Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ 2006

Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ 2006
Πληροφορίες
Διοργανωτής	UEFA
Ημερομηνίες	17 Ιουνίου 2006
Τερματισμός	22 Ιουλίου 2006
Κατάταξη
Πρώτη θέση	Νιούκασλ Γιουνάιτεντ
Στατιστικά

Το 2006 Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ 2006 ήταν το πρώτο τουρνουά της διοργάνωσης μετά από τις σημαντικές αλλαγές στη δομή της. Διεξήχθησαν μόνο 3 γύροι αντί 5 και 11 ομάδες προκρίθηκαν στο δεύτερο προκριματικό γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 2006-07 (αντί για 3 ομάδες που προκρίνονταν στον πρώτο γύρο). Επίσης για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης,^[1] καθορίστηκε ένας μοναδικός νικητής, ο οποίος ήταν η ομάδα που κέρδιζε στην τελική φάση και έφτανε όσο πιο μακριά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το 2006 η ομάδα αυτή ήταν η Νιούκασλ Γιουνάιτεντ.

Χάρτης με τις περιοχές

Πρώτος γύρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδα 1	Συν.	Ομάδα 2	1ος αγώνας	2ος αγώνας
Περιοχή Νότου-Μεσογείου
ΦΚ Πόμπεντα	2–4	ΦΚ Φάρουλ Κονστάντσα	2–2	0–2
ΟΕ Σαν Ζουλιά	0–8	ΝΚ Μάριμπορ	0–3	0–5
Εθνικός Άχνας	5–4	Παρτιζάνι Τιράνων	4–2	1–2
Ζρίνσκι Μόσταρ	4–1	Μαρσασλόκκ ΦΚ	3–0	1–1
Κεντρική-Ανατολική περιοχή
Κιλίκια ΦΚ	1–8	Ντιναμό Τιφλίδας	1–5	0–3
ΦΚ Σαχτιόρ Καραγκαντί	4–6	ΜΤΖ-ΡΙΠΟ Μινσκ	1–5	3–1
ΦΚ Νίτρα	12–2	ΚΣ Γκρεβενμάχερ	6–2	6–0
ΦΚ ΜΚΤ Αράζ Ιμισλί	1–2	ΦΚ Τιράσπολ	1–0	0–2
Βόρεια περιοχή
Κέφλαβικ ΙΦ	4–1	Ντανγκάνον Σουίφτς Φ.Κ.	4–1	0–0
Ντίναμπουργκ ΦΚ	2–1	Χάβναρ Μπόλτφελαγκ	1–1	1–0
Τάμπερε Γιουνάιτεντ	8–1	Καρμάρδεν Τάουν ΑΦΚ	5–0	3–1
ΓΚ Νάρβα Τρανς	1–8	Κάλμαρ ΦΦ	1–6	0–2
ΦΚ Βέτρα	0–5	Σέλμπουρν ΦΚ	0–1	0–4

Δεύτερος γύρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδα 1	Συν.	Ομάδα 2	1ος αγώνας	2ος αγώνας
Περιοχή Νότου-Μεσογείου
ΦΚ Σόπρον	3–4	Καϊσερίσπορ	3–3	0–1
ΦΚ Φάρουλ Κονστάντσα	3–2	Λοκομοτίβ Πλόβντιβ	2–1	1–1
ΦΚ Ζέτα¹	1–4	ΝΚ Μάριμπορ	1–2²	0–2
Μακάμπι Πετάχ Τίκβα	4–2	Ζρίνσκι Μόσταρ	1–1³	3–1
ΝΚ Όσιγιεκ	2–2(ε)	Εθνικός Άχνας	2–2	0–0
Κεντρική-Ανατολική περιοχή
Γκρασχόπερς Ζυρίχης	4–0	ΦΚ Τέπλιτσε	2–0	2–0
ΦΚ Νίτρα	2–3	ΦΚ Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ	2–1	0–2
ΣΦ Ριντ	4–1	Ντιναμό Τιφλίδας	3–1	1–0
ΦΚ Τιράσπολ	4–1	Λεχ Πόζναν	1–0	3–1
ΦΚ Μόσχας	3–0	ΜΤΖ-ΡΙΠΟ Μινσκ	2–0	1–0
Βόρεια περιοχή
Τάμπερε Γιουνάιτεντ	3–5	Κάλμαρ ΦΦ	1–2	2–3
Όντενσε Μπόλντκλουμπ	3–1	Σέλμπουρν ΦΚ	3–0	0–1
Λίλεστρεμ ΣΚ	6–3	Κέφλαβικ ΙΦ	4–1	2–2
Χιμπέρνιαν ΦΚ	8–0	Ντίναμπουργκ ΦΚ	5–0	3–0

