Λεοπόλδος Β΄ της Τοσκάνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεοπόλδος Β΄
Leopold II of Tuscany.jpg
Περίοδος18 Ιουνίου 1824 - 21 Ιουλίου 1859
ΠροκάτοχοςΦερδινάνδος Γ'
ΔιάδοχοςΦερδινάνδος Δ'
Γέννηση3 Οκτωβρίου 1797
Φλωρεντία, Ιταλία
Θάνατος28 Ιανουαρίου 1870 (72 ετών)
Ρώμη, Ιταλία
Τόπος ταφήςΒιέννη, Αυστρία
ΣύζυγοςΜαρία Άννα της Σαξονίας (1799-1832)
Μαρία Αντωνία των Δύο Σικελιών
ΕπίγονοιΚαρολίνα Αυγούστα Ελισάβετ
Αυγούστα Φερδινάνδη
Μαρία Ισαβέλλα
Φερδινάνδος Δ΄
Κάρολος Σαλβαδόρ
Μαρία Λουίζα
Λουδοβίκος Σαλβαδόρ
Ιωάννης Σαλβαδόρ
ΟίκοςΟίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης
ΠατέραςΦερδινάνδος Γ'
ΜητέραΛουίζα της Νάπολης και της Σικελίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Λεοπόλδος Β΄, Μέγας Δούκας της Τοσκάνης (1842).

Ο Λεοπόλδος Β΄, γεννηθείς Λεοπόλδος Ιωάννης Ιωσήφ Φραγκίσκος Φερδινάνδος Κάρολος (Leopoldo Giovanni Giuseppe Francesco Ferdinando Carlo, 3 Οκτωβρίου 1797 - 28 Ιανουαρίου 1870) από τον Οίκο των Αψβούργων-Λωρραίνης, ήταν Μέγας Δούκας της Τοσκάνης (1824-1859), γιος και διάδοχος του Φερδινάνδου Γ΄ της Τοσκάνης και της Λουίζας της Νάπολης και της Σικελίας. Παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα τη Μαρία Άννα της Σαξονίας και μετά τον θάνατό της (1832) τη Μαρία Αντωνία των Δύο Σικελιών, με την οποία απέκτησε τον διάδοχό του Φερδινάνδο Δ΄.

Τα πρώτα είκοσι χρόνια αφοσιώθηκε στην ανάπτυξη της Λομβαρδίας, όπου έγινε το επίκεντρο του Αυστριακού δεσποτισμού· αν και ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί τις Αυστριακές μεθόδους διακυβέρνησης προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από αυτές. Επέτρεψε πολλές ελευθερίες όπως του τύπου, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να γίνει η Λομβαρδία ο αγαπημένος τόπος εγκατάστασης πολλών εξόριστων.

Συνεχή επαναστατικά κινήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη δεκαετία του 1840 υπήρχαν έντονα επαναστατικά ρεύματα σε ολόκληρη την Ιταλία με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν κινήματα (1845, 1846)· ο Λεοπόλδος προσπαθούσε όσο μπορούσε να παραχωρήσει ελευθερίες αλλά συναντούσε την αντίδραση της Βιέννης. Η εκλογή του Πάπα Πίου Θ΄ ενθάρρυνε περισσότερο τους επαναστάτες, με αποτέλεσμα ο Λεοπόλδος να αγνοήσει την αντίδραση της Βιέννης, αναγνωρίζοντας το Σύνταγμα της Τοσκάνης στις 17 Φεβρουαρίου 1848. Το κίνημα των επαναστάσεων που ξέσπασε στη Βιέννη και το Μιλάνο ενθάρρυνε ακόμα περισσότερο τους επαναστάτες, που τον πίεσαν να συμμαχήσει με τη Σαρδηνία κατά της Αυστρίας· τελικά κάτω από τις πολλές πιέσεις εκθρονίστηκε και αναχώρησε για τη Σιένα. Οι επαναστάτες τον Φεβρουάριο του 1849 αναγκάστηκαν να τον ξανακαλέσουν υπό τον φόβο της συντριβής των δυνάμεων της Σαρδηνίας από την Αυστρία. Ο ίδιος δέχθηκε την πρόσκληση, αλλά είχε ήδη καλέσει τις Αυστριακές δυνάμεις χωρίς να ενημερώσει τους επαναστάτες που τον αποκατέστησαν βίαια τον Απρίλιο του 1849, κάτι που τον έκανε από τότε εξαιρετικά αντιδημοφιλή, προδικάζοντας το τέλος της δυναστείας του σύντομα στην Ιταλία. Από τότε κυβέρνησε συνέχεια τα επόμενα 10 χρόνια ακολουθώντας συμβουλές από τη Βιέννη, ενώ στην Τοσκάνη υπήρχε Αυστριακός στρατός 10.000 ανδρών που ήρθε από το 1849 με σκοπό την αποκατάστασή του.

Οριστική εκθρόνιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την έκρηξη του νέου Ιταλοαυστριακού πολέμου κράτησε αρχικά ουδέτερη στάση, αλλά ανετράπη με αιματηρό πραξικόπημα στις 27 Απριλίου 1859 πριν το τέλος του πολέμου. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου παραιτήθηκε υπέρ του υιού του Φερδινάνδου χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού η Λομβαρδία ενώθηκε με το Ιταλικό βασίλειο υπό τον Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄. Τα επόμενα χρόνια της ζωής του ο Λεοπόλδος τα πέρασε στην Αυστρία και πέθανε τελικά στη Ρώμη.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε πρώτα το 1817 τη Μαρία Άννα των Βέττιν, κόρη του Μαξιμιλιανού της Σαξονίας, με την οποία απέκτησε τέκνα:

Σε δεύτερο γάμο στη Νάπολη το (1833) νυμφεύτηκε τη Μαρία Αντωνία των Βουρβόνων-Ισπανίας δεύτερη κόρη του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών, με την οποία απέκτησε:

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Leopold II. of Habsburg-Lorraine". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
Λεοπόλδος Β΄ της Τοσκάνης
Γέννηση: 3 Οκτωβρίου 1797 Θάνατος: 29 Ιανουαρίου 1870
Προκάτοχος
Φερδινάνδος Γ΄
FlorenceCoA.svg
μεγάλος δούκας της Τοσκάνης
1824-49, 49-1859
Διάδοχος
Φερδινάνδος Δ΄