Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ίγκορ Νέτο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ίγκορ Νέτο

1997
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης9 Ιανουαρίου 1930
Τόπος γέννησηςΜόσχα, Σοβιετική Ένωση
Ημερ. θανάτου30 Μαρτίου 1999 (69 ετών)
Τόπος θανάτουΜόσχα, Ρωσία
Ύψος1,80 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1949–1966Σπαρτάκ Μόσχας368(36)
Σύνολο368(36)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1952–1965Σοβιετική Ένωση54(4)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1967Ομόνοια Λευκωσίας
1968ΦΚ Σίνικ Γιαροσλάβλ
1969–1970Ιράν (βοηθός)
1970–1971Ιράν
1973–75Σπαρτάκ Μόσχας
1975Σπαρτάκ Μόσχας
1976–1977Πανιώνιος Σμύρνης
1979Νέφτσχι Μπακού ΠΦΚ
Τίτλοι
Σοβιετική Ένωση
Χρυσό Ολυμπιακοί Αγώνες 1956 Μελβούρνη
Νικητής Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1960
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ίγκορ Αλεξάντροβιτς Νέτο (ρωσικά: Игорь Александрович Нетто‎‎) (9 Ιανουαρίου 1930 – 30 Μαρτίου 1999)[1] ήταν Σοβιετικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Σοβιετικούς παίκτες όλων των εποχών. Ξεκίνησε παίζοντας στα αριστερά της άμυνας, αλλά λόγω της επιθετικής του νοοτροπίας, της ντρίμπλας και των τεχνικών του ικανοτήτων μετατράπηκε σε δυναμικό κεντρικό μέσο. Η ευελιξία και η ποδοσφαιρική του ευφυΐα του επέτρεψαν να παίξει πολλές θέσεις σε άμυνα και μεσαία γραμμή.

Σταδιοδρομία σε συλλόγους χόκεϊ επί πάγου και ποδοσφαίρου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από το ποδόσφαιρο, ο Νέτο έπαιξε 22 παιχνίδια τις σεζόν 1948–49 και 1950–51 ως επιθετικός στην ομάδα χόκεϊ επί πάγου της Σπαρτάκ.[2] Τα παράτησε λόγω του υψηλού επιπέδου τραυματισμού που είναι εγγενές στο χόκεϊ.[3][4]

Κατά τη διάρκεια της συλλογικής σταδιοδρομίας του έπαιξε στην ΦΚ Σπαρτάκ Μόσχας από το 1949 έως το 1966, σκοράροντας 37 γκολ σε 367 αγώνες πρωταθλήματος, κατακτώντας 5 πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης και 3 κύπελλα.

Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ίγκορ Νέτο, ο Σεργκέι Σάλνικοφ και ο Λεβ Γιάσιν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958

Ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της ΕΣΣΔ από το 1952 έως το 1965. Οδήγησε τη χώρα στο χρυσό μετάλλιο στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956[5] και στη νίκη στο πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1960. Έχασε όλους εκτός από έναν, λόγω τραυματισμού, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, ενώ έπαιξε και τους τέσσερις αγώνες στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, όπου η Σοβιετική Ένωση έφτασε στους προημιτελικούς. Συνολικά, με την εθνική ομάδα είχε 54 συμμετοχές και 4 γκολ.[6]

Ο Νέτο ήταν ένα άτομο εξαιρετικής ειλικρίνειας, η οποία αποκαλύφθηκε πιο αξιοσημείωτα κατά τη διάρκεια του αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1962 εναντίον της Ουρουγουάης. Με το σκορ 1–1, ο Ίγκορ Τσισλένκο κατάφερε να στείλει την μπάλα στην εστία από την εξωτερική πλευρά των διχτύων και το γκολ που προέκυψε καταμετρήθηκε κατά λάθος από τον διαιτητή που δεν είδε την τροχιά της μπάλας. Ακούγοντας διαμαρτυρίες από τον Ουρουγουανό τερματοφύλακα, ο Νέτο επιβεβαίωσε με τον Τσισλένκο ότι η μπάλα πέρασε από την εξωτερική πλευρά των διχτύων και έπεισε τον διαιτητή να μην κατοχυρώσει το γκολ. Τελικά, η ομάδα του Νέτο κέρδισε αυτό τον αγώνα.[3][4]

