Ίππειον Λέσβου

Ίππειον Λέσβου
Ίππειον Ίππειον
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Βορείου Αιγαίου
Δήμος	Μυτιλήνης
Γεωγραφία
Νομός	Λέσβου
Υψόμετρο	20 μέτρα
Έκταση	9,652 km²
Πληθυσμός
Μόνιμος	708
Έτος απογραφής	2021

Το Ίππειον, αναφερόμενο συνήθως ως Ίππειος και Ίππειο, είναι το μεγαλύτερο χωριό του πρώην Δήμου Ευεργέτουλα Λέσβου με 818 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η παλαιότερη χρονολογία για την ύπαρξή του μαρτυρείται το 1567. Είναι χτισμένο σε μια από τις ευφορότερες πεδιάδες του νησιού γεμάτη από περιβόλια με ελιές, με κηπευτικά, και κάθε λογής οπωροφόρα. Παλαιότερα καλλιεργούνταν σιτηρά, βαμβάκι, καπνά και μάλιστα φημιζόταν για την άριστη παραγωγή σύκων τα οποία και εξήγαγε. Η ποιότητα του εδάφους σε συνδυασμό με τον πλούσιο και σε μικρό βάθος υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής δίνουν ώθηση στην καλλιέργεια των προϊόντων αυτών και αποτελούν βασική απασχόληση των κατοίκων. Άλλωστε λίγο πριν την είσοδο του χωριού, στην περιοχή “Ύδατα” όπου πήγαζαν άφθονα νερά από την αρχαιότητα, βρίσκεται σήμερα το κυριότερο αντλιοστάσιο ύδρευσης του Δήμου Μυτιλήνης.

• 
  Χάρτης Ιππείου

Λέγεται ότι το όνομα του χωριού προέρχεται από τη λέξη υπτίως (από το ύπτιος) δηλαδή αυτό που είναι πεδινό ή από τη λέξη Υπηοίος. Η προφορική παράδοση δε, το αποδίδει στα άλογα (ίππους) που εκτρεφόταν παλαιότερα στον κάμπο του χωριού.

Το χωριό διασχίζεται από κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο ο οποίος διέρχεται από την κεντρική αγορά, με παραδοσιακά καφενεδάκια και το πάρκο του χωριού. Πάνω από τον κεντρικό δρόμο, γνωστό ως άνω χωριό, τα σπίτια είναι νεότερα καθώς εκεί εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Από το άνω χωριό μπορεί κανείς να θαυμάσει τη θέα προς τον κάμπο του Ιππείου. Κάτω από το δρόμο είναι κτισμένο το παλαιό χωριό με τα περισσότερα κλασικά σπίτια. Στο κέντρο του, δεσπόζει η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στον Άγιο Προκόπιο η οποία χρονολογείται από το 1741. Στο Ίππειον βρίσκεται το γυμνάσιο-λύκειο του δήμου, και το αγροτικό ιατρείο.

Στο πλαίσιο των εκσκαφικών εργασιών του δικτύου αποχέτευσης, αποκαλύφθηκε κοντά στον κεντρικό τομέα του χωριού και σε βάθος 1.50μ. από την επιφάνεια του οδοστρώματος ένα μοναδικό και σπάνιο ταφικό σύνολο για την ιστορία και την αρχαιολογία των πρώιμων ιστορικών χρόνων της ν. Λέσβου. Πρόκειται για κτιστό κιβωτιόσχημο τάφο από σχιστόλιθο, εντός του οποίου αποκαλύφθηκε σε ύπτια στάση μία ασύλητη ταφή, πιθανώς νεαρής γυναίκας, που χρονολογείται περίπου στα 750-700 π.Χ. Τη νεκρή συνόδευαν πέντε πήλινα τεφρά αγγεία πόσεως πιθανώς λεσβιακού εργαστηρίου, όπως ένα κύπελλο-κρατηρίσκος, μία βαθειά και ρηχή λεκάνη, δύο πρόχοι, καθώς και κοσμήματα στο ύψος της λεκάνης και της κεφαλής, όπως χρυσά και χάλκινα, καθώς και μία οστέϊνη περόνη. Τα χρυσά κοσμήματα περιλαμβάνουν δύο σκουλαρίκια κατασκευασμένα από λεπτά φύλλα χρυσού με την τεχνική της κοκκίδωσης, μεγάλη αμφικωνική χάνδρα, καθώς και χάλκινη χάνδρα, πιθανώς από περιδέραιο. Βόρεια της ταφής εντοπίσθηκε μία κτιστή από σχιστόλιθους θήκη η οποία περιείχε έναν πήλινο τεφρό αμφορέα με το λίθινο πώμα του, καθώς και μια ρηχή πήλινη λεκάνη. Τα κοσμήματα αποτελούν εξαιρετικά δείγματα της τέχνης της χρυσοχοΐας των πρώιμων ιστορικών χρόνων που αναπτύσσεται δειλά κατά τον 8ο αι. στο Αιγαίο και την ηπειρωτική Ελλάδα και αποκορυφώνεται τον 7ο και 6ο αι. π.Χ. Επισημαίνεται ότι πρώτη φορά ανασκάπτεται στη Λέσβο γεωμετρικός τάφος του ύστερου 8ου αι. π.Χ.