Messerschmitt Bf 110

Bf 110
Τύπος	Νυκτερινό καταδιωκτικό/μαχητικό-βομβαρδιστικό
Κατασκευαστής	Bayerische Flugzeugwerke (Messerschmitt)
Σχεδιαστής	Willy Messerschmitt
Παρθενική πτήση	12 Μαΐου 1936
Πρώτη παρουσίαση	1937
Αποσύρθηκε	1945 (Luftwaffe)
Κύριος χειριστής	Luftwaffe
Παραγωγή	1937 – 1945
Μονάδες που παρήχθησαν	5.752
Κόστος μονάδας	-
Πλήρωμα	2 (3 στο νυκτερινό καταδιωκτικό)
Μήκος	12,30 m
Εκπέτασμα	16,30 m
Ύψος	3,30
Επιφάνεια πτέρυγας	38,80
Μεικτό βάρος	6.700 kg
Μέγιστο βάρος απογείωσης	- kg
Μέγιστη ταχύτητα	560 km/h
Αυτονομία	2.410 km
Μέγιστο ύψος	10.500 m
Βαθμός ανόδου	- m/min
Πολυβόλα	2 πυροβόλα MG FF/M των 20 mm, 4 πολυβόλα MG 17 των 7,92 mm, 1 οπίσθιο αμυντικό πολυβόλο MG 15 των 7,92 mm
Βόμβες	-

Το Messerschmitt Bf 110 Ζerstörer ήταν δικινητήριο βαρύ καταδιωκτικό («zerstörer» : «καταστροφέας»), που υπηρέτησε στη Γερμανική Πολεμική Αεροπορία (Luftwaffe) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην πορεία ο ρόλος του άλλαξε σε μαχητικό (καταδιωκτικό-βομβαρδιστικό:«JagdBomber» ή «Jabo»), , καθώς δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα βρετανικά καταδιωκτικά Spitfire και Hurricane, και έγινε ο βασικός τύπος νυκτερινού καταδιωκτικού της Luftwaffe^[2].

Σχεδίαση και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα 1934, πολλές ευρωπαϊκές χώρες ξεκίνησαν παράλληλα την έρευνα και ανάπτυξη ενός στρατηγικού μαχητικού. Στη Γερμανία, ο ίδιος ο Hermann Göring πίεσε το Υπουργείο Αεροπορίας του Ράιχ (RLM) να προκηρύξει διαγωνισμό για ένα νέο μαχητικό πολλαπλών αποστολών, το «Kampfzerstörer» (πολεμικός καταστροφέας). Συγκεκριμένα, οι προδιαγραφές απαιτούσαν ένα δικινητήριο, τριθέσιο, ολομεταλλικό μονοπλάνο, οπλισμένο με πυροβόλα και με μια αποθήκη βομβών. Μόνον τρεις εταιρίες, από τις επτά αρχικές ενδιαφερόμενες συμμετείχαν τελικά στο διαγωνισμό. Αυτές ήταν, η Bayerische Flugzeugwerke (μετέπειτα Messerschmitt), η Focke-Wulf και η Henschel. Καθώς η Bayerische Flugzeugwerke αρχικά αγνοούσε τις προδιαγραφές του RLM, μόνον οι Focke-Wulf και Henschel πήραν επιχορήγηση για να κατασκευάσουν τα σχετικά πρωτότυπα των αεροσκαφών τους. Από τύχη (και πίεση από τον Ernst Udet) το RLM αναθεώρησε τις ιδέες του σχετικά με το «Kampfzerstörer» και άρχισε να εστιάζει στο πρόγραμμα του «Zerstörer» (Καταστροφέα). Λόγω των αλλαγών που επήλθαν στις προδιαγραφές, η πρόταση της Bayerische Flugzeugwerke ταίριαζε τώρα καλύτερα στις απαιτήσεις του διαγωνισμού.

