Σοφία Λόρεν
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
_italienische_Filmschauspielerin.png)
Η Σοφία Λόρεν (ιταλικά: Sophia Loren, 20 Σεπτεμβρίου 1934) είναι Ιταλίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του Βιτόριο ντε Σίκα Η ατιμασμένη (La Ciociara, 1960). Θεωρείται από πολλούς η πιο δημοφιλής Ιταλίδα ηθοποιός της γενιάς της και είναι επίσης διάσημη ως ένα παγκόσμιο σύμβολο του σεξ.
Τα πρώτα βήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Λόρεν γεννήθηκε με το όνομα Σοφία Βιλάνι Σικολόνε στην κλινική Βασίλισσα Μαργαρίτα (Regina Margherita) της Ρώμης στις 20 Σεπτεμβρίου 1934 με γονείς τους Ρικάρντο Σικολόνε και Ρομίλντα Βιλάνι.[14][15] Οι γονείς της απέκτησαν και μια δεύτερη κόρη, τη Μαρία, το 1938. Ο Ρικάρντο αρνήθηκε να παντρευτεί τη Ρομίλντα, αφήνοντάς τη χωρίς υποστήριξη.[16] Η μητέρα της ήταν καθηγήτρια πιάνου που φιλοδοξούσε να γίνει ηθοποιός, Η Ρομίλντα μαζί με τις δύο κόρες της, Σοφία και Μαρία, επέστρεψαν στην πατρίδα της στο Ποτσουόλι (Pozzuoli), κοντά στη Νάπολη, όπου και μεγάλωσαν μαζί με την αδερφή της με τη βοήθεια της γιαγιάς της Σοφίας.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,το λιμάνι και τα εργοστάσια πυρομαχικών στο Ποτσουόλι έγιναν συχνά στόχοι βομβαρδιστικών επιθέσεων από τους συμμάχους. Κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής, καθώς η Σοφία έτρεχε προς το καταφύγιο, χτυπήθηκε από το θραύσμα μιας οβίδας στο σαγόνι. Στη συνέχεια, η οικογένεια μετακόμισε στη Νάπολη όπου την περιμάζεψαν κάποιοι μακρινοί συγγενείς.
Μετά τον πόλεμο, η Σοφία και η οικογένειά της επέστρεψαν στο Ποτσουόλι. Η γιαγιά Λουίζα μετέτρεψε το σαλόνι του σπιτιού σε μπαρ, όπου σέρβιρε σπιτικό λικέρ από κεράσι. Η Ρομίλντα έπαιζε πιάνο, η Μαρία τραγουδούσε και η ντροπαλή Σοφία σέρβιρε και έπλενε τα πιάτα. Σε ηλικία 14 ετών η Λόρεν συμμετείχε στο διαγωνισμό ομορφιάς Μις Ιταλία και, παρότι δεν κέρδισε, αναδείχθηκε σε μία από τις πρώτες φιναλίστ. Αργότερα ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής και επιλέχθηκε ως κομπάρσα στην ταινία Κβο βάντις, αφετηρία στην κινηματογραφική της καριέρα. Τελικά άλλαξε το όνομά της σε Σοφία Λόρεν.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950, το άστρο της Λόρεν στο Χόλιγουντ άρχισε να λάμπει με ταινίες όπως αυτές του 1957: Το παιδί και το δελφίνι (Boy on a Dolphin) [17] και Υπερηφάνια και πάθος (The Pride and the Passion), στο οποίο συμπρωταγωνίστησε με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Κάρι Γκραντ.
Παγκόσμια φήμη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Λόρεν απέκτησε παγκόσμια φήμη χάρη σε ένα συμβόλαιο για πέντε ταινίες με την Paramount Pictures. Ανάμεσα στις ταινίες της εκείνης της εποχής είναι: Πόθοι κάτω από τις λεύκες (Desire Under the Elms) μαζί με τον Άντονι Πέρκινς, βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ, το Σπίτι πάνω σε βάρκα (Houseboat) μια ρομαντική κομεντί όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Κάρι Γκραντ και τη Διαβολογυναίκα (Heller in Pink Tights) του Τζορτζ Κιούκορ στην οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά με ξανθά μαλλιά (φορώντας περούκα). Η Λόρεν επέδειξε αξιόλογες υποκριτικές ικανότητες και κέρδισε το σεβασμό ως δραματική αλλά και ως κωμική ηθοποιός, ιδιαίτερα σε ιταλικά έργα όπου μπορούσε να εκφραστεί πιο ελεύθερα παρόλο που γνώριζε πάρα πολύ καλά αγγλικά.
