Μπέρτα της Αρλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπέρτα της Αρλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση912
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακόμησσα
Οικογένεια
ΣύζυγοςRaymond II of Rouergue
Μπόζο Α΄
ΤέκναRaymond II of Rouergue
ΓονείςΜπόζο της Τοσκάνης και Βίλλα Β΄ της Βουργουνδίας
ΑδέλφιαΡότμπολντ της Προβηγκίας
Βίλλα της Τοσκάνης

Η Μπέρτα της Αρλ ή της Προβηγκίας. ιταλ.: Berta di Arles o di Provenza (απεβ. μετά τις 18 Αυγούστου 965) έγινε η πρώτη κόμισσα της Πέραν του Ιούρα (Άνω) Βουργουνδίας με τον 1ο γάμο της με τον Μπόζο της Βουργουνδίας. Έγινε κόμισσα του Ρουέργκ (Rouergue) με τον 2ο γάμο της με τον Ραϋμόνδο Β΄ κόμη του Ρουέργκ.

Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Λιουτπράνδο της Κρεμόνας, επίσκοπο της Κρεμόνας, ήταν κόρη του κόμη της Αρλ, κόμη της Αβινιόν, στη συνέχεια κόμη της Αρλ και κυβερνήτη της Προβηγκίας, και τέλος μαργράβου της Τοσκάνης, του Μπόζο [ΣΤ'] της Προβηγκίας και της Βίλλας της Βουργουνδίας (κόρης του βασιλιά Ροδόλφου Α' της Βουργουνδίας και της Γουίλας της Προβηγκίας [1]). Ο Μπόζο ήταν ο δεύτερος γιος του Θεοβάλδου κόμη της Αρλ (π. 860-895) και της Μπέρτας της Λοθαριγγίας (863-925), τρίτης κόρης του βασιλιά της Λοθαριγγίας Λοθάριου Β΄ και της δεύτερης συζύγου του, Βαλντράντας [2] (αφορίστηκε ως παλλακίδα, από τον πάπα Νικόλαο Α' ), τότε ανιψιά του Λοθάριου Α' των Φράγκων. Η μητέρα του, Βίλλα της Βουργουνδίας, ήταν αδελφή του Ροδόλφου Β΄ της Βουργουνδίας και της Λομβαρδίας ("Ιταλίας") [3] .

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γύρω στο 928, ο Μπέρτα παντρεύτηκε τον Μπόζο κόμη της Άνω Βουργουνδίας λαϊκό ηγούμενο του αβαείου των Βενεδικτίνων του Μογιενμουτιέ, γιο του Ριχάρδου του Δίκαιου κόμη του Ωτύν, κόμη του Ωσέρ, πρώτου δούκα των Βουργουνδών, πρώτου με τον τίτλο του μαρκήσιου και στη συνέχεια με τον τίτλο του δούκα της Βουργουνδίας και τέλος κόμη του Τρουά και της Αδελαΐδας των Γουέλφων (απεβ. μετά τις 14 Ιουλίου 929 ) κόρη του Κορράδου Β΄ κόμη του Ωσέρ και της Βουργουνδίας, και της Βαλντράντας. Η Μπέρτα έγινε έτσι κουνιάδα του Ροδόλφου βασιλιά της Δυτικής Φραγκίας και του Ούγου του Μέλανος δούκα της Βουργουνδίας.

Μετά από λίγα χρόνια, η Μπέρτα χώρισε τον Μπόζο [1].Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Φλοδοάρδο, τον Σεπτέμβριο του 935, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Σαν Κεντέν, όπου ο Ούγος ο Μέγας ήταν υπό πολιορκία, ο Μπόζο έχασε τη ζωή του , αφήνοντας την Μπέρτα χήρα.

Και πάλι σύμφωνα με τον χρονικογράφο Λιουτπράνδο της Κρεμόνας, επίσκοπο της Κρεμόνας, μετά το τέλος του συζύγου της το 946, η Μπέρτα ξαναπαντρεύτηκε, σε δεύτερο γάμο, με τον Ραϋμόνδο Β΄ κόμη του Ρουέργκ, πρίγκιπα των Aκουιτανών, που εθεωρείτο από τους κατώτερους ευγενείς . Για τον γάμο της η Μπέρτα κρίθηκε με τον ίδιο τρόπο ως παλλακίδα .

Αυτή αναφέρεται από τον σύζυγό της, Ραϋμόνδο Β΄, μαζί με τον γιο του που ονομάζεται επίσης Ραϋμόνοδος Γ΄, στο έγγραφο 107 της Histoire Générale de Languedoc, με ημερομηνία 26 Φεβρουαρίου 960, σχετικά με μια δωρεά στο μοναστήρι του Μονμαζούρ (Montmajour) [4].

