας. Το 1932 άρχισε να λειτουργεί η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση στην πόλη: το εργοστάσιο αυτοκινήτων «Γκόρκυ», που κτίστηκε με τη συμμετοχή της Ford Motor Co. Στη δεκαετία του 1930-1940, η πόλη αναφέρθηκε ακόμη και ως «το Ρωσικό Ντιτρόιτ». Το 1932, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο λιμάνι φορτίου ποταμού στη Στρελκα, το οποίο είχε μεγάλη σημασία τόσο για την πόλη όσο και για ολόκληρο το ευρωπαϊκό τμήμα της χώρας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κατασκευάστηκαν οι πρώτες μεγάλες γέφυρες: η γέφυρα αυτοκινήτων Καναβινσκιγι απέναντι από τον Οκά και η σιδηροδρομική γέφυρα Μπορσκιγι κατά μήκος του Βόλγα, η οποία συνέδεε το Γκόρκυ με απευθείας σιδηροδρομικές συνδέσεις με τα Ουράλια και τη Σιβηρία.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, αρκετές μεγάλες στρατιωτικές μονάδες και σχηματισμοί της λαϊκής πολιτοφυλακής σχηματίστηκαν στο Γκόρκυ, το 137ο τμήμα τυφεκιοφόρων του σχηματισμού Γκόρκι έλαβε τον τίτλο των φρουρών. Το 1941-1942, μια αμυντική γραμμή συνολικού μήκους άνω των 1000 χιλιομέτρων κτίστηκε γύρω από την πόλη. Οι βιομηχανικές επιχειρήσεις της ήταν σημαντικοί προμηθευτές όπλων στο μέτωπο. Το εργοστάσιο κατασκευής μηχανημάτων παρήγαγε τόσα πυροβολικά όσο όλες οι επιχειρήσεις στη Γερμανία.[51] Εξαιτίας της στρατιωτικής-βιομηχανικής σημασίας της, η πόλη βομβαρδίστηκε από τη γερμανική αεροπορία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Γερμανοί βομβιστές πραγματοποίησαν 43 επιδρομές στο Γκόρκι, εκ των οποίων οι 26 νυκτερινές.

Οδός Σβγιερντλοβ (πριν και μετά τη σοβιετική περίοδο - Μπολσαγια Ποκροβσκαγια) και το Κρεμλίνο (1985)

Μετά το τέλος του πολέμου, τα μέσα μαζικής μεταφοράς αποκαταστάθηκαν σταδιακά στην πόλη. Το δίκτυο μεταφορών και η υποδομή, τότε, κατασκευάστηκαν χωρίς να ληφθεί υπόψη η δυνατότητα της αρμόδιας διαχείρισης της πόλης, η οποία χρησίμευσε ως βάση για τα σύγχρονα προβλήματα μεταφορών και υποδομών. Πολυκατοικημένοι κοιτώνες χτίστηκαν στην Κάτω Πόλη κοντά στα εργοστάσια όπου εργάζονταν οι κάτοικοί τους. Εκείνη την εποχή, δεν είχε προβλεφθεί η καθημερινή μετακίνηση του εργατικού πληθυσμού σε άλλες περιοχές ή στην Άνω Πόλη. Ο Γκόρκι της δεκαετίας του 1930 - 1950 ήταν μια πόλη και πολλά εργοστάσια με οικισμούς και χωριά των εργαζομένων γύρω τους, χωρίζονταν από ερημικές περιοχές, τα οποία, μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, είχαν ήδη δημιουργηθεί με πολυώροφες κατοικίες.

Λόγω της παρουσίας στο Γκόρκυ μεγάλου αριθμού αμυντικών εγκαταστάσεων από τις 4 Αυγούστου 1959, σύμφωνα με το διάταγμα του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΣΣΔ, έγινε κλειστή πόλη για τους αλλοδαπούς. Στη συνέχεια, αυτό επηρέασε τη χαμηλή εισροή τουριστών και την κακή ανάπτυξη του αεροδρομίου του Γκόρκυ. Τα κρουαζιερόπλοια κατά μήκος του Βόλγα με ξένους τουρίστες στο πλοίο πέρασαν από το Γκόρκυ τη νύχτα, χωρίς αποβίβαση.