Το 1960, η ερμηνεία της Λόρεν στην ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα Η ατιμασμένη (La Ciociara) της έφερε πολλά βραβεία συμπεριλαμβανομένων κι αυτών στα κινηματογραφικά φεστιβάλ των Καννών, της Βενετίας και του Βερολίνου[18]. Η ερμηνεία της βραβεύτηκε, επίσης, με το Βραβείο Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, το πρώτο σημαντικό Όσκαρ που δόθηκε σε μη-αγγλόφωνη ερμηνεία. Αρχικά, η θλιβερή, έντονη ιστορία μιας μητέρας και μιας κόρης που επιβιώνουν σε μια διαλυμένη από τον πόλεμο Ιταλία με την Άννα Μανιάνι στο ρόλο της μητέρας της Σοφίας. Οι διαπραγματεύσεις, όμως, πιθανόν εξαιτίας της αμοιβής της, κατέρρευσαν και το σενάριο ξαναγράφτηκε για να υποδυθεί η Λόρεν τη μητέρα και η Ελεονόρα Μπράουν την κόρη.
Παρά την τυπική απεικόνιση κάθε όμορφης ηθοποιού ως «κενής» και ανόητης, η Λόρεν ήταν γνωστή για την ευστροφία της και την έντονη διορατικότητά της. Μια από τις πιο παροιμιώδεις φράσεις της είναι το χαριτολόγημά της σχετικά με την περίφημη καμπυλωτή σιλουέτα της: "Ό,τι βλέπετε, το χρωστάω στις μακαρονάδες."
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η Λόρεν ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς του κόσμου και συνέχιζε να κάνει ταινίες στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α παίζοντας μαζί με γνωστούς πρωταγωνιστές. Το 1964, η καριέρα της έφτασε στο ζενίθ της, όταν έλαβε 1.000.000 δολάρια για να παίξει στην ταινία Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (The Fall of the Roman Empire).
Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες της Λόρεν από εκείνη την περίοδο είναι η επική παραγωγή του Σάμιουελ Μπρόνστον Ελ Σιντ (El Cid, 1961) με τον Τσάρλτον Ίστον, Η εκατομμυριούχος (The Millionairess, 1960) με τον Πίτερ Σέλλερς, Διακοπές στη Νάπολη (It started in Naples, 1960) με τον Κλαρκ Γκέιμπλ, το Χθες, σήμερα, αύριο (Ieri, oggi, domani, 1963) του Βιττόριο ντε Σίκα με το Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, η Λαίδη Λ. (Lady L, 1965) του Πίτερ Ουστίνοφ με τον Πωλ Νιούμαν, η κλασική ταινία του 1966 Αραμπέσκ (Arabesque) με τον Γκρέγκορι Πεκ και στην τελευταία ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, Η κόμισσα από το Χονγκ Κονγκ (A Countess from Hong Kong, 1967) με τον Μάρλον Μπράντο.
Παρά την αποτυχία πολλών ταινιών της να γεμίσουν τις αίθουσες, η Λόρεν έχει μια εντυπωσιακή λίστα με συνεργασίες με διάσημους πρωταγωνιστές. Αδιαμφισβήτητα, έχει δώσει γοητευτικές ερμηνείες και έχει φορέσει μερικά από τα πιο πλούσια κοστούμια που δημιουργήθηκαν ποτέ για τον κινηματογράφο. Μερικές από τις πιο ελκυστικές της ερμηνείες περιλαμβάνουν τις ταινίες Η πριγκίπισσα Ολυμπία (A Breath of Scandal, 1960), Madame Sans-Gêne (1962), Η διαβολογυναίκα (Heller in Pink Tights, 1960), και το Μια φορά κι έναν καιρό (More than a Miracle, 1967).
