Βουρβουρού Χαλκιδικής
Συντεταγμένες: 40°10′43″N 23°47′57″E / 40.17861°N 23.79917°E
Βουρβουρού | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
Γεωγραφία | |
Νομός | Χαλκιδικής |
Υψόμετρο | 20 μέτρα |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 98 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 630 78 |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Βουρβουρού αποτελεί μία από τις τουριστικές περιοχές του Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής, του Δήμου Σιθωνίας. Στην περιοχή παράγεται λάδι, μέλι, τσίπουρο, κρασί και ψάρια. Σήμερα η Βουρβουρού έχει κυρίως τουριστικό χαρακτήρα. Οι παραλίες της (Βουρβουρού, Λιβάρι, Ξιφάρα, Καρύδι, Μπάρα, Φάβα) και οι φυσικές ομορφιές της προσελκύουν κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διάπορο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απέναντι από τη Βουρβουρού και σε μικρή απόσταση από την ακτή βρίσκεται ένα σύμπλεγμα νησιών, εννέα τον αριθμό, με σημαντικότερο το Διάπορο. Το Διάπορο είναι αρκετά μεγάλο νησί, με τεράστιο φυσικό κόλπο μήκους 700 μέτρων και πλέον, τον Κρυφτό, ο οποίος χρησιμεύει ως τόπος ελλιμενισμού για τα καράβια , όταν η θάλασσα γίνεται τρικυμιώδης. Ο κόλπος καταλήγει σε αβαθή νερά, που παραμένουν πάντα θερμά και είναι κατάλληλα για χειμερινούς κολυμβητές. Το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού καλύπτεται από πευκοδάσος.
Λοιπά αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο επισκέπτης μπορεί να δει τον οικισμό του διδακτικού προσωπικού του Α.Π.Θ. ο οποίος αποτελεί υπόδειγμα πρότυπου οικισμού σε πανελλήνια κλίμακα[1] καθώς επικρατεί απόλυτος σεβασμός προς το περιβάλλον.
Επίσης, από την κορυφή του όρους Ίταμος μπορεί να δει ολόκληρη τη Χαλκιδική και το Αιγαίο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Μνημείο των Αεροπόρων.
Στη Βουρβουρού βρίσκονται πολλά εξωκλήσια με κυριότερο αυτό της Παναγίας, γνωστό ως Παναγούδα, που εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Επιπλέον υπάρχουν τα εκκλησάκια του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Θεωνά.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η περιοχή κατοικούνταν από τα παλιά χρόνια, όπως μαρτυρούν τα ερείπια από τον προβυζαντινό ναό του Αγίου Ανδρέα, που βρέθηκαν στο νησί Διάπορος. Αξιόλογο επίσης είναι το μέγα τείχος, οχυρωματικό έργο άγνωστης εποχής, που έκοβε την επικοινωνία του κύριου κορμού της Σιθωνίας με την υπόλοιπη Χαλκιδική[2].
Τον 10ο αιώνα η περιοχή αναφέρεται ως «η Γη των Βουρβούριων» και παραχωρήθηκε σαν μετόχι στη Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους επί Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το 1615 κύριοι της περιοχής έγιναν οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου. Στα τέλη του 19ου αιώνα η Μονή Σίμωνος Πέτρας πούλησε την περιοχή σε Ρώσους μοναχούς, οι οποίοι όμως εκδιώχθηκαν από τους κατοίκους του Αγίου Νικολάου, οι οποίοι και παραμένουν οι κύριοι της περιοχής μέχρι και τις μέρες μας.
To 1913 κάτοικοι από το Μικρό Σούλι Σερρών, την Παλαιοκώμη, την Αμφίπολη και τα Λακοβίκια καταφεύγουν στη Βουρβουρού για να ξεφύγουν από τις βιαιότητες των Βουλγάρων κατακτητών της Ανατολικής Μακεδονίας. Εκεί όμως τους βρίσκει επιδημία χολέρας, με αποτέλεσμα πάνω από 110 άνθρωποι να πεθάνουν. Όσοι επέζησαν, επέστρεψαν στα χωριά τους λίγο πριν το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δυτική- Κεντρική Μακεδονία, Ταξιδιωτικός Οδηγός, εκδ. Explorer, 2003.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ιστοσελίδα για τη Βουρβουρού
- ↑ «Αξιοθέατα και παραλίες στη Βουρβουρού». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2008.