Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σκωτικό Κοινοβούλιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σκωτικό Κοινοβούλιο

Pàrlamaid na h-Alba
4ο Κοινοβούλιο
Coat of arms or logo
Είδος
ΤύποςΜονοθάλαμο
Ηγεσία
Προεδρεύων Αξιωματούχος
Τρίσια Μάργουικ ΜΣΚ, SNP
Από 11 Μαΐου 2011
Υπουργός για το Κοινοβουλευτικό Έργο
Μπρους Κρόφορντ MSP, SNP
Από 17 Μαΐου 2007
Δομή
Κοινοβουλευτικές
Ομάδες
Κυβέρνηση


Κόμματα της Αντιπολίτευσης

Επιτροπές
Λογιστικού Ελέγχου
Ίσες Ευκαιρίες
Ευρώπη και Εξωτερικές Σχέσεις
Οικονομικών
Procedures
Δημόσιες Αιτήσεις
Standards and Public Appointments
Δευτερεύουσας Νομοθεσίας
Οικονομίας, Ενέργειας και Τουρισμού
Εκπαίδευση, Δια Βίου Μάθηση και Πολιτισμός
Υγεία και Αθλητισμός
Δικαιοσύνης
Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Κοινοτήτων
Αγροτικών Ζητημάτων και Περιβάλλοντος
Scottish Parliamentary Pensions Scheme
Μεταφορές, Υποδομή και Κλιματικής Αλλαγής
Εκλογές
Additional Members System
Τελευταία εκλογή
5 Μαΐου 2016
Επόμενη εκλογή
5 Μαΐου 2016
Τόπος συνεδριάσεων
Κτήριο του Σκωτικού Κοινοβουλίου, Χόλυρουντ, Εδιμβούργο
Ιστοσελίδα
www.scottish.parliament.uk

Το Σκωτικό Κοινοβούλιο (Σκωτικά γαελικά:Pàrlamaid na h-Alba· Σκωτικά: Scottish Pairlament)[1][2][3][4] είναι ένα αποκεντρωμένο εθνικό, μονοθάλαμο νομοθετικό σώμα της Σκωτίας, που βρίσκεται στην περιοχή Χόλυρουντ της πρωτεύουσας, του Εδιμβούργου. Συχνά αναφέρεται ως «νέο» αγνοώντας ότι η ιστορία του Κοινοβουλίου της Σκωτίας ανάγεται στον Μεσαίωνα. Το Κοινοβούλιο, το οποίο ανεπίσημα αναφέρεται ως "Χόλυρουντ"[5], είναι δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα που περιλαμβάνει 129 μέλη γνωστά ως Μέλη του Σκωτικού Κοινοβουλίου (ΜΣΚ). Τα μέλη εκλέγονται για τετραετείς θητείες με το σύστημα μεικτής αναλογικής εκπροσώπησης μελών. Ως αποτέλεσμα, 73 ΜΣΚ αντιπροσωπεύουν μοναδικές γεωγραφικές εκλογικές περιφέρειες που εκλέγονται με πλειοψηφικό σύστημα, με ακόμη 56 να εκλέγονται από οκτώ περιοχές, που η καθεμία εκλέγει επτά ΜΣΚ.[6] Οι πιο πρόσφατες γενικές εκλογές στο Κοινοβούλιο διεξήχθησαν στις 3 Μαΐου 2007.

Το αρχικό Κοινοβούλιο της Σκωτίας (ή "Τάξεις της Σκωτίας") ήταν το εθνικό νομοθετικό σώμα του ανεξάρτητου Βασιλείου της Σκωτίας, και λειτούργησε από τον πρώιμο 13ο αιώνα έως τη συγχώνευση του Βασιλείου της Σκωτίας με το Βασίλειο της Αγγλίας, υπό τους Όρους της Ένωσης του 1707, για να δημιουργηθεί το 1707 το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας.[7] Ως συνέπεια, το Κοινοβούλιο της Σκωτίας συγχωνεύθηκε με το Κοινοβούλιο της Αγγλίας για να δημιουργήσει το Κοινοβούλιο της Μεγάλης Βρετανίας, το οποίο έδρευε στο Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο.[7]

