Blohm & Voss BV 222

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Blohm & Voss BV 222
Το BV 222
Τύποςμεταγωγικό αεροσκάφος (αεράκατος)
ΚατασκευαστήςBlohm & Voss
ΣχεδιασμόςΡίχαρντ Φογκτ (Richard Vogt)
Παρθενική πτήση7 Σεπτεμβρίου 1940
Πρώτη παρουσίαση1941
Κύριος χειριστήςLuftwaffe
Μονάδες που παρήχθησανδεκατρία

Η Blohm & Voss BV 222 Wiking ήταν γερμανική εξακινητήρια αεράκατος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έχοντας αρχικά σχεδιαστεί ως πολιτικό αεροσκάφος, ήταν η μεγαλύτερη σε διαστάσεις αεράκατος που εντάχθηκε σε παραγωγή κατά τη διάρκεια του πολέμου.[1]

Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, η γερμανική αεροπορική εταιρεία Luft Hansa πραγματοποιούσε πολυάριθμες διατλαντικές πτήσεις αεροπορικού ταχυδρομείου. Το 1936 ξεκίνησε πρόγραμμα για το οποίο η εταιρεία Hamburger Flugzeugbau (θυγατρική της Blohm & Voss) πρότεινε το Ha 222, μία αεράκατο μεγάλων διαστάσεων σχεδίασης του Δρ. Ρίχαρντ Φογκτ (Richard Vogt). Ακολούθησε η παραγγελία για τρία αεροσκάφη και ξεκίνησαν οι σχετικές εργασίες, ενώ στο μεσοδιάστημα η εταιρεία πήρε το όνομα της μητρικής της Blohm & Voss και η αεράκατος κατ' αντιστοιχία μετονομάστηκε σε BV 222.[2]

Η κατασκευή του αρχικού πρωτοτύπου (V1) ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1938, ενώ εντός λίγων εβδομάδων άρχισαν οι εργασίες πάνω στα V2 και V3. Το V1 πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 7 Σεπτεμβρίου 1940. Κατά τη διάρκεια τον δοκιμών καταδείχθηκε πως μπορούσε να μεταφέρει έως και 92 επιβάτες ή 72 ασθενείς σε φορεία για μικρές αποστάσεις με μέγιστη ταχύτητα 385 km/h.[3] Παρόλο που ζητήθηκαν ορισμένες τροποποιήσεις, τα πτητικά χαρακτηριστικά του κρίθηκαν ικανοποιητικά. Οι επιπλέον δοκιμές διήρκεσαν μέχρι το Δεκέμβριο του 1940, οπότε το V1 εντάχθηκε σε υπηρεσία με τη Luftwaffe.

Το αεροσκάφος είχε επίμηκες επίπεδο πάτωμα εντός της ατράκτου και μεγάλη θύρα φορτοεκφόρτωσης τετράγωνου σχήματος στη δεξιά πλευρά. Αρχικά προωθούνταν από αστεροειδείς κινητήρες Bramo 323 Fafnir, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκαν οι δίχρονοι εν σειρά κινητήρες ντίζελ Jumo 207C των 1000 hp. Η χρήση ντίζελ επέτρεπε τον ανεφοδιασμό των BV 222 στη θάλασσα από τα ειδικά υποβρύχια ανεφοδιασμού τύπου XIV.

Τα πρώτα οκτώ αεροσκάφη έφεραν προσδιορισμούς πρωτοτύπων (V1 ως V8) ενώ τα αεροσκάφη παραγωγής έφεραν τους προσδιορισμούς C-09 ως C-13.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι τις 19 Αυγούστου 1941 το V1 είχε πραγματοποιήσει επτά πτήσεις μεταξύ Αμβούργου και Κίρκενες, έχοντας μεταφέρει 65.000 kg εφοδίων και 221 τραυματίες, καλύπτοντας συνολικά απόσταση 30.000 km. Έπειτα από τις αναγκαίες εργασίες συντήρησης, το V1 στάλθηκε στην Αθήνα από όπου πραγματοποίησε 17 πτήσεις μεταξύ 16ης Οκτωβρίου και 6 Νοεμβρίου 1941 για τον ανεφοδιασμό του Άφρικα Κορπς. Εκείνη την περίοδο το V1 δεν διέθετε αμυντικό οπλισμό και για αυτό συνοδευόταν από δύο βαριά μαχητικά Bf 110.

