Λιμνοθάλασσα Γιάλοβας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για για την πόλη στη θάλασσα του Μαρμαρά, δείτε: Γιάλοβα.
Λιμνοθάλασσα Γιάλοβας
Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας
ΧώρεςΕλλάδα Ελλάδα
Γεωγραφικό ΔιαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΜεσσηνίας
Τύπος λίμνηςΛιμνοθάλασσα
Έκταση6.000 στρέμματα
Μέσο Βάθος1 μέτρο

Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας ή Διβάρι, βρίσκεται στη Μεσσηνία και το νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου, σε απόσταση περίπου 8 χιλιομέτρων βόρεια της Πύλου. Μαζί με τον όρμο της Βοϊδοκοιλιάς αποτελεί προστατευόμενη περιοχή μεγάλου φυσικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος και καλύπτει μια έκταση περίπου 6.000 στρεμμάτων. Τα νερά της είναι υφάλμυρα, το βάθος τους δεν ξεπερνούν το ένα μέτρο και στην περιοχή της αναπτύσσονται δεκάδες μικροί βιότοποι (αμμοθίνες με αρμυρίκια, παλιρροιακοί λασπότοποι, δασάκια από κέδρους και αρμυρίκια, κάθετα βράχια, αμμώδεις παραλίες, υδάτινα κανάλια, μικροί καλαμιώνες και θαμνώδεις εκτάσεις).[1]

Προστατευόμενη περιοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλη η περιοχή, μαζί με τον όρμο του Ναυαρίνου και τη νήσο Σφακτηρία, εντάσσεται στο δίκτυο Natura 2000, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας με κωδικό GR2550008 και ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας με κωδικό GR2550004.[2]

Άποψη της λιμνοθάλασσας από το Παλαιόκαστρο

Πανίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής και ιδιαίτερα των μεταναστευτικών πτηνών, που κάνουν εδώ τον πρώτο τους σταθμό ταξιδεύοντας από την Αφρική για τη βόρεια Ευρώπη. Πλήθος θηλαστικών, ερπετών, αμφίβιων και ψαριών έχουν εδώ τον βιότοπό τους, με κυριότερο τον αφρικανικό χαμαιλέοντα, που αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση. Θεωρείται ότι το είδος αυτό ήρθε στην περιοχή κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, καθώς απαντά και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου, όπου επικρατούσε η Pax Romana (Ρωμαϊκή Ειρήνη) και ιδιαίτερα στην Ιβηρική Χερσόνησο, τη Μάλτα και την Κύπρο.[1]

Αρχαιολογική ζώνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράλληλα, η περιοχή έχει ανακηρυχθεί ζώνη αρχαιολογικής προστασίας, αφού διαθέτει μοναδικά σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, όπως ο τάφος του Θρασυμήδη στη Βοϊδοκοιλιά[3], τα ερείπια της κλασικής Πύλου στο Κορυφάσιο, το Παλαιόκαστρο ή Παλαιοναυαρίνο, το σπήλαιο του Νέστορα. Στην ίδια τη Γιάλοβα και συγκεκριμένα στη θέση Διβάρι ανασκάφηκε στη δεκαετία του 1960 ελληνιστικό νεκροταφείο, από τον τότε έφορο αρχαιοτήτων Ν. Γιαλούρη. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως πλήθος κιβωτιόσχημων τάφων, οι οποίοι ήταν ασύλητοι. Εκτός από το πολύ ενδιαφέρον σκελετικό υλικό, οι τάφοι ήταν γεμάτοι κτερίσματα, κυρίως κεραμική, αλλά και νομίσματα, μεταλλικά αντικείμενα και κοσμήματα. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν δελτιόσχημος ασκός, γνωστός και ως “θερμοφόρα”, πήλινος ηθμός (σουρωτήρι), μικρός αρύβαλλος από φαγεντιανή, ιχθυοπινάκια κ.ά. Τα ευρήματα από τις ανασκαφές στο Διβάρι της Γιάλοβας φυλάσσονται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πύλου.

Απειλή και διατήρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λιμνοθάλασσα είχε κινδυνεύσει στο πρόσφατο παρελθόν από οικολογική καταστροφή, καθώς υπήρξε σχέδιο για την αποξήρανσή της για λόγους δημιουργίας καλλιεργήσιμης γης, αλλά κυρίως για λόγους απομάκρυνσης των εντόμων που παρεπιδημούν σε ελώδεις περιοχές. Ο κίνδυνος αυτός έχει αποσοβηθεί σήμερα, αφού αναγνωρίζεται ότι αποτελεί τμήμα ενός σημαντικού οικοσυστήματος, που, αν διαταραχθεί, θα αλλοιωθεί η μορφή της περιοχής συνολικά.

Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Παραθαλάσσιοι υγρότοποι / Γιάλοβα, NaturaGraeca». www.naturagraeca.com. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2020. 
  2. "Messinia: Olive Culture in the land of Messinia" - "Μεσσηνία. Ο Πολιτισμός της Ελιάς στη Μεσσηνιακή Γη", Biotourism Guide - Βιοτουριστικός Οδηγός, από την ιστοσελίδα: biopolitics.gr, Biotourism – Olive Culture in the land of Messinia, έκδοση: "Biopolitics International Organisation" - "Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής", Αθήνα 2015, ISBN 978-960-7508-55-3, Ενότητα: "Η Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας", σελ. 252-253.
  3. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]