Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έφη Αχτσιόγλου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έφη Αχτσιόγλου
Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
7 Ιουλίου 2019
Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Περίοδος
5 Νοεμβρίου 2016 – 9 Ιουλίου 2019
ΠρωθυπουργόςΑλέξης Τσίπρας
ΔιάδοχοςΓιάννης Βρούτσης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση4 Ιανουαρίου 1985 (1985-01-04) (40 ετών), Γιαννιτσά
ΕθνότηταΕλληνίδα
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ. (έως 2023)
Νέα Αριστερά (2023-)
ΣύζυγοςΔημήτρης Τζανακόπουλος (από 2019)
Παιδιά1
ΣπουδέςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Επάγγελμαπολιτικός
δικηγόρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Έφη (Ευτυχία) Αχτσιόγλου (Γιαννιτσά, 4 Ιανουαρίου 1985) είναι Ελληνίδα δικηγόρος και πολιτικός, βουλευτής της Νέας Αριστεράς από το 2023.

Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή, ειδικευόμενη στο εργατικό δίκαιο. Εργάστηκε ως ερευνήτρια και ως επιστημονική συνεργάτιδα αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ. Διατέλεσε υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα από το 2016 ως το 2019. Ήταν υποψήφια για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ το Σεπτέμβριο του 2023, αλλά στο δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών έλαβε ποσοστό 44% και ηττήθηκε από το Στέφανο Κασσελάκη. Ήταν ένα από τα μέλη της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησαν το Νοέμβριο του 2023 και κατόπιν ίδρυσαν τη Νέα Αριστερά.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1985 στα Γιαννιτσά όπου και μεγάλωσε και ολοκλήρωσε με άριστα τις εγκύκλιες σπουδές της. Ολοκλήρωσε επίσης με άριστα τις προπτυχιακές σπουδές της στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και το 2009 απέκτησε - επίσης με άριστα - μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στο Δημόσιο Δίκαιο και τις Πολιτικές Επιστήμες από την ίδια σχολή.[1]

Εργάστηκε με ερευνητική υποτροφία στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου, ενώ το 2014, ολοκλήρωσε ως υπότροφος του ΙΚΥ τη συγγραφή της διδακτορικής της διατριβής στο Εργατικό Δίκαιο, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Άρι Καζάκου.[2]

Επαγγελματική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι δικηγόρος και από τον Ιούλιο του 2014 επιστημονική συνεργάτρια της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες.[3]

Έχει εργαστεί, επίσης, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και στον Τομέα Αστικού Δικαίου, Πολιτικής Δικονομίας και Εργατικού Δικαίου του Τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 2009 έως το 2013,[4] καθώς και ως ερευνήτρια στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου.[5]

Σταδιοδρομία στην πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015[6] όπως και του Σεπτεμβρίου του 2015.[7] Στον ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από τα κομματικά όργανα, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής,[8] ενώ ήταν μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Α’ Θεσσαλονίκης.

Ως διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του τότε υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου ήταν υπεύθυνη για τη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους θεσμούς σε ζητήματα σχετικά με την αγορά εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης.[9] Έχει υπηρετήσει ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του πρώην ΟΑΕΔ και ως μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας.

Υπουργός Εργασίας (2016 - 2019)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τις 5 Νοεμβρίου 2016 έως τις 9 Ιουλίου 2019 ήταν υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.[10] Κατά τη θητεία της αποφασίστηκε η επέκταση των συλλογικών συμβάσεων, η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 11% και 27% για τους νέους εργαζόμενους (με ενιαίο κατώτατο μισθό τα 650 ευρώ) και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, η δημιουργία του Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ) και το νέο πλαίσιο για την αναδοχή και την υιοθεσία.[11] Καταγράφηκε ακόμη μείωση της αδήλωτης εργασίας και της ανεργίας.[εκκρεμεί παραπομπή]

Μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου (2019 - σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 τοποθετήθηκε στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ[12] και εξελέγη στη Βουλή των Ελλήνων. Στις εθνικές εκλογές του Μαΐου 2023, ως υποψήφια στον Δυτικό Τομέα Αθηνών, εκλέχθηκε πρώτη κατά σειρά βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ με 28.491 σταυρούς.[13][14] Επανεξελέγη βουλευτής στην ίδια εκλογική περιφέρεια στις εκλογές του Ιουνίου.