Στις 12 Μαΐου 1936, το Bf 110 έκανε την παρθενική του πτήση. Όπως είχαν διαπιστώσει και άλλα μεσοπολεμικά αεροσκάφη, η τεχνολογία κινητήρων της εποχής δεν μπορούσε ακόμα να φτάσει σε αποδεκτά επίπεδα αξιοπιστίας. Όμως, ακόμη και με τους ασταθείς κινητήρες της σειράς DB 600, το RLM βρήκε το Bf 110, ίσως λιγότερο ευέλικτο από το επιθυμητό, αλλά αρκετά ταχύτερο από όσο όριζαν οι αρχικές προδιαγραφές και μάλιστα πιο γρήγορο από το κύριο καταδιωκτικό της Γερμανίας την εποχή εκείνη, το Bf 109 B-1. Έτσι, παραγγέλθηκαν 4 αεροσκάφη προ-παραγωγής Α-0. Το πρώτο από αυτά παραδόθηκε τον Ιανουάριο του 1937. Στις δοκιμές που ακολούθησαν, τα ανταγωνιστικά Focke-Wulf Fw 187 και Henschel Hs 124 απορρίφθηκαν και δόθηκε εντολή έναρξης μαζικής παραγωγής του Bf 110.

Η αρχική παραγωγή του 110 συνάντησε αρκετά προβλήματα με τις παραδόσεις των κινητήρων DB 600, που ανάγκασαν προσωρινά τη Bf να εγκαταστήσει αντί αυτών τους Junkers Jumo 210B, που όντας πολύ χαμηλότερης ισχύος, έδιναν στα αεροσκάφη μια τελική ταχύτητα μόλις 430 km/h. Ο οπλισμός του Α-0 επίσης περιορίστηκε σε 4 πολυβόλα MG 17 στο ρύγχος.

Το καλοκαίρι του 1937 λοιπόν, ξεκίνησε η παραγωγή του Bf 110, παρά την έλλειψη των προβλεπόμενων κινητήρων. Το πρόβλημα όμως με τους DB 600 παρέμεινε και ο νέος Jumo 210G (που τουλάχιστον απέδιδε 700 hp αντί των 610hp του 210B) ήταν η μόνη εναλλακτική λύση για τη συνέχιση της παραγωγής. Τρεις διαφορετικές εκδόσεις του Bf 110B παρήχθησαν, το Β-1, με 4 πολυβόλα και 2 πυροβόλα MG FF των 20 mm, το αναγνωριστικό Β-2, που αντικατέστησε τα πυροβόλα του με φωτογραφική μηχανή και το εκπαιδευτικό Β-3, που αντί για πυροβόλα είχε επιπλέον ασύρματο. Μόνο 45 Bf 110B κατασκευάστηκαν πριν τερματιστεί η παραγωγή του Jumo 210G. Χαρακτηριστικότερο γνώρισμα των 110 Α και Β ήταν τα τεράστια στόμια των ψυγείων που βρίσκονταν κάτω από τους αεροκινητήρες.

Κατά τους τελευταίους μήνες του 1938 άρχισε επιτέλους η διάθεση του DB 601 B-1. Με τον νέο κινητήρα, η σχεδιαστική ομάδα αντικατέστησε τα ογκώδη ψυγεία με μικρότερα που εγκατέστησε κάτω από τις πτέρυγες, εκατέρωθεν των κινητήρων. Ο DB 601 αύξησε τη μέγιστη ταχύτητα του Bf 110 στα αξιοσέβαστα 540 km/h και την ακτίνα δράσης στα 1.100 km περίπου.

Επιχειρησιακή χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εμφανίστηκαν συνολικά επτά παραλλαγές του Bf 110C. Ο τύπος αυτός ήταν ο πρώτος που είχε ευρεία πολεμική χρήση και γνώρισε αρκετή επιτυχία στις εκστρατείες της Πολωνίας και της Γαλλίας.

Το Bf 110 «Zerstörerwaffe» (καταστροφικό όπλο) είδε άφθονη δράση κατά την εισβολή στη Δανία και τη Νορβηγία. Δύο «Zerstörergeschwader» (Μοίρες Καταστροφέων), η 1η και η 76η, συμμετείχαν με 64 αεροσκάφη. Στις 9 Απριλίου, στη Δανία, κατέστρεψαν 25 στρατιωτικά αεροσκάφη επί του εδάφους. Ένα δανικό Fokker D.XXI κατάφερε να απογειωθεί, αλλά αμέσως καταρρίφθηκε κι αυτό.

