Ερνέστος Λουδοβίκος της Έσσης
.jpg)
Ο Ερνέστος Λουδοβίκος (γερμ. Ernst Ludwig, 25 Νοεμβρίου 1868 - 9 Οκτωβρίου 1937) από τον Οίκο της Έσσης-Ντάρμστατ ήταν ο τελευταίος μέγας δούκας της Έσσης & παρά τω Ρήνω (1892-1918)[11].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ερνέστος Λουδοβίκος Κάρολος Αλβέρτος Γουλιέλμος ήταν ο μόνος (επιζήσας) γιος του Λουδοβίκου Δ΄ της Έσσης & παρά τω Ρήνω και της Αλίκης, κόρης της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αλβέρτου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα. Ήταν γνωστός στην οικογένειά του ως Έρνι.
Οι γονείς του μεγάλωναν τα παιδιά τους με στοργή. Όταν ήταν πέντε ετών, ο αδελφός του, Φρειδερίκος, που υπέφερε από αιμορροφιλία, έπεσε από το παράθυρο και απεβίωσε σε ηλικία 2 ετών. Όταν ήταν δέκα ετών, όλα τα αδέλφια ασθένησαν από επιδημία διφθερίτιδας, μάλιστα η μικρότερη, Μαρία, απεβίωσε 4 ετών. Ο Ερνέστος Λουδοβίκος ζήτησε τη Μαρία και όταν του είπε η μητέρα του ότι απεβίωσε, στενοχωρήθηκε. Τότε η μητέρα του τον φίλησε, κόλλησε και απεβίωσε σε ηλικία 35 ετών (1878). Το 1892 διαδέχθηκε τον πατέρα του.
Οι δύο γάμοι του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε τη Βικτωρία Μελίτα της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, εγγονή της βασίλισσας Βικτωρίας και πρώτη του ξαδέρφη (από το θείο του, Αρθούρο). Στο γάμο η νεότερη αδελφή του, Αλίκη, συνάντησε τον Νικόλαο Αλεξάνδροβιτς, Διάδοχο της Ρωσίας, και αρραβωνιάστηκαν.
Η Βικτωρία Μελίτα (γνωστή στους οικείους της ως Ντάκυ) ήταν εύθυμη, οργάνωνε διασκεδάσεις και κρατούσε ένα χαρωπό σπίτι.[12] Δεν της άρεσε ο δημόσιος ρόλος της, αλλά προτιμούσε τους νέους ανθρώπους από τους ηλικιωμένους και τους εύθυμους από τους βαρετούς, ακόμη και αν αυτοί είχαν υψηλές θέσεις.[13] Το ζεύγος δεν ήταν ευτυχισμένο και στις φιλονικίες του η Βικτωρία Μελίτα έσπαγε τις πορσελάνες στον τοίχο.[13] Είχαν μία κόρη και γι' αυτό η βασίλισσα Βικτωρία δεν επέτρεπε το διαζύγιο. Η Βικτωρία Μελίτα πήγε στη Νότια Γαλλία και ξόδευε τεράστια ποσά σε χαρτιά στο Μόντε Κάρλο. Ο Ερνέστος Λουδοβίκος αφιερώθηκε στην κόρη του.[14] Το 1901 απεβίωσε η βασίλισσα Βικτωρία και το ζεύγος μπόρεσε να χωρίσει.[15] Η Βικτωρία Μελίτα είπε σε συγγενείς της ότι ο σύζυγός της ήταν ομοφυλόφιλος,[16][17] αλλά αυτό δεν πιστοποιείται από αλλού.[18][19] Και οι δύο έκαναν δεύτερο γάμο. Το 1903 η μοναχοκόρη τους, Ελισάβετ, πέθανε από τυφοειδή πυρετό.
Ο δεύτερος γάμος του με την Ελεωνόρα του Ζολμς-Χόχενσολμς-Λιχ ήταν αρμονικός και ευτυχισμένος. Επιπρόσθετα με τον γάμο, ο Ερνέστος Λουδοβίκος διατηρούσε σχέση με τον Κάρλ Άουγκουστ Λίνγκνερ, τον εφευρέτη του πρώτου στοματικού διαλύματος[20]. Όταν αυτός απεβίωσε από καρκίνο του στόματος, του άφησε το Κάστρο Τάρασπ στην Ελβετία. Δεν έμεινε κανείς από την οικογένεια· πωλήθηκε το 2016.
Πολιτιστική προσφορά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν προστάτης των Τεχνών[21] και ίδρυσε την Αποικία Καλλιτεχνών του Ντάρμστατ, ένα κτήριο στο Ματίλντενχεε, που στέγαζε μία ομάδα καλλιτεχνών του Γιούγκεντστιλ. Ο Ερνέστος Λουδοβίκος ήταν ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και συνθέτης έργων για πιάνο.
Ξεκίνησε το 1903 το κτίσιμο του Νέου Μαυσωλείου, που τα εγκαίνια έγιναν το 1910. Παρευρέθηκαν οι 4 αδελφές του, Βικτωρία, Ελισάβετ, Ειρήνη και Αλίκη (πλέον αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα) και οι σύζυγοί τους (Λουδοβίκος του Μπάττενμπερκ, Σέργιος Αλεξάνδροβιτς της Ρωσίας, Ερρίκος της Πρωσίας και Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας). Τα λείψανα των γονιών τους και των δύο πρόωρα χαμένων αδελφών τους αποτέθηκαν στο Νέο Μαυσωλείο[22].
