Ευθύμιος Γ΄ Αντιοχείας
Ευθύμιος Γ΄ Αντιοχείας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1580 (περίπου) Βέροια Συρίας |
Θάνατος | 11 Οκτωβρίου 1647 Δαμασκός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας |
Συγγενείς | Νεόφυτος Αντιοχείας (ανιψιός) |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας |
Ο Ευθύμιος ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα και Πατριάρχης Αντιοχείας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Επιφανεία (Βέροια Συρίας) γύρω στο 1580. Σε νεαρή ηλικία έχασε τον πατέρα του, και επειδή είχε μεγάλη κλίση στα γράμματα και τον μοναστικό βίο, μόλις έγινε έφηβος επισκέφτηκε την Παλαιστίνη και προσκύνησε τους Αγίους Τόπους. Έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα. Αργότερα δέχτηκε την πρόσκληση των συμπατριωτών του και επέστρεψε στην Επιφάνεια. Κήρυξε τον λόγο του θεού και λόγω της ευγλωττίας και της διαγωγής και της αγάπης που έτρεφε για όλους χειροτονήθηκε ιερέας από τον αρχιεπίσκοπο Συμεών. Οι συμπολίτες του τον έστειλαν στον Οθωμανό διοικητή στο Χαλέπι για να ζητήσει ανακούφιση από τα καταπιεστικά φορολογικά μέτρα. Αφού εκπλήρωσε την αποστολή του με επιτυχία παρέμεινε εκεί και δίδασκε στην εκκλησία τον λόγο του θεού, προτρέποντας όλους να κάνουν καλές πράξεις. Όταν χήρεψε η μητρόπολη της Βερροίας οι κάτοικοι του ανέθεσαν αυτό το αξίωμα και έστειλαν αποστολή στη Δαμασκό ζητώντας από τον πατριάρχη Αντιοχείας να επικυρώσει την εκλογή. Ο Πατριάρχης δέχτηκε την πρόταση και χειροτόνησε τον Ευθύμιο Μητροπολίτη της Βέρροιας, μετονομάζοντάς τον Μελέτιο. Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Ιγνάτιου Γ', το 1629 ο Ευθύμιος προβιβάστηκε παμψηφεί στον θρόνο του Πατριαρχείου Αντιοχείας.
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του αναφέρεται ότι είχε φιλικότατες σχέσεις με Ρωμαιοκαθολικούς ιεραποστόλους[1]. Παρέμεινε στο θρόνο δύο χρόνια, ως το θάνατό του το 1631.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. σελ. 273. ISBN 9789604461301.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.