Δουκάτο του Μιλάνου

Δουκάτο του Μιλάνου
11  Μαΐου 1395–17  Οκτωβρίου 1797
Σημαία Έμβλημα
Χώρα	Δουκάτο του Μιλάνου, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ισπανική Αποικιακή Αυτοκρατορία και Αυστρία
Πρωτεύουσα	Μιλάνο
Γλώσσες	Λομβαρδική γλώσσα και Ιταλικά
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πολίτευμα	μοναρχία
Γεωγραφικές συντεταγμένες	45°28′0″N 9°10′0″E
δεδομένα ()

Το Δουκάτο του Μιλάνου ήταν ιταλικό κράτος που βρισκόταν στη βόρεια Ιταλία και αποτέλεσε μέρος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το Δουκάτο δημιουργήθηκε το 1395 από τον Τζαν Γκαλεάτσο Βισκόντι, τότε Λόρδο του Μιλάνου και μέλος της σημαντικής οικογένειας Βισκόντι, που κυβερνούσε την πόλη από το 1277.

Το Δουκάτο περιλάμβανε είκοσι έξι πόλεις και μια ευρύτερη αγροτική περιοχή της μέσης κοιλάδας του Πάδου, ανατολικά των ορέων του Μομφεράτου. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής του συνόρευε με τη Σαβοΐα στα δυτικά, τη Βενετία στα ανατολικά, την Ελβετική Συνομοσπονδία στα βόρεια και τη Γένοβα στα νότια. Υπό τη Δυναστεία των Σφόρτσα, το Δουκάτο του Μιλάνου αποτέλεσε μήλον της έριδος τόσο από την πλευρά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όσο και από εκείνη του Βασιλείου της Γαλλίας. Το 1556 πέρασε στον έλεγχο της Αψβουργικής Ισπανίας και το 1707 η Αψβουργική Αυστρία το κατέστησε φέουδό της, επωφελούμενη από τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής. Το Δουκάτο παρέμεινε υπό αυστριακό έλεγχο μέχρι το 1796, όταν το κατέκτησε ο γαλλικός στρατός υπό τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Ένα έτος αργότερα, ως αποτέλεσμα της Συνθήκης του Κάμπο Φόρμιο, η Αυστρία παραχώρησε τα εδάφη του πρώην Δουκάτου στη Δημοκρατία της Κισαλπίνης.

Μετά την οριστική ήττα του Ναπολέοντα, το Συνέδριο της Βιέννης του 1815 επανέφερε την ύπαρξη πολλών κρατών που είχαν καταλυθεί από τους Γάλλους, αλλά όχι το Δουκάτο του Μιλάνου. Αντί αυτού, η πρώην επικράτειά του έγινε μέρος του Βασιλείου της Λομβαρδίας - Βενετίας, με βασιλιά του τον Αυτοκράτορα της Αυστρίας. Το 1859, η Λομβαρδία παραχωρήθηκε στο Βασίλειο του Πεδεμοντίου-Σαρδηνίας, το οποίο θα ενταχθεί στο Βασίλειο της Ιταλίας το 1861.