Μεθυλενοβηρύλλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
Γραμμή 22: Γραμμή 22:
<!-------Ενότητα : Χημικά Αναγνωριστικά------>
<!-------Ενότητα : Χημικά Αναγνωριστικά------>
|χημικός τύπος = CH<sub>2</sub>Be
|χημικός τύπος = CH<sub>2</sub>Be
|μοριακή μάζα =
|μοριακή μάζα = 23,039 [[amu]]
|σύντομος συντακτικός τύπος = CH<sub>2</sub>=Be
|σύντομος συντακτικός τύπος = CH<sub>2</sub>=Be
|συντομογραφίες =
|συντομογραφίες =

Τρέχουσα έκδοση από την 22:59, 15 Νοεμβρίου 2017

Μεθυλενοβηρύλλιο
Γενικά
Όνομα IUPAC Μεθυλιδενοβηρύλλιο
Άλλες ονομασίες Μεθυλενοβηρύλλιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος CH2Be
Μοριακή μάζα 23,039 amu
Σύντομος
συντακτικός τύπος
CH2=Be
Αριθμός CAS 55169-84-1[1]
SMILES [Be]=C
InChI 1S/CH2.Be/h1H2;
PubChem CID 71364284
Φυσικές ιδιότητες
Εμφάνιση στερεό
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το μεθυλενοβηρύλλιο (αγγλικά: methyleneberyllium) είναι μια οργανομεταλλική ένωση, με ημισυντακτικό τύπο CH2=Be. Η ένωση δομικά αποτελείται από βηρύλλιο και μεθυλένιο (μεθυλιδένιο, για την ακρίβεια, =CH2), ανά μόριο. Η ακριβέστερη ονομασία της ένωσης, κατά IUPAC, είναι «μεθυλιδενοβηρύλλιο».


Πηγές πληροφόρησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  2. «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
  3. Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  4. Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ Έκδοση, Θεσσαλονίκη 1991
  5. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
  6. Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
  7. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]