Ιταλο-Νορμανδοί

Οι Ιταλο-Νορμανδοί (ιταλικά: Italo-Normanni‎‎), ή Σικελο-Νορμανδοί (Siculo-Normanni) όταν αναφέρονται στη Σικελία και στη Νότια Ιταλία, είναι οι ιταλο-γεννημένοι απόγονοι των Νορμανδών κατακτητών, που είχαν ταξιδέψει στη νότια Ιταλία στο πρώτο μισό του 11ου αιώνα. Διατηρώντας μεγάλο μέρος της ευδιάκριτης νορμανδικής ευσέβειας και των εθίμων του πολέμου, επηρεάστηκαν από την ποικιλία της Νότιας Ιταλίας, από τους πολιτισμούς και τα έθιμα των Ελλήνων, των Λομβαρδών και των Αράβων στη Σικελία.

Ιστορία

Οι Νορμανδοί έφτασαν για πρώτη φορά στην Ιταλία ως προσκυνητές, πιθανότατα στον δρόμο για, ή κατά την επιστροφή, από τη Ρώμη είτε από την Ιερουσαλήμ, ή από την επίσκεψη στο ιερό του Μόντε Γκαργκάνο (όπου βρίσκεται ο ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ), στα τέλη του 10ου και στις αρχές του 11ου αιώνα. Το 1017 οι Λομβαρδοί εισβολείς στην Απουλία τους στρατολόγησαν για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του Βυζαντινού Κατεπανάτου της Ιταλίας. Όμως, οι Νορμανδοί σύντομα ίδρυσαν δικά τους υποτελή κράτη ^[1] και άρχισαν να επεκτείνουν τις κατακτήσεις τους, μέχρι που καταπάτησαν τα λομβαρδικά πριγκιπάτα του Μπενεβέντο και της της Κάπουα, εδάφη ελεγχόμενα από τους Σαρακηνούς, καθώς και ελληνικά (βυζαντινά) εδάφη υποτελή στον Πάπα. Η κατάκτηση της Σικελίας, που ξεκίνησε το 1061, ολοκληρώθηκε το 1091.

Οι Ιταλο-Νορμανδοί ήταν κυρίως μισθοφόροι που εργάζονταν για τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, ενώ άλλοι υπηρετούσαν στη Ρώμη υπό τον πάπα. Κάποιοι πήγαν στην Ιβηρική χερσόνησο για να ενταχθούν στην Ανακατάκτησή της και το 1096 οι Νορμανδοί του Βοημούνδου του Τάραντα προσχώρησαν στην Α΄ Σταυροφορία και ίδρυσαν το πριγκιπάτο της Αντιόχειας στο Λεβάντε.

Το *βασίλειο της Αφρικής* (Regno d' Africa) του Ιταλο-Νορμανδού Ρογήρου Β΄, σημειωμένο με κόκκινο χρώμα.

Το 1130 υπό τον Ρογήρο Β΄ δημιούργησαν το βασίλειο της Σικελίας, που περιελάμβανε το σύνολο των κατακτήσεών τους στη χερσόνησο, καθώς και ολόκληρο το νησί. Μεταξύ 1135 και 1155 ο Ρογήρος Β΄ δημιούργησε επίσης ένα Ιταλο-Νορμανδικό βασίλειο της Αφρικής στην παράκτια Τυνησία και την Τριπολιτανία με σκοπό να ενώσει αυτό το αφρικανικό βασίλειο με το βασίλειό του στη Σικελία. Αλλά εξαιτίας του πρόωρου τέλους του το 1154 αυτά τα σχέδια έμειναν απραγματοποίητα.

Όταν το 1130 ιδρύθηκε το ιταλο-νορμανδικό βασίλειο συνένωσε ολόκληρη τη Νότια Ιταλία υπό την ίδια εξουσία για πρώτη φορά μετά την πτώση της Δυτικής Αυτοκρατορίας. Η δυναστεία των Νορμανδών Ωτβίλ (των Altavilla) που ίδρυσε ο Ρογήρος Β΄ συνεχίστηκε με τον Γουλιέλμο Α΄ και με τον Γουλιέλμο Β΄. Μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Β' χωρίς κληρονόμους το 1189 και μετά τη σύντομη βασιλεία τού διεκδικητή εξαδέλφου του, Τανκρέδου του Λέτσε, ο Γερμανός βασιλιάς Ερρίκος ΣΤ΄ Χοενστάουφεν (δούκας της Σουαβίας), ο οποίος είχε νυμφευτεί την Κωνσταντία των Ωτβίλ βασίλισσα της Σικελίας, θεία και νόμιμη διάδοχο του Γουλιέλμου Β΄, κατέλαβε το βασίλειο το 1194, νικώντας τον Γουλιέλμο Γ΄ της Σικελίας, γιο του Τανκρέδου. Έτσι τερματίστηκε η δυναστεία των Ιταλο-Νορμανδών Ωτβίλ.

Ιταλο-Νορμανδικές οικογένειες

Οίκος των Ωτβίλ
Οικογένεια Ντρένγκοτ
Φιλανγκιέρι
Οικογένεια Πάουλο, βαρόνοι της Σέσα ^[2]
Πελεγκρίνο, βαρόνοι του Σαν Ντεμέτριο (Aντράνο, Σικελία)
Παρίσι(ο), κόμητες του Αντέρνο (Aντράνο, Σικελία)

Σημειώσεις

↑ The Norman leader Rainulf Drengot was granted a base in the fortress of Aversa in 1029.
↑ Dizionario storico-blasonico delle famiglie nobili e notabili italiane estinte e fiorenti, vol. II, compilato G. B. di Crollalanza. Pisa, 1888, p.297.

Περαιτέρω ανάγνωση

Loud, Graham A. The Age of Robert Guiscard: Southern Italy and the Norman Conquest (σειρά The Medieval World) Essex: Longman 2000.

Δείτε επίσης

Νόρμαν κατάκτηση της νότιας Ιταλίας
Νορμανδοί στη Γαλλία

[1] The Norman leader Rainulf Drengot was granted a base in the fortress of Aversa in 1029.

[2] Dizionario storico-blasonico delle famiglie nobili e notabili italiane estinte e fiorenti, vol. II, compilato G. B. di Crollalanza. Pisa, 1888, p.297.

[1]

[2]