Μουσική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Λόρεν ηχογράφησε πάνω από είκοσι πέντε τραγούδια κατά τη διάρκεια της καριέρας της, συμπεριλαμβανομένου και ενός μπεστ-σέλερ άλμπουμ με σατιρικά τραγούδια με τον Πίτερ Σέλερς. Κατά τα λεγόμενα, χρειαζόταν συχνά να αποκρούει τις ερωτικές του διαθέσεις. Το διαζύγιο του Σέλλερς με την πρώτη του γυναίκα, Ανν Χάουι, οφειλόταν εν μέρει στον έρωτα του Σέλλερς για τη Λόρεν. Η Λόρεν έχει ξεκαθαρίσει σε πολλούς βιογράφους ότι ανταποκρίθηκε μόνο πλατωνικά στα αισθήματα του Σέλλερς. Αυτή η συνεργασία παρουσιάστηκε και στην ταινία The Life and Death of Peter Sellers όπου η ηθοποιός Σόνια Ακουίνο υποδύθηκε τη Λόρεν. Λέγεται πως το τραγούδι Where Do You Go To (My Lovely) ο συνθέτης Πίτερ Σάρστεντ το εμπνεύστηκε από τη Λόρεν.
Ύστερη σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μόλις η Λόρεν έγινε μητέρα, άρχισε να δουλεύει λιγότερο. Πέρασε στα 40 και τα 50 της με ρόλους σε ταινίες συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας ταινίας του Ντε Σίκα The Voyage με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον και την ταινία του Έττορε Σκόλα Μια ξεχωριστή μέρα με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.
Το 1980,η Λόρεν υποδύθηκε τον εαυτό της και τη μητέρα της σε μια τηλεοπτική μεταφορά της αυτοβιογραφίας της. Οι ηθοποιοί Ρίτζα Μπράουν και Κιάρα Φεράρι έπαιξαν τη Λόρεν σε νεαρότερη ηλικία. Το 1982 πρωταγωνίστησε στα πρωτοσέλιδα όταν αναγκάστηκε να εκτίσει ποινή φυλάκισης 18 ημερών στην Ιταλία με την κατηγορία της φοροδιαφυγής, κάτι που δεν έκανε, όμως, κακό στην καριέρα και τη δημοτικότητά της.
Στα 60 της, η Λόρεν έγινε πιο επιλεκτική με τις ταινίες, στις οποίες επέλεγε να παίξει και ασχολήθηκε με διάφορους επιχειρηματικούς κλάδους όπως βιβλία μαγειρικής, οπτικά είδη, κοσμήματα και αρώματα. Κέρδισε, επίσης, θετικές κριτικές για τις ερμηνείες της στην ταινία Ready to wear του Ρόμπερτ Άλτμαν (η τελευταία ταινία της με το Μαστρογιάννι) και στην κωμωδία του 1995 Γρουσούζηδες, μα τρελά ερωτευμένοι (Grumpier Old Men), όπου έπαιξε μια μοιραία γυναίκα μαζί με τον Γουόλτερ Ματάου και τον Τζακ Λέμον. [19]
Το 1991, η Λόρεν έλαβε Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά της στον παγκόσμιο κινηματογράφο και την αποκάλεσαν «έναν από τους θησαυρούς του παγκόσμιου κινηματογράφου». Το 1995, έλαβε το τιμητικό Βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ στις Χρυσές Σφαίρες.
Το 1993, παρουσίασε το Τιμητικό Βραβείο Όσκαρ, που δόθηκε στο Φεντερίκο Φελίνι. Το 1998 παρουσίασε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, που απονεμήθηκε στον Ρομπέρτο Μπενίνι για την ταινία του Η ζωή είναι ωραία.