Στις 12 Ιουλίου 2023 ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.[15] Στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, στις 17 Σεπτεμβρίου, ήρθε δεύτερη μεταξύ των πέντε υποψηφίων, με 53.292 ψήφους και ποσοστό 36,18%.[16] Στο δεύτερο γύρο ήρθε δεύτερη με 44,02% των ψήφων, πίσω από τον Στέφανο Κασσελάκη.[17]

Αποχώρησε από το κόμμα στις 23 Νοεμβρίου 2023, μαζί με οκτώ ακόμη βουλευτές της Κίνησης «6+6».[18] Στις 5 Δεκεμβρίου, μαζί με 10 ακόμη πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., συγκρότησαν νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα με τον τίτλο Νέα Αριστερά.[19]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2019, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αποκάλυψε πως διατηρεί σχέση με τον επίσης βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Τζανακόπουλο,[20] με τον οποίο έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. Έχουν αποκτήσει έναν γιο.[21]

Δημοσιεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μονογραφίες:

  • Ε. Αχτσιόγλου, Ι. Κουμασίδης και Σ. Μίτας (2012). Ξαναπιάνοντας το νήμα...για τη σχέση δημοκρατίας και σοσιαλισμού, εκδ. Θύραθεν.[22]
  • E. Achtsioglou, (2010). Sustainable Development and Its Judicial Review in Greek Case Law: A conceptual and methodological analysis. LAP Lambert Academic Publishing.[23]

Άρθρα και κεφάλαια σε συλλογικούς τόμους:

