Χιλδεβέρτος Α΄
| Χιλδεβέρτος Α´ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Childebert Ier (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 497 (περίπου)[1] Ρενς |
| Θάνατος | 23 Δεκεμβρίου 558[1] ή 13 Δεκεμβρίου 558[2] Παρίσι[1] |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ουλτραγκόθα[1] |
| Τέκνα | Χροδεσίνδη[3] Χροδοβέργη[4] |
| Γονείς | Χλωδοβίκος και Κλοτίλδη[1] |
| Αδέλφια | Χλωδόμηρος[5] Θευδέριχος Α´[6] Χλωτάριος Α´[1] Ινγκομήρ[7] Κλοτίλδη (απεβ. το 531)[1] |
| Οικογένεια | Μεροβίγγειοι[1] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Siege of Caesaraugusta |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Χιλδεβέρτος Α΄ (Childebert I, Ρενς, περί το 496 - 23 Δεκεμβρίου 558) μέλος του Οίκου των Μεροβιγγείων ήταν Βασιλιάς των Φράγκων στο ένα τέταρτο (511 - 558) και Βασιλιάς της κεντρικής Βουργουνδίας (534 - 558). Ο Χιλδεβέρτος Α΄ ήταν ο τρίτος γιος του ηγεμόνα των Σαλίων Φράγκων Κλόβις Α΄ και ο δεύτερος με την επίσημη σύζυγο του Αγία Κλοτίλδη. Αργότερα δέχτηκε τμήμα του βασιλείου της Ορλεάνης (524 - 558). Με τον θάνατο του Κλόβις Α΄ (511) οι γιοι του μοίρασαν το απέραντο βασίλειο, ο Χιλδεβέρτος Α΄ πήρε το Παρίσι, η περιοχή του έφτανε μέχρι τον ποταμό Σομ, τη Μάγχη και την Αρμορική, σημερινή Βρετάνη. Ο Θευδέριχος Α΄ πήρε την Αυστρασία, την περιοχή του Μετς και του Ρενς, ο Χλωδόμηρος την Ορλεάνη (με την κοιλάδα του Λίγηρα) και ο Χλωτάριος Α΄ το Σουασόν.
Η διαδοχή της Ορλεάνης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χιλδεβέρτος Α΄ συμμετείχε μαζί με τους τρεις αδελφούς του σε εκστρατεία εναντίον του Γκοντομάρ Γ΄ της Βουργουνδίας, ο μεγαλύτερος αδελφός του Χλωδόμηρος έπεσε στη "μάχη του Βεζερόνς" (524). Οι υπόλοιποι αδελφοί ανησύχησαν ότι οι τρεις ανήλικοι γιοι του Χλωδόμηρου Θεοδεβάλδος, Γκούνθαρ και Κλοδοάλδος θα κληρονομήσουν από τον πατέρα τους την Ορλεάνη, συνεπώς θα χαθεί από τους ίδιους. Ο Χιλδεβέρτος Α΄ και ο Χλωτάριος Α΄ αποφάσισαν να τους εξοντώσουν, έστειλαν στην μητέρα τους Κλοτίλδη ένα σπαθί και ένα ψαλίδι με την επιλογή να κουρέψει τα αγόρια, άκρως προσβλητικό για την εποχή αφού τα μακριά μαλλιά ήταν σύμβολο βασιλικής εξουσίας ή να τα σκοτώσει. Η Αγία Κλοτίλδη απάντησε υπερήφανα "θα προτιμούσα να δω τα αγόρια νεκρά παρά κουρεμένα αν δεν κληρονομήσουν το βασίλειο του πατέρα τους".[8] Ο Χλωτάριος Α΄ παντρεύτηκε την μητέρα τους Γκουντέκ και κληρονόμησε μέσω της συζύγου του την Ορλεάνη, ο Χιλδεβέρτος Α΄ δέχτηκε ένα τμήμα του. Τα δύο μεγαλύτερα αγόρια θανατώθηκαν, ο μικρότερος Κλοδοάλδος δραπέτευσε και έγινε μοναχός, αποκήρυξε όλα τα δικαιώματα διαδοχής του.
