Λιλιανό Ηρακλείου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Gerakibot (συζήτηση | συνεισφορές) στις 22:12, 6 Φεβρουαρίου 2020. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 35°11′4″N 25°19′49″E / 35.18444°N 25.33028°E / 35.18444; 25.33028

Λιλιανό
Λιλιανό is located in Greece
Λιλιανό
Λιλιανό
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΔήμοςΚαστελλίου
Γεωγραφία
ΝομόςΗρακλείου
Υψόμετρο380
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΛιλιανώ

Το Λιλιανό είναι χωριό και πρώην κοινότητα στην επαρχία Πεδιάδας, με 63 κατοίκους με βάση την εθνική απογραφή του 2001. Αποτελεί ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα στο Δήμο Καστελλίου του νομού Ηρακλείου. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 40,5 χιλιόμετρα. Οι λιγοστοί σήμερα κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία. Στο χωριό βρίσκεται ο ναός της Αγίας Μαρίνας, ενώ στην Αγία Παρασκευή η εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Δ.δ. Λιλιανού

Το Δημοτικό διαμέρισμα έχει 178 κατοίκους. Απαρτίζεται από το Λιλιανό, καθώς επίσης και τον οικισμό Αγία Παρασκευή, με 115 κατοίκους (2001), που βρίσκεται πιο νότια, σε υψόμετρο 400μ. Ο οικισμός αυτός απέχει από το Ηράκλειο 44,7 χιλιόμετρα και υπαγόταν στο Λιλιανό, όταν το τελευταίο ήταν κοινότητα.

Ιστορικά στοιχεία

Τείχη από την Αγία Παρασκευή Λιλιανού.

Ονομασία

Η παλαιότερη γραφή του ονόματος του χωριού είναι Λιλιανώ και οφείλεται στο γεγονός ότι το τοπωνύμιο είναι ανδρωνυμικό, δηλαδή το χωριό των Λιλιανών. Δεν αναφέρεται στις ενετικές απογραφές (όπως και η Αγία Παρασκευή) αλλά στην τουρκική του 1671 ως Lilianó, με 15 χαράτσα. Στην ίδια απογραφή βρίσκουμε και την Αγία Παρασκευή, με την ονομασία Aya Paraski Hurdu, με 17 χαράτσα. Το 1881 το Λιλιανώ αναφέρεται στο Δήμο Καστελλίου με 93 κατοίκους και το 1920 το χωριό αναγράφεται με την ονομασία Λιλιανά, έδρα ομώνυμης κοινότητας με 152 κατοίκους. Το 1928 αναφέρεται ως Λιλιανό στην κοινότητα Μουκτάρων με 159 κατοίκους.

Μνημεία

Η τρίκλιτη βασιλική του Αγίου Ιωάννη στο νεκροταφείο του Λιλιανού

Η παρουσία της τρίκλιτης βασιλικής του Αγίου Ιωάννη υποδηλώνει ότι ο οικισμός υπήρχε από πριν, κατα τη δεύτερη βυζαντινή περίοδο,ωστόσο ονομαζόταν διαφορετικά. Το μεσαίο κλίτος της βασιλικής έχει μεγαλύτερο ύψος. Μεταξύ τους επικοινωνούν με οξυκόρυφα τόξα που στηρίζονται σε κίονες με κιονόκρανα ιωνικού ρυθμού. Ο νάρθηκας είναι ανοικτός, με μεγάλο τόξο και η πόρτα και τα παράθυρα έχουν επίσης οξυκόρυφα τόξα. Οι τοίχοι είναι κτισμένοι με ξεστή λιθοδομή, με υλικά ανήκοντα σε παλιότερα κτήρια. Η εκκλησία στο σύνολό της χρονολογείται γύρω στο 12ο-13ο αιώνα. Μάλιστα αποτελεί το τελευταίο δείγμα ναού που κτίστηκε σύμφωνα με τα σχέδια των αρχαιοτέρων βασιλικών, τα οποία έκτοτε εγκαταλείπονται.

Παραδόσεις

Στην Αγία Παρασκευή διατηρείται η παράδοση ότι κάποιος από την οικογένεια Χούρδου των Σφακίων εγκαταστάθηκε στη θέση του σημερινού οικισμού, σε ακαθόριστο χρονικό διάστημα. Ήταν γνωστό με την ονομασία Μετόχι Χούρδου ή Μάντρα του Χούρδου. Λίγο μετά, έφτασε και άλλος Σφακιανός, ο Χούλης, και εγκαταστάθηκε στο εν λόγω Μετόχι. Οι απόγονοι των προαναφερθέντων ανδρών ονομάζονται Χουρδάκηδες και Χουλάκηδες. Αργότερα οικοδομήθηκε ο ναός της Αγίας Παρασκευής, της οποίας το όνομα δόθηκε και στο σημερινό χωριό.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιβλιογραφία

  • Το Ηράκλειον και ο Νομός του, έκδοση Νομαρχία Ηρακλείου.