Στη Νορβηγία, τα Bf 110 συνέβαλαν στην κατάληψη του αεροδρομίου του Όσλο, συνοδεύοντας μεταγωγικά Junkers Ju 52 στα οποία επέβαιναν αλεξιπτωτιστές. Οι Γερμανοί δέχτηκαν επίθεση από πολλά Gloster Gladiators και στη μάχη που ακολούθησε έπεσαν δύο αεροσκάφη από κάθε πλευρά.

Οι πιλότοι των Messerchmitt δεν γνώριζαν πως τα προηγούμενα κύματα μεταγωγικών είχαν υποχωρήσει και πως το αεροδρόμιο δεν είχε ακόμη τεθεί υπό Γερμανικό έλεγχο. Προσπαθώντας να προσγειωθούν, πολλά μεταγωγικά καταστράφηκαν. Τα εναπομείναντα Bf 110 βομβάρδισαν το αεροδρόμιο και βοήθησαν τα επίγεια τμήματα να το καταλάβουν. Η αεροπορική υποστήριξη που προσέφεραν οι Καταστροφείς ήταν αποφασιστικής σημασίας και στις επερχόμενες εκστρατείες επρόκειτο να φανούν πολύ χρήσιμα στο ρόλο του μαχητικού-βομβαρδιστικού. Κατά τη διάρκεια αυτών των αερομαχιών ένας μελλοντικός άσσος της Luftwaffe, ο Helmut Lent, σημείωσε την 5η και 6η νίκη του με Bf 110 εναντίον των Νορβηγών.

Η εμπειρία από τη Νορβηγική εκστρατεία έδειξε πως θα έπρεπε να αυξηθεί η ακτίνα δράσης του αεροσκάφους κι έτσι δημιουργήθηκε το Bf 110D «Langstrecken Zerstörer» (καταστροφέας μεγάλης εμβέλειας). Μια ποικιλία εξωτερικών δεξαμενών καυσίμου των 1.050 lit, που εγκαθίσταντο κάτω από την κοιλιά της ατράκτου οδήγησε σε τέσσερις διαφορετικές πειραματικές εκδόσεις του Bf 110D. Ο τύπος δεξαμενής Dackelbauch, λόγω του ψυχρού κλίματος και της περιορισμένης γνώσης σχετικά με την εξάτμιση του καυσίμου, κάποιες φορές εκρήγνυτο, προκαλώντας ανεξήγητες απώλειες κατά τις περιπολίες στη Βόρειο Θάλασσα. Ως αποτέλεσμα, τα πληρώματα αντιπάθησαν αυτό τον τύπο. Οι δεξαμενές επηρέασαν και το χειρισμό του αεροσκάφους. Το Bf 110 δεν ήταν πλέον τόσο ευέλικτο όσο πριν και το επιπρόσθετο βάρος μείωσε σημαντικά τις πολεμικές του αρετές.

Ευτυχώς για το Zerstörerwaffe, οι αντίπαλοί του στη Νορβηγία ήταν κυρίως βομβαρδιστικά και έτσι άφησε καλές εντυπώσεις. Στις 13 Ιουνίου 1940, οκτώ βρετανικά βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως Skua καταρρίφθηκαν σε οκτώ λεπτά. Οι συνολικές απώλειες στην εκστρατεία αυτή ήταν μόλις 20 αεροσκάφη.

Η εκστρατεία που ακολούθησε στη Δύση το 1940 απέδειξε πως το Bf 110 ήταν ευάλωτο σε εχθρικούς ουρανούς. Απέδωσε καλά ενάντια στις αεροπορίες του Βελγίου, της Ολλανδίας και της Γαλλίας, με σχετικά ελαφρές απώλειες, αλλά όταν βρέθηκε αντιμέτωπο με ικανούς αριθμούς από Hurricanes και Spitfires αποδείχθηκε ξεπερασμένο. Το Zerstörerwaffe έχασε 60 αεροσκάφη στη Δυτική Εκστρατεία.

Η Μάχη της Αγγλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μάχη της Αγγλίας αποκάλυψε τις θανάσιμες αδυναμίες του Bf 110 ως ημερήσιου καταδιωκτικού εναντίων μονοκινητήριων αεροσκαφών. Ακόμη και με τον οπίσθιο πολυβολητή δεν μπορούσε να τα ανταγωνιστεί. Το μέγεθος και το βάρος του σήμαιναν αυξημένο φορτίο πτέρυγας, κάτι που περιόριζε δραματικά την ευελιξία του. Ακόμα, αν και διέθετε μέγιστη ταχύτητα κατά πολύ ανώτερη από τα σύγχρονά του Hawker Hurricane της Βρετανικής RAF, δεν τη συνδύαζε με αξιόλογη επιτάχυνση, γεγονός που του αφαιρούσε το πλεονέκτημα. Ωστόσο, την περίοδο εκείνη ήταν μοναδικό στο ρόλο του καταδιωκτικού συνοδείας μεγάλων αποστάσεων, καθώς δεν υπέφερε από την περιορισμένη ακτίνα δράσης του Bf 109E. Επιχειρούσε ως συνοδευτικό βομβαρδιστικών, εφαρμόζοντας την τακτική της εφόδου από ψηλά εναντίον των αντιπάλων και βάλλοντας από μακριά μια μεγάλη ριπή με τον πανίσχυρο εμπρόσθιο οπλισμό του, για να απομακρυνθεί κατόπιν ολοταχώς από τα πιο ευέλικτα καταδιωκτικά του εχθρού. Σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, 278 Μe 110 συμμετείχαν στη Μάχη της Αγγλίας, 227 κατά άλλους^[3]

Σε ένα παράξενο επεισόδιο στο τέλος της Μάχης της Αγγλίας, στις 10 Μαΐου 1941, ο Ρούντολφ Ες, το δεξί χέρι του Χίτλερ και ανώτατο μέλος του Ναζιστικού κόμματος, πετώντας από τη Γερμανία, με ένα Bf 110, και προσγειώθηκε στη Σκωτία, σε μια προσπάθεια, όπως ο ίδιος ισχυρίσθηκε, να κλείσει συνθήκη ειρήνης μεταξύ Γερμανίας και Μεγάλης Βρετανίας.

Μετέπειτα εξελίξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη Μάχη της Αγγλίας, οι μονάδες των Bf 110 μεταφέρθηκαν κυρίως στα μέτωπα της Ρωσίας και της Μεσογείου. Η προτεραιότητα της παραγωγής του αεροσκάφους έπεσε κατά το 1941, λόγω της σχεδιαζόμενης αντικατάστασής του από το Me 210. Κατά την περίοδο αυτή, αναπτύχθηκαν δύο εκδόσεις του Bf 110, οι τύποι Ε και F. Το Ε σχεδιάστηκε σαν μαχητικό βομβαρδιστικό («Zerstörer Jabo»), ικανό να μεταφέρει 4 υποδοχές ETC-50 κάτω από τις πτέρυγες μαζί με την κεντρική υποδοχή βόμβας κάτω από την άτρακτο. Το πρώτο της σειράς, το Bf 110 E-1 διέθετε τον αρχικό κινητήρα, μα άλλαξε με τον DB 601P, όταν ο τελευταίος έγινε διαθέσιμος σε ικανούς αριθμούς. Ο τύπος Ε είχε ακόμη αυξημένη θωράκιση και ενισχυμένη άτρακτο, για να αντέχει το επιπρόσθετο βάρος. Οι περισσότεροι πιλότοι των Bf 110E θεωρούσαν το αεροσκάφος τους αργό και δυσκίνητο.

Το Bf 110F διέθετε το νέο κινητήρα DB 601F, που ανέπτυσσε ισχύ 1.350 hp (σχεδόν διπλάσιους από τον αρχικό κινητήρα Jumo), κάτι που επέτρεψε τη βελτίωση του θώρακα, την ενίσχυση της κατασκευής και γενικά την αύξηση του βάρους, χωρίς μείωση των επιδόσεων. Τρεις παραλλαγές του τύπου F εμφανίστηκαν. Οι πιλότοι γενικά θεωρούσαν πως το Bf 110F ήταν η καλύτερη έκδοση του αεροσκάφους, με μεγάλη ευελιξία και σε κάποια ζητήματα πιο απαλό στο χειρισμό πτήσης από το αντίστοιχο Bf 109 της εποχής, αν και όχι τόσο γρήγορο.

