Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πεντάγωνο (ΗΠΑ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αμερικανικό Πεντάγωνο)

Συντεταγμένες: 38°52′15.56″N 77°3′21.46″W / 38.8709889°N 77.0559611°W / 38.8709889; -77.0559611

Πεντάγωνο
The Pentagon
Χάρτης
Είδοςαρχηγείο, κτήριο δημόσιας διοίκησης[1], κτήριο γραφείων, αξιοθέατο και groundscraper
Αρχιτεκτονικήαπογυμνωμένος κλασικισμός
Διεύθυνση1400 Defense Pentagon[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°52′15″N 77°3′18″W
Διοικητική υπαγωγήΚομητεία Άρλινγκτον[3][4][5]
ΤοποθεσίαΚομητεία Άρλινγκτον
ΧώραΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[6][5][1]
Έναρξη κατασκευής11  Σεπτεμβρίου 1941[7]
Ολοκλήρωση15  Ιανουαρίου 1943
Κόστος83.000.000 δολάριο ΗΠΑ
ΈνοικοιΥπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ[8][1]
ΙδιοκτήτηςΥπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ
ΔιαχειριστήςΥπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ[8][1]
Ύψος21,6 μέτρα
Όροφοι5[1]
Υλικάσκυρόδεμα[1] και Indiana limestone[1]
ΑρχιτέκτοναςGeorge Bergstrom[4][8][1]
ΒραβείαDoublespeak Award
ΠροστασίαΕθνικό Ιστορικό Τοπόσημο (από 1992)[8], διατηρητέο (ΗΠΑ) (από 1989)[4][8] και Virginia Historic Landmark (από 1989)[8]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Πεντάγωνο (αγγλικά: Pentagon) είναι το αρχηγείο του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Βρίσκεται στην κομητεία Άρλιγκτον, Βιρτζίνια. Ως σύμβολο του αμερικανικού στρατού, ο όρος Πεντάγωνο συχνά χρησιμοποιείται μετωνυμικά για το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ.

Το Πεντάγωνο σχεδιάστηκε από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Τζορτζ Μπέργκστρομ (1876-1955) και κατασκευάστηκε από το γενικό ανάδοχο Τζον ΜακΣάιν από τη Φιλαδέλφεια. Η θεμελίωση άρχισε τις 11 Σεπτεμβρίου 1941 και το κτίριο εγκαινιάστηκε τις 15 Ιανουαρίου 1943. Ο στρατηγός Μπρέχον Σόμερβελλ ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από το έργο[9] και ο συνταγματάρχης Λέσλι Γκρόουβς ήταν υπεύθυνος για την επίβλεψη του έργου από τον αμερικανικό στρατό.

Το Πεντάγωνο είναι μεγάλο κτίριο γραφείων, με εμβαδόν 600.000 τετραγωνικά μέτρα, από τα οποία τα 340.000 χρησιμοποιούνται ως γραφεία.[10][11] Στο κτίριο εργάζονται 28.000 στρατιωτικοί και πολίτες[11] και περίπου 3.000 που ασχολούνται με υποστηρικτικές εργασίες. Έχει πέντε πλευρές, πέντε πατώματα πάνω από το επίπεδο του εδάφους, δύο υπόγεια επίπεδα και πέντε κυκλικούς διαδρόμους σε κάθε πάτωμα με συνολικό μήκος διαδρόμων 28,2 χιλιόμετρα[11]. Το Πεντάγωνο επίσης έχει μια κεντρική πλατεία εμβαδού 20.000 τετραγωνικών μέτρων η οποίο έχει σχήμα πενταγώνου και αναφέρεται ανεπίσημα ως το «σημείο μηδέν», ένα παρατσούκλι το οποίο προέρχεται από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, υποθέτοντας ότι θα ήταν στόχος των Σοβιετικών στο ξέσπασμα ενός πυρηνικού πολέμου.[12]

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ακριβώς 60 χρόνια μετά τη θεμελίωση του κτιρίου, η πτήση 77 της American Airlines έπεσε θύμα αεροπειρατείας και το αεροσκάφος κατέπεσε στη δυτική πλευρά του κτιρίου, σκοτώνοντας 189 ανθρώπους.[13] Ήταν η πρώτη σημαντική ξένη επίθεση σε κυβερνητικές εγκαταστάσεις από το 1812 όταν οι Βρετανοί κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812 έβαλαν φωτιά στην Ουάσινγκτον.

Διάταξη και εγκαταστάσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κτίριο του Πενταγώνου εκτείνεται 28,7 στρέμματα και περιλαμβάνει επιπλέον 5,1 στρέμματα ως κεντρική αυλή. [14]

Ξεκινώντας από τη βόρεια πλευρά και κινούμενοι δεξιόστροφα, οι πέντε είσοδοι πρόσοψής του είναι το Mall Terrace, το River Terrace, το Concourse (ή σταθμός του μετρό), το South Parking και το Heliport. [15] Στη βόρεια πλευρά του κτιρίου, η είσοδος του εμπορικού κέντρου, η οποία διαθέτει επίσης μια στοά, οδηγεί σε μία 180 μέτρων ταράτσα που χρησιμοποιείται για τελετές. Η είσοδος του ποταμού, που διαθέτει μια στοά που προεξέχει 6 μέτρα, βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά, με θέα στη λιμνοθάλασσα και θέα στην Ουάσιγκτον. Μια σκαλωτή βεράντα στην είσοδο του ποταμού οδηγεί στη λιμνοθάλασσα. και μια αποβάθρα προσγείωσης χρησιμοποιήθηκε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 για τη μεταφορά προσωπικού μεταξύ της αεροπορικής βάσης Bolling και του Πενταγώνου. [14] Η κύρια είσοδος για τους επισκέπτες βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά, όπως και ο σταθμός του μετρό του Πενταγώνου και ο σταθμός των λεωφορείων.