Μετά από ένα δημοψήφισμα το 1997, στο οποίο οι Σκώτοι έδωσαν την συγκατάθεσή τους, ιδρύθηκε το παρόν Κοινοβούλιο από τον Νόμο της Σκωτίας 1998, το οποίο αρχίζει τις εξουσίες του ως αποκεντρωμένο νομοθετικό σώμα. Ο Νόμος περιγράφει τη νομοθετική ικανότητα του Κοινοβουλίου - τις περιοχές στις οποίες μπορεί να φτιάχνει νόμους - από ιδιαίτερα αναλυτικές εξουσίες που είναι "συγκρατημένες" στο Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου: όλα τα ζητήματα που δεν συγκρατώνται ιδιαίτερα είναι αυτόματα στην αρμοδιότητα του Σκωτικού Κοινοβουλίου.[8] Το Κοινοβούλιο του ΗΒ διατηρεί την ικανότητα να τροποποιήσει τους όρους αναφοράς του Σκωτικού Κοινοβουλίου, και μπορεί να επεκτείνει ή να μειώσει τις περιοχές στις οποίες μπορεί να κάνει νόμους.[9] Η πρώτη συνεδρίαση του νέου Κοινοβουλίου έλαβε χώρα στις 12 Μαΐου 1999.[10]

Πριν τους Νόμους της Ένωσης του 1707 που συγχώνευσαν το Βασίλειο της Σκωτίας με το Βασίλειο της Αγγλίας (για να δημιουργήσουν το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας), η Σκωτία είχε ένα ανεξάρτητο κοινοβούλιο με ένα νομοθετικό σώμα γνωστό ως οι Τρεις Τάξεις. Οι αρχικές Σκωτικές προτάσεις στην διαπραγμάτευσης για την Ένωση προέβαλαν ένα αποκεντρωμένο Κοινοβούλιο να διατηρηθεί στην Σκωτία, αλλά αυτό δεν έγινε δεκτό από τους Άγγλους διαπραγματευτές.[11]

