Ευγένιος της Σαβοΐας-Καρινιάν
.png)
Ο Ευγένιος της Σαβοΐας-Καρινιάν (Eugen Franz, Prinz von Savoyen-Carignan, 18 Οκτωβρίου 1663 - 21 Απριλίου 1736) ήταν στρατιωτικός των Αψβούργων.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φραγκίσκος Ευγένιος γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1663. Ήταν το τελευταίο από τέσσερα αγόρια του Ευγένιου Μαυρίκιου, Κόμη της Σουασόν, και της Ολυμπίας Μαντσίνι, ανιψιάς του Καρδινάλιου Μαζαρέν. Όταν ο πατέρας του πέθανε νωρίς, η μητέρα του, αδιάφορη για την ανατροφή του, τον εμπιστεύτηκε στην πεθερά της, Μαρία των Βουρβόνων. Τον εγκατέλειψε διωκόμενη για απόπειρα δηλητηρίασης στην υπόθεση των δηλητηρίων.[9] Στα νεανικά του χρόνια έζησε ακόλαστη ζωή κάνοντας παρέα με ομοφυλόφιλους, γεγονός που του κόστισε την απόρριψή του από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας, όταν θέλησε να καταταγεί σε ένα από τα βασιλικά συντάγματα[10].
Στις υπηρεσίες του Αυστριακού Στρατού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατατάσσεται στο στρατό του εξαδέλφου του Λουδοβίκου της Βάδης. Στέλνεται στη Βιέννη όταν αυτή πολιορκείται από τους Τούρκους, στα 1683. Αν και ήταν άπειρος και είχε μικρό βαθμό στο στράτευμα, ξεχώρισε τόσο ώστε να του χαρίσει ο Δούκας της Λωρραίνης, κουνιάδος του αυτοκράτορα Λεοπόλδου και ανώτατος διοικητής, ένα ζευγάρι χρυσά σπιρούνια. Ο δε Λεοπόλδος τον διόρισε διοικητή ενός συντάγματος δραγώνων.[11]Ακολούθησε η συμμετοχή του και σε άλλα μέτωπα κατά των Οθωμανών, όπως στο Νοϋχόυζελ και το Γκραν. Ο Λεοπόλδος τον ονόμασε αρχιστράτηγο.[12]Στην πολιορκία της Βούδας, μετά από εβδομηνταοκτώ ημέρες πολιορκίας, τραυματίστηκε δύο φορές. Σε εκστρατεία που οργανώθηκε εναντίον των Τούρκων συμμετέχει ενεργά αποσπώντας μάλιστα το λάβαρο των αντιπάλων, και γι' αυτό ανταμείφθηκε από τον Λεοπόλδο με το βαθμό του στρατηγού. Η φήμη του είχε εξαπλωθεί τόσο πολύ, ώστε ο βασιλιάς της Ισπανίας τού απένειμε το παράσημο του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Ο εξάδελφός του Βίκτωρ Αμεδαίος Α΄ της Σαβοΐας-Καρινιάν, του έδωσε χρήματα για να προμηθευθεί τη χρυσή αλυσίδα από την οποία θα κρεμούσε το παράσημο, ενώ του παραχώρησε εκ μέρους του Πάπα τα έσοδα δύο μονών του Πεδεμοντίου. Ακολούθησε η συμμετοχή του στην πολιορκία του Βελιγραδίου.[12]
Οι Πόλεμοι της Ισπανικής Διαδοχής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την άνοιξη του 1701, ήδη 30.000 Αυστριακοί είχαν συγκεντρωθεί στο Τυρόλο υπό την καθοδήγηση του πρίγκηπα Ευγένιου της Σαβοΐας. Στις 9 Ιουλίου 1701, και χωρίς να έχει κηρυχθεί πόλεμος από καμία πλευρά, οι Αυστριακοί εισβάλλουν στο Δουκάτο του Μιλάνου και νικούν τους Γάλλους υπό τον Νικολά Κατινά στη Μάχη του Κάρπι, κοντά στη Μόντενα.