Έπειτα από αυτές τις αποστολές, το V1 επέστρεψε στο Αμβούργο για να εγκατασταθεί αμυντικός οπλισμός αποτελούμενος από ένα πολυβόλο MG 81 των 7,92 mm στο κύτος, δύο MG 131 των 13 mm σε πυργίσκους και τέσσερα ακόμα MG 81. Το V1 αποτέλεσε τη βάση για τη συγκρότηση μιας νέας μονάδας μεταφορών, του Lufttransportstaffel 222 (LTS 222). Στα 1942-43 επιχειρούσε στη Μεσόγειο, μέχρι την απώλειά του τον Φεβρουάριο του 1943 όταν συγκρούστηκε με ναυάγιο κατά την προσθαλάσσωση στον λιμένα του Πειραιά.

Το δεύτερο πρωτότυπο (V2) πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στις 7 Αυγούστου 1941 και έπειτα από εκτεταμένες δοκιμές εντάχθηκε στις 10 Αυγούστου του επόμενου έτους στη δύναμη του LTS 222. Δεδομένου ότι προοριζόταν για πτήσεις μεγάλης ακτίνας δράσης πάνω από τη θάλασσα, κρίθηκε αναγκαία η προσθήκη επιπλέον οπλισμού σε σύγκριση με το V1, συγκεκριμένα δύο πυργίσκων στραμμένων πίσω εξοπλισμένων με δίδυμα πολυβόλα MG 131 των 13 mm. Το 1944 το V2 έλαβε μέρος στην επιχείρηση Schatzgräber, αντικειμενικός σκοπός της οποίας ήταν η διάσωση του πληρώματος ενός μετεωρολογικού σταθμού στημ Γη της Αλεξάνδρας στην Αρκτική. Το BV 222 έριψε έναν τροχό για το σύστημα προσγείωσης ενός Fw 200 που είχε υποστεί ζημιές κατά την προσγείωση κοντά στον σταθμό.[4]

Το V3 πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στις 28 Νοεμβρίου 1941 και εντάχθηκε στο LTS 222 στις 9 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Έπειτα από την απώλεια του V1, το V3 στάλθηκε για να αποκτήσει αμυντικό οπλισμό. Καταστράφηκε μαζί με το V5 στις 20 Ιουνίου 1943 στη Μπισκαρός (Biscarrosse) εξαιτίας αεροπορικής επίθεσης που πραγματοποίησαν de Havilland Mosquito της RAF.[5]

Το V4, που είχε ουραίο μεγαλύτερου ύψους, επίσης εντάχθηκε στο LTS 222 και ανέλαβε αποστολές ανεφοδιασμού των στρατευμάτων στην Αφρική. Το V6 καταρρίφθηκε στις 21 Αυγούστου 1942 από μαχητικά Beaufighter της RAF, ενώ πραγματοποιούσε πτήση από τον Τάραντα προς την Τρίπολη. Ανάλογη κατάληξη είχε και το V8 στις 10 Δεκεμβρίου 1942. Το V7, το οποίο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση την 1η Απριλίου 1943, προωθούνταν από έξι κινητήρες Jumo 207C των 1000 hp. Το βάρος του κατά την απογείωση ανέρχονταν σε 50.000 kg και η ακτίνα δράσης του σε 6.100 km. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος ήταν το πρωτότυπο για BV 222C παραγωγής.

Έπειτα από την απόβαση της Νορμανδίας τον Ιούνιο του 1944, τα εναπομείναντα BV 222 μεταφέρθηκαν στην KG 200.[6] Εξ αυτών το C-09 είναι πιθανότατα το αεροσκάφος που καταστράφηκε από καναδικά Hawker Typhoon στις 24 Απριλίου 1945 στο Ζέεντορφ (Seedorf).[7] Τα V7 και V4 καταστράφηκαν από τα ίδια τους τα πληρώματα στο τέλος του πολέμου. Το C-10 πιθανότατα είναι το αεροσκάφος που καταρρίφθηκε από Mosquito της RAF τη νύχτα της 8ης Φεβρουαρίου 1944 νοτιοδυτικά της Μπισκαρός.[5][8]

Ένα αξιοσημείωτο περιστατικό είναι πως το V4 φέρεται να κατέρριψε στις 22 Οκτωβρίου 1943 ένα PB4Y-1 Liberator του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Ήδη από τον καιρό του πολέμου το περιστατικό αυτό αναφέρεται αλλοιωμένο, με το BV 222 λανθασμένα να φέρεται να κατέρριψε ένα Avro Lancaster.[3][9][10]

