Ηγέτες των Συμμαχών του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου
Οι ηγέτες των Συμμάχων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που αναφέρονται παρακάτω είναι οι πιο σημαντικές στρατιωτικές προσωπικότητες που πολέμησαν για ή υποστήριξαν τους Συμμάχους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου (1939-1945). Ενεπλάκησαν σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, έπρεπε να προσαρμοστούν σε νέους τύπους σύγχρονου πολέμου, σε στρατιωτικό, ψυχολογικό και οικονομικό μέτωπο.
Βρετανική Αυτοκρατορία και Κοινοπολιτεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ΄ ήταν ο μονάρχης της Βρετανικής Κοινοπολιτείας κατά την διάρκεια του πολέμου, καθώς και ανώτατος διοικητής σε αρκετές χώρες της Κοινοπολιτείας. Ο Βασιλιάς ήταν σύμβολο ενότητας της Κοινοπολιτείας και αυτός μαζί με την βασιλική οικογένεια έκαναν αρκετές επισκέψεις σε χτυπημένες περιοχές, πολεμικά εργοστάσια και στρατιώτες της Κοινοπολιτείας.[1] Πολλά μέλη της βασιλικής οικογένειας υπηρέτησαν στις δυνάμεις (μεταξύ αυτών και η Πριγκίπισσα Ελισάβετ)
Αυστραλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Ρόμπερτ Μένζις ήταν πρωθυπουργός της Αυστραλίας από τον Αύγουστο του 1939 ως τον Απρίλιο του 1941. Ήταν για δεύτερη φορά πρωθυπουργός από το 1949 ως το 1966.[2]
- Ο Άρθουρ Φάντεν αντικατέστησε τον Μένζις στην πρωθυπουργία αλλά παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 1941 μετά από την διάλυση της.[3]
- Ο Τζον Κέρτιν ήταν πρωθυπουργός απο της 7 Οκτωβρίου 1941 ως τον θάνατο του στις 5 Ιουλίου 1945. Τον Ιανουάριο του 1942 έγραψε την ιστορική του ομιλία με την οποία δήλωσε πως η Αυστραλία θα στραφεί για βοήθεια στις ΗΠΑ. Ο Κέρτιν συνομιλούσε με τον αμερικανό Στρατηγό ΜακΆρθουρ και είπε στον Αυστραλιανό στρατό να ακολουθεί της εντολές του ΜακΆρθουρ σαν να ήταν δικές του. Είχε διαφωνήσει πολλές φορές με τον Τσώρτσιλ για αμυντικά θέματα. [4]
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Νέβιλ Τσάμπερλεν, οποίος είχε εφαρμόσει πολιτική κατευνασμού της Ναζιστικής Γερμανίας ήταν πρωθυπουργός κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου, κατέχοντας την θέση αυτή από το 1937 μέχρι τις 10 Μαϊου 1940 όταν παραιτήθηκε μετά την εκστρατεία της Νορβηγίας. Ο Τσάμπερλεν ήταν ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος. Πέθανε από καρκίνο τον Νοέμβριο του 1940, έξι μήνες μετά την παραίτηση του.
- Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ ήταν πρωθυπουργός κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του πολέμου από το 1940 μέχρι το 1945. Από νωρίς αντίπαλος του Χίτλερ ήρθε στην εξουσία μετά την παραίτηση Τσάμπερλεν και την εισβολή στην Γαλλία. Κατά την διάρκεια της Μάχης της Αγγλίας οι ομιλίες του Τσώρτσιλ εμψύχωναν του Βρετανούς. Συμμετείχε σε αρκετές συναντήσεις κατά την διάρκεια του πολέμου κυρίως με τον Ρούσβελτ. Ήταν ξανά πρωθυπουργός από το 1951 ως το 1955.
- Ο Κλέμεντ Άττλη ήταν ηγέτης του Εργατικού Κόμματος κατά την διάρκεια του πολέμου και μέλος της κυβέρνησης του Τσώρτσιλ. Ήταν αναπληρωτής πρωθυπουργός κάτω από τον Τσώρτσιλ. κατά το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη έγινε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου με την νίκη του στις εκλογές του 1945. Συμμετείχε στο δεύτερο μισό της Διάσκεψης του Πότσνταμ. Ανακοίνωσε την ήττα της Ιαπωνίας. Παρέμεινε πρωθυπουργός ως το 1951.
Γαλλική Δημοκρατία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ελεύθερη Γαλλία και Γαλλική αντίσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Σαρλ ντε Γκωλ ήταν ο ηγέτης της Ελεύθερης Γαλλίας και της εξόριστης γαλλικής κυβέρνησης μετά την Πτώση της Γαλλίας. Ήταν από την αρχή αντίπαλος της συνεργασίας με του Γερμανούς. Πήρε τον ονομαστικό έλεγχο της γαλλικής αντίστασης και παρέμεινε ηγέτης του Γαλλικού Απελευθερωτικού Στρατού από την ίδρυση του ως την απελευθέρωση. Δεν είχε καλές σχέσεις με τους δυτικούς συμμάχους και κυρίως με τους Αμερικανούς. Μετέπειτα Πρόεδρος από το 1958 ως 1969.
- Ο Ανρί Ζιρώ ήταν ο αντίπαλος του ντε Γκωλ και ο εκλεκτός των δυτικών. Δραπέτευσε από την Γερμανία όπου κρατούνταν ως αιχμάλωτος πολέμου και έγινε ηγέτης της Ελεύθερης Γαλλίας μαζί με τον ντε Γκωλ. Ωστόσο είδε τον εαυτό να υποβιβάζεται στην δεύτερη θέση της ηγεσίας μετά την Διάσκεψη της Καζαμπλάνκα. Ήταν διοικητής του επιτελείου του Γαλλικού Απελευθερωτικού Στρατού μέχρι τον Ιούλιο του 1944.
Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
- Ο Αλμπέρ Λεμπρούν ήταν ο τελευταίος Πρόεδρος της Τρίτης Δημοκρατίας. Το 1940, μετά την Πτώση της Γαλλίας, αναγκάστηκε να αποδεχθεί του γερμανικούς όρους για την παράδοση της Γαλλίας και αντικαταστάθηκε από τον στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν ως αρχηγός του γαλλικού κράτους (βλ. Γαλλία του Βισύ). Το 1944 αναγνώρισε την εξουσία του ντε Γκωλ στην Γαλλική Προσωρινή Κυβέρνηση. .ο 1945 σκεπτόμενος ότι δεν είχε παραιτηθεί από την θέση του και ότι ο Πεταίν δεν ήταν πρόεδρος, θα μπορούσε να επιστρέψει στην εξουσία[5]
- Ο Εντουάρντ Νταλαντιέρ ήταν Πρωθυπουργός από το 1938 ως 1940. Ηγήθηκε της χώρας κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου. Ο Νταλαντιέρ παραιτήθηκε στις 9 Μαϊου του 1940, μια ημέρα πριν την εισβολή των Γερμανών, καθώς δεν είχε καταφέρει να βοηθήσει την Φινλανδία στον Χειμερινό Πόλεμο.
- Ο Πωλ Ρεϊνώ διαδέχθηκε τον Νταλαντιέρ ως πρωθυπουργός και ηγήθηκε της χώρας κατά την Μάχη της Γαλλίας το 1940. Αφού οι Γερμανοί είχαν καταλάβει μεγάλο τμήμα της Γαλλίας, ο υπουργός Επικρατείας, Φιλίπ Πεταίν, πρότεινε την συνθηκολόγηση με την Γερμανία. Ο Ρεϊνώ αρνήθηκε και παραιτήθηκε.
Δημοκρατία της Κίνας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Τσιανγκ Κάι Σεκ ήταν ο στρατηγός του Εθνικού Επαναστατικού Στρατού και Πρόεδρος του Εθνικού Στρατιωτικού Συμβουλίου, η σημαντικότερη πολιτική θέση του έθνους εκείνη την περίοδο. Ήταν επίσης Πρόεδρος - Στρατηγός του Κινεζικού Εθνικιστικού Κόμματος (Κουομιντάνγκ) και, από το 1943, Πρόεδρος της Εθνικής Κυβέρνησης. Οδήγησε την χώρα στον ευρείας κλίμακας πόλεμο με την Ιαπωνία μετά το περιστατικό στην Γέφυρα Μάρκο Πόλο στις 7 Ιουλίου 1937. Αφού η Κίνα προσχώρησε στους Συμμάχους επίσημα το 1942, έγινε Ανώτατος Διοικητής του Κινεζικού Θεάτρου, στο οποίο περιλαμβανόταν και η Βιρμανία.
- Ο Λιν Σεν ως Πρόεδρος της Εθνικής Κυβέρνησης, ήταν ο κατ'όνομα ηγέτης της Κίνας χωρίς όμως πολιτική εξουσία. Ο Λιν πέθανε το 1943, οπότε και τον αντικατέστησε ο Κάι Σεκ.
Σοβιετική Ένωση (1941–1945)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά την διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Από το 1941 ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Λαϊκών Κομισαρίων (Πρωθυπουργός) της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν κατά την περίοδο εξουσία του Στάλιν που η Σοβιετική Ένωση εξελίχθηκε σε υπερδύναμη που θα ανταγωνιζόταν τις ΗΠΑ. Ως ανώτατος διοικητής οδήγησε τον Κόκκινο Στρατό στην απελευθέρωση της Σοβιετικής Ένωσης από τους Ναζί. Μετά τον πόλεμο τοποθέτησε κομμουνιστές ηγέτες στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δημιουργώντας το Ανατολικό Μπλοκ και οδηγώντας στον Ψυχρό Πόλεμο.
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (1941–1945)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
- Ο Φράνκλιν Ρούσβελτ ήταν ο 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, από το 1933 μέχρι τον θάνατό του το 1945. Ο Ρούσβελτ είχε ανέβει στην εξουσία κατά την διάρκεια των αποτελεσμάτων της Παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929 υποσχόμενος να βοηθήσει τη χώρα. Μέχρι την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ προσπαθούσε να βοηθήσει του Συμμάχους χωρίς την κήρυξη πολέμου. Πέθανε κατά την διάρκεια της θητείας του, δύο εβδομάδες πριν την παράδοση της Γερμανίας.
- Ο Χάρυ Τρούμαν ήταν ο 33ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από το 1945 ως το 1953. Ο Τρούμαν ως αντιπρόεδρος πήρε την εξουσία με την εξουσία μετά τον θάνατο του προέδρου Ρούσβελτ. Διέταξε την ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945. Ηγήθηκε της μεταπολεμικής Αμερικής στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «The History of the Commonwealth». The Commonwealth Secretariat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2007.
- ↑ «Robert Menzies. In office». Australia's prime ministers. National Archives of Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2003. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2008.
- ↑ «Arthur Fadden». Australia's prime ministers. National Archives of Australia. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2008. [νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «John Curtin». National Archives of Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2007.
- ↑ Albert Lebrun's biography on the French Presidency official website Αρχειοθετήθηκε April 14, 2009, στο Wayback Machine.