Στη νοτιοανατολική πλευρά του δευτέρου ορόφου του κτιρίου υπάρχει εξέδρα, που περιέχει ένα μίνι εμπορικό κέντρο. Ο νότιος χώρος στάθμευσης γειτνιάζει με τη νοτιοδυτική πρόσοψη και η δυτική πλευρά του Πενταγώνου βλέπει στη λεωφόρο Ουάσιγκτον .

Οι ομόκεντροι δακτύλιοι χαρακτηρίζονται από το κέντρο προς τα έξω ως "A" έως "E" (με επιπλέον δακτυλίους "F" και "G" στο υπόγειο). Τα γραφεία του δακτυλίου «Ε» είναι τα μόνα με εξωτερική θέα και γενικά καταλαμβάνονται από ανώτερα στελέχη. Οι αριθμοί γραφείου κινούνται δεξιόστροφα γύρω από κάθε έναν από τους δακτυλίους και έχουν δύο μέρη: έναν αριθμό πλησιέστερου διαδρόμου (1 έως 10), ακολουθούμενο από έναν αριθμό θέσης (00 έως 99), επομένως οι αριθμοί γραφείου κυμαίνονται από 100 έως 1099. Αυτοί οι διάδρομοι ακτινοβολούν έξω από την κεντρική αυλή, με τον διάδρομο 1 να ξεκινά με το νότιο άκρο του Concourse. Κάθε αριθμημένος ακτινωτός διάδρομος τέμνεται με την αντίστοιχη αριθμημένη ομάδα γραφείων (για παράδειγμα, ο διάδρομος 5 διαιρεί το μπλοκ γραφείων της σειράς 500). Υπάρχουν πολλές ιστορικές εκθέσεις στο κτίριο, ιδιαίτερα στους δακτυλίους "Α" και "Ε". 

Οι υπόγειοι όροφοι στο Πεντάγωνο φέρουν τα γράμματα "B" για το υπόγειο και "M" για τον ημιώροφο . Η εξέδρα είναι στον δεύτερο όροφο στην είσοδο του μετρό. Οι όροφοι του ισογείου αριθμούνται από το 1 έως το 5. Οι αριθμοί δωματίων δίνονται ως όροφος, ομόκεντρος δακτύλιος και αριθμός γραφείου (ο οποίος είναι με τη σειρά του ο πλησιέστερος αριθμός διαδρόμου ακολουθούμενος από τον αριθμό του κόλπου). Έτσι, το γραφείο 2B315 βρίσκεται στον δεύτερο όροφο, στον δακτύλιο Β, και πιο κοντά στο διάδρομο 3 (μεταξύ των διαδρόμων 2 και 3). Ένας τρόπος για να φτάσετε σε αυτό το γραφείο θα ήταν να πάτε στον δεύτερο όροφο, να φτάσετε στον Α (ενδότερο) δακτύλιο, να πάτε και να πάρετε το διάδρομο 3 και, στη συνέχεια, να στρίψετε αριστερά στον δακτύλιο Β για να φτάσετε στον κόλπο 15. [16]

Είναι δυνατό για ένα άτομο να περπατήσει μεταξύ δύο σημείων του Πενταγώνου σε λιγότερο από δέκα λεπτά, αν και η βέλτιστη διαδρομή μπορεί να περιλαμβάνει γρήγορο περπάτημα, διαδρομή μέσα από την υπαίθρια κεντρική αυλή ή και τα δύο. [17] [18] [19] Το συγκρότημα περιλαμβάνει εγκαταστάσεις φαγητού και άσκησης, καθώς και αίθουσες διαλογισμού και προσευχής.

Ακριβώς νότια του Πενταγώνου βρίσκονται το Pentagon City και το Crystal City, εκτεταμένες εμπορικές, επιχειρηματικές και κατοικημένες περιοχές υψηλής πυκνότητας στο Άρλινγκτον . Το Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον βρίσκεται στα βόρεια. Το Πεντάγωνο περιβάλλεται από το σχετικά πολύπλοκο οδικό δίκτυο του Πενταγώνου . [20]

Το Πεντάγωνο έχει έξι ταχυδρομικούς κώδικες της Ουάσιγκτον, DC (παρά την τοποθεσία του στη Βιρτζίνια): Ο Υπουργός Άμυνας, ο Γενικός Επιτελείς και τα τέσσερα υποκαταστήματα υπηρεσιών έχουν το καθένα τον δικό του ταχυδρομικό κώδικα. [21]

Θέα από τα νότια

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπόβαθρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κύριο Κτήριο του Ναυτικού (πρώτο πλάνο) και το Κτήριο Πυρομαχικών ήταν προσωρινές κατασκευές που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στο Εθνικό Εμπορικό Κέντρο . Το αρχηγείο του Υπουργείου Πολέμου βρισκόταν στο Κτήριο Πυρομαχικών για αρκετά χρόνια πριν μετακομίσει στο Πεντάγωνο.

