Εύθυμος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Εύθυμος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6ος αιώνας π.Χ. Επιζεφύριοι Λοκροί[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Επιζεφύριοι Λοκροί |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πυγμάχος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της πυγμαχίας (484 π.Χ.)[2] Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της πυγμαχίας (476 π.Χ.)[2] Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της πυγμαχίας (472 π.Χ.)[2] ηρωϊκές τιμές[3] honorific statue |
Ο Εύθυμος ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο του οποίου θρυλικοί άθλοι αποτελούν μέρος της ελληνικής μυθολογίας. Συγκεκριμένα, ήταν γιος του Αστυκλέους, από το γένος των Λοκρών που κατοικούσαν στην Ιταλία. Ο Εύθυμος υπήρξε περίφημος πυγμάχος και νίκησε στους 74ους, στους 76ους και στους 77ους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως βεβαιώνει ο Παυσανίας (ΣΤ΄ 6, 4 κ.ε.). Ο περίφημος στην αρχαιότητα Σάμιος γλύπτης Πυθαγόρας είχε σμιλέψει ανδριάντα του, που ήταν τοποθετημένος στην Ολυμπία.
Επιστρέφοντας περί το 470 π.Χ. στην Κάτω Ιταλία ο Εύθυμος έμαθε για το βάσανο των κατοίκων της Τέμεσας με το φάντασμα-δαίμονα Αλύβα. Πήγε στην Τέμεσα και κατά τον θρύλο κατόρθωσε να εξοντώσει τον δαίμονα παλεύοντας μαζί του, νικώντας τον και ρίχνοντάς τον στη θάλασσα, ενώ ερωτεύθηκε και πήρε ως σύζυγό του την παρθένο που προσέφεραν κάθε χρόνο οι κάτοικοι στον Αλύβα. Ο Εύθυμος μετά τον θάνατό του λατρεύτηκε ως θεός και θεωρήθηκε γιος του ποτάμιου θεού Καικίνου. Ο Παυσανίας (Ελλάδος περιήγησις, 6,10) γράφει επίσης ότι είχε δει μία εικόνα του Ευθύμου και του δαίμονα, η οποία παρίστανε τον δεύτερο μαύρο, φοβερό και ντυμένο με δέρμα λύκου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Παυσανίας: (αρχαία ελληνικά) Ελλάδος περιήγησις.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 www
.sportolimpico .it /dmdocuments /GO-ANTICHI-2 .pdf. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016. - ↑ Πλίνιος ο Πρεσβύτερος: «Naturalis historia» (λατινική γλώσσα) Αρχαία Ρώμη.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Emmy Patsi-Garin, Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα, 1969.
- Παπαχατζή, Νικολάου (1979), Παυσανίου, Ελλάδος περιήγησις, Εκδοτική Αθηνών, 2002, σελ. 340.
| |||||||||||||||||||||||||||||
|