¹Η ΦΚ Ζέτα προκρίθηκε σε αυτή τη σεζόν των διοργανώσεων της ΟΥΕΦΑ σαν μέλος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Σερβίας και Μαυροβουνίου κατά τη διάρκεια της σεζόν 2005-06 αλλά κατά τη διεξαγωγή του αγώνα ήταν ήδη μέλος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Μαυροβουνίου.^[2]
²Ο αγώνας έγινε στο Partizan Stadium στο Βελιγράδι, Σερβία, γιατί το γήπεδο της ΦΚ Ζέτα, Trešnjica Stadium δεν πληρούσε τα κριτήρια της ΟΥΕΦΑ
³Ο αγώνας έγινε στην Herzliya γιατί το γήπεδο της Μακάμπι Πετάχ Τίκβα στην Πετάχ Τίκβα ήταν υπό ανακαίνιση.

Τρίτος γύρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι έντεκα νικήτριες ομάδες προκρίθηκαν στο δεύτερο προκριματικό γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 2006-07.

Ομάδα 1	Συν.	Ομάδα 2	1ος αγώνας	2ος αγώνας
Περιοχή Νότου-Μεσογείου
ΑΖ Οσέρ¹	4–2	ΦΚ Φάρουλ Κονστάντσα	4–1	0–1
ΑΕΛ	0–2	Καϊσερίσπορ	0–0	0–2
Βιγιαρρεάλ ΚΦ	2–3	ΝΚ Μάριμπορ	1–2	1–1
Μακάμπι Πετάχ-Τίκβα	3–4	Εθνικός Άχνας	0–2	3–2
Κεντρική-Ανατολική περιοχή
Γκρασχόπερς Ζυρίχης	3–2	ΚΑΑ Γάνδη	2–1	1–1
Ολιμπίκ Μαρσέιγ	(ε)2–2	ΦΚ Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ	0–0	2–2
Χέρτα Βερολίνου	2–0	ΦΚ Μόσχας	0–0	2–0
ΣΦ Ριντ	4–2	ΦΚ Τιράσπολ	3–1	1–1
Βόρεια περιοχή
Νιούκασλ Γιουνάιτεντ	4–1	Λίλεστρεμ ΣΚ	1–1	3–0
Κάλμαρ ΦΦ	2–3	ΦΚ Τβέντε	1–0	1–3
Όντενσε Μπόλντκλουμπ	(ε)2–2	Χιμπέρνιαν ΦΚ	1–0	1–2

¹Μετά από διαβουλεύσεις με την ΟΥΕΦΑ, η ιταλική ΟΣΣ Παλέρμο αποσύρθηκε από την Ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου στις 6 Ιουνίου 2006. Λόγω της διερεύνησης για στημένους αγώνες στην Ιταλία το 2006, η ομοσπονδία της χώρας δεν μπορούσε επίσημα να επιβεβαιώσει την βαθμολογία της Σέριε Α για την περίοδο 2005-06, με την οποία η ΟΣΣ Παλέρμο ήταν η ομάδα που εξασφάλιζε συμμετοχή στο Κύπελλο Ιντερτότο και έτσι η ομάδα της Λιγκ 1, ΑΖ Οσέρ, την αντικατέστησε, σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΟΥΕΦΑ για το Κύπελλο Ιντερότο.

