Λεβόν Τερ-Πετροσιάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεβόν Τερ-Πετροσιάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Լեւոն Հակոբի Տեր-Պետրոսյան (Αρμενικά)
Γέννηση9  Ιανουαρίου 1945[1][2]
Χαλέπι
Χώρα πολιτογράφησηςΑρμενία
ΘρησκείαΑρμενική Αποστολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςAρμενικά[3]
ΕκπαίδευσηDoctor of Sciences in Philology
ΣπουδέςΚρατικό Πανεπιστήμιο του Γερεβάν
σχολή ανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
ιστορικός
ΕργοδότηςΚρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΑρμενικό Εθνικό Συνέδριο
Οικογένεια
ΣύζυγοςΛουντμίλα Τερ-Πετροσιάν
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Αρμενίας (1991–1998)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λεβόν Χακομπί Τερ-Πετροσιάν (αρμενικά: Լևոն Հակոբի Տեր-Պետրոսյան‎‎) (γενν. 9 Ιανουαρίου 1946), γνωστός και με τα αρχικά ΛΤΠ, είναι Αρμένιος πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως ο πρώτος Πρόεδρος της Αρμενίας από το 1991 μέχρι την παραίτησή του το 1998.

Ως ανώτερος ερευνητής στο Ματενανταράν, ηγήθηκε του κινήματος Καραμπάχ για την ένωση του αρμενικού πληθυσμού του Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία το 1988. Μετά την ανεξαρτησία της Αρμενίας από τη Σοβιετική Ένωση το 1991, ο Τερ-Πετροσιάν εξελέγη πρόεδρος τον Οκτώβριο του 1991 με συντριπτική δημόσια υποστήριξη. Οδήγησε τη χώρα στον Πρώτο Πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ με το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν.

Κατηγορήθηκε για νοθεία των εκλογών του 1996, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τα αποτελέσματα. Επικεφαλής των διαδηλωτών ήταν ο επίσημος επιλαχών Βαζγκέν Μανουκιάν, πρώην συνεργάτης του Τερ-Πετροσιάν και ο πρώτος πρωθυπουργός και αργότερα υπουργός Άμυνας. Οι μαζικές συγκεντρώσεις κατεστάλησαν με στρατιωτική βία. Λόγω διαφωνιών με τα βασικά μέλη της κυβέρνησης σχετικά με μια ειρηνευτική πρόταση για τη σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ιδιαίτερα με τον Υπουργό Άμυνας Βαζγκέν Σαρκσιάν και τον Πρωθυπουργό Ρομπέρτ Κοτσαριάν, ο Τερ-Πετροσιάν παραιτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1998.[4]

Από την παραίτησή του έως το 2007, ο Τερ-Πετροσιάν ήταν αδρανής στην πολιτική σκηνή, ωστόσο, έκανε μια πολιτική επιστροφή τον Σεπτέμβριο του 2007 και έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος το 2008. Αντιμετώπισε ένα από τα πρώην μέλη της κυβέρνησής του, τον τότε πρωθυπουργό Σερζ Σαρκισιάν. Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, συγκέντρωσε το 21,5% των συνολικών ψήφων. Ο Τερ-Πετροσιάν ισχυρίστηκε ότι οι εκλογές είχαν νοθευτεί και οδήγησε χιλιάδες υποστηρικτές του σε μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην υποτιθέμενη εκλογική νοθεία και ζήτησε νέες εκλογές. Μετά από μια εβδομάδα μαζικών διαδηλώσεων, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε αστυνομική και στρατιωτική δύναμη για να διαλύσει τους υποστηρικτές του, με αποτέλεσμα τον θάνατο 10 ανθρώπων την 1η Μαρτίου 2008.

Την 1η Αυγούστου 2008, ο Τερ-Πετροσιάν ίδρυσε το Αρμενικό Εθνικό Συνέδριο (ΑΕΣ), το οποίο περιλάμβανε περισσότερα από δώδεκα πολιτικά κόμματα και ΜΚΟ. Όντας το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης στην Αρμενία εκείνη την εποχή, το ΑΕΣ ήταν εκτός κοινοβουλίου και συμμετείχε κυρίως σε αγώνα δρόμου ενάντια στην κυβέρνηση του Σερζ Σαρκισιάν. Οργάνωσαν μαζικές συγκεντρώσεις το 2011, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να δώσει πολλές πολιτικές παραχωρήσεις. Στις βουλευτικές εκλογές του 2012, το ΑΕΣ έλαβε το 7,1% της λαϊκής ψήφου, κερδίζοντας 7 έδρες. Το κόμμα του Τερ-Πετροσιάν έχασε αυτές τις έδρες στις επόμενες εκλογές και έκτοτε δεν μπήκε στο κοινοβούλιο. Ήταν επικεφαλής του εκλογικού καταλόγου του ΑΕΣ κατά τις πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο του 2021, όπου το κόμμα απέτυχε και πάλι να εισέλθει στο κοινοβούλιο.[5]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Πόλεμος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020 και τα επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020, ο Τερ-Πετροσιάν συναντήθηκε με τους πρώην προέδρους της Αρμενίας Ρομπέρτ Κοτσαριάν και Σερζ Σαρκισιάν καθώς και με τους πρώην προέδρους της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Αρκαντί Γκουκασιάν και Μπακό Σαχακιάν, για να συζητήσουν την κατάσταση.[6] Τον Οκτώβριο του 2020, ο Κοτσαριάν και ο Τερ-Πετροσιάν ζήτησαν από τον Πρωθυπουργό Νικόλ Πασινιάν να τους δώσει την άδεια να πάνε στη Μόσχα ως ειδικοί διαπραγματευτές.[7] Ο Πασινιάν αποδέχτηκε το αίτημά τους να πάνε στη Μόσχα για να συναντηθούν με Ρώσους αξιωματούχους, αλλά όχι ως επίσημοι διαπραγματευτές. Η επίσκεψη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, καθώς ο Κοτσαριάν βρέθηκε θετικός στον COVID-19.[7]