Αν και το Me 210 μπήκε σε υπηρεσία στα μέσα του ’41, τελικά αποσύρθηκε για περαιτέρω ανάπτυξη. Δεν υπήρχαν κατάλληλα αεροσκάφη για να αντικαταστήσουν το Bf 110 και έτσι αυτό συνέχισε να πολεμά μέχρι το τέλος του πολέμου. Όταν διαπιστώθηκε η αποτυχία του Me 210, αναπτύχθηκε το σχέδιο του Bf 110G. Ουδέποτε υπήρξε Bf 110 G-1, καθώς το Bf 110 G-2 έγινε η βάση για την ανάπτυξη του νέου αεροσκάφους. Εφοδιασμένος με κινητήρες DB 605B που παρήγαγαν μέχρι και 1.475 hp σε έκτακτες περιπτώσεις, ο τύπος αυτός υπέστη και κάποιες τροποποιήσεις που βελτίωσαν την αεροδυναμική του καθώς και τον εμπρόσθιο οπλισμό του. Το Bf 110G έφερε έναν αριθμό από «Rüstsätze» (προσθαφαιρούμενα εξωτερικά πυροβόλα κάτω από τις πτέρυγες), κάτι που καθιστούσε το G, την πιο ευπροσάρμοστη έκδοση του Bf 110. Αυτό τον πανίσχυρο οπλισμό, τον συνδύαζε με εξαιρετική σφαιρική ορατότητα, ενώ και μέχρι την εμφάνιση του He 219 θεωρούνταν το καλύτερο νυκτερινό μαχητικό της Γερμανίας.

Το Bf 110 τελικά αποσύρθηκε από τον ρόλο του μαχητικού ημέρας, αλλά γνώρισε την πραγματική του δόξα ως νυκτερινό καταδιωκτικό, όταν η ακτίνα δράσης του, η ισχύς πυρός του και η δυνατότητα μεταφοράς συσκευών ραντάρ το κατέστησαν ανεκτίμητο στο ρόλο αυτό μέχρι και το τέλος του πολέμου.

Χρησιμοποιήθηκε ακόμη για αναχαίτιση βομβαρδιστικών, όπου η ισχύς πυρός του ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη (μια εύστοχη ριπή των όπλων του μπορούσε να καταρρίψει οποιοδήποτε συμμαχικό βομβαρδιστικό σε δευτερόλεπτα), καθώς και για προσβολή στόχων εδάφους (ξεκινώντας με τον τύπο C-4/B). Αργότερα, κατασκευάστηκαν και εξειδικευμένες εκδόσεις προσβολής εδάφους, που σημείωσαν αρκετή επιτυχία. Το Bf 110 υπηρέτησε εντατικά τη Luftwaffe σε πολλούς ρόλους, αν και δεν τα πήγε καλά στον αρχικό προορισμό του ως βαρέος καταδιωκτικού. Κατασκευάστηκαν συνολικά 5.752 αεροσκάφη όλων των παραλλαγών^[1].

Οπλισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κύριο προσόν του Bf 110 ήταν πως μπορούσε να φέρει ασυνήθιστα βαρύ οπλισμό. Οι πρώτες εκδόσεις είχαν 4 πολυβόλα MG 17 στο άνω μέρος του ρύγχους και 2 πυροβόλα MG FF/M εγκατεστημένα στο κάτω μέρος. Αργότερα, αντικατέστησαν τα MG FF/M με τα ισχυρότερα MK 108 των 20 mm και πολλά αεροσκάφη της σειράς G, κυρίως εκείνα που αφιερώθηκαν στην αναχαίτιση βομβαρδιστικών, είχαν δύο πυροβόλα MK 108 των 30 mm στη θέση των πολυβόλων. Ο αμυντικός οπλισμός του αποτελούνταν από ένα μονό, κινητό πολυβόλο MG 15. Αργότερα (από τα τελευταία δείγματα της σειράς F και μετά), εγκαταστάθηκε ένα πολυβόλο MG 81 των 7,92 mm, ανώτερης συχνότητας πυρός. Πολλά νυκτερινά μαχητικά της σειράς G εξοπλίστηκαν με το οπλικό σύστημα «Schräge Musik», που επέτρεπε την κατάρριψη εχθρικών βομβαρδιστικών ενώ το αεροσκάφος περνούσε κάτω από τον στόχο του. Τα πυροβόλα του συστήματος αυτού μπορούσαν να είναι MG FF/M, MG 151/20 ή και MK 108, εγκατεστημένα στο πίσω μέρος του πιλοτηρίου και στραμμένα με γωνία προς τα επάνω. Το Bf 110G-2/R1 ήταν επίσης ικανό να δεχθεί πυροβόλα BK 37 των 37 mm.