Για τα επόμενα τριακόσια χρόνια, η Σκωτία κυβερνήθηκε απευθείας από το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου, στο Ουεστμίνστερ, και η έλλειψη ενός Σκωτικού Κοινοβουλίου παρέμεινε ένα σημαντικό στοιχείο στην Σκωτική εθνική ταυτότητα.[12] Προτάσεις για ένα 'αποκεντρωμένο' Κοινοβούλιο έγιναν πριν το 1914, αλλά αναβλήθηκαν επ' αόριστον εξαιτίας της έκρηξης του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.[12] Μια απότομη αύξηση στον εθνικισμό στην Σκωτία κατά την ύστερη δεκαετία του 1960 τροφοδότησαν απαιτήσεις για μια μορφή αυτοκυβέρνησης ή πλήρους ανεξαρτησίας, και ζητήθηκε η τρέχουσα Εργατική Κυβέρνηση του Χάρολντ Ουίλσον να συστήσει την Επιτροπή Κίλμπραντον για να εξετάσει το Σύνταγμα του ΗΒ το 1969.[12] Ένας από τους αντικειμενικούς σκοπούς της επιτροπής ήταν να εξετάσει τρόπους που θα καθιστούσαν δυνατήπερισσότερη αυτοδιοίκηση για την Σκωτία, μέσα στο ενιαίο κράτος του Ηνωμένου Βασιλείου.[12] Ο Κίμπραντον δημοσίευσε την αναφορά του το 1973 προτείνοντας την ίδρυση μιας απευθείας εκλεγόμενης Σκωτικής Συνέλευσης για να νομοθετεί για την πλειοψηφία των τοπικών Σκωτικών ζητημάτων.[13] Εκείνη την περίοδο, η ανακάλυψη του πετρελαίου στην Βόρεια Θάλασσα και η ακόλουθη εκστρατεία "It's Scotland's oil"του Σκωτικού Εθνικού Κόμματος (SNP) κατέληξαν σε αυξανόμενη υποστήριξη για Σκωτική ανεξαρτησία, καθώς και στο SNP. Το κόμμα υποστήριξε ότι τα έσοδα από το πετρέλαιο δεν ωφελούσαν την Σκωτία όσο θα έπρεπε.[12] Το συνδυασμένο αποτέλεσμα αυτών των γεγονότων οδήγησε τον Πρωθυπουργό Ουίλσον να δεσμεύσει την κυβέρνησή του για κάποια μορφή αποκεντρωμένου νομοθετικού σώματος το 1974.[12] Παρ' όλ'αυτά, δεν ήταν μέχρι το 1978 που οι τελικές νομοθετικές προτάσεις για μια Σκωτική Συνέλευση πέρασαν στο Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Υπό τους όρους των Νόμων της Σκωτίας 1978, μια αιρετή συνέλευση θα ιδρυόταν στο Εδιμβούργο με δεδομένο ότι η πλειοψηφία του Σκωτικού εκλεκτορικού σώματος θα ψήφιζε υπέρ αυτής σε ένα δημοψήφισμα που θα διοργανωνόταν την 1η Μαρτίου 1979. Το δημοψήφισμα για την Σκωτία του 1979 που θα εγκαθιστούσε μια αποκεντρωμένη Σκωτική Συνέλευση απέτυχε. Αν και το 52% ήταν ευνοϊκό προς μια Σκωτική Συνέλευση, το ποσοστό αυτό δεν αντιστοιχούσε τουλάχιστον στο 40% του συνολικού αριθμού των εκλογέων, το οποίο και αποτελούσε το ελάχιστο όριο για την ψήφιση του μέτρου, καθώς ένα 32,9% του εκλογικού σώματος δεν προσήλθε στις κάλπες.[14] Κατά τις δεκαετίες του '80 και του '90, η απαίτηση για ένα Σκωτικό Κοινοβούλιο αναπτύχθηκε, εν μέρει επειδή η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ελεγχόταν από το Συντηρητικό Κόμμα, ενώ η ίδια η Σκωτία εξέλεγε πολύ λίγους Συντηρητικούς βουλευτές.[12] Ως συνέπεια της ήττας στο δημοψήφισμα του 1979, η Εκστρατεία για μια Σκωτική Συνέλευση εγκαινιάσθηκε ως ομάδα πίεσης, οδηγώντας στην Σκωτική Συνταγματική Συνέλευση του 1989 με διάφορους οργανισμούς, με πολιτικά κόμματα και αντιπροσώπους της βιομηχανίας να λαμβάνουν μέρος. Δημοσιεύοντας το προσχέδιό της για την αποκέντρωση το 1995, η Συνέλευση παρέσχε μεγάλο μέρος της βάσης για την δομή του Κοινοβουλίου.[15]

Η αποκέντρωση έγινε μέρος της πλατφόρμας του Εργατικού Κόμματος το οποίο τον Μάιο του 1997 ανέλαβε την εξουσία με ηγέτη τον Τόνι Μπλερ.[12] Τον Σεπτέμβριο του 1997, ένα δημοψήφισμα του Σκωτικού εκλεκτορικού σώματος διασφάλισε μια πλειοψηφία υπέρ της ίδρυσης ενός νέου αποκεντρωμένου Σκωτικού Κοινοβουλίου, with tax-varying powers, στο Εδιμβούργο.[16] Μια εκλογή διεξήχθη στις 6 Μαΐου 1999, και στις 1 Ιουλίου του ίδιου έτους η εξουσία μεταφέρθηκε από το Ουεστμίνστερ στο νέο Κοινοβούλιο.[17]

Η δημόσια είσοδος του χαρακτηριστικού κτηρίου Σκωτικού Κοινοβουλίου, άνοιξε τον Οκτώβριο του 2004

Από τον Σεπτέμβριο του 2004, η επίσημη έδρα του Σκωτικού Κοινοβουλίου είναι ένα νέο κτήριο του Σκωτικού Κοινοβουλίου, στην περιοχή Χόλυρουντ του Εδιμβούργου. Σχεδιασμένο από τον Καταλανό αρχιτέκτονα Ένρικ Μιράγιες, μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά του συγκροτήματος περιλαμβάνουν φυλλόσχημα κτήρια, μια πτέρυγα με γρασίδι στη στέγη που συγχωνεύεται στο παρακείμενο πάρκο και τοίχοι gabion δημιουργημένοι από τις πέτρες προηγούμενων κτιρίων. Σε όλο το κτίριο υπάρχουν πολλά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όπως σχήματα βασισμένα στο Skating Minister Raeburn's.[18] Crow-stepped gables and the upturned boat skylights of the Garden Lobby, συμπληρώνουν την μοναδική[19] αρχιτεκτονική. Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β' εγκαινίασε το νέο κτήριο στις 9 Οκτωβρίου 2004.