Πτήσεις στην Ιαπωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα τον Ιούνιο του 1941, εκπονήθηκαν πλάνα για την αεροπορική σύνδεση Γερμανίας-Ιαπωνίας με χρήση τροποποιημένων αεροσκαφών της Luftwaffe, δεδομένου πως κανονικές αεροπορικές πτήσεις της Luft Hansa ήταν πλέον αδύνατον να πραγματοποιηθούν και το θαλάσσιο ταξίδι από υποβρύχια ή άλλα πλοία ήταν επικίνδυνο. Ο στρατάρχης Έρχαρντ Μιλχ (Erhard Milch) ζήτησε την εκπόνηση μελέτης που θα αξιολογούσε κατά πόσον ήταν εφικτή η απευθείας αεροπορική πτήση προς την Ιαπωνία. Εξετάστηκαν διάφορες εναλλακτικές, συμπεριλαμβανομένης της απογείωσης αεροσκαφών από τη Βουλγαρία ή τα κατεχόμενα από τις γερμανικές δυνάμεις σοβιετικά εδάφη. Επίσης εξετάστηκε το ενδεχόμενο αξιοποίησης των BV 222 που θα πετούσαν από το Κίρκενες στη βόρεια Νορβηγία και θα έφθαναν στο Τόκιο μέσω Σαχαλίνης έχοντας διανύσει απόσταση 6.400 km.

Εκτός του BV 222 οι άλλοι δύο τύποι αεροσκαφών που εξετάστηκαν για τις αποστολές αυτές ήταν τα Focke-Wulf Fw 200 και Heinkel He 177. Το He 177 απορρίφθηκε λόγω της αναξιοπιστίας του και εν τέλει το 1943 επιλέχθηκε ένα άλλο αεροσκάφος: το τετρακινητήριο Junkers Ju 290.[11]

Μεταπολεμική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τρία BV 222 (συγκεκριμένα τα C-011, C-012 και C-013) πέρασαν στην κατοχή των Συμμάχων και εντάχθηκαν σε υπηρεσία με τις αεροπορικές τους δυνάμεις. Το C-012 βρέθηκε στη Νορβηγία μετά το τέλος του πολέμου και πέταξε, μαζί με το V2, στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1946. Με την ολοκλήρωση των δοκιμών, εντάχθηκε στη δύναμη του Νο. 201 Σμήνους της RAF όπου και παρέμεινε στην ενεργό δράση μέχρι τη διάλυσή του για σκραπ το 1947.[3]

Τα C-011 και C-013 πέρασαν στην κατοχή των αμερικανικών δυνάμεων στο τέλος του πολέμου. Στις 15 και ξανά στις 20 Αυγούστου ο πιλότος του Ναυτικού Richard Schreder πραγματοποίησε δοκιμαστικές πτήσεις μαζί με το γερμανικό πλήρωμα ενός εκ των BV 222 που είχαν περάσει στην κατοχή των Αμερικανών. Κατά τις τέσσερις πτήσεις, συνολικής διάρκειας 38 λεπτών, υπήρξαν τέσσερα περιστατικά πυρκαγιάς στους κινητήρες. Παρόλο που υπήρχαν διαθέσιμα ανταλλακτικά, η ποιότητά τους ήταν κακή λόγω των ελλείψεων στα απαραίτητα κράματα που αντιμετώπιζε η γερμανική βιομηχανία προς τα τέλη της σύρραξης. Αυτό είχε σαν συνέπεια διάφορα τμήματα να πιάνουν εύκολα φωτιά. Δεδομένου ότι το αεροσκάφος δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με κινητήρες σε τέτοια κατάσταση, αποφασίσθηκε η ρυμούλκησή του στα ανοικτά όπου το βύθισε αντιτορπιλικό του ναυτικού.[12]

Σε άλλες αναφορές γίνεται λόγος για μεταφορά BV 222 στις ΗΠΑ. Η Convair παρέλαβε ένα αεροσκάφος προκειμένου να το αξιολογήσει και έπειτα από εκτεταμένες μελέτες ανέπτυξε με βάση το BV 222 το κύτος δικής της αερακάτου που εξελίχθηκε εν τέλει στο R3Y Tradewind.[13] Η κατάληξη των συγκεκριμένων BV 222 παραμένει άγνωστη.[14]

Το 1946 το V2 έφερε για σύντομο χρονικό διάστημα αμερικάνικα διακριτικά. Αργότερα βυθίστηκε από τους Βρετανούς σε θέση στο φιόρδ του Τρόντχαϊμ όπου και παραμένει μέχρι σήμερα σε βάθος 65 m,[15] διατηρημένο σε άριστη κατάσταση λόγω των χαμηλών επιπέδων οξυγόνου στο νερό. Υπάρχουν σχέδια ανέλκυσης και αποκατάστασης του συγκεκριμένου αεροσκάφους.[16]

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

BV 222A
BV 222B
Πρόταση για έκδοση με κινητήρες ντίζελ Jumo 208 των 1470 hp.
BV 222C
Έκδοση παραγωγής.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη
Κατάλογοι