Τα μαχητικά-βομβαρδιστικά μπορούσαν να φέρουν φορτίο μέχρι και 1.000 kg βομβών, ανάλογα με τον τύπο.

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bf 110 A[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωτότυπα με δύο κινητήρες Jumo 210.

Bf 110 A-0: Τα 4 πρώτα αεροσκάφη προ-παραγωγής.

Bf 110 B[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μικρή παραγωγή με κινητήρες Jumo 210.

Bf 110 B-0: Αεροσκάφη προ-παραγωγής.
Bf 110 B-1: Zerstörer, 4 πολυβόλα MG 17 των 7,92 mm και 2 πυροβόλα MG FF των 20 mm.
Bf 110 B-2: Αναγνωριστικό, τα πυροβόλα αντικαταστάθηκαν από φωτογραφική μηχανή.
Bf 110 B-3: Εκπαιδευτικό, τα πυροβόλα αντικαταστάθηκαν από επιπρόσθετο ασύρματο.

Bf 110 C[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτος τύπος μαζικής παραγωγής, κινητήρες DB 601.

Bf 110 C-1: Zerstörer, κινητήρες DB 601 B-1.
Bf 110 C-2: Zerstörer, με ασύρματο FuG 10, αναβάθμιση του FuG III.
Bf 110 C-3: Zerstörer, αντικατάσταση των πυροβόλων ΜG FFs από MG FF/M.
Bf 110 C-4: Zerstörer, ισχυρότερη θωράκιση.

Bf 110 C-4/B Μαχητικό-βομβαρδιστικό βασισμένο στο C-4, προσθήκη υποδοχέων βομβών ETC 250 και νέοι κινητήρες DB 601 Ba.

Bf 110 C-5: Αναγνωριστικό βασισμένο στο C-4, τα πυροβόλα αντικαταστάθηκαν από φωτογραφική μηχανή Rb 50/30, κινητήρες DB 601P.
Bf 110 C-6: Πειραματικό Zerstörer, επιπρόσθετο πυροβόλο MK 101 των 30 mm κάτω από την άτρακτο, κινητήρες DB 601P.
Bf 110 C-7: Μαχητικό-βομβαρδιστικό βασισμένο στο C-4/B, με δύο υποδοχείς βομβών ETC-500 κάτω από την άτρακτο για βόμβες των 500 kg bombs, κινητήρες DB 601P.

Bf 110 D[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βαρύ μαχητικό/μαχητικό-βομβαρδιστικό, μεγάλη ακτίνα δράσης, βασισμένο στη σειρά C, υπηρέτησε κυρίως στη Νορβηγία.

Bf 110 D-0: Πρωτότυπο, χρησιμοποίησε το σκάφος του C-3 και νέα δεξαμενή καυσίμου Dackelbauch των 1.200 lit.
Bf 110 D-1: Zerstörer μεγάλης εμβέλειας, από μετατροπή σκαφών σειράς C, με δεξαμενές Dackelbauch.

Bf 110 D-1/R2 Zerstörer μεγάλης εμβέλειας, με τις δεξαμενές Dackelbauch να έχουν αντικατασταθεί από δεξαμενές στις πτέρυγες.

Bf 110 D-2: Zerstörer μεγάλης εμβέλειας, απορριπτόμενες δεξαμενές στις πτέρυγες, και υποδοχή βομβών κάτω από την άτρακτο.
Bf 110 D-3: Zerstörer μεγάλης εμβέλειας/σωστικό. Προαιρετικές εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων, επιμήκυνση ουράς ατράκτου.

Bf 110 E[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κυρίως μαχητικά-βομβαρδιστικά, ενισχυμένη κατασκευή, φορτίο βομβών έως και 1.200 kg.