Η Μπέρτα, πάντα με τον γιο της Ραϋμόδο Γ΄, αναφέρεται στη διαθήκη του συζύγου της, Ραϋμόνδου Β΄ [5].

Η ίδια, το 961, στις 7 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με το Cartulaire du chapitre de l´église cathédrale Notre-Dame de Nîmes έκανε επίσης μια δωρεά, μαζί με τον γιο της Ραϋμόνδο Β΄ [6].

Η Μπέρτα αναφέρεται για τελευταία φορά, στις 18 Αυγούστου 965, σε ένα έγγραφο του Cartulaire du chapitre de l´église cathédrale Notre-Dame de Nîmes, και πάλι για δωρεά της Μπέρτας, που συνυπογράφεται από τον γιο της, Ραϋμόνδο [7] .

Η Μπέρτα, σύμφωνα με το Liber miraculorum sancte Fidis, αναφέρεται ακόμη την εποχή της συνόδου του 1002 [8].

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπέρτα δεν απέκτησε από τον Μπόζο παιδιά.

Ενώ με τον Ραϋμόνδο Β΄ γέννησε τέσσερα [9] (ή πέντε [10]) παιδιά::

  • Ραϋμόνδος Γ΄ (αναφέρεται, μαζί με τη μητέρα του, σε δωρεά του 960 [11], απεβ. 1008), κόμης του Ρουέργκ.
  • Ούγος (απεβ. μετά το 984), υποδεικνύεται, ως εκτελεστής, μαζί με τον πατέρα του, Ραϋμόνδο Β΄, από τον επίσκοπο της Τουλούζης, Ούγκο, το 960 [12]. Αναφέρεται στη συνέχεια στη διαθήκη του πατέρα του [5], η οποία σύμφωνα με τον Γάλλο ιστορικό Christian Settipani, ειδικό στη γενεαλογία, αναφέρεται ως ηγούμενος αβαείου [13] σε δύο επιστολές με ημερομηνία 984 [10].
  • Πόντσιο, ο οποίος δεν αναφέρεται στη διαθήκη του πατέρα του [5].
  • Eρμενγάρδος, ο οποίος δεν αναφέρεται στη διαθήκη του πατέρα του [5].
  • Άβα Γκίσλα, η οποία, σύμφωνα με τον ιστορικό Szabolcs de Vajay [14], παντρεύτηκε τον Γκωσφρέντ Α΄ κόμη του Ρουσιγιόν και του Εμπούριες.

Σημείωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) #ES Foundation for Medieval Genealogy : Nobiltà provenzale -Boso
  2. (Λατινικά) Annales Bertiniani III, anno 862, Pag 284
  3. H. Keller, «BOSONE di Toscana». In: Dizionario Biografico degli Italiani, Vol. XIII, Roma : Istituto della Enciclopedia italiana, 1971
  4. (Λατινικά) Histoire Générale de Languedoc, tomus V, Preuves, doc. 107, col. 233
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 (Λατινικά) Histoire Générale de Languedoc, tomus V, Preuves, doc. 111, colonne 240-250
  6. (Λατινικά) Cartulaire du chapitre de l´église cathédrale Notre-Dame de Nîmes, doc. LXI, pag. 102
  7. (Λατινικά) Cartulaire du chapitre de l´église cathédrale Notre-Dame de Nîmes, doc. LXIV, pag. 109
  8. (Αγγλικά) #ES Foundation for Medieval Genealogy : Nobiltà provenzale-BERTA
  9. (Αγγλικά) #ES Genealogy: Tolosa-Raimund I
  10. 10,0 10,1 (Αγγλικά) #ES Foundation for Medieval Genealogy : Conti di Rouergue - RAYMOND (I)
  11. (Λατινικά) Preuves de l'Histoire Générale de Languedoc, tome V, documento 107, colonna 232
  12. (Λατινικά) Preuves de l'Histoire Générale de Languedoc, tome V, documento 109, colonne 236-239
  13. Settipani (2004), pag 24
  14. Nel suo libro:Comtesses d'origine occitane dans la Marche d'Espagne aux 10e and 11e siècles. Essai sur le rattachement de Richilde, de Garsende et de Letgardis, comtesses de Barcelone, et de Thietberge comtesse d'Urgel au contexte généalogique occitan, Hidalguía 28 (1980)

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωταρχικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστοριογραφική λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • René Poupardin, The Carolingian kingdoms (840-918), στο «History of the medieval world», τόμ. II, 1999, σελ. 583–635
  • Louis Halphen, Γαλλία: οι τελευταίοι Καρολίγγειοι και η άνοδος του Hugh Capet (888-987), στο "History of the medieval world", τόμ. II, 1999, σελ. 636–661
  • « Βίλα (ή Βίλα) ». Στο: Universal Biographical Encyclopedia, Vol. XIX, Ρώμη: Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας, 2007

Σχετικά Αντικείμενα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]