Όντο Α΄ του Σαμπλίτ
| Όντο Α΄ του Σαμπλίτ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Eudes (Odon) I le Champenois (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1123 |
| Θάνατος | 1187 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Sibille de La Ferté-sur-l'Aube |
| Τέκνα | Όντο Β΄ του Σαμπλίτ Γουλιέλμος Σαμπλίτης Βεατρίκη του Σαμπλίτ |
| Γονείς | Ούγος Α΄ της Καμπανίας και Ισαβέλλα της Βουργουνδίας |
| Οικογένεια | Οίκος του Μπλουά |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Lord |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Όντο/Εύδης Α΄, γαλλ.: Eudes Ο I er de Champlitte ο λεγόμενος Καμπανίτης, γαλλ. Champenois (1123 - π. 1187) από τον Οίκο του Μπλουά, ήταν κύριος του Σαμπλίτ, υποκόμης του Ντιζόν, και επίσης διεκδικητής του τίτλου του κόμη της Καμπανίας. Ήταν γιος του Ούγου Α΄ κόμη της Καμπανίας και της Ισαβέλλας των Ιβρέα, κόρης του Στεφάνου Α΄ κόμη της Βουργουνδίας [1].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη γέννησή του το 1123, ο κόμης της Καμπανίας Ούγος Α΄ δεν αναγνώριζε τη νομιμότητά του και τον έδιωξε με τη μητέρα του. Το 1125 αποφασίζει να γίνει Ναΐτης ιππότης. Στη συνέχεια αποκλήρωσε τον Όντο Α΄ και κληροδότησε την κομητεία της Καμπανίας στον ανιψιό του Τιμπώ/Θεοβάλδο Β΄ που έγινε κόμης της Καμπανίας [2] .
Τον Όντο Α΄ ανέλαβε στη συνέχεια η μητρική του οικογένεια και έγινε κύριος του Σαμπλίτ, το οποίο πιθανότατα κληρονόμησε από τη μητέρα του Iσαβέλλα ή από τη γενναιοδωρία του θείου του Ρενώ Γ΄ κόμη της Βουργουνδίας. Περιήλθαν επίσης στην κατοχή του τα Πορ-συρ-Σαόν και Σανβάν (Champvans) [2] .
Θα πάρει το παρωνύμιο Όντο ο Καμπανίτης (Eudes le Champenois) σε ανάμνηση του τόπου γέννησής του και των αξιώσεων που είχε στην κομητεία της Καμπανίας.
Γύρω στο 1137, ο γάμος του με τη Συμπίλ ντε Λα Φερτέ, έφερε τον τίτλο του υποκόμη του Ντιζόν στον κλάδο των Σαμπλίτ-Πονταγιέ.
Το 1143 οι αξιώσεις του φαίνεται ότι μπορούσαν να πραγματοποιηθούν. Ο Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας βρέθηκε σε πόλεμο με τον Tιμπώ/Θεοβάλδο Β΄ κόμη της Καμπανίας. Ο βασιλιάς κατέλαβε την πόλη Βιτρύ και έδωσε στον Όντο Α΄ την κατοχή αυτής της πόλης, πιθανώς με στόχο να του παραχωρήσει στη συνέχεια ολόκληρη την κομητεία της Καμπανίας. Ωστόσο η ειρήνη μεταξύ του βασιλιά και του κόμη αποκαταστάθηκε, και ο Όντο Α΄ αναγκάστηκε να παραδώσει την πόλη [2] .
Το 1148, με το τέλος τού θείου του Ρενώ Γ΄, η κομητεία της Βουργουνδίας επέστρεψε στη Βεατρίκη Α΄ της Βουργουνδίας, που οκτώ χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Α΄ της Γερμανίας. Ο Όντο Α΄ έγινε έτσι εξάδελφος με γάμο του Γερμανού αυτοκράτορα, ο οποίος του παραχώρησε την επικαρπία τριών φέουδων από το κτήμα του Ρενώ Γ΄: Κενζέ (Quingey), Λ'Ιλ-συρ-λε-Ντου (Isle-sur-le-Doubs) και Λα Λουά (Loye) [2] .
Το 1171 συνόδευσε τον Ούγο Γ΄ δούκα της Βουργουνδίας και τον Στέφανο Α΄ κόμη του Σανσέρ σε προσκύνημα στους Αγίους Τόπους [3] .
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γύρω στο 1137 νυμφεύτηκε τη Σύβιλλα του Λα Φερτέ, κόρη του Ούγου του Μπωμόν και της Mατθίλδης του Λα Φερτέ (και ανιψιάς του Ζοσμπέρ Β΄ του Λα Φερτέ, υποκόμη του Ντιζόν, και πιθανώς εγγονή του Ζοσπέρ Α΄ σενεσάλη του Ούγου Α΄ κόμη της Καμπανίας), από τον οποίο έχει έξι γνωστά παιδιά [1] :
- Όντο/Εύδης Β΄, κύριος του Σαμπλίτ.
- Γουλιέλμος, κύριος του Σαμπλίτ, 1ος πρίγκιπας της Αχαΐας.
- Πονς γενν. π. 1151.
- Λουί/Λουδοβίκος απεβ. π. 1202.
- Ουγκ/Ούγος απεβ. π. 1196.
- Bεατρίκη απεβ. 1217/1219), παντρεύτηκε πρώτα π. 1170 τον Σίμωνα Δ΄ του Κλερμόν και μετά π.1196 τον Ζοφρουά/Γοδεφρείδο του Βωντεμόν, κύριο του Ντεγύ (Deuilly).
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πρόγονοι του Όντο Α΄ κυρίου του Σαμπλίτ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Marie Henry d'Arbois de Jubainville, History of the Dukes and Counts of Champagne, 1865.
- Ernest Petit, Ιστορία των Δούκων της Βουργουνδίας της Καπετιανής φυλής, 1888.