Έφη Αχτσιόγλου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έφη Αχτσιόγλου
Έφη Αχτσιόγλου - 02-05-18 (cropped).png
Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Περίοδος
5 Νοεμβρίου 2016 – 9 Ιουλίου 2019
ΠρωθυπουργόςΑλέξης Τσίπρας
ΠροκάτοχοςΓιώργος Κατρούγκαλος
ΔιάδοχοςΓιάννης Βρούτσης
Βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικού Κοινοβουλίου
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
7 Ιουλίου 2019
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση4 Ιανουαρίου 1985 (1985-01-04) (38 ετών), Γιαννιτσά, Ελλάδα
ΕθνότηταFlag of Greece.svg Ελληνίδα
ΥπηκοότηταFlag of Greece.svg Ελλάδα
Πολιτικό κόμμαΣυνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
ΣπουδέςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
ΕπάγγελμαΠολιτικός, Δικηγόρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ευτυχία (Έφη) Θ. Αχτσιόγλου (Γιαννιτσά, 4 Ιανουαρίου 1985), είναι Ελληνίδα διδάκτορας Εργατικού Δικαίου, δικηγόρος, πολιτικός, εν ενεργεία βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.[1]

Έχει διατελέσει υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (5 Νοεμβρίου 2016 - 9 Ιουλίου 2019).

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1985, στα Γιαννιτσά Πέλλας. Ολοκλήρωσε με άριστα τις προπτυχιακές σπουδές της στη Νομική του ΑΠΘ και το 2009 απέκτησε -επίσης με άριστα- το μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στο Δημόσιο Δίκαιο και τις Πολιτικές Επιστήμες από την ίδια σχολή.[2]

Εργάστηκε με ερευνητική υποτροφία στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου, ενώ το 2014, ολοκλήρωσε ως υπότροφος του ΙΚΥ τη συγγραφή της διδακτορικής της διατριβής στο Εργατικό Δίκαιο, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Άρη Καζάκου.[3]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2019 αποκάλυψε δημόσια κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ότι βρίσκεται σε σχέση με τον επίσης βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Τζανακόπουλο[4] και τον Ιανούαριο του 2021 δημοσιεύματα ανέφεραν ότι είναι 5 μηνών έγκυος και περιμένει αγόρι[5].

Επάγγελμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι δικηγόρος Θεσσαλονίκης, και από τον Ιούλιο του 2014 επιστημονική συνεργάτιδα της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες.[6]

Έχει εργαστεί, επίσης, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και στον Τομέα Αστικού Δικαίου, Πολιτικής Δικονομίας και Εργατικού Δικαίου του Τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 2009 έως το 2013,[7] καθώς και ως ερευνήτρια στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου.[8]

Πολιτική διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου[9] και του Σεπτεμβρίου[10] του 2015. Στον ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από τα κομματικά όργανα, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής,[11] ενώ ήταν μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Α’ Θεσσαλονίκης.

Ως Διευθύντρια του Πολιτικού Γραφείου του Υπουργού Εργασίας ήταν υπεύθυνη για τη διαπραγμάτευση της Ελληνικής Κυβέρνησης με τους Θεσμούς σε ζητήματα σχετικά με την αγορά εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης.[12] Έχει υπηρετήσει ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΑΕΔ και μέλος του ΑΣΕ.

Κυβερνητικές θέσεις (2016-2019)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τις 5 Νοεμβρίου του 2016 έως τις 9 Ιουλίου του 2019 ήταν υπουργός στο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.[13] Κατά τη θητεία της συνδέθηκε με την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων, την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 11% και 27% για τους νέους εργαζόμενους (με ενιαίο κατώτατο μισθό τα 650 ευρώ), την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, τη μείωση της αδήλωτης εργασίας και της ανεργίας, τη δημιουργία του Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ), το νέο πλαίσιο για την αναδοχή και την υιοθεσία κ.α.[14]

Μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου (2019-)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 τοποθετήθηκε στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ[15] και εξελέγη στη Βουλή των Ελλήνων.

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μονογραφίες:

  • Ε. Αχτσιόγλου, Ι. Κουμασίδης και Σ. Μίτας. (2012). ‘Ξαναπιάνοντας το νήμα...για τη σχέση δημοκρατίας και σοσιαλισμού’, εκδ. Θύραθεν.
  • E. Achtsioglou, (2010). Sustainable Development and Its Judicial Review in Greek Case Law: A conceptual and methodological analysis. LAP Lambert Academic Publishing.

