Ζοζέ Πεσέιρο

Ζοζέ Πεσέιρο

Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης	4 Απριλίου 1960 (1960-04-04)
Τόπος γέννησης	Κορούτσε, Πορτογαλία
Θέση	Κεντρικός επιθετικός
Πληροφορίες συλλόγου
Ομάδα	Al-Sharjah SCC (προπονητής)
Προπονητική καριέρα
Περίοδος	Ομάδα
1992-1994	Ουνιάο ντε Σανταρέμ
1994-1996	Ουνιάο ντε Μοντεμόρ
1996-1999	Οριεντάλ ΦΚ
1999-2003	ΚΝ Νασιονάλ
2003-2004	Ρεάλ Μαδρίτης (βοηθός)
2004-2005	Σπόρτινγκ Λισαβόνας
2006-2007	Αλ Χιλάλ ΦΚ
2007-2008	Παναθηναϊκός
2008	Ραπίντ Βουκουρεστίου
2009-2011	Σαουδική Αραβία
2012-2013	Μπράγκα
2013-2015	Αλ Γουάχντα ΣΚΚ
2015-2016	Αλ Αχλί
2016	Πόρτο
2016	Μπράγκα
2017-	Αλ Σαρτζαχ

Ο Ζοζέ Πεσέιρο (José Vítor dos Santos Peseiro, 4 Απριλίου 1960) είναι Πορτογάλος προπονητής ποδοσφαίρου.

Γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1960 στο Κορούτσε της Πορτογαλίας. Ο Ζοζέ Πεσέιρο είναι απόφοιτος της πορτογαλικής σχολής, καλύτερος εκπρόσωπος της οποίας είναι ο Ζοσέ Μουρίνιο. Οι ομάδες του χαρακτηρίζονται από θέαμα και πολλά γκολ, αν και το αποτέλεσμα ουδέποτε ήταν απαραίτητος συνοδός των δημιουργημάτων του.

Η καριέρα του άρχισε το 1992, όταν ανέλαβε τη Σανταρέμ, ομάδα τοπικού πρωταθλήματος. Εκεί έμεινε δύο περιόδους, για να ακολουθήσουν οι εμπειρίες σε Μοντεμόρ και Οριεντάλ, δύο και τρία χρόνια αντίστοιχα. Η παρθενική ευκαιρία για κάτι καλό ήρθε το 1999, όταν κίνησε το ενδιαφέρον της Νασιονάλ, η οποία και τον απέκτησε.

Τον Μάιο του 2022, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Νιγηρίας έχει το όνομα του νέου της εθνικού προπονητή και είναι ο Χοσέ Πεσέιρο που επιλέγεται να προπονήσει την ποδοσφαιρική ομάδα της Νιγηρίας.

Πρώτη εμπειρία

Δε χρειάστηκε πολύ χρόνο στα νησιά Μαδέιρος. Στην πρώτη σεζόν έφερε την ομάδα στην πρώτη θέση της νότιας περιφέρειας του πρωταθλήματος της Γ’ κατηγορίας, δέκα πόντους μπροστά από τη Πορτιμονένσε, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία.

Την επόμενη ήρθαν οι πρώτες μεγάλες συγκινήσεις. Στον έκτο γύρο του πορτογαλικού Κυπέλλου, ένα βήμα πριν από τα προημιτελικά, η Νασιονάλ αντιμετώπισε τη Σπόρτινγκ, τον Γενάρη του 2001. Το ματς της Λισσαβώνας ήταν εκπληκτικό και τελείωσε 3-3 αλλά οι Νησιώτες δε μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τον θρίαμβό τους και κλήθηκαν να δώσουν επαναληπτικό στην έδρα τους, τον οποίο έχασαν με 0-2. Στο πρωτάθλημα, η ομάδα τερμάτισε στην έβδομη θέση, δεκατρείς βαθμούς κάτω από την άνοδο και 18 πάνω από τον υποβιβασμό. Τελείωσε τη χρονιά με την πέμπτη καλύτερη επίθεση και την ανάλογη χειρότερη άμυνα. Φαίνονταν τα σημάδια.