Το 2009, συμπαρουσίασε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου στην 81η Απονομή των Όσκαρ. Μετά από τέσσερα χρόνια εκτός πλατό και δεκατέσσερα χρόνια χωρίς να έχει πρωταγωνιστήσει σε κάποια σημαντική αμερικανική κινηματογραφική παραγωγή, η Λόρεν συμμετείχε στην κινηματογραφική μεταφορα του Nine, μια ταινία του Ρομπ Μάρσαλ, βασισμένη σε ένα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ που διηγείται την ιστορία του σκηνοθέτη Γκουίντο Κοντίνι, ο οποίος περνάει κρίση μέσης ηλικίας, που τον κάνει να παλεύει να τελειώσει την τελευταία του ταινία και αναγκάζεται να ισορροπήσει ανάμεσα στις σημαντικές γυναίκες στη ζωή του, συμπεριλαμβανομένης και της μητέρας του. Η Λόρεν ήταν η πρώτη επιλογή του Μάρσαλ για να υποδυθεί τη μητέρα του Γκουίντο.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει εικοστή πρώτη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
[20]
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γάμος και οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Λόρεν συνάντησε τον Κάρλο Πόντι το 1950 κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού ομορφιάς στον οποίο εκείνος ήταν κριτής. Αφού είχε βοηθήσει την καριέρα της Τζίνα Λολομπρίτζιτα να εκτοξευθεί, βοήθησε και τη Λόρεν να πάρει πολλούς μικρούς ρόλους. Αργότερα, ενώ ήταν στην Ατλάντα των ΗΠΑ το 1957, έβαλε δικηγόρους να του βγάλουν το διαζύγιό του στο Μεξικό από την τότε σύζυγό του, Τζουλιάνα, και τις άδειες του γάμου του με τη Λόρεν. Η Ιταλία όμως δεν αναγνώριζε τα διαζύγια εκείνη την εποχή και το 1962 το ζευγάρι ακύρωσε τον γάμο του ώστε να αποφύγει την καταδίκη για διγαμία. Μετά από αυτό, ο Πόντι πρότεινε στη Τζουλιάνα να μετακομίσουν οι τρεις τους στη Γαλλία, όπου επιτρέπονταν τα διαζύγια, και να γίνουν Γάλλοι πολίτες. Το 1965 η Τζουλιάνα Πόντι χώρισε τον άντρα της, επιτρέποντας στον Πόντι να παντρευτεί τη Λόρεν το 1966 με πολιτικό γάμο στις Σέβρες.
Με τον Πόντι απέκτησε δυο γιους, τον Κάρλο Πόντι Τζούνιορ και τον Εντοάρντο Πόντι. Ο τελευταίος παντρεύτηκε την ηθοποιό Σάσα Αλεξάντερ στη Γενεύη της Ελβετίας και απέκτησαν μαζί μια κόρη, τη Λουτσία Σοφία (γ. 12 Μαϊου 2006).
Άλλα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Λόρεν, στα 72 της, εμφανίστηκε προκλητικά ντυμένη το 2007 στο Ημερολόγιο της Pirelli, με τίτλο «Ένα κρεβάτι και πέντε Ιστορίες» μαζί με τη Χίλαρι Σουάνκ, την Πενέλοπε Κρουζ, τη Ναόμι Γουότς και τη Λου Ντουαγιόν.[21]
Η Λόρεν είναι φανατική οπαδός της ποδοσφαιρικής ομάδας Νάπολι. Το Μάιο του 2007, όταν η ομάδα της ήταν τρίτη στη Β' Εθνική, δήλωσε στην αθλητική ιταλική εφημερίδα Λα Gazzetta dello Sport πως θα έκανε στριπτίζ αν η ομάδα της κατάφερνε να ανέβει την Α' Εθνική τη σεζόν 2007-08. "Οι οπαδοί έχουν τόσο πάθος, η πόλη αξίζει τον προβιβασμό", είπε η Λόρεν. Αν και η ομάδα πέτυχε τον προβιβασμό της στην Α' Εθνική στις 10 Ιουνίου 2007, η Λόρεν δεν έκανε στριπτίζ.[22]
Τα περίφημα μάτια της Λόρεν απεικονίζονται στις ετικέτες των φιαλών της εταιρίας ιταλικών κρασιών Fattoria Paradiso.