Στις 20 Νοεμβρίου 1985, το πρώτο τμήμα του μετρό από το σταθμό Μοσκόβσκαγια έως το σταθμό Προλετάρσκαγια ξεκίνησε στο Γκόρκυ. Ωστόσο, το μετρό χτίστηκε μόνο για τους κατοίκους της Κάτω Πόλης και δεν συνέδεσε με κανένα τρόπο τα δύο μισά της πόλης. Αυτό έγινε για να μετακινηθεί η μεγάλη κυκλοφορία επιβατών αποκλειστικά από το σπίτι σε εργοστάσια και πίσω. Η αριστερή όχθη της πόλης και το ιστορικό της κέντρο συνδέθηκαν με το μετρό μόνο τον 21ο αιώνα.

Η ρωσική ομοσπονδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Οκτωβρίου 1990 το ιστορικό όνομα του Νίζνι Νόβγκοροντ επέστρεψε στην πόλη.[50] Στις 6 Σεπτεμβρίου 1991 άνοιξε ξανά για επίσκεψη ξένων πολιτών. Στη δεκαετία του 1990 η έκθεση άρχισε να λειτουργεί ξανά, και έγινε μια πλατφόρμα για διεθνή συνέδρια, εκθέσεις και επιχειρηματικά φόρουμ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το εργοστάσιο οχημάτων στην περιοχή συνέχισε να έχει μια επιτυχημένη πορεία, έχοντας επίσης διάφορες συμφωνίες με τη Volkswagen και τη Mercedes-Benz

Οδός Μπολσαγια Ποκροβσκαγια (2021)

Το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης αναπτύσσεται στο ιστορικό της μέρος, παρά το γεγονός ότι τα στενά δρομάκια γίνονται εμπόδιο για αυτό. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, άρχισε να αναπτύσσεται ενεργά με πολυώροφα κτίρια κατοικιών και γραφείων, ενώ πραγματοποιείται συχνά καμπή ανάπτυξη, η οποία προσελκύει συνεχώς την προσοχή του κοινού. Πυρκαγιές παλαιών ξύλινων κτιρίων αποτελούν επίσης πρόβλημα στο κέντρο της πόλεως. Ορισμένα κατασκευαστικά έργα που ξεκίνησαν πριν από την κρίση 2008-2009 παρέμειναν παγωμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ως αποτέλεσμα των οποίων υπήρχαν πολλά ημιτελή καταστήματα λιανικής και γραφείων στο κέντρο.

Το Νίζνι Νόβγκοροντ είναι το μεγαλύτερο κέντρο για τον τουρισμό ποτάμιας κρουαζιέρας στη Ρωσία. Το 2013 η πρώτη γραμμή του αστικού τρένου κυκλοφόρησε σε περιοχές όπου δεν υπάρχει μετρό. Ο σταθμός Μοσκόφσκαγια είναι κόμβος μεταφοράς μεταξύ του τρένου και του μετρό. Το 2016 ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν άνοιξε ένα νέο εργοστάσιο στο Νίζνι Νόβγκοροντ, που πήρε το όνομά του από την 70η επέτειο της Νίκης του Αλμάζ-Αντεγι και το οποίο παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό.

Το 2018 η πόλη έγινε ένας από τους τόπους διεξαγωγής του Παγκόσμιου Κυπέλλου της FIFA. Σε αυτό το πλαίσιο κτίσθηκε ένα νέο γήπεδο, ο σταθμός Στρέλκα του μετρό, ένα νέο κτίριο αεροδρομίου και άλλα.

Το 2021 το Νίζνι Νόβγκοροντ γιόρτασε τα 800 χρόνια από την ίδρυσή του. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανεκοίνωσε μια παν-ρωσική γιορτή της επετείου. Μεγάλες αλλαγές πραγματοποιήθηκαν σε δρόμους, πλατείες, ιστορικά κτίρια και άλλα. Για πρώτη φορά σε 40 χρόνια πραγματοποιήθηκε μεγάλης κλίμακας αποκατάσταση του Κρεμλίνου.


