Βάσος Δασκαλάκης
| Βάσος Δασκαλάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βάσος Δασκαλάκης (Ελληνικά) και Βασίλης Δασκαλάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1897 Πύρριχος Λακωνίας |
| Θάνατος | 1944 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Εργοδότης | Μεταλλεία Λαυρίου |
Ο Βάσος Δασκαλάκης (1897–1944) ήταν Έλληνας πεζογράφος και μεταφραστής.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1897 στον Κάβαλο της Μάνης. Μετά τον θάνατο του πατέρα του Δημοσθένη Δασκαλάκη ο οποίος ήταν δημοδιδάσκαλος, αλλά και της μητέρας του που είχε πεθάνει στη γέννα του μικρότερου του αδελφού το 1899, ο Βάσος μεγάλωσε σε συγγενείς του στην Αρεόπολη. Μετανάστευσε σε συγγενείς του στο Λαύριο και εργάστηκε στα μεταλλεία της πόλης. Έμαθε ξένες γλώσσες παρακολουθώντας μαθήματα νυχτερινών σχολείων, αλλά και διδασκόμενος μόνος του ως αυτοδίδακτος. Έτσι ολοκλήρωσε τη μόρφωσή του, και διορίστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας. Τότε άρχισε να ασχολείται με τα γράμματα, και κυρίως μεταφράσεις έργων ξένων λογοτεχνών. Πέθανε στην Αθήνα το 1944.[1][2]
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τις σημαντικότερες μεταφράσεις του ήταν αυτές έργων των Νορβηγών Κνουτ Χάμσουν και Ερρικου Ίψεν. Τα δικά του πρωτότυπα έργα είναι ελάχιστα. Πέρα από το μυθιστόρημα Οι ξεριζωμένοι που εκδόθηκε το 1930, δημοσίευσε και τέσσερα διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Στο έργο Οι ξεριζωμένοι συνδυάζει αυτοβιογραφικά στοιχεία μαζί με στοιχεία και προβληματισμούς από την κοινωνία της εποχής. Αν και η γραφή του είναι δραματική, αποφεύγει τα μελοδραματικά στοιχεία και χρησιμοποιεί νηφάλιες περιγραφές των βιωμάτων του χαρακτήρα.[2] Το 1923, μαζί με τον Φώτη Κόντογλου, ίδρυσε το περιοδικό Φιλική Εταιρεία, ενώ υπήρξε συνεργάτης του Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού Ελευθερουδάκη. Υπήρξε και γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Λογοτεχνών.[3]
Μεταφράσεις (αυτοτελείς εκδόσεις)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κνουτ Χάμσουν, Η πείνα (Χ. Γανιάρης & Σια, 1921)
- Κνουτ Χάμσουν, Μυστήρια (Χ. Γανιάρης & Σια, 1921)
- Κνουτ Χάμσουν, Μπενόνι (Ζηκάκης, 1924)
- Κνουτ Χάμσουν, Ρόζα (Ζηκάκης, 1924)
- Κνουτ Χάμσουν, Βικτόρια (Μιχαήλ Σ. Ζηκάκης, 1925)
- Κνουτ Χάμσουν, Ένας αλήτης παίζει με σουρντίνα (Χαραυγή, 1925)
- Κνουτ Χάμσουν, Η στερνή χαρά (Χ. Γανιάρης, 1925)
- Κνουτ Χάμσουν, Ο αρχισυντάκτης Λύγκε (Ζηκάκης, 1926)
- Κνουτ Χάμσουν, Σκλάβοι της αγάπης και άλλα διηγήματα (Ζηκάκης, 1926)
- Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Παραμύθια (Μ. Σ. Ζηκάκης, 1927)
- Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Σταθμοί της τρέλας. Αδύναμη καρδιά (Κοραής, 1928)
- Ζαν-Ανρί Φαμπρ, Σκαραβαίος ο ιερός (Κοραής, 1928)
- Κνουτ Χάμσουν, Ο Παν (Γραφείο Πνευματικών Υπηρεσιών, 1938)
- Χένρικ Ίψεν, Η αγριόπαπια (Καραβίας, 1940)
- Χένρικ Ίψεν, Τα άσπρα άλογα (Ρόσμερσχολμ) (Καραβίας, 1942)
- Χένρικ Ίψεν, Βρικόλακες (Καραβίας, 1943)
- Κνουτ Χάμσουν, Στο άστρο του φθινοπώρου (Ίκαρος, 1944)
- Χένρικ Ίψεν, Ο μικρούλης ο Έγιολφ (Καραβίας, 1944)
Μεταφράσεις για θεατρικές παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεατρική περίοδος 1939 – 1940
- Χένρικ Ίψεν, Η αγριόπαπια (για τον Θίασο Μαρίκας Κοτοπούλη / σκηνοθεσία Καρόλου Κουν)
- Θεατρική περίοδος 1942 – 1943
- Χένρικ Ίψεν, Τα άσπρα άλογα (Ρόσμερσχολμ) (για το Θέατρο Τέχνης / σκηνοθεσία Καρόλου Κουν)
- Θεατρική περίοδος 1943 – 1944
- Χένρικ Ίψεν, Βρικόλακες (για το Θέατρο Τέχνης / σκηνοθεσία Καρόλου Κουν)
- Χένρικ Ίψεν, Το σπίτι της κούκλας (Νόρα) (για το Εθνικό Θέατρο / σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Δασκαλάκης, Βάσος». www.ygeiaonline.gr. Εγκυκλοπαίδεια Δομή. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 «Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών-Δασκαλάκης Βασίλης (Βάσος)». www.ekebi.gr. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Στεργιόπουλος, Κώστας (24 Νοεμβρίου 2008). «Ο παραγνωρισμένος συγγραφέας». Το Βήμα. https://www.tovima.gr/2008/11/24/opinions/o-paragnwrismenos-syggrafeas/. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|