Υπάρχει μια οδός στην περιοχή Ετομπικόκε στο Τορόντο του Οντάριο (Καναδάς), που φέρει το όνομά της.
Η Λόρεν αναφέρεται στο τραγούδι «Italian Girls» από το ντουέτο Hall & Oates της δεκαετίας του 1980 στο άλμπουμ του 1982 H20. Οι στίχοι λένε "I see Sophia on the Silver Screen, there must be more like her in Rome." («Βλέπω τη Σοφία στη μεγάλη οθόνη, πρέπει να υπάρχουν περισσότερες σαν εκείνη στη Ρώμη.")
Το 2009 αποκαλύφτηκε πως η Λόρεν είχε γράψει μια επιστολή υπέρ της αγιοποίησης του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β'.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Τίτλος στα ελληνικά | Ρόλος | Άλλες σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|
| Δεκαετία 1950 | ||||
| 1950 | Io sono il Capataz | γραμματέας του δικτάτορα | ||
| Le sei mogli di Barbablù | απαχθείσα | |||
| Tototarzan | Ο Τοτός Ταρζάν | κορίτσι | ||
| Il voto | κορίτσι στη γιορτή | |||
| Cuori sul mare | κορίτσι στο εστιατόριο | |||
| 1951 | Lebbra bianca | κορίτσι στο οικοτροφείο | ||
| Il padrone del vapore | μπαλαρίνα | |||
| Milano miliardaria | πωλήτρια στο μπαρ | |||
| Il mago per forza | νύφη | |||
| Quo Vadis | Κβο βάντις | σκλάβα της Λυγίας | ||
| Era lui, sì, sì! | Αυτός ήταν, πιάστε τον | οδαλίσκη | ||
| Anna | Άννα | βοηθός του Βιτόριο | ||
| 1952 | È arrivato l'accordatore | φίλη της Τζουλιέτας | ||
| Il sogno di Zorro | Ο κύριος Παπάβερι Ζορό | Κοντσίτα | ||
| La favorita | Λεονόρα | |||
| La tratta delle bianche | Εμπόριο λευκής σαρκός | Ελβίρα | ||
| 1953 | Ci troviamo in galleria | Ένας κορίτσαρος σωστός γενίτσαρος | Μαρίζα | |
| La domenica della buona gente | Ινές | |||
| Aida | Αΐντα, η σκλάβα του Νείλου | Αΐντα | ||
| Africa sotto i mari | Μπάρμπαρα Λάμα | |||
| 1954 | Due notti con Cleopatra | Δύο νύχτες με την Κλεοπάτρα | Κλεοπάτρα | |
| Pellegrini d'amore | Τζουλιέτα | |||
| Il paese dei campanelli | Οι ερασταί έρχονται | Μπονμπόν | ||
| Carosello napoletano | Εύθυμη Ναπολιτάνα | Σισίνα | ||
| Un giorno in pretura | Μια μέρα στο φρέσκο | Άννα | ||
| Tempi nostri - Zibaldone n. 2 | κορίτσι | |||
| Miseria e nobiltà | Το φτωχοκόριτσο της Νάπολης | Τζέμα | ||
| L'oro di Napoli | Ερωτική πολιορκία | Σοφία | ||
| Attila | Αττίλας, η μάστιξ του Θεού | Ονορία | ||
| Peccato che sia una canaglia | Η εκρηκτική λωποδύτρια | Λίνα Στροπιάνι | ||
| 1955 | Il segno di Venere | Το σημείο της Αφροδίτης | Ανιέζε Τιραμπάσι | |
| La bella mugnaia | Η ωραία μυλωνού | Καρμέλα | ||
| La donna del fiume | Η γυναίκα του ποταμού | Νίβες Μογκολίνι | ||
| Pane, amore e... | Ψωμί, έρωτας και... | ντόνα Σοφία | ||
| 1956 | La fortuna di essere donna | Ευτυχώς που είμαι γυναίκα | Αντονιέτα Φαλάρι | |
| 1957 | Boy on a Dolphin | Το παιδί και το δελφίνι | Φαίδρα | |
| The Pride and the Passion | Υπερηφάνεια και πάθος | Χουάνα | ||
| Legend of the Lost | Ο δρόμος των χαμένων εραστών | Ντίτα | ||
| 1958 | Desire Under the Elms | Πόθοι κάτω από τις λεύκες | Άννα Κάμποτ | |