Τελικός νικητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τελικός νικητής υιοθετήθηκε από το 2006. Καθοριζόταν από την πορεία των ομάδων στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Όποια έφτανε πιο μακριά, θεωρείτο νικήτρια του Ιντερτότο. Οι 8 από τις 11 ομάδες πέρασαν από τα προκριματικά στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Τέσσερις από αυτές προκρίθηκαν στους ομίλους και μόνο η Νιούκασλ Γιουνάιτεντ εξασφάλισε θέση στους 32 της διοργάνωσης, όντας η μόνη εναπομένουσα ομάδα από το Κύπελλο Ιντερτότο. Έτσι, θεωρήθηκε η νικήτρια της διοργάνωσης και στο γύρο των 16 του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ο αρχηγός της, Scott Parker σήκωσε το τρόπαιο στο St James Park πριν τον αγώνα της με την ΑΖ '67 Άλκμααρ.

Νιούκασλ Γιουνάιτεντ (Τελική νικήτρια) (Γύρος των 16, αποκλείστηκε από την ΑΖ '67 Άλκμααρ)
ΑΖ Οσέρ (Όμιλοι, τέταρτη στον όμιλο Α)
Γκρασχόπερς Ζυρίχης (Όμιλοι, πέμπτη στον όμιλο Γ)
Όντενσε Μπόλντκλουμπ (Όμιλοι, τέταρτη στον όμιλο Δ)
Ολιμπίκ Μαρσέιγ (Πρώτος γύρος, αποκλείστηκε από την ΦΚ Μλάντα Μπόλεσλαβ)
Χέρτα Βερολίνου (Πρώτος γύρος, αποκλείστηκε από την Όντενσε Μπόλντκλουμπ)
Καϊσερίσπορ (Πρώτος γύρος, αποκλείστηκε από την ΑΖ '67 Άλκμααρ)
Εθνικός Άχνας (Πρώτος γύρος, αποκλείστηκε από την ΡΚ Λανς)
ΦΚ Τβέντε (Δεύτερος προκριματικός γύρος, αποκλείστηκε από την Λεβάντια Τάλιν)
ΣΦ Ριντ (Δεύτερος προκριματικός γύρος, αποκλείστηκε από την ΦΚ Σιόν)
ΝΚ Μάριμπορ (Δεύτερος προκριματικός γύρος, αποκλείστηκε από την ΦΚ Παρτιζάν Βελιγραδίου)

Δείτε ακόμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Το Κύπελλο Ιντερτότο ξεκίνησε το 1961 και μέχρι το 1967 υπήρχε τελικός. Μετά το 1967 δεν υπήρχε ένας μόνο νικητής, έως το 2006. Δεν διεξαγόταν υπό την αιγίδα της ΟΥΕΦΑ μέχρι το 1995, που είναι μια λογική χρονολογία για να θεωρηθεί ως αρχή της σύγχρονης ιστορίας της διοργάνωσης.
↑ UEFA Magazine - Farewell to Yugoslavia, by Aleksandar Bošković

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[1] Το Κύπελλο Ιντερτότο ξεκίνησε το 1961 και μέχρι το 1967 υπήρχε τελικός. Μετά το 1967 δεν υπήρχε ένας μόνο νικητής, έως το 2006. Δεν διεξαγόταν υπό την αιγίδα της ΟΥΕΦΑ μέχρι το 1995, που είναι μια λογική χρονολογία για να θεωρηθεί ως αρχή της σύγχρονης ιστορίας της διοργάνωσης.

[2] UEFA Magazine - Farewell to Yugoslavia, by Aleksandar Bošković

[1]

[2]