Ζυμπραγού Χανίων
Συντεταγμένες: 35°26′14″N 23°45′23″E / 35.43722°N 23.75639°E
| Ζυμπραγός | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Χανίων |
| Δήμος | Πλατανιά |
| Δημοτική Ενότητα | Κολυμβαρίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Κρήτη |
| Νομός | Χανίων |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 42 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
Το Ζυμπραγού (επίσημο: ο Ζυμπραγός) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του δήμου Πλατανιά στην περιφερειακή ενότητα Χανίων της Κρήτης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μέτρων. Είναι αγροτική περιοχή με σημαντική παραγωγή ελαιόλαδου. Απέχει περίπου 35 χιλιόμετρα από τη πρωτεύουσα του νομού και έχει αμφιθεατρική θέση πάνω από τη κοιλάδα του Ταυρωνίτου. Η έκτασή του είναι 3.826 στρεμμάτων.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα του χωριού προέρχεται από το ρήμα συμπράττω, απ' όπου και η ονομασία Συμπραγός, το οποίο σημαίνει δίδυμος. Το χωριό αναφέρεται από το Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Sibragu και στην απογραφή του Καστροφύλακα το 1583 ως Sibragù (K238) και Ximabragù (K225), με 192 κατοίκους και 25 οφειλόμενες αγγαρείες. Ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα το αναφέρει ως Sibragù και ο Αντόνιο Τριβάν ως Asibragù. Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 αναφέρεται ως Stazibtagù με 3 χριστιανικές και 20 τουρκικές οικογένειες. Το 1900 αναφέρεται ως Ζυμπραγού με 170 κατοίκους. Στις επόμενες απογραφές το Ζυμπραγού είχε 217 κ. (1920), 252 (1928), 217 (1940), 113 (1951), 191 (1961), 137 (1971), 104 (1981) και 72 (2001). Από το 1940 το όνομα στα επίσημα έγγραφα αλλάζει σε Ζυμπραγός.[1]
Το Ζυμπραγού γειτονεύει βόρεια με το χωριό Βουκολιές το οποίο ήταν πρωτεύουσα του δήμου Βουκολιών. Επίσης, γειτονεύει με τα χωριά Δρομόνερο, Ανώσκελη, Φωτακάδο, Παλαιά Ρούματα και Κεφάλα. Η κυριότερη εκκλησία είναι του Αγίου Γεωργίου, ενώ στο χωριό υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα του 14ου-15ου αιώνα[2].
Δείτε: Κοινότητα Ζυμπραγού
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 286.
- ↑ «Αξιοθέατα στο Κολυμπάρι». diakopes.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014.[νεκρός σύνδεσμος]