| The Key | Στέλλα | |||
| The Black Orchid | Ο μαύρος κρίνος | Ρόουζ Μπιάνκο | ||
| Houseboat | Σπίτι πάνω σε βάρκα | Τσίνσια Ζακάρντι | ||
| 1959 | That Kind of Woman | Μια γυναίκα σαν κι αυτή | Κέι | |
| Δεκαετία 1960 | ||||
| 1960 | Heller in Pink Tights | Η διαβολογυναίκα | Άντζελα Ροσίνι | |
| It Started in Naples (Διακοπές στη Νάπολη) | Λουτσία Κούριο | |||
| The Millionairess | Η εκατομμυριούχος | Επιφάνια Παρέργκα | ||
| A Breath of Scandal | Πριγκίπισσα Ολυμπία | πριγκίπισσα Ολυμπία | ||
| La Ciociara | Η ατιμασμένη | Τσεζίρα | Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου | |
| 1961 | El Cid | Ελ Σιντ | Χιμένα | |
| 1962 | Boccaccio '70 | Βοκάκιος '70 | Ζόε | |
| Madame Sans-Gêne | Η κυρία δεν με μέλλει | Κάθριν Χάμπσερ | ||
| I sequestrati di Altona | Οι καταδικασμένοι της Αλτόνα | Τζοάνα | ||
| Le couteau dans la plaie | Μεσάνυχτα παρά πέντε | Λάιζα Μακλίν | ||
| 1963 | Ieri oggi domani | Χθες, σήμερα, αύριο | Αντελίνα / Άννα / Μάρα | |
| 1964 | The Fall of the Roman Empire | Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας | Λουτσίλα | |
| Matrimonio all'italiana | Φιλουμένα Μαρτουράνο - Γάμος αλά ιταλικά | Φιλουμένα Μαρτουράνο | υποψηφιότητα για Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου | |
| 1965 | Operation Crossbow | Επιχείρηση σταυρωτό βέλος | Νόρα | |
| Lady L | λέιντι Ελ | |||
| 1966 | Judith | Στη σκιά των όπλων | Τζούντιθ Άουερμπαχ | |
| Arabesque | Γιασμίν Αζίρ | |||
| 1967 | A Countess from Hong Kong | Η κόμισσα από το Χονγκ Κονγκ | Νατάσα | |
| C'era una volta | Πάντα μια γυναίκα | Ιζαμπέλα Καντελόρο | ||
| Questi fantasmi | Η ωραία και ο Ναπολιτάνος | Μαρία Λοχακόνο | ||
| Δεκαετία 1970 | ||||
| 1970 | I Girasoli | Το ηλιοτρόπιο | Τζοβάνα | |
| La moglie del prete | Η γυναίκα του παπά | Βαλέρια Μπίλι | ||
| 1971 | La mortadella | Μια Ιταλίδα στη Νέα Υόρκη | Μανταλένα Τσιαράπικο | |
| 1972 | Bianco rosso e... | Το αμάρτημα | αδελφή Τζερμάνα | |
| Man of La Mancha | Δον Κιχότης, ο άνθρωπος από τη Μάντσα | Αλντόνζα / Δουλτσινέα | ||
| 1974 | Il viaggio | Το τελευταίο ταξίδι | Αντριάνα ντε Μάουρο | |
| Verdict | Η ετυμηγορία | Τερέζα Λεόνι | ||
| Brief Encounter | Σύντομη συνάντηση | Άννα Τζέσον | ||
| 1975 | La pupa del gangster | Πούπα | ||
| 1976 | The Cassandra Crossing | Το πέρασμα της Κασσάνδρας | Τζένιφερ Ρισπόλι Τσάμπερλεν | |
| 1977 | Una giornata particolare | Μια ξεχωριστή μέρα | Αντουανέτε | |
| 1978 | Angela | Άντζελα | Άντζελα Κίνκαϊντ | |
| Fatto di sangue fra due uomini per causa di una vedova | Εκδίκηση | Τιτίνα Πατέρνο | ||
| Brass Target | Η μεγάλη συνωμοσία | Μάρα | ||
| 1979 | Firepower | Δύναμη κρούσεως | Αντέλε Τάσκα | |
| Δεκαετία 1980 | ||||
| 1980 | Sophia Loren: Her Own Story | Σοφία Λόρεν Ρομίλντα Βιλάνι | ||
| 1984 | Qualcosa di biondo | Αουρόρα | ||
| 1986 | Courage | Μαριάννα Μιράλντο | ||
| 1988 | La ciociara | Τσεζίρα | ||
| The Fortunate Pilgrim | Οι μετανάστες | Λουτσία | ||
