Βαϊμάρη

Βαϊμάρη
Βασικές πληροφορίες
Χώρα:	Γερμανία
Δήμαρχος:	Στέφαν Βολφ
Πληθυσμός:	65.620
Υψόμετρο:	208
Τηλ. κωδικός:	03643 και 036453
Ταχ. κώδικας:	99423, 99425 και 99427
Πιν. κυκλοφορίας:	WE
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Όρια ευρύτερης διοικητικής οντότητας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Βαϊμάρη (στα γερμανικά Weimar) είναι μια παλιά και ιστορική πόλη στο κρατίδιο της Θουριγγίας στη Γερμανία.

Βρίσκεται στη Κεντρική Γερμανία μεταξύ της Ερφούρτης στα δυτικά και της Ιένα στα ανατολικά, περίπου 80 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λειψίας, 170 χιλιόμετρα βόρεια της Νυρεμβέργης και 170 χιλιόμετρα δυτικά της Δρέσδης. Μαζί με τις γειτονικές πόλεις της Έρφουρτ και της Γιένα, σχηματίζει την κεντρική αστική περιοχή της Θουριγγίας, με περίπου 500,000 κατοίκους. Η πόλη έχει μόνη της μια πληθυσμιακή ομάδα 65.620 κατοίκων (31 Δεκεμβρίου 2022). Η Βαϊμάρη είναι γνωστή για τη μεγάλη πολιτιστική της κληρονομιά και τη σημασία της στη γερμανική ιστορία.

Η πόλη αποτέλεσε επίκεντρο του γερμανικού Διαφωτισμού και ήταν η πατρίδα των κορυφαίων προσωπικοτήτων του λογοτεχνικού είδους του Κλασικισμού της Βαϊμάρης, των συγγραφέων Γκέτε και Σίλερ. Στον 19ο αιώνα, διάσημοι συνθέτες όπως ο Φραντς Λιστ έκαναν τη Βαϊμάρη μουσικό κέντρο. Αργότερα, καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες όπως ο Χένρι Βαν Ντε Βέλντε, ο Βασίλι Καντίνσκι, ο Πολ Κλέε, ο Λιονέλ Φάινινγκερ και ο Γκρόπιους ιδρύθηκαν στην πόλη και δημιούργησαν το κίνημα Μπάουχαους, το πιο σημαντικό γερμανικό σχολείο σχεδίασης της μεσοπολεμικής περιόδου.

Η πολιτική ιστορία της Βαϊμάρης τον 20ό αιώνα ήταν ασταθής: ήταν ο τόπος όπου υπογράφτηκε η πρώτη δημοκρατική συνταγματική διακήρυξη της Γερμανίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, δίνοντας το όνομά της στην περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στη γερμανική πολιτική (1918–33). Ήταν επίσης μία από τις πόλεις που μυθοποιήθηκαν από την προπαγάνδα των Ναζί.

Μέχρι το 1948, η Βαϊμάρη ήταν η πρωτεύουσα της Θουριγγίας. Πολλά μέρη στο κέντρο της πόλης έχουν καθοριστεί ως Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά από την UNESCO, είτε ως μέρος του συμπλέγματος της Κλασικής Βαϊμάρης (περιλαμβάνοντας μνημεία από την κλασική περίοδο της Βαϊμάρης στους 18ο και 19ο αιώνες) είτε του συμπλέγματος Μπάουχαους (περιλαμβάνοντας κτίρια που σχετίζονται με το σχολείο τέχνης Μπάουχαους).[3][4] Η πολιτιστική κληρονομιά είναι ένας από τους κορυφαίους οικονομικούς τομείς της Βαϊμάρης.

Σημαντικά ιδρύματα στη Βαϊμάρη είναι το Πανεπιστήμιο Μπάουχαους της Βαϊμάρης Bauhaus-Universität Weimar, η Σχολή Μουσικής Λιστ University of Music Franz Liszt Weimar, η Βιβλιοθήκη Δούκισσας Άννας Αμαλίας και δύο κορυφαία δικαστήρια της Θουριγγίας (το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο και το Συνταγματικό Δικαστήριο).

Το 1999, η Βαϊμάρη ήταν η Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα.

Ιστορία

Το παλαιότερο αρχείο της πόλης χρονολογείται στο έτος 899.

Η Βαϊμάρη είναι μια από τις μεγάλες πολιτιστικές περιοχές της Ευρώπης, όπου έζησαν συγγραφείς και φιλόσοφοι όπως ο Γκαίτε (ο οποίος κατοικούσε στη Βαϊμάρη προς το τέλος του 18ου αιώνα), ο Φρίντριχ Σίλλερ, και ο Γιόχαν Χέρντερ. Σήμερα είναι μια τουριστική περιοχή για τους Γερμανούς διανοούμενους. Οι τάφοι των Γκαίτε, Σίλλερ και Νίτσε, καθώς και τα αρχεία τους, διατηρούνται και είναι επισκέψιμοι για το κοινό.

Η περίοδος από το 1919-1933 στη γερμανική ιστορία αναφέρεται συνήθως ως Δημοκρατία της Βαϊμάρης, επειδή εδώ δημιουργήθηκε το Σύνταγμα της Δημοκρατίας τον Ιούλιο του 1919. Το Βερολίνο, μετά τη γερμανική επανάσταση του 1918, θεωρήθηκε πάρα πολύ επικίνδυνο για την εθνική συνέλευση.

Η Βαϊμάρη ήταν, πριν από το Ντεσάου, το κέντρο του κινήματος του Μπαουχάους.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επέλεξε την πόλη αυτή ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1999.