Σεσίλ της Υόρκης

Καικιλία της Υόρκης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Cecily of York (Αγγλικά)
Γέννηση	20 Μαρτίου 1469; Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ
Θάνατος	24 Αυγούστου 1507; Sandown
Θρησκεία	Καθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	John Welles, 1st Viscount Welles; Thomas Kyme; Ralph Scrope, 10th Baron Scrope of Masham (από 1485)
Τέκνα	Richard Kyme; Margaret Kyme; Elizabeth de Welles; Anne de Welles
Γονείς	Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας και Ελισάβετ Γούντβιλ
Αδέλφια	Αικατερίνη της Υόρκης; Μαρία της Υόρκης; Άννα της Υόρκης; Μαργαρίτα της Υόρκης; Μπρίτζετ της Υόρκης; Ελισάβετ της Υόρκης; Γέωργιος Πλανταγενέτης, 1ος Δούκας του Μπέντφορντ; Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας; Ριχάρδος του Σρούσμπερυ, δούκας της Υόρκης; Θωμάς Γκρέι, 1ος Μαρκήσιος του Ντόρσετ; Ριχάρδος Γκρέι; Αρθούρος Πλανταγενέτης, 1ος Υποκόμης του Λίσλ
Οικογένεια	Οίκος της Υόρκης και Scrope family
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τάγμα της Περικνημίδας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Βασιλεία Εδουάρδου Δ΄[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας της υπέγραψε συμφωνία με τον Ιάκωβο Γ΄ της Σκωτίας να παντρέψει την Καικιλία με τον γιο και διάδοχο του, Ιάκωβο, έτσι για ένα μικρό διάστημα πήρε τον τίτλο της πριγκίπισσας των Σκώτων. Οι Σκώτοι αντέδρασαν έντονα στον γάμο και οι μετέπειτα στρατιωτικές συγκρούσεις ανάμεσα στον Εδουάρδο Δ΄ και τον Ιάκωβο Γ΄ τον ακύρωσαν. Η Καικιλία βρέθηκε μαζί με την μεγαλύτερη αδελφή της στην στέψη του αδελφού τους Εδουάρδου, Δούκα της Υόρκης (1478), το 1480 την δεύτερη αδελφή της Μαρία ονομάστηκαν Κυρίες της Περικνημίδας. Ο Εδουάρδος Δ΄ συνέχισε να πληρώνει την Σκωτσέζικη προίκα, με την Συνθήκη του Φόδερινγκεϋ η Καικιλία αρραβωνιάστηκε τον Αλέξανδρο Στιούαρτ, Δούκα του Ώλμπανυ, τον εξόριστο μικρότερο αδελφό του Ιακώβου Γ΄ που είχε φιλοδοξίες στον θρόνο της Σκωτίας. Ο Εδουάρδος Δ΄ έστειλε τον Δούκα του Ώλμπανυ και τον Ριχάρδο, Δούκα του Γκλώστερ, με στρατό στην Σκωτία, ο Ριχάρδος επέστρεψε με ένα ποσό από τους εμπόρους του Εδιμβούργου που του επέτρεψε να πληρώσει την προίκα και να ανακαταλάβει το Μπέρικ-απόν-Τουίντ. Ο Εδουάρδος Δ΄ δέχτηκε τα χρήματα και ακύρωσε τον γάμο με τον πρίγκιπα Ιάκωβο.^[3] Ο Δούκας του Ώλμπανυ σκοτώθηκε στις 7 Αυγούστου 1485 πριν ολοκληρωθεί ο γάμος του με την Καικιλία αλλά είχε προηγηθεί ο θάνατος του Εδουάρδου Δ΄ (1483) που άλλαξε τα σχέδια.