Νομοθετικές λειτουργίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Union Jack, η Σημαία της Σκωτίας, και η Σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυματίζουν έξω από το Κοινοβούλιο.

Σύνθεση και εξουσίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Πράξη της Σκωτίας 1998 που ψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου και έλαβε τη βασιλική συγκατάθεση της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ στις 19 Νοεμβρίου 1998,[20] διέπει τις λειτουργίες και το ρόλο του Σκωτικού Κοινοβουλίου και καθορίζει την νομοθετική του ικανότητα.[21] Η Πράξη της Σκωτίας 2012 επεκτείνει τις αποκεντρωμένες δυνατότητες.

Percentage2021 Scottish Parliament election2016 Scottish Parliament election2011 Scottish Parliament election2007 Scottish Parliament election2003 Scottish Parliament election1999 Scottish Parliament election
Εκλογικά αποτελέσματα ανά πολιτικό κόμμα, από το 1999 ως το 2021. Από αριστερά προς τα δεξιά:
  SSCUP
  SSP
  SNP

Έχουν διεξαχθεί έξι εκλογικές αναμετρήσεις για το Κοινοβούλιο, το 1999, το 2003, το 2007, το 2011, 2016 και το 2021.

Μετά τις εκλογές του 2011, αποφασίστηκε να διεξάγονται κάθε πέντε έτη (όχι τα συνήθη τέσσερα) μετά την ημερομηνία της προηγούμενης εκλογής, μια επιλογή που έγινε για να αποφευχθεί μια σύμπτωση των ημερομηνιών των εκλογών για το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου στο Λονδίνο. Η αρχική σύμπτωση ημερομηνιών ήταν ένα λάθος, αρχικά απαρατήρητο από τους δημόσιους υπαλλήλους, για το οποίο απαιτείτο και υπουργική συμμετοχή και νομοθεσία ώστε να βρεθεί λύση[22].

Όπως με όλες τις εκλογές στο ΗΒ, οι Ιρλανδοί και οι πληρούντες τις προϋποθέσεις πολίτες της Κοινοπολιτείας έχουν δικαίωμα ψήφου[23]. Όμως, αντίθετα με τις εκλογές στο Κοινοβούλιο του Ουεστμίνστερ, πολίτες άλλων κρατών μελών της ΕΕ που δεν ανήκουν στην Κοινοπολιτεία οι οποίοι κατοικούν στη Σκωτία δικαιούνται να ψηφίσουν στις εκλογές για το Σκωτικό Κοινοβούλιο. Όμως, οι υπερπόντιοι εκλέκτορες σε Σκωτσεζικούς εκλογικούς καταλόγους δεν δικαιούνται να ψηφίζουν στις εκλογές για το Σκωτικό Κοινοβούλιο.

