Θουκυδίδης Π. Βαλεντής
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Θουκυδίδης Βαλεντής | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θουκυδίδης Βαλεντής (Ελληνικά)[1] |
| Γέννηση | 1 Νοεμβρίου 1908[1][2] Κάιρο[1] |
| Θάνατος | 4 Απριλίου 1982[1][2] Αθήνα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1925–1930)[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[1] καθηγητής[1] |
| Εργοδότης | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων |
Ο Θουκυδίδης Βαλεντής υπήρξε Έλληνας αρχιτέκτονας (1 Νοεμβρίου 1908-4 Απριλίου 1982).
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Κάιρο την 1η Νοεμβρίου του 1908. Ήταν το μικρότερο από τα έξι παιδιά της Αικατερίνης και του Παναγή Βαλεντή. Η καταγωγή της οικογένειας, η οποία ζούσε στο Κάιρο διατηρώντας καφενείο-λέσχη, ήταν από την Κεφαλλονιά.
Ο Θ. Βαλεντής έρχεται στην Αθήνα το 1925 και γράφεται στην Ανώτατη σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, από την οποία αποφοιτά τον Ιούλιο του 1930. Καθηγητές του στη σχολή ήταν μεταξύ άλλων ο Γάλλος Ε. Hebrard, ο Α.Ορλάνδος, ο Δ. Πικιώνης και ο Ε. Κριεζής.
Αμέσως μετά την αποφοίτησή του προσλαμβάνεται ως έκτακτος αρχιτέκτονας από το διευθυντή του αρχιτεκτονικού τμήματος του Υπουργείου Παιδείας καθηγητή Ε. Hebrard, όπου θα εργαστεί εκεί για δυόμιση περίπου χρόνια. Μεταξύ άλλων συμμετέχει στο πρόγραμμα κατασκευής σχολικών κτιρίων, έχοντας την ευκαιρία να μελετήσει πάνω από 10 σχολικά κτίρια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Στις αρχές της δεκαετίας του '30 συνεργάζεται με τον αρχιτέκτονα και συμφοιτητή του Π. Μιχαηλίδη, ο οποίος είχε εργαστεί στο γραφείο του Λε Κορμπυζιέ. Συγχρόνως, ο Βαλεντής ασχολείται και με το σχεδιασμό αντικειμένων εσωτερικού χώρου. Αν και δε συμμετέχει στην ελληνική ομάδα του 4ου συνεδρίου των CIAM στην Αθήνα το 1933, παίρνει μέρος στην πρώτη Πανελλήνια Έκθεση Αρχιτεκτονικής το 1934. Στις 17 Μαρτίου του 1943 διορίζεται επιμελητής στην έδρα της Οικοδομικής, όπου καθηγητής ήταν ο Ε. Κριεζής και από το 1944 έως το 1950 στην έδρα Ειδικής Κτιριολογίας και Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων.
Το 1944 παντρεύεται την Ελένη Χριστοδούλου, με την οποία αποκτούν 2 παιδιά,τον Παναγιώτη και τη Μαρία. Το 1946 πηγαίνει στην Αγγλία μετά από πρόσκληση του Βρετανικού Συμβουλίου και με ειδική εντολή του Υπουργείου Αεροπορίας. Το 1950, αφού έχει επιστρέψει, υποβάλει υποψηφιότητα για την έδρα των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων, αλλά δεν εκλέγεται και διακόπτει τη συνεργασία με το Πολυτεχνείο για μια δεκαετία. Το 1961 εκλέγεται μόνιμος καθηγητής στην Έδρα της Κτιριολογίας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ ενώ το 1965 επιστρέφει στην Αθήνα και εκλέγεται καθηγητής στον ίδιο τομέα του ΕΜΠ. Στις 3 Οκτωβρίου του 1980 συνταξιοδοτείται και πεθαίνει στην Αθήνα στις 4 Απριλίου του 1982.
Αρχιτεκτονικό ύφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Θ.Βαλεντής είναι ένας ένθερμος ευρωπαϊστής και βασικός εκπρόσωπος του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Στα πολυώροφα κτίρια του είναι έκδηλη η πρόθεση του για τη συνέχεια του προπολεμικού μοντερνισμού με διεθνιστικές τάσεις, ενώ αντίθετα στα κτίρια των περιαστικών περιοχών ανάμεσα στα οποία και μονοκατοικίες, το μοντέρνο οικειοποιείται το τοπικό. Στις όψεις των κτιρίων του χρησιμοποιεί αφαιρετική γλώσσα. Παρατηρούμε ότι για να επιτύχει τον έλεγχο του φωτός στη διαμόρφωση των όψεων χρησιμοποιεί δύο τεχνικές, την αφαίρεση ή την προσθήκη μάζας. Ο Βαλεντής αναγνωρίζει το ρόλο και τη σημασία της τοπικότητας στην ελληνική αρχιτεκτονική, ενώ δε στέκεται άκριτα απέναντι στο διεθνισμό του μοντέρνου (εκφράζει μάλιστα ιδιαίτερη εκτίμηση στον Πικιώνη, τον οποίο αποκαλεί Παλαμά της αρχιτεκτονικής).
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα έργα του Θ.Βαλεντή χωρίζονται σε τρεις περιόδους:
- Πρώτη περίοδος (1930-1939)
Το αρχιτεκτονικό του έργο περιέχει: σχολικά κτίρια (δημοτικό σχολείο Ληξουρίου 1930, εξατάξιο δημοτικό σχολείο στα Πυργιέλια Μυτιλήνης 1932), πολυκατοικίες (Αδελφών Μιχαηλίδη στη Ζαΐμη και Στουρνάρη 1933), επαύλεις (του Ν. Χατζηαντωνίου στην Κηφισιά), βιομηχανικά κτίρια (υφαντουργεία Μουταλάσκη στη Νέα Ιωνία) και κτίρια αεροπορίας.
- Δεύτερη περίοδος (1940-1961)
Το αρχιτεκτονικό του έργο περιλαμβάνει κτίρια αεροπορίας, κτίρια γραφείων (Σταδίου 1956), πολυκατοικίες (Ζαΐμη και Τοσίτσα 1962), επαύλεις (Γ.Δούκα στο Παλαιό Φάληρο το 1954)
- Τρίτη περίοδος (1961-1980)
Μερικά από τα έργα του στα οποία συμμετέχει κυρίως ως σύμβουλος είναι το κτίριο ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη το 1971 και το Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα το 1972.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 www
.timesnews .gr /%CE%B8%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85 /. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Valentis, Thoukididis» 13 Δεκεμβρίου 2017.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τσιτιρίδου, Σοφία· Σαχανά, Χρύσα· Στεφανίδου, Αιμιλία· Σαμουηλίδου, Αλίκη, επιμ. (2007). Ο αρχιτέκτονας Θουκυδίδης Π. Βαλεντής. Αθήνα: Εκδόσεις Νήσος. ISBN 978-960-8392-46-5.
|