Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελισάβετ της Σικελίας, Βασίλισσα της Ουγγαρίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελισάβετ της Σικελίας, Βασίλισσα της Ουγγαρίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1261
Νάπολη
Θάνατος1304
Νάπολη
Τόπος ταφήςΝάπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Νεαπόλεως
Βασίλειο της Ουγγαρίας
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΛαδίσλαος Δ΄ της Ουγγαρίας (από 1272)[1]
ΓονείςΚάρολος Α΄ της Σικελίας και Βεατρίκη της Προβηγκίας
ΑδέλφιαΒεατρίκη της Σικελίας
Λευκή του Ανζού (1250-1269)
Κάρολος Β΄ της Νάπολης
Φίλιππος της Σικελίας
ΟικογένειαΟίκος των Καπετιδών-Ανζού και Οίκος των Άρπαντ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλική σύζυγος (1272–1290, Βασίλειο της Ουγγαρίας)

Η Ελισάβετ της Σικελίας (1261 - 1303) ήταν η μικρότερη κόρη και το μικρότερο παιδί του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου του Ανδεγαυού και της πρώτης συζύγου του Βεατρίκης της Προβηγκίας.[2]

Παντρεύτηκε τον βασιλιά της Ουγγαρίας Λαδίσλαο Δ΄ (1270) σε ηλικία μόλις 7 ετών την περίοδο του γάμου, δεν απέκτησαν παιδιά.[2]

Βασίλισσα της Ουγγαρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαδίσλαος παραμέλησε την σύζυγο του για λογαριασμό της παγανιστικής φυλής των Κουμάνων αφού και ο ίδιος ήταν μισός Κουμάνος από την μητέρα του Ελισάβετ, ο Λαδίσλαος φορούσα πάντα Κουμάνικα ρούχα και σχεδόν όλοι οι φίλοι του ήταν Κουμάνοι, στην αυλή τους ζούσε τον περισσότερο χρόνο του και ελάχιστα στην Ουγγαρία. Απέκτησε ερωμένη από τους Κουμάνους (1286) με αποτέλεσμα να συλλάβει την Ελισάβετ και να την φυλακίσει στο Νησί της Μαργαρίτας για τρία χρόνια, ελευθερώθηκε αφού συμφιλιώθηκε με τον σύζυγο της (1289), αλλά όταν είδε ότι δεν είχε υποστήριξη από τους βαρόνους της Ουγγαρίας επέστρεψε ξανά στους Κουμάνους.

Ο σύζυγος της πέθανε (1290) τον διαδέχθηκε ο μακρινός ξάδελφος του Ανδρέας Γ΄ της Ουγγαρίας, η Ελισάβετ γύρισε στην Νάπολη αλλά στην συνέχεια επέστρεψε ξανά στην Ουγγαρία (1294) όπου η βασίλισσα Φανέζα της ανέθεσε τις δωρεές της εκκλησίας στο Βεσζπρέμ.

Επέστρεψε στην Νάπολη το 1301 και έγινε μοναχή στο μοναστήρι του Αγίου Πέτρου το οποίο είχε ιδρυθεί από την νύφη της Μαρία της Ουγγαρίας, πέθανε σε δυο χρόνια και τάφηκε στο ίδιο μοναστήρι.[3]

  1. p11417.htm#i114162. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 Steven Runciman, The Sicilian Vespers, (Cambridge University Press, 2000), 138.
  3. Memoria und Reprasentation, Band 157 von Veroffentlichungen des Max-Planck-Instituts fur Geschichte Kritische Studien Zur Geschichtswissenschaft, Seite 267, Tanja Michalsky, Vandenhoeck & Ruprecht, 2000.
  • Chisholm, Hugh, ed. (1911). "article name needed". Encyclop?dia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
  • Steven Runciman, The Sicilian Vespers, (Cambridge University Press, 2000), 138.