Απώλεια του μεγάλου δουκάτου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στο αρχηγείο του Γουλιέλμου Β΄. Το 1917 η επανάσταση στη Ρωσία είχε αποτέλεσμα να εκτελεστούν από τους Μπολσεβίκους η αδελφή του, Αλεξάνδρα, με την οικογένειά της και η άλλη αδελφή του, Ελισάβετ. Το 1918, όταν ξέσπασε η επανάσταση στη Γερμανία, και ο Ερνέστος Λουδοβίκος έχασε το Μεγάλο Δουκάτο της Έσσης[23].
Απεβίωσε το 1937 έπειτα από μακρά ασθένεια στο Ανάκτορο Βόλφσγκαρτεν, κοντά στο Ντάρμστατ. Έλαβε μία -ισοδύναμη με κρατική- κηδεία και τάφηκε δίπλα στην μοναχοκόρη του Ελισάβετ, στο κοιμητήριο που είχε φτιάξει στο πάρκο Ρόζενχεε του Ντάρμστατ, δίπλα στο Νέο Μαυσωλείο.[24]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε πρώτα το 1894 την εξαδέλφη του Βικτωρία Μελίτα, κόρη του Αλφρέδου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα, και είχε τέκνα:
- Ελισάβετ (1895 - 1903), απεβίωσε από τυφοειδή πυρετό[25].
- θνησιγενή γιο (25 Μαϊου 1900).
Διαζεύχθηκαν το 1901 και ο Ερνέστος Λουδοβίκος έκανε δεύτερο γάμο με την Ελεωνόρα, κόρη του Χέρμαν του Ζολμς-Χόχενσολμς-Λιχ, και είχε τέκνα:
- Γεώργιος Δονάτος (1906 - 1937), διάδοχος στο μεγάλο δουκάτο της Έσσης & παρά τω Ρήνω.
- Λουδοβίκος (1908 - 1968), Πρίγκιπας της Έσσης & παρά τω Ρήνω.
Αναφορές σε Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ernest-Louis. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10073.htm#i100730. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Musik und Musiker am Mittelrhein 2»
- ↑ 8,0 8,1 p10073.htm#i100730. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 9,0 9,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «EX-RULER OF HESSE DEAD IN GERMANY; Grand Duke Ernst Ludwig Was Ousted in 1918 After Reign Praised for Its Wisdom.». The New York Times: σελ. 29. 10 October 1937. http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F70C12FC385A157A93C2A8178BD95F438385F9&scp=5&sq=Ernst%20Grand%20Duke%20of%20Hesse&st=cse. Ανακτήθηκε στις 8 December 2008. Paid subscription required to read the full article.
- ↑ Sullivan, p. 148
- ↑ 13,0 13,1 Sullivan, p. 152
- ↑ Sullivan, pp. 217-218
- ↑ See Princess Victoria Melita of Saxe-Coburg and Gotha
- ↑ Röhl,John C. G. R "Wilhelm II: Into the Abyss of War and Exile, 1900–1941", Cambridge University Press, p534
- ↑ Cockfield,Jamie H."White Crow: The Life and Times of the Grand Duke Nicholas Mikhailovich", p61
- ↑ Terence Elsberry, Marie of Romania, St. Martin's Press, 1972, p.62
- ↑ Sullivan, p. 182
- ↑ Funke, Ulf-Norbert "Leben und Wirken von Karl August Lingner: Lingners Weg vom Handlungsgehilfen zum Grossindustriellen", Diplomica Verlag GmbH, 2014
- ↑ Stopes, Charlotte C. (10 May 1914). «ART AT HOME AND ABROAD; American Paintings at Reinhardt Galleries – Sale of Modern Pictures in Paris – Important Art Exhibitions Abroad.» (PDF). The New York Times: σελ. SM11. https://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9907E4D61E39E633A25753C1A9639C946596D6CF. Ανακτήθηκε στις 8 December 2008. See section titled Two Important Art Exhibitions in Darmstadt (Hesse) Under the Patronage of the Grand Duke of Hesse-Darmstadt
- ↑ Christopher Warwick, author of the biography of Grand Duchess Elisabeth Feodorovna, entitled 'Ella Princess, Saint & Martyr' published in hardback the United Kingdom by John Wiley & Sons.
- ↑ «TWO MORE RULERS GIVE UP THRONE; Republics Proclaimed in Wurttemburg and Hesse—Ducal Lands Seized» (PDF). The New York Times: σελ. 1. 14 November 1918. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-11-06. https://web.archive.org/web/20121106181719/http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?_r=1&res=9F04E4DC1239E13ABC4C52DFB7678383609EDE. Ανακτήθηκε στις 8 December 2008. Hesse mentioned toward the middle of the article
- ↑ Grand Duchy of Hesse[νεκρός σύνδεσμος] webside, discussing burials of the grand ducal family (Retrieved 8 December 2008).
- ↑ Van der Kiste, John. Princess Victoria Melita, Grand Duchess Cyril of Russia, 1876–1936, p. 64, Sutton Publishing, 1991, (ISBN 978-0-86299-815-8)