Άρθρα και κεφάλαια σε συλλογικούς τόμους:

  • E. Achtsioglou / M. Doherty (2014). There Must Be Some Way Out of Here…The Crisis, Labour Rights and Member States in the Eye of the Storm, European Law Journal, 20: 219 – 240.
  • Ε. Αχτσιόγλου (2014). Η απόσπαση εργαζομένων κατά την παροχή υπηρεσιών στην ενωσιακή έννομη τάξη: Χαρακτηριστικό πεδίο έντασης μεταξύ των εθνικών συστημάτων εργατικoύ δικαίου και των κανόνων της ενιαίας αγοράς, σε Α. Καζάκου και Α. Στεργίου (επιμ.), Το «Νέο» Εργατικό Δίκαιο, Τιμητικός Τόμος Ιωάννη Κουκιάδη, εκδ. Σάκκουλα: 185-209.
  • Ε. Αχτσιόγλου (2013). Δημόσιο συμφέρον και συλλογική αυτονομία: Η υποχρέωση επαγρύπνησης του δικαστή της συνταγματικότητας, ΕΕργΔ 2013, 1: 1-13.
  • E. Achtsioglou (2013). Greece 2010–2012: labour in the maelstrom of deregulation, Transfer: European Review of Labour and Research, 19: 125-127.
  • Γ. Κατρούγκαλος / Ε. Αχτσιόγλου (2012). «Μνημονιακές» πολιτικές και Εργατικό Δίκαιο, Ειδικό τεύχος στη μνήμη του Α. Καρδαρά, 17: 1333-1358.
  • E. Achtsioglou / M. Rocca (2012). Trade unions, collective bargaining and collective action beyond the EU and its Court of Justice: A tale of shrinking immunities and sparkling new competences from the land of the Lesser Depression, Atelier de Droit Social (AdDS) Working Papers, 1: 1- 39.
  • E. Achtsioglou (2011). The judicial treatment of the conflicts between trade union rights and economic freedoms in EU legal order: a critical analysis of the ECJ rulings in Laval and Viking cases, σε: Th. SAKELLAROPOULOS / A. STERGIOU (επιμ.), Posted workers in Europe: The cases of Greece and Bulgaria, Scientific Society for Social Cohesion and Development Press, Athens, 63-104.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ https://www.kathimerini.gr/politics/561866140/ta-meli-tis-kentrikis-epitropis-toy-syriza-ps/
  2. ↑ «Έφη Αχτσιόγλου: Ποια είναι η 31χρονη υπουργός Εργασίας | Ελεύθερος Τύπος». Ελεύθερος Τύπος. 2016-11-04. http://www.eleftherostypos.gr/politiki/49742-afi-axtsioglou-poia-einai-i-31xroni-ypourgos-ergasias/. Ανακτήθηκε στις 2018-03-10. 
  3. ↑ «ΜΟΔΙΠ - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Βιογραφικό Σημείωμα». qa.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  4. ↑ Press, Alpha Free (26 Ιουνίου 2019). «Αχτσιόγλου - Τζανακόπουλος: Η υπουργός παραδέχθηκε για πρώτη φορά τη σχέση της (vid)». Alphafreepress.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  5. ↑ «Έγκυος η Έφη Αχτσιόγλου, περιμένουν παιδί με τον Δ. Τζανακόπουλο». ProtoThema. 31 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  6. ↑ Κωστάκος, Δημήτρης. «Η Έφη Αχτσιόγλου στην ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Εργασίας- Γιατί επελέγη - ΑΘΗΝΑ 984 - Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ». www.athina984.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  7. ↑ Οnline, Τα Νέα. «Ποιοι είναι οι εξωκοινοβουλευτικοί που συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση». Τα Νέα Οnline. http://www.tanea.gr/news/politics/article/5403991/poioi-einai-oi-neoi-ypoyrgoi/. Ανακτήθηκε στις 2018-03-10. 
  8. ↑ «Ποια είναι η νέα υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου». in. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  9. ↑ «Υποψήφιοι βουλευτές ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για τις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015». www.syriza.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  10. ↑ «ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ». http://www.avgi.gr/article/10842/5834684/psephodeltio-epikrateias-syriza. Ανακτήθηκε στις 2018-03-11. 
  11. ↑ «ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς». www.syriza.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2018. 
  12. ↑ «Τα Βιογραφικά των ομιλητών/τριών». 
  13. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | ΤΣΙΠΡΑ Π. ΑΛΕΞΙΟΥ». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016. 
  14. ↑ vasval. «Πως παρέδωσε το υπουργείο Εργασίας η Έφη με τα κόκκινα στον Γ.Βρούτση | Bank Wars - Τράπεζες» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2021. 
  15. ↑ «Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ - Όλα τα ονόματα | Kathimerini». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έφη_Αχτσιόγλου&oldid=10061621"