Βασιλεία Ριχάρδου Γ΄[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον θάνατο του Εδουάρδου Δ΄ ο μικρότερος αδελφός του, Ριχάρδος του Γκλώστερ, σφετερίστηκε τον θρόνο παρά το ότι ο Εδουάρδος είχε αφήσει δυο γιους. Η αφορμή για το γεγονός ήταν η αποκάλυψη του ιερέα Ρόμπερτ Στίλλινγκτον, επισκόπου των Μπαθ και Ουελλς, ότι ο πατέρας τους όταν παντρεύτηκε την Ελισάβετ Γούντβιλ είχε προχωρήσει ήδη σε γάμο, τα παιδιά τους συνεπώς ήταν μπάσταρδα και δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν τον θρόνο.^[4] Ο Ριχάρδος του Γκλώστερ ανέβηκε στον θρόνο τον Ιανουάριο του 1484 ως Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας και τα παιδιά του Εδουάρδου Δ΄ αποκλείστηκαν από την διαδοχή. Ο Φίλιππος του Κομμύν, ένας διπλωμάτης στην αυλή του Καρόλου της Βουργουνδίας που είχε παντρευτεί την Μαργαρίτα της Υόρκης, θεία της Καικιλίας, δήλωσε ότι όταν οι αδελφοί της κηρύχτηκαν νόθοι οι δυο μεγαλύτερες αδελφές τους παρέμειναν νόμιμες.^[5] Η πληροφορία ωστόσο είναι λάθος, σύμφωνα με το Κοινοβουλευτικό διάταγμα "όλα τα παιδιά του Εδουάρδου Δ΄ είναι μπάσταρδα και δεν μπορούν να κληρονομήσουν κανέναν τίτλο σύμφωνα με τα έθιμα και τους νόμους της Αγγλίας".^[6]

Πρώτος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καικιλία παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Ραλφ Σκρόουπ, έναν μικρότερο αδελφό του Τόμας Σκρόουπ, 6ου βαρόνου του Σκρόουπ και Μάσαμ, οπαδό του Ριχάρδου Γ΄, αλλά ο γάμος ακυρώθηκε με την άνοδο στον θρόνο της Αγγλίας του Ερρίκου Τυδώρ. Πολλοί ιστορικοί δεν βρίσκουν τον ακυρωμένο πρώτο γάμο της Καικιλίας αλλά σε μετέπειτα καταγραφές σημειώνεται ότι ο πρώτος της σύζυγος κληρονόμησε αργότερα από τον αδελφό του την βαρονία του Σκρόουπ και πέθανε γύρω στο 1515. Ο διεκδικητής του Οίκου του Λάνκαστερ Ερρίκος Τυδώρ, Κόμης του Ρίτσμοντ, ανακοίνωσε στη Ρεν ότι στόχος του είναι να παντρευτεί μια από τις κόρες του Εδουάρδου Δ΄ για να ενώσει τον Οίκο του Λάνκαστερ με τον Οίκο της Υόρκης και να τερματίσει ο Πόλεμος των Ρόδων. Η πρώτη επιλογή του ήταν η μεγαλύτερη αδελφή της Ελισάβετ της Υόρκης.^[7]

Δεύτερος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την άνοδο του Ερρίκου Τυδώρ και τον γάμο του με την μεγαλύτερη αδελφή της Ελισάβετ η Καικιλία παντρεύτηκε έναν ευγενή των Λάνκαστερ τον Τζον Ουέλλς, 1ο Υποκόμη του Ουέλλς, γιο του Λάιονελ Ουέλλς 6ου Λόρδου Ουέλλς και της Μάργκαρετ Μπήτσαμ. Ο δεύτερος σύζυγος της ήταν ετεροθαλής αδελφός από τη μητέρα της Μάργκαρετ Μπώφορτ, της μητέρας του Ερρίκου Τυδώρ. Συνεπώς εκτός από οπαδός του νέου βασιλιά ήταν και συγγενής του. Η Ελισάβετ και ο Τζον Ουέλλς είχαν δυο παιδιά: Ελίζαμπεθ και Ανν Ουέλλς οι οποίες πέθαναν και οι δυο νέες και ανύπαντρες. Η θλίψη της Καικιλίας μετά τον θάνατο του Υποκόμη του Ουέλλς στις 9 Φεβρουαρίου 1499 ήταν τεράστια αφού η αγάπη τους ήταν πολύ μεγάλη.^[8]