Πριν χτιστεί το Πεντάγωνο, το Υπουργείο Πολέμου των Ηνωμένων Πολιτειών είχε την έδρα του στο Κτήριο Πυρομαχικών, μια προσωρινή κατασκευή που ανεγέρθηκε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου κατά μήκος της Λεωφόρου Συντάγματος στο Νάσιοναλ Μολ . Το Υπουργείο Πολέμου, το οποίο ήταν μια πολιτική υπηρεσία που δημιουργήθηκε για τη διαχείριση του αμερικανικού στρατού, απλώθηκε σε πρόσθετα προσωρινά κτίρια στο National Mall, καθώς και σε δεκάδες άλλα κτίρια στην Ουάσιγκτον, DC, Μέριλαντ και Βιρτζίνια . Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και του ομοσπονδιακού προγράμματος κατασκευής, κατασκευάστηκε ένα νέο κτίριο του Υπουργείου Πολέμου στις οδούς 21st και C στο Foggy Bottom, αλλά, μετά την ολοκλήρωση, το νέο κτίριο δεν έλυσε το διαστημικό πρόβλημα του τμήματος. Έγινε η έδρα του Υπουργείου Εξωτερικών . [14]

Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη το 1939, το Υπουργείο Πολέμου επεκτάθηκε γρήγορα για να ασχοληθεί με τρέχοντα ζητήματα και προσδοκώντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συρθούν στη σύγκρουση. Ο Γραμματέας Πολέμου Χένρι Λ. Στίμσον βρήκε την κατάσταση απαράδεκτη, με το Κτίριο Πυρομαχικών να είναι υπερπλήρη και τα γραφεία του τμήματος απλωμένα σε επιπλέον τοποθεσίες. [22] [23]

Ο Στίμσον είπε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Φραγκλίνο Ρούζβελτ τον Μάιο του 1941 ότι το Υπουργείο Πολέμου χρειαζόταν επιπλέον χώρο. Στις 17 Ιουλίου 1941, πραγματοποιήθηκε μια ακρόαση στο Κογκρέσο, που οργανώθηκε από τον Κογκρέσο Clifton Woodrum (D-VA), σχετικά με προτάσεις για νέα κτίρια του Πολεμικού Τμήματος. Ο Γούντρουμ πίεσε τον Ταξίαρχο Eugene Reybold, ο οποίος εκπροσωπούσε το Τμήμα Πολέμου στην ακρόαση, για μια «συνολική λύση» στο «διαστημικό πρόβλημα» του τμήματος, αντί να χτίσει ακόμα περισσότερα προσωρινά κτίρια. Ο Ρέιμπολντ συμφώνησε να υποβάλει έκθεση στον βουλευτή εντός πέντε ημερών. Το Υπουργείο Πολέμου κάλεσε τον αρχηγό κατασκευής του, στρατηγό Μπρέχον Σόμερβελ, να καταστρώσει ένα σχέδιο. [24]

Σχεδιασμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χάρτης του 1945 του οδικού δικτύου του Πενταγώνου, συμπεριλαμβανομένου της σημερινής State Route 27 και τμήματος της εθνικής οδού Σίρλεϊ, καθώς και του Κύριου Ναυτικού και των Κτιρίων Πυρομαχικών κοντά στο Μνημείο του Λίνκολν

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι συμφώνησαν ότι το κτίριο του Υπουργείου Πολέμου, που επίσημα ορίζεται ως Κτίριο Ομοσπονδιακών Γραφείων Νο 1, θα πρέπει να κατασκευαστεί πέρα από τον ποταμό Πότομακ, στην κομητεία Άρλινγκτον της Βιρτζίνια . Οι απαιτήσεις για το νέο κτίριο ήταν να μην υπερβαίνει τους τέσσερις ορόφους και να χρησιμοποιεί ελάχιστη ποσότητα χάλυβα για να διατηρεί αυτόν τον πόρο για πολεμικές ανάγκες. Οι απαιτήσεις σήμαιναν ότι, αντί να υψώνεται κατακόρυφα, το κτίριο θα απλώνεται σε μεγάλη έκταση. Πιθανές τοποθεσίες για το κτίριο περιελάμβαναν το Πειραματικό Αγρόκτημα του Υπουργείου Γεωργίας του Άρλινγκτον, δίπλα στο Εθνικό Νεκροταφείο του Άρλινγκτον, και την απαρχαιωμένη τοποθεσία Χούβερ Φιλντ . [24]

Η τοποθεσία που επιλέχθηκε αρχικά ήταν το , το οποίο είχε ασύμμετρο, περίπου πενταγωνικό σχήμα, οπότε το κτίριο σχεδιάστηκε αναλόγως ως ακανόνιστο πεντάγωνο. [25] Ανησυχώντας ότι το νέο κτίριο θα μπορούσε να εμποδίσει τη θέα της Ουάσιγκτον, DC, από το νεκροταφείο του Άρλινγκτον, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ κατέληξε να επιλέξει την τοποθεσία του αεροδρομίου Χούβερ. [26] Το κτίριο διατήρησε την πενταγωνική διάταξη επειδή άρεσε στον Ρούσβελτ και ένας σημαντικός επανασχεδιασμός σε εκείνο το στάδιο θα ήταν δαπανηρός. Απαλλαγμένο από τους περιορισμούς της τοποθεσίας Arlington Farms, το κτίριο τροποποιήθηκε ως κανονικό πεντάγωνο . Έμοιαζε με αστρικά οχυρά που κατασκευάστηκαν κατά την εποχή της πυρίτιδας Arlington Farms. [27]

Στις 28 Ιουλίου, το Κογκρέσο ενέκρινε τη χρηματοδότηση ενός νέου κτιρίου του Υπουργείου Πολέμου στο Άρλινγκτον, το οποίο θα στέγαζε ολόκληρο το τμήμα κάτω από μια στέγη. [14] Πρόεδρος Ρούσβελτ ενέκρινε επίσημα την τοποθεσία του αεροδρομίου Χούβερ στις 2 Σεπτεμβρίου. [14] Ενώ το έργο πέρασε από τη διαδικασία έγκρισης στα τέλη Ιουλίου 1941, ο Σόμερβελ επέλεξε τους εργολάβους, συμπεριλαμβανομένου του John McShain, Inc. της Φιλαδέλφειας, που είχε κατασκευάσει το Εθνικό Αεροδρόμιο της Ουάσιγκτον στο Άρλινγκτον, το Μνημείο Τζέφερσον στην Ουάσιγκτον και το Εθνικό Ναυτικό Ιατρικό Κέντρο στη Βηθεσδά, μαζί με τη Wise Contracting Company, Inc. και τους Doyle και Russell, και οι δύο από τη Βιρτζίνια. [14] Εκτός από την τοποθεσία του αεροδρομίου Hoover και άλλες κρατικές εκτάσεις, η κατασκευή του Πενταγώνου απαιτούσε επιπλέον 287 στρέμματα, τα οποία αποκτήθηκαν με κόστος 2,2 $ εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. [14] Η γειτονιά του Hell's Bottom, αποτελούμενη από πολυάριθμα ενεχυροδανειστήρια, εργοστάσια, περίπου 150 σπίτια και άλλα κτίρια γύρω από το Columbia Pike, καθαρίστηκε για να ανοίξει ο δρόμος για το Πεντάγωνο. [24] Αργότερα, 300 στρέμματα γης μεταφέρθηκαν στο Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον στο Φορτ Μάγιερ, αφήνοντας 280 στρέμματα για το Πεντάγωνο. [14]

Κατασκευή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συμβάσεις συνολικού ύψους 31.100.000 δολάρια ΗΠΑ οριστικοποιήθηκαν με τον Μακσέιν και τους άλλους εργολάβους στις 11 Σεπτεμβρίου 1941, και το έδαφος έσπασε για το Πεντάγωνο την ίδια μέρα. [14] Μεταξύ των απαιτήσεων σχεδιασμού, ο Somervell απαίτησε τη δομική μελέτη για να δέχεται φορτία δαπέδου έως και 150 psi (1,000 kPa), που έγινε σε περίπτωση που το κτίριο γινόταν χώρος αποθήκευσης αρχείων κάποια στιγμή μετά το τέλος του τρέχοντος πολέμου. [14] Ελάχιστη ποσότητα χάλυβα χρησιμοποιήθηκε καθώς ήταν σε έλλειψη κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Αντ' αυτού, το Πεντάγωνο κατασκευάστηκε ως κατασκευή από οπλισμένο σκυρόδεμα, χρησιμοποιώντας 680.000 τόνους άμμου που εκριζώθηκε από τον ποταμό Ποτόμακ και δημιουργήθηκε μια λιμνοθάλασσα κάτω από την είσοδο του ποταμού του Πενταγώνου. Για να ελαχιστοποιηθεί η χρήση χάλυβα, κατασκευάστηκαν ράμπες από σκυρόδεμα αντί για εγκατάσταση ανελκυστήρων. [28] [14] Για την πρόσοψη του κτιρίου χρησιμοποιήθηκε ασβεστόλιθος της Ιντιάνα . [29]

Οι αρχιτεκτονικές και κατασκευαστικές εργασίες για το Πεντάγωνο προχώρησαν ταυτόχρονα με την κατασκευή, με τα αρχικά σχέδια να παρέχονται στις αρχές Οκτωβρίου 1941, και οι περισσότερες από τις εργασίες σχεδιασμού ολοκληρώθηκαν από το 1 Ιούνιος 1942. Κατά καιρούς οι κατασκευαστικές εργασίες προηγήθηκαν του σχεδιασμού, με διαφορετικά υλικά από αυτά που καθορίζονται στα σχέδια. Η πίεση για επιτάχυνση του σχεδιασμού και της κατασκευής εντάθηκε μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941, με τον Somervell να απαιτεί 1 εκατομμύρια τετραγωνικά πόδια του χώρου στο Πεντάγωνο θα είναι διαθέσιμος για κατάληψη έως την 1η Απριλίου 1943. [14] Ο ερ αντικατέστησε τον Μπέργκστορμ ως επικεφαλής αρχιτέκτονας στις 11 Απρίλιος μετά την παραίτηση του Μπέργκστρομ. Χωρίς να σχετίζεται με το έργο του Πενταγώνου, κατηγορήθηκε για ανάρμοστη συμπεριφορά ενώ διετέλεσε πρόεδρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων . [14] Η κατασκευή ολοκληρώθηκε 15 Ιανουάριος 1943. [30]

Εδαφολογικές συνθήκες του χώρου – στην πλημμυρική πεδιάδα του ποταμού Ποτόμακ – παρουσίαζε προκλήσεις, όπως και τα διαφορετικά υψόμετρα στην περιοχή, τα οποία κυμαίνονταν από 10 to 40 ft (3 to 12 m) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Κατασκευάστηκαν δύο τοίχοι αντιστήριξης για να αντισταθμίσουν τις υψομετρικές διακυμάνσεις και χρησιμοποιήθηκαν χυτές πάσσαλοι για την αντιμετώπιση των συνθηκών του εδάφους. [14] Η κατασκευή του Πενταγώνου ολοκληρώθηκε σε περίπου 16 μήνες με συνολικό κόστος 83 εκατομμύρια δολάρια. Το κατά προσέγγιση ύψος του κτιρίου είναι 77 ft (23 m), και κάθε μία από τις πέντε πλευρές είναι 281 μέτρα σε μήκος.

Το κτίριο χτίστηκε σφήνα-σφήνα. [31] κάθε σφήνα καταλήφθηκε αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε, ακόμη και όταν η κατασκευή συνεχίστηκε στις υπόλοιπες σφήνες. [32] [33]

Το Πεντάγωνο σχεδιάστηκε σύμφωνα με τους νόμους περί φυλετικού διαχωρισμού που ίσχυαν τότε στην πολιτεία της Βιρτζίνια, με ξεχωριστά καταλύματα για φαγητό και τουαλέτα για λευκούς και μαύρους. Ενώ τα σετ των τουαλετών ήταν δίπλα-δίπλα, οι τραπεζαρίες για τους μαύρους βρίσκονταν στο υπόγειο. [34] [35] [18] Όταν ο Ρούσβελτ επισκέφτηκε την εγκατάσταση πριν από την αφιέρωσή της, διέταξε την αφαίρεση των πινακίδων «Μόνο Λευκοί» σε διαχωρισμένες περιοχές. Όταν ο Κυβερνήτης της Βιρτζίνια διαμαρτυρήθηκε, η κυβέρνηση του Ρούσβελτ απάντησε ότι το Πεντάγωνο, αν και βρισκόταν στη γη της Βιρτζίνια, ήταν υπό ομοσπονδιακή δικαιοδοσία. Επιπλέον, οι στρατιωτικοί και πολιτικοί ομοσπονδιακοί υπάλληλοί της επρόκειτο να συμμορφωθούν με τις πολιτικές του Προέδρου. Ως αποτέλεσμα, το Πεντάγωνο ήταν το μόνο κτίριο στη Βιρτζίνια όπου δεν επιβλήθηκαν οι νόμοι περί φυλετικού διαχωρισμού (αυτοί οι νόμοι δεν ανατράπηκαν μέχρι το 1965). Τα δίπλα-δίπλα σετ αποχωρητηρίων εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά έχουν ενσωματωθεί στην πράξη από τότε που καταλήφθηκε το κτίριο. [35]

Αίθουσα των Ηρώων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αίθουσα των Ηρώων στην κεντρική αίθουσα

Στην κύρια αίθουσα του κτιρίου βρίσκεται η Αίθουσα των Ηρώων, που άνοιξε το 1968 [36] και είναι αφιερωμένη στους περισσότερους από 3.460 παραλήπτες του Μετάλλου της Τιμής, του υψηλότερου στρατιωτικού παράσημου των Ηνωμένων Πολιτειών. [37] [38] [39] [40] [41] Οι τρεις εκδοχές του Μετάλλου της Τιμής – Στρατός, Ναυτική Υπηρεσία (για Σώμα Πεζοναυτών, Ναυτικό και Ακτοφυλακή ) και Πολεμική Αεροπορία (για την Πολεμική Αεροπορία και τη Διαστημική Δύναμη ) – εκτίθενται μαζί με τα ονόματα των παραληπτών. [40]

Η αίθουσα χρησιμοποιείται επίσης για προαγωγές, συνταξιοδοτήσεις και άλλες τελετές. [42] [43] [44] [45] [46]

Ανακαίνιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1998 έως το 2011, το Πεντάγωνο καταστράφηκε πλήρως και ανακατασκευάστηκε σε φάσεις για να προσαρμοστεί στα σύγχρονα πρότυπα και να βελτιωθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα. Ο αμίαντος αφαιρέθηκε και όλα τα παράθυρα των γραφείων σφραγίστηκαν. [47]

Όπως είχε αρχικά κατασκευαστεί, οι περισσότεροι χώροι γραφείων του Πενταγώνου αποτελούνταν από ανοιχτούς κόλπους που κάλυπταν έναν ολόκληρο δακτύλιο. Αυτά τα γραφεία χρησιμοποιούσαν εγκάρσια αερισμό από λειτουργικά παράθυρα αντί για κλιματισμό για ψύξη. Σταδιακά, οι κόλποι υποδιαιρέθηκαν σε ιδιωτικά γραφεία με πολλά να χρησιμοποιούν μονάδες κλιματισμού παραθύρων . Με τις ανακαινίσεις να έχουν πλέον ολοκληρωθεί, ο νέος χώρος περιλαμβάνει την επιστροφή σε ανοιχτούς χώρους γραφείων και ένα νέο Universal Space Plan με τυποποιημένα έπιπλα γραφείου και χωρίσματα που αναπτύχθηκε από την Studios Architecture. [48]

Οι περιοδείες του Πενταγώνου ανεστάλησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. [49]

Περιστατικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διαδηλώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η στρατιωτική αστυνομία κρατά πίσω τους διαδηλωτές του πολέμου του Βιετνάμ κατά τη διάρκεια της καθιστικής διαμαρτυρίας τους στις 21 Οκτωβρίου 1967, στην είσοδο του εμπορικού κέντρου στο Πεντάγωνο

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το Πεντάγωνο έγινε το επίκεντρο των διαδηλώσεων ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ . Μια ομάδα 2.500 γυναικών, οργανωμένη από το Women Strike for Peace, διαδήλωσε έξω από το γραφείο του Υπουργού Άμυνας Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα στο Πεντάγωνο στις 15 Φεβρουαρίου 1967. [50] Τον Μάιο του 1967, μια ομάδα 20 διαδηλωτών πραγματοποίησε καθιστική διαμαρτυρία έξω από το γραφείο του Γενικού Επιτελείου, η οποία διήρκεσε τέσσερις ημέρες πριν συλληφθούν. [51] Σε ένα από τα πιο γνωστά περιστατικά, στις 21 Οκτωβρίου 1967, περίπου 35.000 αντιπολεμικοί διαδηλωτές που οργανώθηκαν από την Εθνική Επιτροπή Κινητοποίησης για τον Τερματισμό του Πόλεμου στο Βιετνάμ, συγκεντρώθηκαν για μια διαδήλωση στο Υπουργείο Άμυνας (η «Πορεία στο Πεντάγωνο»). Αντιμετώπισαν περίπου 2.500 ένοπλους στρατιώτες. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, τραβήχτηκε μια διάσημη φωτογραφία, όπου ο Τζορτζ Χάρις τοποθέτησε γαρίφαλα στις κάννες των όπλων των στρατιωτών. [52] Η πορεία ολοκληρώθηκε με μια προσπάθεια «ξορκισμού» του κτιρίου. [53]

Στις 19 Μαΐου 1972, η οργάνωση Weather Underground βομβάρδισε μια γυναικεία τουαλέτα στον τέταρτο όροφο, σε «αντίποινα» για τον βομβαρδισμό του Ανόι από την κυβέρνηση Νίξον στα τελευταία στάδια του πολέμου του Βιετνάμ . [54]

Στις 17 Μαρτίου 2007, 4.000 έως 15.000 άτομα (οι εκτιμήσεις ποικίλλουν σημαντικά) διαμαρτυρήθηκαν για τον πόλεμο στο Ιράκ [55] προχωρώντας από το Μνημείο Λίνκολν στο βόρειο πάρκινγκ του Πενταγώνου. [56]

Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, συμπτωματικά, στην 60η επέτειο από την ρηξικέλευθη του Πενταγώνου, πέντε αεροπειρατές που συνδέονται με την Αλ Κάιντα ανέλαβαν τον έλεγχο της πτήσης 77 της American Airlines, που εκτελούσε το δρομολόγιο από το Διεθνές Αεροδρόμιο Washington Dulles προς το Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, και συνετρίβη σκόπιμα το Boeing57 . η δυτική πλευρά του Πενταγώνου στις 9:37 προ μεσημβρίας ως μέρος των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου . Η πρόσκρουση του αεροπλάνου προκάλεσε σοβαρές ζημιές στον εξωτερικό δακτύλιο μιας πτέρυγας του κτιρίου και προκάλεσε μερική κατάρρευση. [57] Την εποχή των επιθέσεων, το Πεντάγωνο βρισκόταν υπό ανακαίνιση και πολλά γραφεία έμειναν κενά, με αποτέλεσμα να υπάρξουν λιγότερα θύματα. Μόνο 800 από τα 4.500 άτομα που θα βρίσκονταν στην περιοχή ήταν εκεί λόγω των εργασιών. [58] Επιπλέον, η περιοχή που χτυπήθηκε, στην πλευρά της πρόσοψης του ελικοδρόμιο, [59] ήταν το τμήμα που ήταν καλύτερα προετοιμασμένο για μια τέτοια επίθεση. Η ανακαίνιση εκεί, οι βελτιώσεις που προέκυψαν από τον βομβαρδισμό στην Οκλαχόμα Σίτι, είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. [58] [60]

Ήταν η μόνη περιοχή του Πενταγώνου με σύστημα καταιονισμού και είχε ανακατασκευαστεί με έναν ιστό από χαλύβδινες κολώνες και ράβδους για να αντέχει στις εκρήξεις βομβών. Η χαλύβδινη ενίσχυση, βιδωμένη μεταξύ τους για να σχηματίσει μια συνεχή κατασκευή και στους πέντε ορόφους του Πενταγώνου, κράτησε αυτό το τμήμα του κτιρίου από την κατάρρευση για 30 λεπτά - αρκετός χρόνος για εκατοντάδες ανθρώπους να συρθούν έξω προς ασφάλεια. Η περιοχή που χτυπήθηκε από το αεροπλάνο είχε επίσης παράθυρα ανθεκτικά στις εκρήξεις— 2 ίντσες πάχος και 2.500 τόνοι το καθένα—που παρέμεινε άθικτο κατά τη διάρκεια της συντριβής και της πυρκαγιάς. Είχε πόρτες πυρασφάλειας που άνοιγαν αυτόματα και νεόκτιστες εξόδους που επέτρεπαν στους ανθρώπους να βγουν έξω. [60]

Στους εργολάβους που είχαν ήδη συμμετάσχει στην ανακαίνιση δόθηκε το πρόσθετο έργο της ανοικοδόμησης των τμημάτων που υπέστησαν ζημιές στις επιθέσεις. Αυτό το πρόσθετο έργο ονομάστηκε " Phoenix Project " και χρεώθηκε με την κατάληψη των πιο απομακρυσμένων γραφείων του κατεστραμμένου τμήματος έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2002. [61] [62] [63]

Όταν το κατεστραμμένο τμήμα του Πενταγώνου επισκευάστηκε, ένα μικρό εσωτερικό μνημείο και παρεκκλήσι προστέθηκαν στο σημείο της πρόσκρουσης. Για την πέμπτη επέτειο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, ένα μνημείο με 184 δέσμες φωτός έλαμψε από την κεντρική αυλή του Πενταγώνου, ένα φως για κάθε θύμα της επίθεσης. Επιπλέον, μια αμερικανική σημαία αναρτάται κάθε χρόνο στην πλευρά του Πενταγώνου που έχει υποστεί ζημιά στις επιθέσεις και η πλευρά του κτιρίου φωτίζεται τη νύχτα με μπλε φώτα. Μετά τις επιθέσεις, αναπτύχθηκαν σχέδια για ένα υπαίθριο μνημείο, με την κατασκευή να βρίσκεται σε εξέλιξη το 2006. Αυτό το Μνημείο του Πενταγώνου αποτελείται από ένα πάρκο σε 2 acres (8,100 m2) γης, που περιέχει 184 παγκάκια, ένα αφιερωμένο σε κάθε θύμα. Οι πάγκοι είναι ευθυγραμμισμένοι κατά μήκος της γραμμής της πτήσης 77 σύμφωνα με την ηλικία των θυμάτων, από 3 έως 71 ετών. Το πάρκο άνοιξε για το κοινό στις 11 Σεπτεμβρίου 2008. [64] [65] [66]

Φωτογραφίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Emporis: (Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά) Emporis Building Directory. Emporis. Ντάρμστατ. 268912. Ανακτήθηκε στις 1  Φεβρουαρίου 2021.
  2. ↑ pentagontours.osd.mil/Tours/contact.html. Ανακτήθηκε στις 1  Φεβρουαρίου 2021.
  3. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 4500. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (Αγγλικά) National Register Information System. 89000932. Ανακτήθηκε στις 1  Φεβρουαρίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Geographic Names Information System» (Αγγλικά) 1472192. Ανακτήθηκε στις 1  Φεβρουαρίου 2021.
  6. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουλίου 2018.
  7. ↑ «Pentagon History: 7 Big Things to Know». (Αγγλικά) Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. 19  Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4  Φεβρουαρίου 2021.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 «Virginia Landmarks Register» 000-0072. Ανακτήθηκε στις 1  Φεβρουαρίου 2021.
  9. ↑ Steve Vogel, The Pentagon: a History (2003).
  10. ↑ «The Pentagon – George Bergstrom – Great Buildings Online». Greatbuildings.com. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2008. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 The Pentagon, Facts & Figures Αρχειοθετήθηκε 2012-12-18 στο Wayback Machine. (accessed January 19, 2008)
  12. ↑ «Pentagon Hot Dog Stand, Cold War Legend, to be Torn Down». United States Department of Defense. 20 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2010. 'It's rumored that a portion of their (Soviet) nuclear arsenal was directed at that building, the Pentagon hot dog stand,' tour guides tell visitors as they pass the stand. 'This is where the building earned the nickname Cafe Ground Zero, the deadliest hot dog stand in the world.' 
  13. ↑ «Pentagon Memorial Dedication». DefenseLink.mil. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2009. 
  14. ↑ 14,00 14,01 14,02 14,03 14,04 14,05 14,06 14,07 14,08 14,09 14,10 14,11 14,12 14,13 Goldberg (1992).
  15. ↑ «The Pentagon». globalsecurity.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2010. CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
  16. ↑ «How to Find a Room in the Pentagon». Headquarters, Dept. of the Army. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2007. 
  17. ↑ «9 Things You May Not Know About the Pentagon». History.com. 24 Σεπτεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2021. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Roulo, Claudette (3 Ιανουαρίου 2019). «10 Things You Probably Didn't Know About the Pentagon». Defense.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2021. 
  19. ↑ «Man shoots 2 officers outside Pentagon». CNN. 5 March 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 April 2010. https://web.archive.org/web/20100408135530/http://edition.cnn.com/2010/CRIME/03/04/pentagon.shooting/index.html. Ανακτήθηκε στις 25 May 2010. 
  20. ↑ «Mixing Bowl Interchange Complex». roadstothefuture.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2000. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2006. 
  21. ↑ «Facts & Figures: Zip Codes». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2014. 
  22. ↑ «Intro – Secretaries of War and Secretaries of the Army». United States Army Center of Military History. 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2008. 
  23. ↑ «Main Navy & Munitions Buildings». Naval History & Heritage Command. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2008. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Vogel (2007).
  25. ↑ F.W. Cron (25 October 1960). «History of the Pentagon Network». U.S. Department of Commerce, Bureau of Public Roads. 
  26. ↑ «General Information». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2005. 
  27. ↑ Vogel, Steve (27 May 2007a). «How the Pentagon Got Its Shape». The Washington Post: σελ. W16. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 November 2021. https://web.archive.org/web/20211105172831/https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/05/23/AR2007052301296_pf.html. Ανακτήθηκε στις 26 May 2007. 
  28. ↑ McGrath, Amanda (26 May 2007). «How The Pentagon Got Its Shape (Gallery)». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 November 2021. https://web.archive.org/web/20211105172840/https://www.washingtonpost.com/wp-srv/photo/gallery/070524/GAL-07May24-75314/index.html?hpid=artslot. Ανακτήθηκε στις 3 September 2017. 
  29. ↑ Owens, Jim (February 2005). «Replacing the stone and rebuilding the Pentagon». Mining Engineering 57 (2): 21–26. https://archive.org/details/sim_mining-engineering_2005-02_57_2/page/21. 
  30. ↑ «Construction to Completion». The Pentagon Tours. United States Department of Defense. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2016. 
  31. ↑ «The Pentagon». dcmilitary.com. 19 Φεβρουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2021. Three shifts worked 24 hours a day, every day, building the Pentagon, wedge by wedge. 
  32. ↑ «Five-By-Five: The Making of the Pentagon» (PDF). PDH Center. 2014. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2021. One section was completed on April 30, 1942 [sic] and the first tenants moved in. 
  33. ↑ Lange, Katie (December 21, 2019). «Pentagon history: Seven big things to know». Aerotech News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 October 2021. https://web.archive.org/web/20211001164430/https://www.aerotechnews.com/blog/2019/12/22/pentagon-history-seven-big-things-to-know/. Ανακτήθηκε στις October 1, 2021. «The first tenants moved into the building in April 1942, several months before the building was finished.» 
  34. ↑ Weyeneth, Robert R. (2005). The Architecture of Racial Segregation: The Challenges of Preserving the Problematical Past. σελίδες 28–30. 
  35. ↑ 35,0 35,1 Carroll, James (2007). House of War: The Pentagon and the Disastrous Rise of American Power. Mariner Books. σελίδες 4–5. ISBN 978-0-618-18780-5. 
  36. ↑ Maffre, John (15 May 1968). «The President Looks to Peace 'For Which These Men...Have Fought...'». The Washington Post: σελ. 1. 
  37. ↑ Department of the Army (1 Ιουλίου 2002). «Section 578.4 Medal of Honor». Code of Federal Regulations. Government Printing Office. Title 32, Volume 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2012. 
  38. ↑ «1348. 33, P. 31, 8. c. (1) (a)». DoD Award Manual. 23 Νοεμβρίου 2010. 
  39. ↑ Tucker, Spencer C.· Arnold, James (2011). The Encyclopedia of North American Indian Wars, 1607–1890: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. σελ. 879. ISBN 978-1-85109-697-8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2012. 
  40. ↑ 40,0 40,1 Welcome to the Headquarters Department of Defense: Self Guided Tour Brochure – Pentagon Tours Program. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2013. 
  41. ↑ Baker, Henderson. «Inside the Pentagon Post 9/11». Scholastic News Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 March 2019. https://web.archive.org/web/20190323092442/http://www.scholastic.com/browse/article.jsp?id=5268. Ανακτήθηκε στις 2 December 2013. 
  42. ↑ Hirschfelder, Paulette (2012). The Extraordinary Book of Native American Lists. Lanham, Maryland: Scarecrow Press. σελ. 220. 
  43. ↑ Roth, S. (23 June 2000). «Pentagon's Hall of Heroes Welcomes Asian-American Veterans». Gannett News Service. ProQuest 450409792. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 February 2021. https://web.archive.org/web/20210224143644/https://search.proquest.com/docview/450409792. Ανακτήθηκε στις 1 December 2013. 
  44. ↑ Staff writer (30 March 1991). «Pentagon's Gulf War Spokesman Retires». St. Petersburg Times. ProQuest 262802874. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 February 2021. https://web.archive.org/web/20210225043538/https://search.proquest.com/docview/262802874. Ανακτήθηκε στις 1 December 2013. 
  45. ↑ Omicinski, J. (1 December 1999). «Comanche Code-Talkers Honored for WWII Service». Gannett News Service. ProQuest 450284607. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 February 2021. https://web.archive.org/web/20210226001720/https://search.proquest.com/docview/450284607. Ανακτήθηκε στις 3 December 2013. 
  46. ↑ Staff writer (26 February 2004). «Readiness Award». The Charleston Gazette. ProQuest 331326463. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 March 2021. https://web.archive.org/web/20210301203306/https://search.proquest.com/docview/331326463. Ανακτήθηκε στις 2 December 2013. 
  47. ↑ Vogel, Steve (22 June 2011). «New Pentagon Is A Paragon». The Washington Post: σελ. 1. 
  48. ↑ «Renovation of the Pentagon». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2006. 
  49. ↑ Coleman, Justine (12 Μαρτίου 2020). «White House, Pentagon shutting down tours amid coronavirus outbreak». The Hill. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2020. 
  50. ↑ White, Jean M. (16 February 1967). «2500 Women Storm Pentagon Over War». The Washington Post. 
  51. ↑ Auerbach, Stuart (13 May 1967). «Pentagon Protesters Jailed». The Washington Post. 
  52. ↑ «Flowers, Guns and an Iconic Snapshot». The Washington Post. 18 March 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 October 2008. https://web.archive.org/web/20081013151259/http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/03/17/AR2007031701300.html. Ανακτήθηκε στις 25 May 2010. 
  53. ↑ Alexander, David (2008). The Building: A Biography of the Pentagon. Voyageur Press. σελ. 192. ISBN 9780760320877. 
  54. ↑ Jacobs, Ron (1997). The Way the Wind Blew. Verso. σελ. 142. ISBN 1-85984-167-8. 
  55. ↑ «8 Years After Start of War, Anger Reigns». The Washington Post: σελ. A1. 17 March 2007. 
  56. ↑ «Activists march to Pentagon on Iraq War's four-year anniversary». The GW Hatchet. 22 Μαρτίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2022. 
  57. ↑ Isikoff, Michael; Klaidman, Daniel (10 June 2002). «The Hijackers We Let Escape». Newsweek. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 October 2009. https://web.archive.org/web/20091031183533/http://www.newsweek.com/id/64762. Ανακτήθηκε στις 22 October 2009. 
  58. ↑ 58,0 58,1 Schrader, Esther (16 September 2001). «Pentagon, a Vulnerable Building, Was Hit in Least Vulnerable Spot». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 January 2010. https://web.archive.org/web/20100106203849/http://911research.wtc7.net/cache/pentagon/analysis/latimes_leastvulnerable.html. Ανακτήθηκε στις 25 February 2010. 
  59. ↑ «The Pentagon» (PDF). BuildingsOne. Οκτωβρίου 2015. σελ. 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2022. 
  60. ↑ 60,0 60,1 «Where The Pentagon Was Hit». LA Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 June 2015. https://web.archive.org/web/20150622032541/http://articles.latimes.com/2001/sep/16/news/mn-46435. Ανακτήθηκε στις 21 June 2015. 
  61. ↑ «Pentagon Renovation Program». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2005. 
  62. ↑ Childs, Nick (15 August 2002). «Americas: Pentagon staff reclaim destroyed offices». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 February 2006. https://web.archive.org/web/20060211215704/http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/2196233.stm. Ανακτήθηκε στις 4 December 2005. 
  63. ↑ «Pentagon History – September 11, 2001». Pentagon.osd.mil. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2008. 
  64. ↑ «Pentagon Memorial». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2009. 
  65. ↑ Contractor Selected for the Pentagon Memorial. Δελτίο τύπου.
  66. ↑ Wilgoren, Debbie; Miroff, Nick; Shulman, Robin (11 September 2008). «Pentagon Memorial Dedicated on 7th Anniversary of Attacks». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 October 2018. https://web.archive.org/web/20181003003318/http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/09/11/AR2008091100579.html?hpid=topnews. Ανακτήθηκε στις 11 September 2008. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πεντάγωνο_(ΗΠΑ)&oldid=10667004"