Η ανόδος

Το Φθινόπωρο του 2001 οι προσδοκίες έχουν πια μεγαλώσει. Η λέξη "άνοδος" ακουγόταν όλο και πιο έντονα ανάμεσα στα στελέχη της Νασιονάλ και εξασφαλίστηκε, έστω και μέσω της τρίτης (ωστόσο άνετης) θέσης. Η Νασιονάλ διέθετε την καλύτερη επίθεση (62 γκολ σε 34 ματς), ωστόσο μελανό σημείο ήταν το ότι δεν κατάφερε να νικήσει κάποιο από τα τέσσερα παιχνίδια απέναντι σε Μορεϊρένσε και Ακαντέμικα, τα μεγάλα ονόματα της κατηγορίας εκείνη τη σεζόν. Μάλιστα, η Ακαντέμικα, την απέκλεισε στον τρίτο γύρο του Κυπέλλου (3-1).

Μετά από τρεις ημέρες, η Χάλμσταντ κάνει την έκπληξη, αποκλείει τη Σπόρτινγκ και περνάει εκείνη στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Η παραίτηση του Πεσέιρο δεν είναι μακριά. Η πρώτη παρουσία του Πεσέιρο στα μεγάλα σαλόνια κρίθηκε επιτυχημένη. Η Νασιονάλ τελείωσε στην ενδέκατη θέση, ψηλότερα από αυτές των δύο αντιπάλων της την περασμένη σεζόν. Παρά το ότι στις πρώτες τρεις αγωνιστικές είχε μόλις έναν βαθμό προσαρμόστηκε και επανήλθε, αν και στο Κύπελλο, ο αποκλεισμός από την Τσάβες, ομάδα δεύτερης κατηγορίας, δεν ήταν δα και η μεγαλύτερη επιτυχία.

Από τη Σανταρέμ στη Ρεάλ Μαδρίτης

Το Καλοκαίρι του 2003 ήρθε η μεγαλύτερη διάκριση, μέχρι την επόμενη. Ο Κάρλος Κεϊρόζ άφησε τον μέντορά του, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον για να αναλάβει την πρόκληση της Ρεάλ Μαδρίτης και ήθελε τον Πεσέιρο βοηθό του. Τα πράγματα στην ισπανική πρωτεύουσα δεν πήγαν καλά, με συνέπεια ο Κεϊρόζ να επιστρέψει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Πεσέιρο να μείνει "ξεκρέμαστος". Το κάλεσμα της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας όμως κάθε άλλο παρά αδιάφορο τον άφησε, καθώς πλέον είχε αποκτήσει ένα αξιοπρόσεκτο βιογραφικό.

Τα "λιοντάρια" άρχισαν άσχημα και μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου του 2004 μετρούσαν τρεις ήττες και δύο ισοπαλίες στο πρωτάθλημα. Όχι η ιδανική συγκομιδή. Η αστάθεια συνεχίστηκε μέχρι τέλους και η Σπόρτινγκ έκοψε το νήμα πίσω από Πόρτο και Μπενφίκα, παρά το ότι ο ανταγωνισμός ήταν επίσης ανεπαρκής. Την προτελευταία αγωνιστική όμως η Μπενφίκα σκόραρε στο 90ο λεπτό, νίκησε τους "πράσινους" και τους στέρησε τις ελπίδες για πρωτάθλημα. Μοναδικό θετικό στις εντός των τειχών υποχρεώσεις η επίθεση. Τα 61 γκολ ήταν η καλύτερη συγκομιδή, 15 τέρματα περισσότερα από τη Μπενφίκα και 25 (!) από την Πόρτο. Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε ο Λιέντσον με 25 γκολ.

Παραλίγο αποθέωση

Στο Κύπελλο αποκλείστηκε από τη Μπενφίκα στη φάση των "16", για να αποδειχθεί αργότερα πως τα κόκκινα είναι ο κακός δαίμονας του Πεσέιρο, έστω και αν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ τα πράγματα πήγαν ασύγκριτα καλύτερα.

Στον όμιλο, η πορτογαλική ομάδα τερμάτισε τρίτη και καταϊδρωμένη, πίσω από τις Νιούκαστλ και Σοσό και μπροστά από τον Πανιώνιο. Στους "32" απέκλεισε τη Φέγενορντ με δύο νίκες (2-1), για να έρθουν ακόμη δύο (2-3, 1-0) με αντίπαλο τη Μίντλεσμπρο. Στα προημιτελικά, η Νιουκάσλ πήρε το πρώτο ματς με 1-0 και προηγούταν στο "Ζοσέ Αλβαλάδε" μέχρι το 40ο λεπτό χάρη στο γκολ του Κίερον Ντάιερ. Ουδείς πίστευε πως οι Πορτογάλοι μπορούν να σκοράρουν τρεις φορές αλλά βρήκαν δίχτυα τέσσερις και πέρασαν στα ημιτελικά με εκπληκτικό στιλ.