Την 1η Σεπτεμβρίου αποκρούουν την αντεπίθεση του Δούκα του Βιλλερουά, γεγονός που οδηγεί στον αποκλεισμό της Μάντοβα και στην κατάληψη της Μόντενα από τους Αυστριακούς. Οι Γάλλοι οχυρώθηκαν στην Κρεμόνα, όπου περίμεναν την επανέναρξη των εχθροπραξιών με το τέλος του χειμώνα. Αυτό δεν εμπόδισε τον Ευγένιο της Σαβοΐας να εξαπολύσει αιφνιδιαστική επίθεση τη νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου 1702. Στη διάρκεια της μάχης, οι Αυστριακοί κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν τον Δούκα του Βιλλερουά, αναγκάστηκαν όμως να οπισθοχωρήσουν λόγω σημαντικών απωλειών. Έτσι, οι Αυστριακοί συνέχισαν την πολιορκία της Μάντοβα την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1702, ενώ στις 13 Μαΐου οι σύμμαχοι κήρυξαν και επίσημα τον πόλεμο στη Γαλλία και την Ισπανία. Στις γαλλικές δυνάμεις της Ιταλίας, τον αιχμαλωτισμένο Δούκα του Βιλλερουά αντικατέστησε ο Δούκας του Βαντόμ, ο οποίος αναμετρήθηκε με τον Ευγένιο της Σαβοΐας στη Μάχη του Λουτσάρα, στις 15 Αυγούστου. Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν να καθηλωθούν οι δύο στρατοί μέχρι τις 4 Νοεμβρίου, ημερομηνία κατά την οποία οι Γάλλοι αποστρατοπέδευσαν εξαιτίας του επερχόμενου χειμώνα.
Το 1703 διορίσθηκε πρόεδρος του Αυτοκρατορικού Πολεμικού Συμβουλίου που συντόνιζε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις: ανάμεσα στα μέτρα που έλαβε ήταν η ανάκληση χαριστικών προαγωγών, ενώ απένειμε προαγωγές όπου έκρινε πως άξιζαν. Καθόρισε πιο ελαφρά στρατιωτική εκπαίδευση για τους στρατιώτες. Επικύρωσε την υπεροχή του πολέμου κινήσεων έναντι του πολέμου θέσεων. Όρισε τη χρησιμοποίηση ελαφρού ιππικού και Ουσσάρων στις επελάσεις και στις ανιχνεύσεις. Έδωσε προτεραιότητα στο ιππικό έναντι των άλλων όπλων και προμήθευσε οχήματα για τη μεταφορά οχημάτων. Πηγαινοερχόταν ανάμεσα στη Βιέννη και στα διάφορα πεδία των μαχών. Πρωταγωνίστησε στις νίκες στα πεδία των μαχών του Μπλενχάιμ, Οντενάρντ και Μαλπλακέ.[13]
Το τέλος του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την τελευταία αποτυχημένη του εκστρατεία επέστρεψε στη Βιέννη απογοητευμένος, εξασθενημένος. Πέθανε στις 20 προς 21 Απριλίου 1736 σε ηλικία 73 ετών.[14]
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Ευγένιου της Σαβοΐας-Καρινιάνο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Евгений, принц Савойский и Кариньянский» (Ρωσικά)
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Eugene-of-Savoy. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 444130. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 6,0 6,1 «Savoyen, Eugen Prinz von» (Γερμανικά) σελ. 296.
- ↑ The Fine Art Archive. 108297. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Eugenius prince of Savoy-Carignan». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2014.
- ↑ Roberto Gervaso, «Ευγένιος της Σαβοΐας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73(Ιούλιος 1974), σελ.84
- ↑ Roberto Gervaso, «Ευγένιος της Σαβοΐας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73(Ιούλιος 1974), σελ.49
- ↑ 12,0 12,1 Roberto Gervaso, «Ευγένιος της Σαβοΐας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73(Ιούλιος 1974), σελ.86
- ↑ Roberto Gervaso, «Ευγένιος της Σαβοΐας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73(Ιούλιος 1974), σελ.90
- ↑ Roberto Gervaso, «Ευγένιος της Σαβοΐας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73(Ιούλιος 1974), σελ.91
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Roberto Gervaso, «Ευγένιος της Σαβοΐας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73(Ιούλιος 1974), σελ.84-91
- Eugenius prince of Savoy-Carignan [1] Αρχειοθετήθηκε 2014-10-23 στο Wayback Machine.
- PRINCE EUGENE OF SAVOY (1663-1736)[2][νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- George Bruce Malleson, Prince Eugene of Savoy [3]
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Prince Eugene of Savoy της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |