Αμαλία Φλέμινγκ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αμαλία Φλέμινγκ | |
|---|---|
| Γέννηση | 28 Ιουνίου 1912[1][2] Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 26 Φεβρουαρίου 1986[1][2] Αθήνα |
| Εθνικότητα | Έλληνες |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Σύζυγος | Αλεξάντερ Φλέμινγκ |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων και Εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (23 Ιανουαρίου 1978, 26 Φεβρουαρίου 1986) |
| Ιδιότητα | πολιτικός και ιατρός |
| δεδομένα () | |
Η Λαίδη Αμαλία Κουτσούρη-Φλέμινγκ (Κωνσταντινούπολη, 28 Ιουνίου 1912 - 26 Φεβρουαρίου 1986) ήταν Ελληνίδα ιατρός και βουλευτής με αντιδικτατορική και φιλανθρωπική δράση.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 28 Ιουνίου του 1912 και ήταν κόρη του γνωστού δερματολόγου της Πόλης Χαρίλαου Κουτσούρη. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ, και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι (όπου και εργάσθηκε στο Νοσοκομείο Necker), και στο Λονδίνο. Στη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση.
Το 1945, με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου, πήγε στο Λονδίνο όπου εργάστηκε στο Wright Fleming Institute δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο Αλεξάντερ Φλέμινγκ μέχρι το 1949, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του Ευαγγελισμού. Το 1953 παντρεύτηκε τον Φλέμινγκ αλλά ο γάμος τους κράτησε μόνο δύο χρόνια καθώς ο Φλέμινγκ πέθανε το 1955. Αν και δεν τον χρησιμοποιούσε, είχε τον τίτλο της Λαίδης, καθώς ο Φλέμινγκ ήταν Ιππότης (Σερ).
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση. Συνελήφθη τον Αύγουστο του 1971 με την κατηγορία ότι σχεδίαζε την απόδραση του Αλέκου Παναγούλη. Ύστερα από ανάκριση 25 ημερών, κατά τις οποίες βασανίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών. Η δικτατορία, φοβούμενη τον αντίκτυπο που θα είχε στη διεθνή κοινότητα η φυλάκισή της, την άφησε ελεύθερη και την απέλασε, ενώ της αφαίρεσε και την ελληνική ιθαγένεια. Επέστρεψε στο Λονδίνο από όπου ξαναγύρισε μετά την πτώση της δικτατορίας. Κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη των βασανιστών της ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη χρήση παραισθησιογόνων και άλλων ουσιών κατά τη διάρκεια ανακρίσεων στην περίοδο της χούντας.
Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας το 1977 και βουλευτής Α' Αθηνών το 1981 και το 1985 με το ΠΑΣΟΚ. Δεν δίστασε όμως να διαφωνήσει δημόσια με τον Ανδρέα Παπανδρέου για τις διαγραφές στελεχών της Δημοκρατικής Άμυνας και του ΠΑΚ από το ΠΑΣΟΚ.
Επιπροσθέτως, η Αμαλία Φλέμινγκ διετέλεσε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων (ΣΕΕ) και τιμήθηκε με το παράσημο Ευποιίας (1965). Παράλληλα, ανέπτυξε δραστηριότητα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δικαιώματα των γυναικών και την ειρήνη: Διεθνής Αμνηστία (πρώτη πρόεδρος του ελληνικού τμήματος), Δημοκρατική Μέριμνα, Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Επιτροπή για τον Επαναπατρισμό των Πολιτικών Προσφύγων, Επιτροπή για την απελευθέρωση του Τουρκικού λαού και τη Δημοκρατία.[1]
Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου του 1986, χωρίς να προλάβει να δει τη δημιουργία του Ιδρύματος Βασικής Βιοϊατρικής Έρευνας “Αλέξανδρος Φλέμινγκ”, το οποίο ιδρύθηκε χρόνια αργότερα στη Βάρη και σήμερα θεωρείται ως ένα από τα πληρέστερα του είδους του στον κόσμο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p56636.htm#i566353. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 FemBio. 9926. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα (λήμμα «Αμαλία Φλέμινγκ»)
- Ένθετο περιοδικό της εφημερίδας Έθνος της Κυριακής 17 Αυγούστου 2008, Συλλεκτική έκδοση.
- "Who's Who 1979" σ. 724.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στέφανος Δανδολος (2007). «Aμαλiα Φλέμινγκ: Η παθιασμένη αγωνίστρια». Έθνος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2009.
- Ιωάννα Σουφλερη (11 Μαρτίου 2001). «Πώς υλοποιήθηκε το όνειρο των Φλέμινγκ». Το ΒΗΜΑ online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2009.
Αμαλία Φλέμινγκ (Μέρος Α) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Αμαλία Φλέμινγκ (Μέρος Β) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
- «H σύλληψη της Aμαλίας Φλέμινγκ». Ελλάδα. Η Καθημερινή. 1 Ιανουαρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2009.
- Αμαλία Φλέμινγκ (11 Δεκεμβρίου 1975). «Δεν είναι σωστός αυτός ο νόμος». Ελλάδα. Ο Ταχυδρόμος. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2010.