Η Καικιλία είχε σημαντικό ρόλο στις βασιλικές τελετές τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Ερρίκου Ζ΄ λόγω της θέσης της σαν αδελφή της βασίλισσας και νύφη του βασιλιά. Μετέφερε τον ανιψιό της Αρθούρο της Ουαλίας στην βάπτιση του, παρέστη στην στέψη της αδελφής της Ελισάβετ και μετέφερε την Αικατερίνη της Αραγονίας στον αρραβώνα της με τον πρίγκιπα Αρθούρο, υπάρχει επίσης μια καταγραφή ότι δανείστηκε χρήματα από την βασίλισσα αδελφή της (1502).^[9] Ο Ερρίκος Ζ΄ την απέκλεισε από το Κοινοβούλιο μετά τον τρίτο της γάμο με τον Τόμας Κυμ, έναν άνθρωπο χαμηλής καταγωγής αλλά κατόρθωσε παραβρέθηκε χάρη στην υποστήριξη που είχε από την μητέρα του βασιλιά, Μάργκαρετ Μπώφορτ.^[10]

Τρίτος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καικιλία παρά την μεγάλη θλίψη της και παρά το γεγονός ότι είχε χάσει δυο παιδιά από τον τελευταίο της γάμο προχώρησε σε τρίτο γάμο που όπως περιγράφεται έγινε "περισσότερο από άνεση παρά από ανάγκη". Ο τρίτος και τελευταίος της σύζυγος ήταν ο Τόμας Κυμ, ένας υπήκοος από το Λίνκολνσιρ, ή Σερ Τζον Κυμ της Νήσου Ουάιτ. Ο γάμος έγινε μεταξύ του Μαΐου 1502 και του Ιανουαρίου 1504 πιθανότερα από έρωτα. Η ιστορικός Μαίρυ Ανν Έβερετ Γκρην σημειώνει ότι διάλεξε κάποιον σύντροφο με πρόθεση να είναι πολύ κάτω από την εξουσία του Βασιλιά ή να φέρει την ζήλεια του αφού ο γάμος έγινε χωρίς την άδεια του. Ο Ερρίκος Ζ΄ εξοργισμένος έδιωξε την Καικιλία από την αυλή και έκανε κατάσχεση της περιουσίας της. Με την επέμβαση της βασιλομήτορος Μάργκαρετ Μπώφορτ, η Καικιλία πήρε πίσω μερικά από τα εδάφη της με την προϋπόθεση να τα κρατήσει μόνο η ίδια χωρίς να τα κερδίσουν ποτέ ο τρίτος της σύζυγος ή τα παιδιά που θα έκανε μαζί του.^[11]

Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καικιλία ζούσε τα τελευταία χρόνια σε απομόνωση μακριά από την αυλή, γι' αυτό υπάρχει μεγάλο κενό στις πληροφορίες γύρω από την ίδια όσο ζούσε με τον τρίτο της σύζυγο. Δυο παιδιά, ο Ρίτσαρντ και η Μάργκαρετ, αναφέρονται σε ένα έγγραφο του 1602 τα οποία έζησαν, παντρεύτηκαν και άφησαν απογόνους. Τα παιδιά της Καικιλία και του τρίτου συζύγου της δεν πήραν κανέναν τίτλο ή εδάφη και δεν έτυχαν καμιά δημόσια αναγνώριση, οι πληροφορίες γι' αυτά είναι ανύπαρκτες με αποτέλεσμα οι ιστορικοί να μην μπορούν να αναγνωρίσουν την ύπαρξη τους. Η Καικιλία πέθανε σε ηλικία 38 ετών (1507), τα τελευταία χρόνια της ζωής της έζησε με πολλά πλούτη στην Νήσο Ουάιτ.