  1. «Scottish Parliament Web Site». Scottish Parliament. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2007. 
  2. «"Makkin Yer Voice Heard in the Scottish Pairlament"». Scottish Parliament. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2007. 
  3. «SPCB Leid Policy» (PDF). Scottish Parliament. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2007. 
  4. The Scots for Scottish is in fact Scots Αρχειοθετήθηκε 2011-05-26 στο Wayback Machine..
  5. «Scottish Parliament Word Bank». Scottish Parliament. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2006. 
  6. «Scottish Parliament MSPs». Scottish Parliament. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2006. 
  7. 7,0 7,1 «The First Scottish Parliament: the Middle Ages – 1707». Scottish Parliament. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2006. 
  8. «Scotland Act 1998: Scottish Parliament Reserved Issues». Office of Public Sector Information (OPSI). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2006. 
  9. Murkens, Jones & Keating (2002) pp11
  10. «Scottish Parliament Official Report – 12 May 1999». Scottish Parliament. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2006. 
  11. «The Last Parliament of Scotland 1703–1707». BBC. Σεπτέμβριος 1997. http://www.bbc.co.uk/politics97/devolution/scotland/briefing/1707.shtml#last. Ανακτήθηκε στις 2006-10-15. 
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 «The Devolution Debate (1997)– This Century». BBC. http://www.bbc.co.uk/politics97/devolution/scotland/briefing/c20scot.shtml. Ανακτήθηκε στις 2006-10-13. 
  13. «Papers reveal devolution warnings». BBC. 2005-01-01. http://news.bbc.co.uk/1/hi/scotland/4137765.stm. Ανακτήθηκε στις 2006-11-24. 
  14. «The 1979 Referendums». The Holyrood Inquiry. Σεπτέμβριος 1997. http://www.bbc.co.uk/politics97/devolution/scotland/briefing/79referendums.shtml. Ανακτήθηκε στις 2006-08-21. 
  15. Peter Fraser (15 Οκτωβρίου 2004). «Events Prior to 1 May 1997». The Holyrood Inquiry. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2006. 
  16. «Past Referendums - Scotland 1997». The Electoral Commission. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2006. 
  17. Bryn Morgan (8 Οκτωβρίου 1999). «House of Commons Research Paper – Scottish Parliament Elections: 6 May 1999» (PDF). House of Commons Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2006. 
  18. Charles Jencks (Ιανουάριος 2005). «Identity parade: Miralles and the Scottish parliament: On the architectural territories of the EMBT/RMJM parliament building». Architecture Today no.154 p.32–44. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2007. 
  19. «Gallery - The Scottish Parliament at Holyrood». London: The Guardian. http://politics.guardian.co.uk/gall/0,,1299023,00.html. Ανακτήθηκε στις 2006-10-25. 
  20. «Scotland Act preamble». Office of Public Sector Information (OPSI). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2006. 
  21. «Scotland's Parliament – powers and structures». BBC News. 1999-04-08. http://news.bbc.co.uk/1/hi/events/scotland_99/the_scottish_parliament/310036.stm. 
  22. See on-line newspaper Herald Scotland Αρχειοθετήθηκε 2012-10-09 στο Wayback Machine. for details.
  23. «Voter registration and the electoral roll». Electoral Commission. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2010. 
  • Balfour, A & McCrone, G (2005): "Creating a Scottish Parliament", StudioLR, ISBN 0-9550016-0-9
  • Burrows, N (1999): "Unfinished Business - The Scotland Act 1998", Modern Law Review, Vol. 62, No. 2 (March 1999), pp. 241–260
  • Centre for Scottish Public Policy (1999): "A Guide to the Scottish Parliament: The Shape of Things to Come", The Stationery Office Books", ISBN 0-11-497231-1
  • Dardanelli, P (2005): "Between Two Unions: Europeanisation and Scottish Devolution", Manchester University Press, ISBN 0-7190-7080-5
  • Kingdom, J (1999): "Government and Politics in Britain, An Introduction", Polity, ISBN 0-7456-1720-4
  • MacLean, B (2005): "Getting It Together: Scottish Parliament", Luath Press Ltd, ISBN 1-905222-02-5
  • McFadden, J & Lazarowicz, M (2003): "The Scottish Parliament: An Introduction", LexisNexis UK, ISBN 0-406-96957-4
  • Murkens, E; Jones, P & Keating, M (2002): "Scottish Independence: A Practical Guide", Edinburgh University Press, ISBN 0-7748-1699-3
  • Taylor, Brian (1999): "The Scottish Parliament", Polygon, Edinburgh, ISBN 1-902930-12-6
  • Taylor, Brian (2002): "The Scottish Parliament: The Road to Devolution", Edinburgh University Press, ISBN 0-7486-1759-0
  • Young, John R. (1996): "The Scottish Parliament, 1639–1661: A Political and Constitutional," Edinburgh: John Donald Publishers ISBN 0-85976-412-5

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]