Εκεί, η Άλκμααρ ήταν σκληρό καρύδι. Ηττήθηκε με 2-1 στον πρώτο αγώνα, ενώ η ρεβάνς πήγε στην παράταση. Στο 108’ οι Ολλανδοί πήραν το προβάδισμα με 3-1 και μέχρι το 122’ ήταν φιναλίστ. Τότε όμως μίλησε ο Μιγέλ Γκαρσία και η Σπόρτινγκ εξασφάλισε την παρουσία της στον τελικό, ο οποίος μάλιστα έγινε στο γήπεδό της. Ο Ροζέριο έβαλε μπροστά στο σκορ την ομάδα του απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά τρία γκολ στο δεύτερο μέρος έστειλαν το τρόπαιο στη ρωσική πρωτεύουσα.

Η τελική αποτυχία όμως δεν στερεί τη δυνατότητα από τον Πεσέιρο να απολαύσει το βραβείο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς στην Πορτογαλία.

Από το ζενίθ στο ναδίρ

Τον Μάιο του 2005 είχε φτάσει ένα βήμα κάτω από τον Όλυμπο αλλά την επόμενη σεζόν έπεσε ένα πάνω από τα τάρταρα. Στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ η Σπόρτινγκ αποκλείστηκε από την Ουντινέζε, εν συνεχεία δεν κατάφερε να μπει στους ομίλους του ΟΥΕΦΑ καθώς υποτάσσεται στη σουηδική Χάλμσταντ, ενώ στο πρωτάθλημα αρχίζει με τρεις νίκες, η μία επί της Μπενφίκα, για να ακολουθήσει ο εφιάλτης.

Μέσα σε ένα μήνα, από τις 16 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 16 Οκτωβρίου, η Σπόρτινγκ έχασε από Νασιονάλ, FC Πάσος ντε Φερέιρα και Ακαντέμικα και ενδιάμεσα νίκησε τη Σετούμπαλ, με συνέπεια ο Πεσέιρο να υποβάλλει την παραίτησή του και ο πρόεδρος, Αντόνιο Ντίας ντα Κούνια να την κάνει αποδεκτή.

Ο πορτογαλικός Τύπος αναφέρει χαρακτηριστικά εκείνη την εποχή πως ο Πεσέιρο είναι ικανός προπονητής αλλά δύο παράμετροι δεν τον οδήγησαν στην κορυφή. Η μία είναι η ολιγωρία την κρίσιμη στιγμή. Στα κομβικά σημεία, η Σπόρτινγκ σπάνια έστριβε σωστά και αυτό στοίχισε, όπως και τα κρούσματα απειθαρχίας. Δύο είναι οι περίφημες περιπτώσεις που οδήγησαν στην πτώση των μετοχών του προπονητή της ομάδας.

Οι Λιέντσον και Ρόχεμπακ δε δίστασαν μπροστά στις κάμερες να εκφράσουν τη δυσφορία τους και τον έβρισαν με την ψυχή τους, ενώ δεν ήταν λίγοι οι τότε παίκτες του που βρήκαν την αφορμή να τονίσουν ότι τα πράγματα στα αποδυτήρια ήταν ολίγον χαλαρά.

Στη Σαουδική Αραβία

Με την εντός των τειχών εμπειρία να αποτελεί παρελθόν, τον Ιούνιο του 2006, ανακοινώθηκε από την Αλ Χιλάλ, την θεωρούμενη την ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς στη Σαουδική Αραβία. Παρά το ότι τα πράγματα πήγαιναν καλά και ο Πεσέιρο διατηρούσε την ομάδα στην κορυφή, στις 10 Γενάρη απολύεται. Όταν ρωτήθηκε για τη γνώμη του, απάντησε: "Έχω απολυθεί δεκάδες φορές κατά τη διάρκεια της σεζόν σύμφωνα με τα ΜΜΕ αλλά αυτό δε σημαίνει πως η απόφαση της διοίκησης δε με σοκάρει. Ιδιαίτερα αν σκεφτώ πως η ομάδα βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας και έχει πολλές πιθανότητες για την κατάκτηση του Κυπέλλου".