Μετά την ήττα της αρμενικής πλευράς στον πόλεμο, την υπογραφή της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020 και το ξέσπασμα διαδηλώσεων στην Αρμενία κατά του Πρωθυπουργού Νικόλ Πασινιάν, ο Τερ-Πετροσιάν εξέδωσε δήλωση όπου προειδοποίησε για τον κίνδυνο ενός καταστροφικού εμφυλίου πολέμου και ζήτησε επίλυση της πολιτικής κρίσης μόνο με συνταγματικά μέσα.[8] Ζήτησε την οικειοθελή παραίτηση του πρωθυπουργού και κατηγόρησε τον ίδιο και τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης Βαζγκέν Μανουκιάν ότι οδήγησαν τη χώρα σε εμφύλια αντιπαράθεση μέσω της άρνησής τους να συμβιβαστούν.[8]

Στις 25 Μαρτίου 2021, ο Τερ-Πετροσιάν συναντήθηκε για άλλη μια φορά με τους πρώην προέδρους Κοτσαριάν και Σαρκισιάν.[9] Στις 5 Μαΐου 2021, ο Τερ-Πετροσιάν δήλωσε ότι ο λόγος της συνάντησης ήταν να προτείνει μια εκλογική συμμαχία μεταξύ των πρώην προέδρων (των μακροχρόνιων πολιτικών του αντιπάλων) προκειμένου να ανατρέψει τον Πρωθυπουργό Πασινιάν στις αρμενικές κοινοβουλευτικές εκλογές του 2021.[9] Ο Τερ-Πετροσιάν επανέλαβε την πρόταση στις 5 Μαΐου, η οποία απορρίφθηκε τόσο από τον Κοτσαριάν όσο και από τον Σαρκισιάν.[9]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι παντρεμένος με τη Λουντμίλα (το γένος Πλεσκόφσκαγια). το ζευγάρι έχει έναν γιο, τον Νταβίντ, ο οποίος είναι οικονομολόγος και επιχειρηματίας, και τέσσερα εγγόνια (Λεβόν, Χακόμπ, Λουσία, Αρέγκ).[10]

Ο Τερ-Πετροσιάν μιλά άπταιστα αρμενικά και ρωσικά, και έχει γνώση 9 άλλων γλωσσών.[11]

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τερ-Πετροσιάν, Λεβόν (1992). Ancient Armenian Translations. Νέα Υόρκη: Krikor and Clara Zohrab Information Center/St. Vartan Press. [12]
  • Τερ-Πετροσιάν, Λεβόν (2005). Խաչակիրները և հայերը: Հ. Ա. Ուսումնասիրություն և թարգմանություններ [The Crusaders and the Armenians: Volume I: Research and translations] (στα αρμένικα). Γερεβάν. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link) [13]
  • Τερ-Πετροσιάν, Λεβόν (2007). Խաչակիրները և հայերը: Հ. Բ. Պատմա-քաղաքագիտական հետազոտություն [The Crusaders and the Armenians: Volume II: Historical-political analysis] (στα αρμένικα). Γερεβάν: Calouste Gulbenkian Foundation. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link) [14]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. ter-petrosjan-levon.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000020131. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12083216r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ Astourian, Stephan H. (2001). From Ter-Petrosian to Kocharian: Leadership Change in Armenia (PDF). University of California, Berkeley. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2013. 
  5. ↑ Saribekyan, Gayane (16 Μαΐου 2021). «Փաշինյանի ու Քոչարյանի հաղթանակի դեպքում արժանանալու ենք ողջ աշխարհի ծաղրուծանակին, հայտարարում է Տեր-Պետրոսյանը» [In the event of Pashinyan's or Kocharyan's victory, we will be worthy of the world's ridicule, declares Ter-Petrosyan]. Azatutyun (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021. 
  6. ↑ «Former Armenian Presidents Meet to Discuss Artsakh». Asbarez (Yerevan). 21 October 2020. https://asbarez.com/197800/former-armenian-presidents-meet-to-discuss-artsakh/. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2021. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Harutyunyan, Sargis (30 November 2020). «Վարչապետը մանրամասներ է հրապարակել Տեր-Պետրոսյանի և Քոչարյանի Մոսկվա չմեկնելու վերաբերյալ». Azatutyun. https://www.azatutyun.am/a/30976383.html. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2021. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Levon Ter-Petrosyan Says Armenia Faces Threat of Civil War». hetq.am. 6 December 2020. https://hetq.am/en/article/125076. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2021. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Nalbandian, Naira (5 Μαΐου 2021). «Ter-Petrosian Seeks Electoral Alliance With Other Ex-Presidents». Azatutyun (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2021. 
  10. ↑ «Լևոն Տեր-Պետրոսյանի լրացված կենսագրությունը» [Levon Ter-Petrosyan's completed biography]. ilur.am. I Lur. 13 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  11. ↑ Nazaretyan, Hovhannes (21 September 2021). «The Levon Ter-Petrosyan Administration: 1991-1998». EVN Report. https://evnreport.com/magazine-issues/the-levon-ter-petrosyan-administration-1991-1998/. Ανακτήθηκε στις 17 March 2022. 
  12. ↑ κριτική του βιβλίου
  13. ↑ κριτική του βιβλίου στα αρμενικά
  14. ↑ «κριτική του βιβλίου στα αρμενικά». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λεβόν_Τερ-Πετροσιάν&oldid=10281206"