  1. ↑ Ιδρύθηκε το 1221 ως Νόβγκραντ Νίζνι (ρωσικά: Новград Нижний‎‎ )· βλ.: Татищев, Василий Никитич (1964). История Российская (στα Ρωσικά). IV. М.—Л. σελ. 360.
  2. ↑ «Орфографический академический ресурс «АКАДЕМОС» Института русского языка им. В.В. Виноградова РАН» (στα Ρωσικά). orfo.ruslang.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2020.
  3. ↑ «Encyclopaedia Britannica».
  4. ↑ Малый атлас мира (στα Ρωσικά). М.: Федеральная служба геодезии и картографии России. 1997. ISBN 5-85120-030-8.
  5. ↑ Кучин В. (2018). Десять веков Нижегородского края. 1152—2018 (στα Ρωσικά). 3. Издательские решения. σελ. 224. ISBN 978-5-4490-6270-3.
  6. ↑ Παρότι στα ρωσικά ονομάζονται "Дятловы горы", δηλαδή Όρη Ντιάτλοφ, πρόκειται για μια σειρά από επτά λόφους.
  7. ↑ ««Группа ГАЗ» — автомобили отечественного производства, официальный сайт российского производителя» (στα Ρωσικά). Нижний Новгород: Группа ГАЗ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2017.
  8. ↑ «Горьковская область в годы Великой Отечественной войны 1941—1945 гг». Открытый текст (στα Ρωσικά). 30 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2014.
  9. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 02.07.2020 № 444 «О присвоении почётного звания Российской Федерации „Город трудовой доблести"»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020.
  10. ↑ Поспелов 2002.
  11. ↑ Ревенская Н. А. Исторические названия — памятники культуры. // Русская речь. — М.: Наука, сентябрь-октябрь 1989. — № 5 — С. 134.
  12. ↑ Баранов, Вадим Ильич Огонь и пепел костра: М. Горький — творческие искания и судьба. — Горький: Волго-Вятское книжное издательство, 1990. — С. 314—315
  13. ↑ Баранов, Вадим Ильич «Да» и «нет» Максима Горького. // Страницы истории. — Л.: Лениздат, 1990. — № 1 — С. 130.
  14. 1 2 Фёдоров, Сергей Иванович Эхо минувшего времени: автомонография архитектора. — Орёл: Издательство Орловской государственной телерадиовещательной компании, 1997. — С. 171
  15. ↑ Кучин В. Нижегородский край: 1172—2016 годы. Хронологический и алфавитный справочник Αρχειοθετήθηκε Νοέμβριος 9, 2021 στη Wayback Machine του Internet Archive. — 2018.
  16. ↑ Δείτε το αντίστοιχο λήμμα της Βικιπαίδειας στα Ανατολική Μάρι: Угарман, και στα Δυτικά Μάρι: Угарман
  17. ↑ Δείτε το αντίστοιχο λήμμα της Βικιπαίδειας στη γλώσσα Κόμι: Макаръя
  18. ↑ Δείτε το αντίστοιχο λήμμα της Βικιπαίδειας στη γλώσσα των Έρζια: Алоош
  19. ↑ Δείτε το αντίστοιχο λήμμα της Βικιπαίδειας στη γλώσσα των Τσουβάσιων: Чулхула
  20. ↑ «Доклад «О состоянии и использовании земель Нижегородской области в 2015 году»». Росреестр (στα Ρωσικά).
  21. ↑ «Стратегия социально-экономического развития города Нижнего Новгорода» (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2022.
  22. 1 2 «Нижегородская область. Общая площадь земель муниципального образования» (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2021.
  23. ↑ «Нижний Новгород. Общие сведения». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2022.
  24. ↑ Πρόκειται για την κωμόπολή Μπεριόζοβα Πόιμα (ρωσικά: Берёзовая Пойма‎‎ ), το χωριό Νόβαγια (ρωσικά: Новая‎‎ ), τον οικισμό Ποντνόβγιε (ρωσικά: Подновье‎‎ ), το επαρχιακό θέρετρο Ζελιόνι Γκόροντ (ρωσικά: Зелёный Город‎‎ ), το χωριό Μπέσεντσεβο (ρωσικά: Бешенцево‎‎ ), το χωριό Μπλιζνιεκονσταντίνοβο (ρωσικά: Ближнеконстантиново‎‎ ), την κωμόπολη Λουτς (ρωσικά: Луч‎‎ ), το χωριό Λιάχοβο (ρωσικά: Ляхово‎‎ ), το χωριό Μορντβίντσεβο (ρωσικά: Мордвинцево‎‎ ), το χωριό Όλγκινο (ρωσικά: Ольгино‎‎ ), το χωριό Κουζνιετσίχα (ρωσικά: Кузнечиха‎‎ ), το χωριό Νοβοποκρόβσκοε (ρωσικά: Новопокровское‎‎ ), και το εκπαιδευτικό αγρόκτηκα Πρίγκοροντνι (Περίχωρα, ρωσικά: Пригородный‎‎ )
  25. ↑ «Общие сведения» (στα Ρωσικά). Администрация Нижнего Новгорода. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2016.
