Καλύβια Αγρινίου Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°37′03.09″N 21°17′37.51″E / 38.6175250°N 21.2937528°E
Για οικισμούς στην Ελλάδα με το ίδιο όνομα δείτε: Καλύβια
Για οικισμό στην Αιτωλοακαρνανία με το ίδιο όνομα δείτε: Καλύβια Αμφιλοχίας
Τα Καλύβια είναι πεδινός οικισμός του δήμου Αγρινίου της Αιτωλοακαρνανίας, σε υψόμετρο 30 μέτρων[1]. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 965 κατοίκους[2].
Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα Καλύβια βρίσκονται στην δυτική πλευρά της πεδιάδας του Αγρινίου και κοντά στην κοίτη του Αχελώου ποταμού. Απέχουν 10 χλμ. δυτικά της πόλης του Αγρινίου και 36 χλμ. νοτιοδυτικά από το Μεσολόγγι[3]. Η τοπική κοινότητα Καλυβίων έχει συνολική έκταση 33.651 στρεμμάτων πεδινής μορφής από τα οποία τα 22,5 χιλιάδες περίπου στρέμματα αρδεύονται από το αρδευτικό δίκτυο που ελέγχεται από τον Τοπικό Οργανισμό Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ) Καλυβίων.
Το νέο χωριό των Καλυβίων δημιουργήθηκε από τους κατοίκους παλαιότερου οικισμού σε τοποθεσία η οποία βρίσκεται περίπου 1 χιλιόμετρο βόρεια-βορειοανατολικά από την θέση του παλιού χωριού και υψομετρικά μεγαλύτερη περίπου κατά 3-4 μέτρα. Η μετακίνηση αυτή έγινε σταδιακά από έτος 1851 μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, εξαιτίας της ολοκληρωτικής καταστροφής που υπέστη από τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη το 1824 όταν πέρασε από τον αγρινιώτικο κάμπο και από τις επαναλαμβανόμενες πλημμύρες του Αχελώου κατά τα έτη 1851-1853.
Την περίοδο της κατοχής, στις 31 Ιουλίου 1944, οι Γερμανοί εκτέλεσαν ομαδικά 59 πατριώτες στη σιδηροδρομική γραμμή Αγρινίου - Κρυονερίου, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τα Καλύβια[4].
Στο χωριό δραστηριοποιείται ο Σύλλογος Γυναικών Καλυβίων "Δήμητρα"[5] και από το 1971 ο αθλητικός σύλλογος ΠΑΟΚ Καλυβίων[6].
Ονομασία - διοικητικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομά Καλύβια προέρχεται από τη λέξη "καλύβη-βα" που ετυμολογείται ως «ταπεινός, μονώροφος οικίσκος εξ ενός δωματίου και άνευ ξύλινου πατώματος, εστεγασμένος διά χόρτων και κλάδων ή κεράμων - εξοχικόν πρόχειρο παράπηγμα». Επισημαίνεται επίσης ότι οι γεωργοί, που συνηθίζονταν να τους αποκαλούν "καλυβιώτες", κατοικούσαν σε καλαμένιες καλύβες. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1835 στο ΦΕΚ 19Α-07/12/1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Αγρινίου[7]. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με τον Άγιο Γεώργιο και τον Πλάτανο αποτελούν την τοπική κοινότητα Καλυβίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αγρινίου του Αγρινίου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 1.376 κατοίκων, ενώ ο οικισμός μετρά 965[2].
Απογραφές πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Απογραφή | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 778[8] | 839[8] | 1126[8] | 1297[8] | 1314[8] | 1348[8] | 1466[8] | ; | 965[2] |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο επιτάφιος της ελευθερίας για τους 59 εκτελεσθέντες στα Καλύβια από τον ιστότοπο https://iaitoloakarnania.gr
- Ο ιστότοπος Καλύβια Αγρινίου
- 40 χρόνια ΠΑΟΚ Καλυβίων Αρχειοθετήθηκε 2021-10-20 στο Wayback Machine. από τον ιστότοπο https://www.agrinionews.gr Αρχειοθετήθηκε 2019-07-16 στο Wayback Machine.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 304, τομ.15.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2017-11-24 στο Wayback Machine.», σελ. 10708 (σελ. 234 του pdf)
- ↑ «Οδηγικές χιλιομετρικές αποστάσεις μεταξύ πόλεων, χωριών - apostaseis.gr». www.apostaseis.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Καλύβια Αγρινίου: 74η επέτειος μνήμης των 59 εκτελεσθέντων του 1944 (φωτο)». lefkadaonline.gr. 29 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Σύλλογος Γυναικών Καλυβίων "Δήμητρα"». www.facebook.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Σε κυκλοφορία το συλλεκτικό ημερολόγιο του ΠΑΟΚ Καλυβίων - Άλλες Ειδήσεις | AgrinioTimes». www.agriniotimes.gr. 30 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου , Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001, σελ. 292.