Γουριώτισσα Αιτωλοακαρνανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 38°36′55″N 21°13′18″E / 38.61528°N 21.22167°E / 38.61528; 21.22167

Γουριώτισσα Αιτωλοακαρνανίας
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Γουριώτισσα Αιτωλοακαρνανίας
38°36′57″N 21°13′19″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Αγρινίου
Υψόμετρο100 μέτρα
Πληθυσμός395 (2011)
Ταχ. κωδ.301 00
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)

Η Γουριώτισσα ή Κατσαρού είναι χωριό που βρίσκεται δυτικά του ποταμού Αχελώου στο τέλος του κάμπου του Αγρινίου, κοντά στην λίμνη Οζερού σε υψόμετρο 100 μ. Το Δημοτικό διαμέρισμα Γουριώτισσας με πληθυσμό 673 κατοίκους (απογραφή 2001) είναι το τρίτο σε πληθυσμό διαμέρισμα του πρώην καποδιστριακού Δήμου Στράτου (1999 -2010), του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Από το 2011 με το πρόγραμμα Καλλικράτη η Γουριώτισσα ανήκει στο Δήμο Αγρινίου. Το χωριό Γουριώτισσα ή Κατσαρού βρίσκεται δυτικά του Αχελώου στο τέλος του κάμπου του Αγρινίου, κοντά στην λίμνη Οζερός σευψόμετρο 100 μ. Παλιότερα ονομάζονταν Γαλιτσά.αλικό πόλεμο.

  • Η Γουριώτισσα πριν την Επανάσταση του 1821 δεν αναφέρεται με αυτό το όνομα. Σαν Γουριώτισσα αναφέρεται από την έλευση του Γεωργίου Α΄.
  • Το 1828 είχε 630 κατοίκους.
  • Το 1879 αναφέρεται ως Γαλιτσά ή Γουριώτισσα με 376 κατοίκους.
  • Από το 1879 μέχρι το 1912 ανήκει στο Δήμο Αστακού.
  • Το 1940 είχε 681 κατοίκους.
  • Το 1945 αναφέρεται με την ονομασία Γαλιτσά.
  • Από το 1912 αποτελεί αυτόνομη κοινότητα.
  • Το 1951 είχε 800 κατοίκους και το 1971 είχε 894 κατοίκους.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αγώνες και Νεκροί του Ελληνικού Στρατού 1940–1945, έκδοση Δ.Ι.Σ.
  • Γ. Μ., "Περί Γκαραγκούνιδων", Πανδώρα (1861).
  • Γαζέτας Χρ.-Μπαρμπαρούσης Γ.Σ., "Γουριώτισσα: το χωριό του δάσους", η βελανιδιά, τευχ. 2 (Οκτ.-Δεκ. 2003).
  • Κολιόπουλος Γιάννης, Ληστές, Αθήνα 1974.
  • Κολιόπουλος Γιάννης, Ληστές: η κεντρική Ελλάδα στα μέσα του 19ου αιώνα, Αθήνα 1979.
  • Οικοτουριστικός οδηγός Βελανιδοδάσους Ξηρομέρου, Αθήνα 2003.
  • Παπατρέχας Γερ., "Εθνικά και Ανθρωπωνυμικά Ξηρομέρου", τομ Α΄, ΕΕΣΜ (1969-70).
  • Στεργίου Δ.Σ., Παλαιομάνινα, Αθήνα 1988.
  • Στεργίου Δ.Σ., Τα βλάχικα έθιμα της Παλαιομάνινας, Αθήνα 2001.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]