Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κολλίνες Αρκαδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°17′12.898″N 22°21′38.578″E / 37.28691611°N 22.36071611°E / 37.28691611; 22.36071611

is located in Greece
               Map
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
Γεωγραφία
ΝομόςΑρκαδίας
Υψόμετρο780
Πληθυσμός
Μόνιμος192
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας220 11
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Οι Κολλίνες, πρώην Άνω Κολλίνες, είναι ορεινό χωριό του δήμου Τριπόλεως στο νομό Αρκαδίας, στην πρώην Επαρχία Μαντινείας.[2] Βρίσκεται σε υψόμετρο 780 κι απέχει περίπου 40 χλμ από την Τρίπολη και την Σπάρτη. Βρίσκεται στα σύνορα των πρώην νομών Αρκαδίας και Λακωνίας και των όρεων του Ταΰγετου και Πάρνωνα χτισμένο στις παρυφές του Μαινάλου,[3] συνορεύει με τα χωριά Αγία Βαρβάρα, Βλαχοκερασιά, Καλτεζές και Πελλάνα.[3] Το χωριό έχει αγροτικό ιατρείο και είχε ταχυδρομείο και αστυνομικό σταθμό,[4] ενώ γίνονται και δύο πανηγύρια, ένα στις 9 Μαΐου (του Αγίου Χριστοφόρου) και ένα στις 8 Σεπτεμβρίου (της Παναγίας).[4]

Κατά την αρχαιότητα η περιοχή ανήκε στην αρχαία Σκυρίτιδα, στην περιοχή έχουν βρεθεί τμήματα αρχαίας οδού μήκους 160 μέτρων και αγάλματίδια.[4] Οι Κολλίνες άγνωστο ακριβώς πότε δημιουργήθηκε το χωριό, πιστεύεται ότι οι κάτοικοί του μετοίκησαν εδώ από τον κοντινό εγκαταλελειμμένο, κατά την Α΄ Τουρκοκρατία, οικισμό Κλειβίτσα.[5] Πιστεύετι ότι οι πρώτοι κάτοικοι επέλεξαν την τοποθεσία λόγω του πυκνού δάσους και δυσπρόσιτου της περιοχής που με τους γύρω λόφους τους έκρυβε από τις επιθέσεις πειρατών κι άλλων λαών αλλά ευνοούσε και την κτηνοτροφία.[5] Μία παράδοση αναφέρει ότι κτίστηκε στην Α΄ τουρκοκρατία κι μία άλλη, νωρίτερα, κατά την Φραγκοκρατία.[5]

Κατά την τουρκοκρατία το χωριό βρισκόταν σε διάφορες διαμάχες με τα γειτονικά χωριά, συχνά έφταναν στον οθωμανό δικαστή, Καδής, που έφταναν και σε συμπλοκές[4]. Κατά την Γερμανική κατοχή και το 1944 οι Γερμανοί έκαψαν το σχολείο και ογδόντα σπίτια για αντίποινα σε επίθεση ανταρτών, άλλα σαράντα διασώθηκαν μισοκαμένα.[6]

Από κατοίκους των Κολλινών δημιουργήθηκαν οι Κάτω Κολλίνες, σήμερα Αγία Βαρβάρα.[4]

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την ονομασία των Κολλινών. Μία εκδοχή λέει ότι το όνομα προέρχεται από τους γηλόφους της περιοχής που οι Φράγκοι ονόμαζαν Κολλίνες.[5] Άλλη εκδοχή λέει ότι το όνομα προέρχεται από τον πρώτο οικιστή που λεγόταν Κολλίνος, μάλιστα διασώζεται και το σπίτι του σήμερα ιδιοκτησίας άλλης οικογένειας.[5] Τρίτη εκδοχή μιλάει για την Κολλίνα, σύζυγο του Νικολίνα όπου προέρχεται και το όνομα Κολλίνα, που ήταν η πρώτη κάτοικος του με τα παιδιά της όταν το χωριό της η Κλειβίτσα καταστράφηκε σε μία επιδρομή και σκοτώθηκε και ο άντρας της.[3] Άλλη μία εκδοχή μας λέει ότι προέρχεται από το παλιό χωριό, την Κλειβίτσα, όπου αναφέρεται και σαν "Πόρτα Κολλίνα".[3]

Διοικητική ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την τουρκοκρατία οι κάτοικοι έκλεγαν για έναν χρόνο δύο δημογέροντες διά βοής στον πλάτανο της πλατείας του χωριού.[4] Διοικητικά ανήκαν στο Βιαλέτι του Μυστρά.[4]

Μετά την απελευθέρωση και το 1835 οι Κολλίνες υπήχθησαν στον Νομό Αρκαδίας, στην επαρχία Μαντινείας και στον Δήμο Καλτεζούντος[7].[8] Το 1914 όταν και καταργήθηκαν οι δήμοι έγινε ανεξάρτητη κοινότητα.[8]

Κατά την τουρκοκρατία στο χωριό λειτουργούσε σχολείο με δάσκαλους ιερείς όπου φοιτούσαν και τα παιδιά των Κάτω Κολλίνων, άγνωστο από πότε λειτουργούσε, έχει διασωθεί κατάλογος των μαθητών του 1811.[6] Κατά την επανάσταση διακόπηκε η λειτουργία του για λίγο καιρό για να λειτουργήσει πάλι επί Καποδίστρια σε εκκλησία του χωριού.[6] Αργότερα λειτούργησε σχολαρχείο και κτίστηκε σχολείο όπου το 1944 το έκαψαν οι Γερμανοί.[6]

Στη λαϊκή παράδοση οι Κολλίνες (Άνω και Κάτω) είχαν στοιχειό που κάποτε έδωσε μάχη στον Ευρώτα με άλλα δύο γειτονικών χωριών και τα νίκησε.[4]

  1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
  2. «Arcadia website, του Πανεπιστημίου Πατρών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2018. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Παπαγιαννόπουλος, σελ. 11
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Παπαγιαννόπουλος, σελ. 12
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Παπαγιαννόπουλος, σελ. 10
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Παπαγιαννόπουλος, σελ. 24
  7. «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτωνwebsite=ΕΕΤΑΑ». Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2021. 
  8. 8,0 8,1 Παπαγιαννόπουλος, σελ. 13
  • Αντωνίου Ν. Παπαγιαννόπουλου, Το χωριό μου, επιμέλεια : εφημερίδα "Καθημερινά νέα", Τρίπολη 1993