Εκστρατείες στην Ισπανία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συμμετείχε σε πολλές εκστρατείες ενάντια στο Βασίλειο των Βουργουνδών και πολιόρκησε την Ωτύν (532, 534). Κατέκτησε το βασίλειο μαζί με τον αδελφό του Χλωτάριο και τον γιο του αδελφού του Θευδέριχου Θευδεβέρτο Α΄, στην διανομή που ακολούθησε ο ίδιος δέχτηκε τα λάφυρα από τις πόλεις Μακόν, Γενεύη και Λυών. Ο βασιλιάς των Οστρογότθων Ουίτιγις παραχώρησε στους Φράγκους την Προβηγκία, ο Χιλδεβέρτος Α΄ δέχτηκε την Αρλ και την Μασσαλία, η προσάρτηση της επαρχίας ολοκληρώθηκε τον χειμώνα του 536 με την βοήθεια του αδελφού του Χλωτάριου. Η αδελφή του Κλοτίλδη (500 - 531), που παντρεύτηκε τον βασιλιά τον Βησιγότθων στην Ισπανία Αμαλάριχο, ζήτησε τη βοήθεια του Χιλδεβέρτου, καθώς ο Αρειανιστής σύζυγος της την κακομεταχειριζόταν, επειδή ήταν Ορθόδοξη (531). Ο Χιλδεβέρτος Α΄ εξεστράτευσε και ανάγκασε τον Αμαλάριχο να οπισθοχωρήσει στη Βαρκελώνη, όπου και δολοφονήθηκε· η Κλοτίλδη πέθανε στον δρόμο της επιστροφής στο Παρίσι (531). Ο Χιλδεβέρτος Α΄ προχώρησε σε νέες εκστρατείες εναντίον των Βησιγότθων, κατέλαβε την Παμπλόνα με τη βοήθεια του αδελφού του Χλωτάριου και πολιόρκησε την Σαραγόσα, αλλά αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει. Με την επιστροφή του στο Παρίσι μετέφερε ως πολύτιμο κειμήλιο τα λείψανα του Αγίου Βικεντίου, έκτισε προς τιμήν του ένα μεγάλο μοναστήρι στις πύλες του Παρισιού, που έγινε αργότερα το διάσημο Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χιλδεβέρτος Α΄ πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου 558 και τάφηκε στο αβαείο Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε που ίδρυσε ο ίδιος, έγινε η διάσημη Γαλλική Νεκρόπολη μέχρι το 675.[9] [10] Παντρεύτηκε την Ουλτραγκόθα αλλά δεν απέκτησε γιους παρά μονάχα δύο κόρες: Χροδοβέργη και Χροδεσίνδη. Ο Χιλδεβέρτος στάθηκε αποτελεσματικός μονάρχης επεκτείνοντας σημαντικά το βασίλειο του με πολέμους στη Βουργουνδία, την Προβηγκία και την Ισπανία, περισσότερο από όλα τα αδέλφια του. Έντονα θρησκευόμενος περισσότερο από τα αδέλφια του, απελευθέρωσε την Καθολική αδελφή του και ίδρυσε ένα διάσημο μοναστήρι στο οποίο μετέφερε τα λείψανα του Αγίου Βικέντιου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 67-69. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2019.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 68-69. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 69. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 66. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 59-61. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 57. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ http://www.fordham.edu/halsall/basis/gregory-hist.asp
- ↑ "Nouveaux documents sur le tombeau de Childebert a Saint-Germain-des-Pres" in the Bulletin de la Societe des Antiquaires, 1887.
- ↑ Patrick Perin, in Medievales, 31, 1996, σσ.29-36
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Gregory of Tours. The History of the Franks. 2 vol. trans. O. M. Dalton. Oxford: Clarendon Press, 1967.
- Geary, Patrick J. Before France and Germany. Oxford University Press: 1988.