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Green 1972, σελ. 56.
  2. ↑ Green (Fourth Impression 1979) Pages 92-93.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Nicolaou 1998, σελ. 143.
  4. ↑ Dege 2003, σελ. ?.
  5. ↑ 5,0 5,1 Bateson, Richard P. (February 1982). «Biscarosse Do 24s». Air Pictorial. [Χρειάζεται σελίδα]
  6. ↑ Norman & Allen 1996, σελ. 464.
  7. ↑ «24 April 1945». Summary of Events for No. 439 (CAN) Squadron. 
  8. ↑ Bowman 1998, σελ. 18.
  9. ↑ Höfling 2003, σελ. 35.
  10. ↑ Nowarra 1997, σελ. 28.
  11. ↑ Sweeting & Boyne 2001, σελ. 125.
  12. ↑ Barbera 2001, σελίδες 75,79.
  13. ↑ Trimble 2005, σελίδες 46–47.
  14. ↑ Höfling 2003, σελίδες 39, 41.
  15. ↑ Adresseaviaen Trondheim region newspaper 8.10.03
  16. ↑ Wadman 2007, σελ. 53.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Barbera, Karen Schreder (2001). 10,000 Feet & Climbing. Express Press. ISBN 0-7880-1633-4. 
  • Bowman, Martin W. (1998). Mosquito Fighter/Fighter-Bomber Units of World War 2. Botley, Oxfordshire: Osprey. ISBN 1-85532-731-7. 
  • Dege, Wilhelm (2003). War North of 80: The Last German Arctic Weather Station of World War II. Μτφρ. Bar, William. Calgary, Alberta, Canada: University of Calgary Press. ISBN 1-55238-110-2. 
  • Green, William (2010). Aircraft of the Third Reich. 1 (1st έκδοση). London: Aerospace Publishing. ISBN 978-1-900732-06-2. 
  • Green, William (1972) [1962]. Warplanes of the Second World War: Flying Boats. V. London: Macdonald & Co. ISBN 0-356-01449-5. 
  • Green, William. Warplanes of the Third Reich. London: Macdonald and Jane's Publishers Ltd., 1970 (4th impression 1979). (ISBN 0-356-02382-6).
  • Höfling, Rudolf (2003). Blohm & Voss BV 222 "Wiking". Flugzeug Profile 40 (στα German). Stengelheim, Germany: Unitec-Medienvertrieb e.K. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  • Krzyźan, Marian. Blohm & Voss BV 222 & BV 238 (Monografie Lotnicze 29) (in Polish). Gdańsk, Poland: AJ-Press, 1996. (ISBN 83-86208-47-3).
  • Nicolaou, Stéphane (1998). Flying Boats & Seaplanes: A History from 1905. Zenith Imprint. ISBN 0-7603-0621-4. 
  • Norman, Polmar· Allen, Thomas B. (1996). World War II: The Encyclopedia of the War Years, 1941–1945. Random House. ISBN 0-679-77039-9. 
  • Nowarra, Heinz J. (1997). Blohm & Voss Bv 222 "Wiking" - Bv 238. Μτφρ. Cox, Don. Atglen, PA: Schiffer Military History. ISBN 0-7643-0295-7. 
  • Smith, John Richard; Anthony L. Kay and Eddie J. Creek. German Aircraft of the Second World War. London: Putnam and Company Ltd., 1972 (revised edition 2002). (ISBN 978-1-55750-010-6).
  • Sweeting, C.G.· Boyne, Walter J. (2001). Hitler's Squadron: The Fuehrer's Personal Aircraft and Transport Unit, 1933–45. Brassey's. ISBN 1-57488-469-7. 
  • Trimble, William F. (2005). Attack from the Sea: A History of the U.S. Navy's Seaplane Striking Force. Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-878-2. 
  • Trojca, Waldemar. Blohm & Voss 222 Wiking (Trojca no.10) (In Polish with English captions). Katowice, Poland: Model Hobby, 2001. (ISBN 83-917049-4-7).
  • Wadman, David (2007). Aufklärer: Luftwaffe Reconnaissance Aircraft and Units 1942–1945 (Luftwaffe Colours). 2. London: Ian Allan. ISBN 978-1-85-780278-8. 
  • Wixey, Ken (July–August 1999). «Flugboots from Hamburg: An Outline History of Blohm und Voss Flying-boats». Air Enthusiast (82): 42–48. ISSN 0143-5450. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Αεροσκάφη Blohm & Voss/Hamburger Flugzeugbau
Ha
BV
HFB
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Blohm_%26_Voss_BV_222&oldid=10465362"