Η Καικιλία σύμφωνα με τα "Χρονικά του Έντουαρντ Χαλλ" τάφηκε με μεγάλη μυστικότητα στο αβαείο του Κουάρ στην Νήσο Γουάιτ. Ο ιστορικός Ρόουζμαρυ Χόροξ (γεν. 1951) με βάση πληροφορίες από τα βιβλία των Μπώφορτ συμπέραινε ότι πέθανε στο Χάτφιλντ του Χάρτφορντσιρ ύστερα από παραμονή τριών βδομάδων και τάφηκε σε μια θέση με το όνομα "Μονή", αναφέρεται πιθανότατα στην Μονή των Βασιλέων του Κινγκς Λάνγκλεϋ που είχε ταφεί ο προ-προπάππους της Εδμόνδος του Λάνγκλεϋ. Η επιγραφή στον τάφο της την γράφει "σύζυγος του πρώην υποκόμη του Ουέλλς" αγνοώντας εντελώς τον τρίτο της σύζυγο και τα παιδιά που έκανε μαζί του. Το Αβαείο του Κωρ και ο τάφος της καταστράφηκαν την περίοδο της διάλυσης των μοναστηριών από τον ανιψιό της Ερρίκο Η΄. Μια γυάλινη προτομή της Καικιλίας που είναι τμήμα από ένα μεγαλύτερο "βασιλικό παράθυρο" που απεικονίζει την οικογένεια του Εδουάρδου Δ΄ βρίσκεται σήμερα στην Συλλογή του Μπέρρελλ στην Γλασκώβη, μια σύγχρονη αντιγραφή τοποθετήθηκε στην βόρεια πτέρυγα του Καθεδρικού Ναού του Κάντερμπερυ.^[12] Το μνημείο αυτό μαζί με ένα άλλο παράθυρο στην ενοριακή εκκλησία του Μάλβερν στο Γούστερσιρ είναι τα μόνα μνημεία που έχουν σωθεί από την Καικιλία.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 p10735.htm#i107349. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ Macdougall, Norman, James III, John Donald (1982), pp. 116–7.
↑ Kendall, Paul Murray (1955). Richard the Third. London: George Allen and Unwin. pp. 215–220.
↑ Commines, Philippe de; Scoble, Andrew R., ed. (1877). The Memoirs of Philippe de Commines
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2018.
↑ Fisher, George (1832). A Companion and Key to English History
↑ Gregory, Philippa. "Houses of York and Lancaster Family Tree: Cecily of York"
↑ Nicolas, Nicholas Harris (1830). Privy Purse Expenses of Elizabeth of York
↑ Weir, Alison (2013). Elizabeth of York: A Tudor Queen and Her World. New York: Ballantine. p. 410.
↑ Weir. Elizabeth of York. p. 410.
↑ Marks, Richard and Williamson, Paul, eds. Gothic: Art for England 1400–1547, no. 38, 2003, V&A Publications, London.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Alison Weir - Britain's Royal Families (which discusses the issue of her Kyme, Kymbe, or Keme children's possible survival)
Complete Peerage, volume 14 (1998), pg. 626 (sub Welles, for the first marriage of The Princess Cecily to Ralph Scrope)
J. L. Laynesmith, The Last Medieval Queens: English Queenship 1445-1503, 2004, pp. 199–200 (regarding the anger of King Henry VII at her final marriage and his confiscation of her estates, and the negotiations for a resolution and partial restoration of Princess Cecily's property by the King's mother, Margaret, Countess of Richmond and Derby)
Mary Anne Everett Green, Lives of the Princesses of England, vol. 3, chapter 13 (Cecilia Third Daughter of Edward IV), pp. 404–436
Macdougall, Norman, James III, A Political Study, John Donald (1982), for the Scottish marriage plans.
Oxford Dictionary of National Biography
Rosemary Horrox, Richard III, A Study in Service, 1989, p. 295 (the basis of the claim in the Complete Peerage regarding Princess Cecily's first marriage to Scrope)
Stanley Frederick Hockey, Quarr Abbey and Its Lands, 1132-1631, 1977, University of Leicester Press, p. 61

[ff098d8fb4cc0e25c09b070f97b5507399b4b8ba-1] 1,0 ^1,1 p10735.htm#i107349. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[3] Macdougall, Norman, James III, John Donald (1982), pp. 116–7.

[4] Kendall, Paul Murray (1955). Richard the Third. London: George Allen and Unwin. pp. 215–220.

[5] Commines, Philippe de; Scoble, Andrew R., ed. (1877). The Memoirs of Philippe de Commines

[6] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2018.

[7] Fisher, George (1832). A Companion and Key to English History

[8] Gregory, Philippa. "Houses of York and Lancaster Family Tree: Cecily of York"

[9] Nicolas, Nicholas Harris (1830). Privy Purse Expenses of Elizabeth of York

[10] Weir, Alison (2013). Elizabeth of York: A Tudor Queen and Her World. New York: Ballantine. p. 410.

[11] Weir. Elizabeth of York. p. 410.

[12] Marks, Richard and Williamson, Paul, eds. Gothic: Art for England 1400–1547, no. 38, 2003, V&A Publications, London.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]