| Δεκαετία 1990 | ||||
| 1990 | Sabato, domenica e lunedì | Ρόζα Πριόρε | ||
| 1994 | Prêt-à-Porter | Πρετ-α-πορτέ | Ιζαμπέλα | |
| 1995 | Grumpier Old Men | Γρουσούζηδες, μα τρελά ερωτευμένοι | Μαρία Σοφία Κολέτα Ρατζέτι | |
| 1997 | Soleil | μαμά Λεβί | ||
| Δεκαετία 2000 | ||||
| 2001 | Francesca and Nunziata | Φραντσέσκα Μοντόρσι | ||
| 2002 | Between Strangers | Μεταξύ αγνώστων | Ολίβια | |
| 2004 | Lives of the Saints | Πάθος και προδοσία | Τερέζα Ινοσέντε | |
| Peperoni ripieni e pesci in faccia | Μαρία | |||
| 2009 | Nine | Εννέα | μητέρα του Γκίντο | |
| Δεκαετία 2010 | ||||
| 2010 | La mia casa è piena di specchi | Ρομίλντα Βιλάνι | ||
| 2014 | Voce umana | Άντζελα | ||
| Δεκαετία 2020 | ||||
| 2020 | La vita davanti a sé | Η ζωή μπροστά σου | μαντάμ Ρόζα | |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: «Sophia Loren» (Γερμανικά) 118574302. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6rr2hbp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Sophia-Loren. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119394671. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 5,0 5,1 CONOR.SI. 34085475.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /164604. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ (Αγγλικά) www.acmi.net.au. creators/80149.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ www
.oscars .org /oscars /ceremonies /1962. - ↑ www
.praemiumimperiale .org /en /laureate-en /laureates-en. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2022. - ↑ (Ιταλικά) quirinale.it. 11600. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ Enciclopedia Treccani. «Sophia Loren – Treccani – L'Enciclopedia Italiana». Treccani.it. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2010.
- ↑ Sophia Loren στην IMDb
- ↑ Carr, Jay (22 August 1993). «Sophia Loren Now Appearing in 'El Cid', she remains a very human icon». Boston Globe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-11-15. https://web.archive.org/web/20121115130849/http://www.highbeam.com/doc/1P2-8241850.html. Ανακτήθηκε στις 15 March 2010.
- ↑ «Το Παιδί το Δελφίνι και η Σοφία Λόρεν».
- ↑ «Χρόνια πολλά Σοφία Λόρεν». https://www.protagon.gr/themata/xronia-polla-sofia-loren-44341912083.
- ↑ Deutch, Howard (1995-12-22), Grumpier Old Men, Lancaster Gate, Warner Bros., https://www.imdb.com/title/tt0113228/?ref_=nm_flmg_act_6, ανακτήθηκε στις 2022-01-22
- ↑ «AFI's 100 Years...100 Stars». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2006.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Softpedia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Staff writers (15 May 2007). «Napoli fan Sofia Loren to strip if team go up». Thomson Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-27. https://web.archive.org/web/20090227022515/http://uk.reuters.com/article/worldFootballNews/idUKL1508471620070515. Ανακτήθηκε στις 23 April 2008.
