Ιωσαφάτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωσαφάτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση905 π.Χ. (περίπου)[1]
Θάνατος849 π.Χ.
Βασίλειο του Ιούδα
Τόπος ταφήςΠόλη του Δαβίδ
ΕθνικότηταΔώδεκα φυλές του Ισραήλ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο του Ιούδα
ΘρησκείαΓιαχβισμός[2]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΒιβλικά Εβραίκά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΙωράμ[3]
Azariah[4]
Jehiel[4]
Zechariah[4]
Azariahu[4]
Michael[4]
Shephatiah[4]
ΓονείςΑσά[5] και Αζουβά[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλιάς της Ιουδαίας (έως 849 π.Χ.)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιωσαφάτ είναι βιβλικό πρόσωπο που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη και στη Καινή Διαθήκη.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιωσαφάτ, γιος του Ασά, ήταν ο τέταρτος Βασιλεύς του Βασιλείου του Ιούδα. Ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 35 ετών και βασίλεψε για 20 χρόνια, περίπου 871 - 849 π.Χ. Επί βασιλείας του δημιουργήθηκε ισχυρός στρατός και πολλά οχυρωματικά έργα. Ο ίδιος επέβλεπε τη διδασκαλία του Νόμου στο λαό του και έχαιρε σεβασμού των γύρω εθνοτήτων. Μετά από γάμο του γιου του Ιωράμ με την Γοθολία κόρη του Βασιλέως Αχαάβ του Ισραήλ, συμμάχησε με τον τελευταίο και πολέμησε μαζί του τους Σύριους στην πόλη Ραμώθ-Γαλαάδ, ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού. Παρά ταύτα αυτή η συμμαχία έφερε το Βασίλειο του Ιούδα πολύ κοντά στον όλεθρο.
Μετά τον παραπάνω πόλεμο ο Ιωσαφάτ ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το κράτος του. Διόρισε δημόσιους Κριτές, εγκατέστησε τοπικά δικαστήρια και ένα μικρό "Εφετείο" (κατά σύγχρονη έννοια), στην Ιερουσαλήμ. Στη συνέχεια αντιμετώπισε τους συνασπισμένους εναντίον του Αμμωνίτες, Μωαβίτες και Ιδουμαίους οι οποίοι τελικά ήλθαν σε εμφύλια αντιπαράθεση εγκαταλείποντας τα κατ΄ εναντίον τους λάφυρα.

Σύμφωνα με τη Βίβλο γενέσεως Ιησού Χριστού ο Ιωσαφάτ φέρεται απόγονος του Βασιλέως του Ισραήλ Δαυίδ, γιος του Ασά, πατέρας του Ιωράμ.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον έχει αναγνωρίσει Άγιο, την μνήμη του οποίου εορτάζει την Κυριακή των Προπατόρων, πριν τα Χριστούγεννα

Ο Ιωσαφάτ αναφέρεται στα βιβλία (Μετάφραση Ο΄) Γ΄ Βασιλείων (15:24 και 28α-28θ), Δ΄ Βασιλείων (κεφ.3)[7] και Β΄ Παραλειπομένων (κεφ.17-21)[8].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]