  • E. Achtsioglou / M. Doherty (2014). There Must Be Some Way Out of Here… The Crisis, Labour Rights and Member States in the Eye of the Storm, European Law Journal, 20: 219 – 240.[24]
  • Ε. Αχτσιόγλου (2014). Η απόσπαση εργαζομένων κατά την παροχή υπηρεσιών στην ενωσιακή έννομη τάξη: Χαρακτηριστικό πεδίο έντασης μεταξύ των εθνικών συστημάτων εργατικoύ δικαίου και των κανόνων της ενιαίας αγοράς, Το «Νέο» Εργατικό Δίκαιο, Τιμητικός Τόμος Ιωάννη Κουκιάδη, εκδ. Σάκκουλα: 185-209.[25]
  • E. Achtsioglou (2013). Greece 2010–2012: labour in the maelstrom of deregulation, Transfer: European Review of Labour and Research, 19: 125-127.[26]
  • Γ. Κατρούγκαλος / Ε. Αχτσιόγλου (2012). «Μνημονιακές» πολιτικές και Εργατικό Δίκαιο, Ειδικό τεύχος στη μνήμη του Α. Καρδαρά, 17: 1333-1358.
  • E. Achtsioglou / M. Rocca (2012). Trade unions, collective bargaining and collective action beyond the EU and its Court of Justice: A tale of shrinking immunities and sparkling new competences from the land of the Lesser Depression, Atelier de Droit Social (AdDS) Working Papers, 1: 1-39.[27]
  • E. Achtsioglou (2011). The judicial treatment of the conflicts between trade union rights and economic freedoms in EU legal order: a critical analysis of the ECJ rulings in Laval and Viking cases, σε: Th. SAKELLAROPOULOS / A. STERGIOU (επιμ.), Posted workers in Europe: The cases of Greece and Bulgaria, Scientific Society for Social Cohesion and Development Press, Athens, 63-104.[28]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Έφη Αχτσιόγλου: Ποια είναι η 31χρονη υπουργός Εργασίας». Ελεύθερος Τύπος. 4 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  2. ↑ «ΜΟΔΙΠ - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Βιογραφικό Σημείωμα». qa.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  3. ↑ Κωστάκος, Δημήτρης. «Η Έφη Αχτσιόγλου στην ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Εργασίας- Γιατί επελέγη - ΑΘΗΝΑ 984 - Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ». www.athina984.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  4. ↑ Οnline, Τα Νέα. «Ποιοι είναι οι εξωκοινοβουλευτικοί που συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση». Τα Νέα Οnline. http://www.tanea.gr/news/politics/article/5403991/poioi-einai-oi-neoi-ypoyrgoi/. Ανακτήθηκε στις 2018-03-10. 
  5. ↑ «Ποια είναι η νέα υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου». in. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  6. ↑ «Υποψήφιοι βουλευτές ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για τις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015». www.syriza.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  7. ↑ «ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ». http://www.avgi.gr/article/10842/5834684/psephodeltio-epikrateias-syriza. Ανακτήθηκε στις 2018-03-11. 
  8. ↑ «ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς». www.syriza.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  9. ↑ «Τα Βιογραφικά των ομιλητών/τριών». 
  10. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | ΤΣΙΠΡΑ Π. ΑΛΕΞΙΟΥ». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016. 
  11. ↑ vasval. «Πως παρέδωσε το υπουργείο Εργασίας η Έφη με τα κόκκινα στον Γ.Βρούτση | Bank Wars - Τράπεζες» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2021. 
  12. ↑ «Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ - Όλα τα ονόματα | Kathimerini». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019. 
  13. ↑ Μιχαηλίδης, Γιώργος (22 Μαΐου 2023). «Αποτελέσματα εκλογών: Οι πρώτοι του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα - Από τον Παππά, στη Νοτοπούλου και την Αχτσιόγλου». ProtoThema. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2023. 
  14. ↑ http://ekloges-prev.singularlogic.eu/2023/may/v/home/districts/61/
  15. ↑ «Έφη Αχτσιόγλου: Η δήλωση υποψηφιότητας για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ - "Σήμερα δημιουργική αντιπολίτευση, αύριο αποτελεσματική κυβέρνηση"». News 24/7. 12 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2023. 
  16. ↑ «Εκλογές ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ / Τα τελικά αποτελέσματα - 44,91% ο Κασσελάκης και 36,18% η Αχτσιόγλου». Η Αυγή. 18-09-2023. https://www.avgi.gr/politiki/461244_ta-telika-apotelesmata-4491-o-kasselakis-kai-3618-i-ahtsiogloy. Ανακτήθηκε στις 19-09-2013. 
  17. ↑ «Εκλογές ΣΥΡΙΖΑ: Αυτά είναι τα τελικά αποτελέσματα». www.lifo.gr. 25 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2023. 
  18. ↑ «Εκτός ΣΥΡΙΖΑ οι «6+6» της Εφης Αχτσιόγλου – Το κείμενο». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 23 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2023. 
  19. ↑ Βουλή: Εγένετο… Νέα Αριστερά – Κατέθεσαν επιστολή στον Τασούλα για συγκρότηση ΚΟ
  20. ↑ Press, Alpha Free (26 Ιουνίου 2019). «Αχτσιόγλου - Τζανακόπουλος: Η υπουργός παραδέχθηκε για πρώτη φορά τη σχέση της (vid)». Alphafreepress.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  21. ↑ «Έγκυος η Έφη Αχτσιόγλου, περιμένουν παιδί με τον Δ. Τζανακόπουλο». ProtoThema. 31 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  22. ↑ https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=179617&return_url
  23. ↑ https://www.perlego.com/book/3330507/sustainable-development-and-its-judicial-review-in-greek-case-law-a-conceptual-and-methodological-analysis-pdf[νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ https://www.researchgate.net/publication/256047846_There_Must_Be_Some_Way_Out_of_HereThe_Crisis_Labour_Rights_and_Member_States_in_the_Eye_of_the_Storm
  25. ↑ https://www.sakkoulas.gr/el/editions/m-franzen-n-aliprantis-e-achtsioglou-to-neo-ergatiko-dikaio-2014/
  26. ↑ https://www.researchgate.net/publication/269600001_Greece_2010-2012_labour_in_the_maelstrom_of_deregulation
  27. ↑ https://www.constitutionalism.gr/2461-trade-unions-collective-bargaining-and-collective/
  28. ↑ https://www.constitutionalism.gr/2343-the-judicial-treatment-of-the-conflicts-between-tr/


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έφη_Αχτσιόγλου&oldid=11012943"