Χεδβίγη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι
| Χεδβίγη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι | |
|---|---|
 | |
Κυρία επί των τιμών | |
| Γέννηση | 29 Νοεμβρίου 1761 Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Θάνατος | 7 Φεβρουαρίου 1832 (70 ετών) Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Τόπος ταφής | Εκκλησία του Χάλικκο |
| Σύζυγος | Γουσταύος Μαυρίκιος Άρμφελτ |
| Πατέρας | Κάρολος Ιούλιος Ντε λα Γκάρντι |
| Μητέρα | Μαγδαληνή Χριστίνα Στένμποκ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Χεδβίγη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι (σουηδικά: Hedvig Ulrika De la Gardie) (29 Νοεμβρίου 1761 - 7 Φεβρουαρίου 1832), ήταν Σουηδή κυρία επί των τιμών. Ήταν επίσης, η επικεφαλής Γκουβερνάντα των Σουηδών βασιλικών παιδιών τα έτη 1799-1803.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια και οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Χεδβίγη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι ήταν κόρη του Κόμη Κάρολου Ιούλιου Ντε λα Γκάρντι και της Κόμισσας Μαγδαληνής Χριστίνας Στένμποκ. Η μητέρα της ήταν κυρία επί των ενδυμάτων της πριγκίπισσας Σοφίας Αλβερτίνας της Σουηδίας και η ίδια ήταν κύρια των τιμών της Βασίλισσας Σοφίας Μαγδαληνής της Δανίας. Συμμετείχε επίσης στην ερασιτεχνική θεατρική εταιρεία του Βασιλιά Γουσταύου Γ’ στο βασιλικό Παλάτι.
Παντρεύτηκε στις 7 Αυγούστου 1785, στο Παλάτι Ντόρτινχολμ, με τον αγαπημένο φίλο του Βασιλιά, Κόμη Γουσταύο Μαυρίκιο Άρμφελτ Ο γάμος διοργανώθηκε από τον Γουσταύο Γ’. Ο Άρμφελτ φέρεται να την παντρεύτηκε λόγω της αξιώματος της και του κύρους του οικογενειακού της ονόματος. Την αντιμετώπιζε ναι μεν με σεβασμό αλλά δεν την αγάπησε ποτέ και την απατούσε με τη Μαγδαληνή Ρούντεσχολντ, με την οποία είχε παράλληλη σχέση. Η Χεδβίγη Ουλρίκα, από την άλλη πλευρά, ήταν βαθιά ερωτευμένη μαζί του και παρέμεινε πιστή στον σύζυγο της. Περιγράφηκε ως σιωπηλή, σοβαρή και αξιόπιστη.
Με τον σύζυγο της απέκτησαν τα ακόλουθα οκτώ παιδιά:
- Μαρία Μαγδαληνή Κατερίνα Αυγούστα Άρμφελτ, (1786-1845). (Κόμισσα)
- Γουσταύος Φρειδερίκος Άρμφελτ, (1788–1789).
- Κάρολος Άρμφελτ, (γεννήθηκε και πέθανε το 1788 και ήταν δίδυμος αδελφός του Μάγκνους Άρμφελτ).
- Μάγκνους Άρμφελτ, (γεννήθηκε και πέθανε το 1788 και ήταν δίδυμος αδελφός του Κάρολο Άρμφελτ).
- Γουσταύος Μάγκνους Άρμφελτ, (1792–1856), (Αρχιστράτηγος και Κόμης)
- Αλέξανδρος Άρμφελτ, (1794–1876), (Καπετάνιος, Υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας, Σύμβουλος ιδιωτικών)
- Κωνσταντίνος Άρμφελτ, (1796–1797).
- Κάρολος Μάγκνους Γουλιέλμος Άρμφελτ, (1797–1878).
Πρώτη εξορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1792, ακολούθησε τον Άρμφελτ στη Νάπολη. Προηγουμένως όμως, η Χεδβίγη Ουλρίκα είχε ζητήσει από ένα υπηρέτη, να θάψει στον κήπο κάποια εμπιστευτικά έγγραφα του συζύγου της. Ωστόσο εκείνος τα ξέθαψε και τα πούλησε, ενώ πιο πριν τα είχε αντικαταστήσει με ένα κενό χαρτί. Αυτό συνέβαλε στην αποκάλυψη της συνωμοσίας του Άρμφελτ. Επιβλήθηκε εντολή σύλληψης στον σύζυγο της, και εξαιτίας αυτού, η ίδια τέθηκε υπό κρατήση πολλές φορές, στη Ρώμη και τη Βενετία, κατά τη διάρκεια ταξιδιών της, από την Ιταλία προς τη Ρίγα της Λιβονίας, για να επισκεφθεί συγγενείς της το 1794. Της επιτράπηκε να διατηρήσει τη σύνταξη της ως κυρία επί των τιμών και της δόθηκε ένα ταξιδιωτικό δώρο από τον Δούκα Κάρολο. Ο σύζυγος της καταδικάστηκε, ενώ απουσίαζε, σε θάνατο για προδοσία. Επίσης η Χεδβίγη εξορίστηκε από τη Σουηδία και της απαγορεύτηκε να χρησιμοποιήσει το επώνυμο του συζύγου της. Η περιουσία του Άρμφελτ στη Σουηδία κατασχέθηκε, και όπως ήταν συνηθισμένο, δόθηκε στα παιδιά του. Καθώς ο Άρμφελτ καταδικάστηκε σε θάνατο, η Χεδβίγη Ουλρίκα ήταν η νόμιμη κηδεμόνας των παιδιών τους αντί αυτού, και επομένως της δόθηκε ο έλεγχος της σουηδικής περιουσίας του. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την περιουσία, λόγω της εξορίας της, οπότε εξουσιοδότησε τον Άξελ φον Φέρσεν το Νεότερο και τον Φαβιανό φον Φέρσεν ως εκπρόσωπους των υποθέσεων της στη Σουηδία. Ταυτόχρονα όμως εκείνη ήταν πεπεισμένη για την αθωότητα του συζύγου της.