Σταδιοδρομία ως προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την απόσυρσή του ως ποδοσφαιριστής το 1966 έκανε μια μακρά, αν και αποτυχημένη, σταδιοδρομία ως προπονητής, όντας προπονητής της Ομόνοιας Λευκωσίας, τη ΦΚ Σίνικ Γιαροσλάβλ, της Εθνικής Ιράν, του Πανιωνίου και της Νεφτσί Μπακού. Ο Νέτο τιμήθηκε με το Τάγμα του Λένιν το 1957. Το στάδιο της εφεδρικής ομάδας της Σπαρτάκ Μόσχας φέρει το όνομά του.[4]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ίγκορ Νέτο ήταν εσθονικής και ιταλικής καταγωγής, με την ιταλική καταγωγή του να προέρχεται από έναν Ιταλό κηπουρό που μετανάστευσε στο Κυβερνείο της Εσθονίας τον 18ο αιώνα.[7] [8] Ο πατέρας του, Αλεξάντερ Νέτο (1885–1956), ήταν αρχικά ξυλουργός από τη Βάλγκα στο Κυβερνείο της Λιβονίας, και η μητέρα του Γιούλι (το γένος Ταμ, 1894–1977) από το Βαϊμάστβερε. Ο Αλεξάντερ έφυγε από τη Λιβονία για τη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία με τους Κόκκινους Λετονούς Τυφεκιοφόρους το 1918. Ο Αλεξάντερ ήταν ένθερμος κομμουνιστής, που έδρασε ακόμη και ως Μπολσεβίκος Σύμβουλος στη Μόσχα.[9] Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και της Μεγάλης Εκκαθάρισης του Ιωσήφ Στάλιν, η οικογένεια δεν τόλμησε να μιλήσει εσθονικά και ο Ίγκορ έμαθε μόνο ρωσικά.[9] Ο αδελφός του Ίγκορ, Λεβ Νέτο (1925–2017), ο οποίος μιλούσε εσθονικά και πήρε το όνομά του από τον Λέων Τρότσκι, ήταν Σοβιετικός κρατούμενος για 8 χρόνια στο γκούλαγκ του Νορίλσκ,[10] όπως και ο αδελφός του Αλεξάντερ, Σεργκέι.[11]

Ήταν γνωστός ως χήνα για την τσιριχτή φωνή του, καθώς και για το περπάτημα και το σχήμα του κεφαλιού που έμοιαζε με χήνα. Στις 9 Ιανουαρίου 1960 παντρεύτηκε την Όλγα Γιακόβλεβα, ηθοποιό. Χώρισαν γύρω στο 1987 όταν ο Νέτο έπασχε από τη Νόσο Αλτσχάιμερ.[3][4]

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπαρτάκ Μόσχας
Σοβιετική Ένωση
Ατομικές
  • Ομάδα της Διοργάνωσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 1960

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Igor Netto Αρχειοθετήθηκε 6 March 2014[Date mismatch] στο Wayback Machine.. sports-reference.com
  2. ↑ Нетто Игорь Александрович. spartak-history.ru
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Ελένα Γκριγκοριέβσκαγια (9 Ιανουαρίου 2014) Рыжие волосы, Гусь и приключения на ипподроме. Самые интересные истории, связанные с Игорем Нетто. gazeta.ru
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Игорь НЕТТО. rusteam.permian.ru
  5. ↑ «Igor Netto». Olympedia. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2021. 
  6. ↑ Igor Netto. national-football-teams.com
  7. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  8. ↑ Игорю Нетто - 90 лет!
  9. ↑ 9,0 9,1 «Õhtud Moskva lähistel». 
  10. ↑ «Lev Netto». 
  11. ↑ «Списки жертв». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ίγκορ_Νέτο&oldid=10532013"