  26. 1 2 Юлова Г. А., Охапкин А. Г., Старцева Н. А. (2003). «Экологическое состояние малых водных объектов г. Нижнего Новгорода» (στα Ρωσικά). ННГУ им. Н. И. Лобачевского. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  27. ↑ Законодательное Собрание Нижегородской области (6 Δεκεμβρίου 2005). «Закон Нижегородской области «Об утверждении границ, состава территорий городского округа город Нижний Новгород» от 22.12.2005 № 205-3» (στα Ρωσικά). Администрация г. Нижнего Новгорода. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2015.
  28. ↑ Максаковский, Владимир Павлович (2008). Экономическая и социальная география мира: Учебник для 10 классов общеобразовательных учреждений (στα Ρωσικά) (16-е изд έκδοση). М.: Просвещение. σελ. 396. ISBN 5-09-016798-2.
  29. ↑ «Время в Нижнем Новгороде, Нижегородская область, Россия. Сколько сейчас времени в Нижнем Новгороде». dateandtime.info. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2017.
  30. ↑ Ομοσπονδιακός νόμος Ρωσική Ομοσπονδίας 03.06.2011 № 107-ФЗ «Περί Υπολογισμού της Ώρας» (ρωσικά: Об исчислении времени‎‎ ), Αρ. 5 (3 Ιουνίου 2011).
  31. ↑ «Волжское судоходство — история и современность» (στα Ρωσικά). Полномочный представитель Президента Российской Федерации в Приволжском федеральном округе. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2014.
  32. ↑ «История Нижегородской ярмарки» (στα Ρωσικά). Администрация Нижнего Новгорода. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2014.
  33. ↑ «Нижний Новгород: 785 вопросов и ответов Библиотека ННГАСУ». bibl.nngasu.ru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  34. 1 2 Нижний Новгород: 785 вопросов и ответов (στα Ρωσικά) (3 έκδοση). Нижний Новгород: Кварц. 2007. σελ. 288. ISBN 978-5-903581-08-5.
  35. 1 2 Л. Ф. Гаранина (1964). Город Горький. Путеводитель (στα Ρωσικά). Волго-Вятское книжное издательство. σελ. 320.
  36. ↑ «Информация о субъекте. Городской округ город Нижний Новгород. Погода и климат» (στα Ρωσικά). Министерство труда и социальной защиты Российской Федерации. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2015.
  37. ↑ «Pogoda.ru.net» (στα Ρωσικά). Weather and Climate (Погода и климат). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015.
  38. ↑ «Gorkij (Nizhny Novgorod) Climate Normals 1961-1990». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.
  39. ↑ «Природно-климатические особенности Нижнего Новгорода». letopisi.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2014.
  40. ↑ «Экология» (στα Ρωσικά). admgor.nnov.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2008.
  41. ↑ «Нижний Новгород. Пресс-конференция «Водные проблемы Нижегородской области»» (στα Ρωσικά). rosbaltvolga.ru. 21 Μαρτίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2008.
  42. ↑ «Общая характеристика экологической ситуации в регионе». government.nnov.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2010.
  43. ↑ «Каргалов В. В. Конец ордынского ига. М.: Наука, 1980.». krotov.info. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  44. ↑ «ЗЕМЩИНА • Большая российская энциклопедия - электронная версия». bigenc.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  45. ↑ «Нижегородская Митрополия». Сайт Нижегородской Митрополии. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  46. ↑ «2014 год: 300-летие Нижегородской губернии». www.archive-nnov.ru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  47. ↑ «К 285-летию учреждения полиции в городах». nnovgorod.bezformata.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  48. ↑ «История театра». drama.nnov.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  49. ↑ «Общественный транспорт - первый трамвай, первое метро, первое такси.... РУССКАЯ КНИГА РЕКОРДОВ И ДОСТИЖЕНИЙ». bibliotekar.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  50. 1 2 «Городу Горькому возвращено его историческое название – Нижний Новгород». Calend.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
  51. ↑ «Нижний Новгород достоин звания». ИА REGNUM (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nizhny Novgorod στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίζνι_Νόβγκοροντ&oldid=11258480"