Καλαμίτσι Αλεξάνδρου Χανίων
Συντεταγμένες: 35°22′54″N 24°13′13″E / 35.38167°N 24.22028°E
| Καλαμίτσι Αλεξάνδρου | |
|---|---|
 | |
  Καλαμίτσι Αλεξάνδρου | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Χανίων |
| Δήμος | Αποκορώνου |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Νομός | Χανίων |
| Πληθυσμός | 88 (2011) |
Το Καλαμίτσι Αλεξάνδρου χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητος του δήμου Αποκορώνου στην περιφερειακή ενότητα Χανίων της Κρήτης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 130 μέτρων και απέχει 30 χιλιόμετρα από τα Χανιά.[2]
Κοινότητα Καλαμιτσίου Αλεξάνδρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περιλαμβάνοντας μόνον την έδρα της, η Κοινότητα Καλαμιτσίου Αλεξάνδρου έζει 88 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Η Κοινότητα εκπροσωπείται από τον Πρόεδρο κ. Αναστάσιο Μυλωνάκη.
Κοινοτάρχες Καλαμιτσίου Αλεξάνδρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως Πρόεδροι της Κοινότητος Καλαμιτσίου Αλεξάνδρου.
| περίοδος | όνομα |
|---|---|
| 1978–1982 | |
| 1982–1986 | Κοκολάκης Στυλιανός |
| 1986–1990 | Αναστασάκης Εμμανουήλ |
| 1990–1998 | Ζαχαριουδάκης Εμμανουήλ |
| 2010–2019 | |
| 2019– | Μυλωνάκης Αλέξανδρος |
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό αναφέρεται στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Callamicia et Alexandrocori με 166 κατοίκους. Ο Βασιλικάτα το αναφέρει το 1630 ως Calamici Allissandro.[2] Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834, αναφέρεται μόνο το Καλαμίτσι, χωρίς να προσδιορίζεται το Αλεξάνδρου ή Αμυγδάλι, με 45 χριστιανικές και 4 μουσουλμανικές οικογένειες. Στο έργο του Κρητικά, του 1842, ο Μιχαήλ Χουρμούζης αναφέρει το Καλαμίτσι Πέρα (Αλεξάνδρου) και το Καλαμίτσι Πόδε (Αμυγδάλου). Το 1881 είχε 279 κατοίκους, όλοι χριστιανοί, και ανήκε στον δήμο Βάμου. Το 1920 ορίστηκε έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου.[2]
Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
| Απογραφή | 1900 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός[2] | 347 | 333 | 324 | 416 | 366 | 307 | 198 | 160 | 114 | 88 |
Στο χωριό βρίσκεται ο ναός της Αγίας Τριάδος, του ρυθμού σταυροειδής μετά τρούλου, και μια μεγάλη οθωμανική δεξαμενή νερού, γνωστή ως Σοφτάς.[3] Κοντά στο χωριό, κτισμένος σε μια πλαγιά με θέα προς την κοιλάδα του Βρυσσανού, βρίσκεται ο σπηλαιώδης ναός του Αγίου Αντωνίου. Στη νότια πλευρά του περιβόλλου του ναού βρίσκεται πεζούλι λαξευμένο σε φυσικό βράχο, στην άκρη του οποίου έχει λαξευτεί μορφή τέρατος. Χαρακτηριστικά είναι τα μάτια του και τα δόντια του. Το γλυπτό αυτό πιθανόν να έγινε από ερημίτη ο οποίος μόνασε στην περιοχή.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ GEOnet Names Server. 11 Ιουνίου 2018. -818368.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 334.
- ↑ «Βάμος». www.apokoronas.gov.gr. Δήμος Αποκορώνου. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Δράκος Αγίου Αντωνίου στο Καλαμίτσι Αλεξάνδρου». www.cretanbeaches.com. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2019.
| |||||||||||||||||||||||