Το ζευγάρι κατοικούσε υπό την προστασία της Μεγάλης Αικατερίνης στην Καλούγκα. Η Χεδβίγη Ουλρίκα ενήργησε ως πράκτορας του συζύγου της σε πολλές περιπτώσεις. Επισκέφτηκε τον Παύλο Α’ της Ρωσίας για να ζητήσει καλύτερες συνθήκες το 1796, αλλά απέτυχε. Όταν ο Γουσταύος Δ’ Αδόλφος της Σουηδίας κηρύχθηκε νόμιμος μονάρχης το 1797, η Χεδβίγη Ουλρίκα τον επισκέφτηκε και εκείνος της επέτρεψε να επιστρέψει νόμιμα στη Σουηδία και να χρησιμοποιήσει το επώνυμο του συζύγου της. Επίσης, έδωσε την άδεια στον Άρμφελτ να ζήσει οπουδήποτε εκτός από τη Σουηδία και τη Ρωσία και σταμάτησε κάθε ενεργή δίωξη προς αυτόν. Στη συνέχεια η Χεδβίγη Ουλρίκα κατάφερε να πάρει άδεια από τον Τσάρο για να επιτρέψει και στον Άρμφελτ να φύγει από τη Ρωσία και το 1798 ταξίδεψε μαζί του στο Βερολίνο.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της στη Σουηδία, η Χεδβίγη συμβουλεύτηκε το μέντιουμ Ουλρίκα Άρφβιντσον για το μέλλον του εξόριστου συζύγου της, και εκείνη της πρόβλεψε ότι οι μέρες της θλίψης της θα έληγαν σύντομα και ότι όλα θα ήταν καλά για τη σύζυγο της.
Επιστροφή στη Σουηδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1799, η Χεδβίγη επέστρεψε στη Σουηδία, όπου διορίστηκε επικεφαλής γκουβερνάντα των βασιλικών παιδιών. Αποδέχθηκε τον διορισμό της υπό την προϋπόθεση ότι ο Άρμφελτ θα μπορούσε επιστρέψει στη Σουηδία. Η επιθυμία της έγινε δεκτή και εκπληρώθηκε το 1800, αφού πρώτα είχε απειλήσει να παραιτηθεί αν δεν τηρούνταν η συμφωνία. Ο Άρμφελτ ενημερώθηκε δεόντως ότι η εξορία έληξε, χάρη στη γυναίκα του. Η Χεδβίγη θαυμάστηκε πολύ για την αφοσίωση της απέναντι στον Άρμφελτ, ενώ εκείνος αποδοκιμάστηκε αφού θεωρήθηκε ότι στην πραγματικότητα δεν άξιζε αυτή την πιστή. Άφησε τη θέση της στο Παλάτι το 1803 με τον συνηθισμένο τίτλο της Εξοχότητας, και τη θέση της ως βασιλική γκουβερνάντα πήρε η Καρλόττα Στέρνελντ.
Δεύτερη εξορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Μάρτιο του 1811, ο Άρμφελτ κατηγορήθηκε ότι είχε συκοφαντήσει μέσω επιστολών τον Πρίγκιπα Κάρολο Ιωάννη. Ωστόσο, ο Άρμφελτ δεν είχε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του, και η σύζυγος του προσπάθησε στη συνέχεια να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον Πρίγκιπα Κάρολο μέσω της Βασίλισσας Χεδβίγης Ελισάβετ Καρλόττας, αλλά χωρίς επιτυχία. Όταν ο Άρμφελτ απελάθηκε τελικά τον Απρίλιο του 1811 και μετανάστευσε στη Ρωσία, η Χεδβίγη μετακόμισε αμέσως στην εξοχή και στη συνέχεια έλαβε ως δώρο τα πορτρέτα των Ρώσων αυτοκρατόρων. Η Χεδβίγη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι εγκατέλειψε τη Σουηδία το 1812 και έπειτα εγκαταστάθηκε με τον σύζυγο της στη Ρωσία.
Το 1814 έλαβε το παράσημο του Τάγματος της Αγίας Κατερίνας, ενώ τα έτη 1820-1822 υπηρέτησε ως κυρία επί των τιμών της Ρωσίδας αυτοκράτειρας. Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στη Σουηδία. Είναι θαμμένη στον οικογενειακό τάφο στην Εκκλησία του Χάλικκο στη Νοτιοδυτική Φινλανδία.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hedvig Ulrika De la Gardie i Wilhelmina Stålberg, Anteckningar om svenska qvinnor (1864)
- Cecilia af Klercker (1920). Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok IV 1794-1794. PA Norstedt & Söners förlag Στοκχόλμη. πλάι. 194, 313
- Cecilia af Klercker (1927). Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok VI 1797-1799. PA Norstedt & Söners förlag Στοκχόλμη. πλάι. 11, 33, 239
- Cecilia af Klercker (1936). Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok VII 1800-1806. PA Norstedt & Söners förlag Στοκχόλμη. πλάι. 50-51, 260, 263
- Göran Alm och Rebecka Millhagen: Slott Drottningholms. Bd 2, Från Gustav III έως Carl XVI Gustaf / [utgiven] i samarbete med Kungl. Hovstaterna och Statens fastighetsverk (2010)
- Cecilia af Klercker (1942). Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok IX (1812-1817). Στοκχόλμη: Norstedt & Söners förlag
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Χεδβίγη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι στο Βιογραφικό λεξικό Σουηδών γυναικών (Στα Σουηδικά)