Bf 110 E-0: Έκδοση προ-παραγωγής, κινητήρες DB601B, υποδοχείς βομβών ETC50, οπλισμός σαν του C-4.
Bf 110 E-1: Έκδοση παραγωγής του E-0, κινητήρες DB601P.
Bf 110 E-2: Κινητήρες DB 601P, επιμήκυνση ουράς ατράκτου όπως στο D-3.
Bf 110 E-3: Έκδοση αναγνωριστικού μεγάλης εμβέλειας.

Bf 110 F[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όμοιο με το Ε, νέα ενίσχυση κατασκευής, καλύτερη θωράκιση, δύο κινητήρες DB 601F των 1.350 hp.

Bf 110 F-1: Μαχητικό-βομβαρδιστικό.
Bf 110 F-2: Zerstörer μεγάλης εμβέλειας, κυρίως για καταδίωξη συμμαχικών βομβαρδιστικών.
Bf 110 F-3: Έκδοση αναγνωριστικού μεγάλης εμβέλειας.
Bf 110 F-4: Το πρώτο πραγματικό νυκτερινό μαχητικό (σχεδιασμένο ειδικά γι’ αυτό το σκοπό, τριμελές πλήρωμα).

Bf 110 G[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βελτίωση της σειράς F, δύο κινητήρες DB 605B των 1.475 hp, μεγέθυνση ουραίων πηδαλίων.

Bf 110 G-1: Δεν κατασκευάστηκε.
Bf 110 G-2: Μαχητικό-βομβαρδιστικό, ταχύ βομβαρδιστικό, καταστροφέας, καταδιωκτικό βομβαρδιστικών (συχνά οπλισμένο με πυραύλους).
Bf 110 G-3: Έκδοση αναγνωριστικού μεγάλης εμβέλειας.
Bf 110 G-4: Τριθέσιο νυκτερινό μαχητικό, ραντάρ Lichtenstein FuG 202/220, προαιρετικό Schräge Musik.

Bf 110 Η[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η τελική έκδοση, παρόμοια με τη σειρά G, ακυρώθηκε πριν ξεπεράσει τη φάση του σχεδίου πρωτοτύπου.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γερμανία ! Ναζιστική Γερμανία

Luftwaffe

Ουγγαρία ! 1940

Ουγγρική Αεροπορία

Ιταλία ! Ιταλία

Regia Aeronautica (Ιταλική Βασιλική Αεροπορία)

Ρουμανία ! Ρουμανία

Ρουμανική Αεροπορία

Σοβιετική Ένωση

Η Σοβιετική Αεροπορία χρησιμοποίησε μερικά Bf 110.

Σωζόμενα αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τουλάχιστον δύο άθικτα Bf 110 είναι γνωστό πως υπάρχουν σήμερα. Το ένα από αυτά, ένα νυκτερινό μαχητικό Bf 110 G-4, εκτίθεται στο Μουσείο της RAF, στο Henton του Λονδίνου, ενώ το άλλο στο Μουσείο της Λούφτβαφφε στο Gatow, στο Βερολίνο.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογος μαχητικών αεροσκαφών

Σημείωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πίνακα αφορούν στο Messerschmitt Bf 110C-4

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 Vajda, Ferenc A.· Dancey, Peter (1998). German Aircraft Industry and Production, 1933-1945. McFarland. σελ. 146-147. ISBN 978-1-85310-864-8.
↑ Bishop, Chris, επιμ. (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Sterling Publishing Company, Inc. σελ. 283. ISBN 978-1-58663-762-0.
↑ Χάρτ, Λίντελ (1988). Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τόμος α. ΑΘΗΝΑ: CASSEL LTD, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ. σελ. 112.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Messerschmitt Bf 110 στο Wikimedia Commons

[Vajda-Dancey146-147-1] 1,0 ^1,1 Vajda, Ferenc A.· Dancey, Peter (1998). German Aircraft Industry and Production, 1933-1945. McFarland. σελ. 146-147. ISBN 978-1-85310-864-8.

[2] Bishop, Chris, επιμ. (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Sterling Publishing Company, Inc. σελ. 283. ISBN 978-1-58663-762-0.

[3] Χάρτ, Λίντελ (1988). Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τόμος α. ΑΘΗΝΑ: CASSEL LTD, ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ. σελ. 112.

[1]

[2]

[3]